توضیحات
چند شعر از این کتاب:
ندارم‌ات
اين تلخ‌ترين فعلي است
كه صرف مي‌كنم
هر روز و شب.
(ص 30)
.
ماه كه مي‌شوي
زن ِ ماه ِ مهر ِ شهريورهاي بي‌تو مي‌شوم
خانه را، به شعر كشيده‌ام
به گيسوان‌ام عطر مريم‌هاي كوهي زده‌ام
هر روز با همان نيم لب‌خند خواب رفته
گوشه‌ی اين خانه
تو را شعر مي‌كنم
تو را با بوسه‌اي ناسروده گريه مي‌كنم
ماه كه مي شوي…
(ص 54)
.
دوست‌تر دارم‌ات
از هرچه دوست‌تر؛ بيش‌تر!
اي تو به من از يقين داغ آفتاب‌هاي جنوب، نزديك‌تر!
در هرم عاشقانه‌ی چشم‌هاي تو
اي تو به من از يقين عاشقانه‌اي هيچ، نزديك‌تر!
در من
آوازه‌ی دست‌هاي‌ات را به خواب گرفته است
رقاصه‌ی ماه‌تاب شبانه‌اي بي‌تكرار.
دوست‌تر دارم‌ات
از هرچه دوست‌تر؛ بيش‌تر!
اي تو به من از يقين عاشقانه‌اي هيچ نزديك‌تر!
از حرفي، شعري، خوابي ناسروده، ناگفته
دوست‌تر دارم‌ات
از تو به يقين بي‌تو مي‌رسم،
اي تو اندوه يقين روزگارهاي رفته!
از تو به هم‌آوازه‌ی بوسه‌اي هيچ
از تو به هم‌خوابي‌ی شعر و باد
از تو به يقين بي‌تو مي‌رسم.
(صص 66 و 67)
دیدگاهها
هیچ دیدگاهی برای این محصول نوشته نشده است.