صورتِ عکس تو آلبوم خیسه، دوباره خاطرهَ تو بوسیدم
این سوال بی جواب از خودم تا حالا هزار دفعه پرسیدم
با کدوم ترانه باز جون می گیره نبض اون حنجره ی فیروزه
می دونم بدون تو فردای من رنگِ خاکستری دیروزه
تن تشنه مثله خورشید، بی سرزمین تر از باد
کولی تر از ترانه، بی پرده مثله فریاد
تنها تر از سکوتم، روشن تر از ستاره
عاشق تر از همیشه، با من بخون دوباره
پلک های پنجره رو وا می کنم، تو کوچه زمزمه مهتابه
همه ی پنجره ها خاموشند، اینگار این کوچه خلوت خوابه
بی صدا اسمتو فریاد می زنم، هق هق ام پنجره رو می بنده
دوباره دستهای نا مرئی شب،پلک های پنجره مو می بنده