شمارهٔ ۶۳
چو آفتاب شد از اوج خود بخانۀ ماه بخیش خانه رو و برگ بید و باده بخواه شراب لعل بده ، اندکی بدور و بده میان دور درون ساتگینیی گه گاه بدشت بادۀ رنگین تلخ نوشیدن کنون سبیل بود چون سپید گشت گیاه بگر مگاه بدشت ار بیفگنی یاقوت چنان گداخته گردد که نقره اندر […]
شمارهٔ ۶۴
ای شکسته تیره شب بر روی ، روشن مشتری تیره شب بر روی روشن مشتری در ششتری از شکر بر نقره داری دانۀ یاقوت سرخ وز شبه بر عاج داری حلقۀ انگشتری زلف مشکین تو پنداری که آزر بر نگاشت بر گل سوری ز سنبل شکلهای چنبری گر نگاریدست زلفت چون نگارد مر ترا یارب […]
شمارهٔ ۶۵
طالع پیروز بختی ، مایۀ نیک اختری آسمان کامگاری ، آفتاب سروری رسم دانی ، ملک سازی ، رزم جویی ، خسروی پیشوای روزگاری ، پادشاه کشوری شمس دولت ، زین ملت کهف امت ، شه طغان آنکه نیکو همت او گشت از بدها بری آن خداوندی که جمشید دگر در حشمت اوست امر او […]
شمارهٔ ۳۴
ز نور قبۀ زرین آینه تمثال زمین تفته فرو پوشد آتشین سر بال فروغ چتر سپهری بیک درخشیدن بسنگ زلزله اندر زند بگاه زوال درر چو لاله شود لعل در دهان صدف چون آب موج زند سیم در مسام جبال بریخت برگ گل مشکبوی پروین شکل چو جرم پروین بر آسمان کشید اشکال ز خوید […]
شمارهٔ ۱۹
خوش و نکو ز پی هم رسید عید و بهار بسی نکوتر و خوشتر ز پار و از پیرار یکی ز جشن عجم جشن خسرو افریدون یکی ز دین عرب دین احمد مختار جهان بسان یکی چادری شدست یقین کجا ز عید و ز نوروز پود دارد و تار ز روی پیری گلزار چون زلیخا […]
شمارهٔ ۳۵
از هری گر سوی اوغان شوی،ای باد شمال باز گویی زهری پیش ملک صورت حال گویی : آن شهر،کجا بود دل بخت بدو شادمان همچو دل مرد سخی وقت نوال بی تو امروز همی نوحه کند بخت برو هم بران سان که عرب نوحه کند بر اطلال جمله کاشانۀ آن شهر طلالند امروز جغد کاشانه […]
شمارهٔ ۲۰
دی در آمد ز در آن لعبت زیبا رخسار نه چنان مست بغایت ، نه بغایت هشیار طربی در دل آن ماه نو آیین زنبیذ اثری در سر آن لعبت زیبا رخسار از زخم زلفش برگ سمنش غالیه پوش سر زلفینش بر برگ سمن غالیه بار رنگ نو دیدم بر عارض رنگینش دویست بوی نو […]
شمارهٔ ۳۶
ایا از ملک زادگان فخر عالم نژاد ترا ملک عالم مسلم نه در طالع دشمنان تو یک عز نه اندر دل دوستان تو یک غم همی پیش چشم من آید که گیتی بگیری بخنجر ، سپاری بخاتم بر مح چو افعی کنی مر عدو را رگ و پی در اندام افعی و ارقم دم نای […]
شمارهٔ ۲۱
این بربطیست صنعت او سحر آشکار و اندر عجب ز صنعت او چشم روزگار چونانکه از چهار طبایع مرکبیم ترکیب کرده اند طبایع درو چهار عودست نام او و بدین سان که دید عود ؟ زین گونه برده عنبر و عود اندر و بکار خوبیش بی قیاس و درو نقش بی عدد نغزیش بی مثال […]
شمارهٔ ۳۷
آمد رمضان بخیر مقدم دیشب بسلام خان اعظم جمشید زمان سکندر وقت مقصود وجود نسل آدم ای امر تو چون نفاذ تقدیر وی حکم تو چون قضای مبرم از کلک تو کار مملکت راست وز سهم تو قامت فلک خم چون سدره مقام تو معلی چون کعبه مکان تو مکرم گرد ره تست مشک تاتار […]