رباعی شمارهٔ ۱۰۹ - ستیغ

چشمی دارم همه پر از دیدن دوست

با دیده مرا خوشست چون دوست دروست

از دیده و دوست فرق کردن نتوان

یا اوست درون دیده یا دیده خود اوست

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ