رباعی شمارهٔ ۳۲ - ستیغ

دی می‌شد و از شکوفه شاخی در دست

گفتم به شکوفه وعده بود این آن هست

برگشت و به طعنه گفت ای عشوه‌پرست

نشنیدی که هرچه بشکفت نه بست

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ