گرفته دامن دل را غباری از اندوه
چنان مِهی که نشیند به دامنی از کوه
اگر چه باد هوس اسبِ غم برانگیزد
اسیرِ او نکند دل، مجاهدی نستوه
گرفته دامن دل را غباری از اندوه
چنان مِهی که نشیند به دامنی از کوه
اگر چه باد هوس اسبِ غم برانگیزد
اسیرِ او نکند دل، مجاهدی نستوه