مرهم از لبهات می‌جویم بدین جان فگار

وای بر ریشی که آنرا از نمک مرهم کنند

مردهٔ آن قامتم کاندم که بخرامد براه

مردگان در خاک هر دم حسرتی دیگر خورند

دیدگاهتان را بنویسید

نشانی ایمیل شما منتشر نخواهد شد. بخش‌های موردنیاز علامت‌گذاری شده‌اند *