رباعی شمارهٔ ۲۷۹ - ستیغ

دوشم به طرب بود نه دلتنگی بود

سیرم همه در عالم یکرنگی بود

می‌رفتم اگرچه از سر لنگی بود

من بودم و سنگ من دو من سنگی بود

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ