چشم تو مرا به یاد مهتاب انداخت

چون ماهی سرخ برکه از خواب انداخت

در کلبه کاغذین خود خوش بودم

عشق تو به زندگانی ام آب انداخت

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *