رباعی شمارهٔ ۳۷۸ - ستیغ

آتش بدو دست خویش بر خرمن خویش

چون خود زده‌ام چه نالم از دشمن خویش

کس دشمن من نیست منم دشمن خویش

ای وای من و دست من و دامن خویش

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ