گزیدهٔ غزل ۲۸۸ - ستیغ

مکن عیب ار بنالد جان چو نقد تن همه بردی

کی کس خانه غارت گشت بی‌فریاد کی ماند

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ