بوسه ی باد

بوسه ی باد خزونی، با هزار نامهربونی

زیر گوش برگ تنها،میگه طعمه خزونی

برگ سبز و تر و تازه، رنگ سبزشو می بازه

غرق بوسه های باد و وحشت روزای تازه

میکنه دل از درختا، میشه آواره ی کوچه

کوچه ای یادگاره، روز های رفته و پوچه

میشینه گوشه ی کوچه، چشم به آسمون می دوزه

میکنه یاد گذشته، دلش از غصه می سوزه

یاد باد، یاد گذشته شادباد

این دل زرد تهی، درحسرت دیدارباد

یاد روزایی کوچه، زیر سایه ی تنم بود

مهربون درخت عاشق، مست عطر نفسم بود

سهم من از بوسه ی باد، چی بگم ای داد و بی داد

همه زردی و تباهی ، مُردن و رفتنه از یاد