گزیدهٔ غزل ۱۲۹ - ستیغ

دل من به جانانی آویختست

چو دزدی کز ایوانی آویختست

فدا باد جانها بدان زلف کش

بهر تار مو جانی آویختست

چه زنار کفر است هر موی او

که در هر یک ایمانی آویختست

بتان رامزن سنگ ای پارسا

به هر بت مسلمانی آویختست

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ