۳۰: زلفت هزار دل به یکی تار مو ببست

 

روخوانی شعر با صدای سهیل قاسمی

 

تصحیح قزوینی غنی

شماره ۳۰

 

زُلف‌ات هزار دل به یکی تار ِ مو بِبَست

راه ِ هزار چاره‌گر از چار سو بِبَست

 

تا عاشقان به بو یِ نسیم‌اش دهند جان

بگشود نافه‌ئیّ و دَر ِ آرزو ببست

 

شِیدا از آن شُدم که نگارَم چو ماه ِ نو

ابرو نمود و جلوه‌گَری کرد و رو ببست

 

ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت

این نقش‌ها نِگَر که چه خوش در کدو ببست

 

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون ِ خُم

با نعره‌های قُلقُل‌اش اندر گلو ببست

 

مطرب چه پرده ساخت که در پرده‌یِ سماع

بر اهل ِ وجد و حال در ِ های و هو ببست

 

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

اِحرام ِ طوف ِ کعبه‌یِ دل بی‌وضو ببست

 

 

تصحیح پرویز ناتل خانلری

 

شماره ۳۲

 

زُلف‌ات هزار دل به یکی تاره مو بِبَست

راه ِ هزار چاره‌گر از چار سو بِبَست

 

تا هر کَسی به بو یِ نسیمی دهند جان

بگشود نافه‌ئیّ و دَر ِ آرزو ببست

 

شِیدا از آن شُدم که نگارَم چو ماه ِ نو

ابرو نمود و جلوه‌گَری کرد و رو ببست

 

ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت

این نقش‌ها نِگَر که چه خوش در کدو ببست

 

یا رب چه نغمه کرد صُراحی که خون ِ خُم

با نعره‌های قُلقُل‌اش اندر گلو ببست

 

مطرب چه پرده ساخت که در پرده‌یِ سماع

بر اهل ِ وجد و حال در ِ های و هو ببست

 

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

اِحرام ِ طوف ِ کعبه‌یِ دل بی‌وضو ببست

 

اختلاف نسخه ها بر اساس تصحیح خانلری

 

بیت یکم:

زلفت هزار مو | زلفش هزار دل

بیکی تار مو

چاره که از

 

بیت دوم:

تا عاشقان ببوی نسیمش دهند جان

نافه را و

 

بیت سوم:

شیدا شدم ازانک نگارم

 

بیت چهارم:

ساقی بخنده رنگ

وین نقشها نگر چه خوش اندر کدو ببست

این نقش ها به بین

 

بیت پنجم:

یارب چه نعره کرد | یارب چه غمزه کرد

صراحی که جام می | صراحی که خون جام

با نقشهای قلقلش | زین نعره ها و قلقلش | با نعره های قلقلش

غلغلش اندرگلو

 

بیت ششم:

مطرب چه زخمه ساخت | مطرب چه نغمه کرد

که در حلقه ی سماع

دانا که زد تفرج این چرخ حقه باز

هنگامه باز چید و در های و هو ببست

بر اهل نجد و وجد ره های و هو ببست

 

بیت هفتم:

حافظ کسی که عشق نورزید و صلح خواست

احرام کعبه ی دل و جان بی وضو ببست

 

 

حافظ شیراز به روایت احمد شاملو

 

شماره ۵۵

 

زُلف‌اش هزار دل به یکی تار ِ مو بِبَست

راه ِ هزار چاره‌گر از چار سو بِبَست.

 

تا هر کَسی به بو یِ نسیم‌اش دهند جان

بگشود نافه‌ئیّ و دَر ِ آرزو ببست.

 

شِیدا از آن شُدم که نگارین، چو ماه ِ نو

ابرو نمود و جلوه‌گَری کرد و رو ببست.

 

گفتم که حُسن ِ چهره‌یِ او را صِفَت کنم،

رخساره وانمود و در ِ گفت‌و‌گو ببست.

 

#

 

یا رب! چه نغمه کرد صُراحی که خون ِ خُم

با نَعره‌های غُلغُل‌اش اندر گلو ببست؟

 

مطرب چه پرده ساخت که، در حلقه‌یِ سماع

بر اهل ِ وجد و حال در ِ های و هو ببست؟

 

#

 

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

اِحْرام ِ طوف ِ کعبه‌یِ دل بی‌وضو ببست.

 

 

حافظ به سعی سایه

 

شماره ۳۰

 

زُلف‌ات هزار دل به یکی تاره مو بِبَست

راه ِ هزار چاره‌گر از چار سو بِبَست

 

تا عاشقان به بو یِ نسیم‌اش دهند جان

بگشود نافه‌ایّ و دَر ِ آرزو ببست

 

شِیدا از آن شُدم که نگارم چو ماه ِ نو

ابرو نمود و جلوه‌گَری کرد و رو ببست

 

ساقی به چند رنگ می اندر پیاله ریخت

این نقش‌ها نِگَر که چه خوش در کدو ببست

 

یا رب چه غمزه کرد صُراحی که خون ِ خُم

با نغمه‌های غُلغُل‌اش اندر گلو ببست

 

مطرب چه پرده ساخت که در حلقه‌یِ سماع

بر اهل ِ وجد و حال در ِ های و هو ببست

 

حافظ هر آن که عشق نورزید و وصل خواست

اِحرام ِ طوف ِ کعبه‌یِ دل بی‌وضو ببست