رباعی شمارهٔ ۶۵ - ستیغ

زلف تو، که صد سینه ز دل خالی کرد

بر قامت همچون الفت دالی کرد

گفتم: کشمش ببند، متواری شد

سر در کمرت نهاد و که مالی کرد

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ