رباعی شمارهٔ ۱۹۳ - ستیغ

دوشم ز فراق تو همه شیون بود

چشمم چو پر از خون شده پرویزن بود

بر هر مژه خونی که مرا درتن بود

چون دانهٔ نار بر سر سوزن بود

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ