گزیدهٔ غزل ۶۰ - ستیغ

تا گل از شرم رویت آب شود

یک زمان برفگن ز چهره نقاب

مثل خود در جهان کجا بینی

که در آیینه بنگری و در آب

آرزو میکند مرا با تو

گوشه خلوت و شراب و کباب

هر که دعوی کند ز خوبان صبر

نشنود کل مدع کذاب

دیدگاهتان را بنویسید لغو پاسخ