روخوانی شعر با صدای سهیل قاسمی
تصحیح قزوینی غنی
در این زمانه رفیقی که خالی از خِلَل است
صُراحی‌یِ می ِ ناب و سفینه‌یِ غزل است
جریده رو که گذرگاه ِ عافیت تنگ است
پیاله گیر که عمر ِ عزیز بی‌بَدَل است
نه من زِ بی‌عَملی در جهان ملول‌ام و بَس
ملالت ِ عُلَما هم زِ عِلم ِ بی‌عَمَل است
به چشم ِ عقل در این ره‌گُذار ِ پُرآشوب
جهان و کار ِ جهان بی‌ثبات و بی‌محل است
بگیر طُرّه‌یِ مه چهره‌ای و قصّه مخوان
که سعد و نحس زِ تاثیر ِ زُهره و زُحَل است
دل‌ام امید ِ فراوان به وصل ِ رو یِ تو داشت
ولی اَجَل به رَه ِ عمر رَه‌زن ِ اَمَل است
به هیچ دور نخواهند یافت هشیار اَش
چنین که حافظ ِ ما مست ِ باده‌یِ ازل است