حافظ شیراز به روایت احمد شاملو

شماره ۹۰

 

رُخ‌ات را ماه ِ تابان می‌توان گفت.

لب‌ات لَعل ِ بَدَخشان می‌توان گفت.

 

به دور ِ حُسن ِ روی‌ات، مِهر و مَه را

دو سرگردان ِ حیران می‌توان گفت.

 

 

حدیثی گفته ام با چشم ِ مست‌اش

– که این سِرْ با حریفان می‌توان گفت –

 

اگر ساقی تو باشی، مشکلی نیست

که تَرک ِ توبه آسان می‌توان گفت!

 

غزل‌ها یِ تو را، با عود، حافظ!

به بزم ِ می‌پرستان می‌توان گفت.