گزیدهٔ غزل ۸

چه اقبالست این یارب که دولت داده‌ای ما را

که در کوی فراموشان گذرشد یار زیبا را

بحمدالله که بیداری شبهایم نشد ضایع

بدیدم خفته در آغوش خود آن سرو بالا را

تماشا می‌کنم این قد قیامت می‌کند یا رب

که خواهم تا قیامت یاد کردن این تماشا را