غزل ۱۵۷ سعدی

پیش ِ روی‌ات قمر نمی‌تابد

خور زِ حکم ِ تو سر نمی‌تابد

نیکویی خوی کن که نرگس ِ مست

{بهر ِ هر بی‌بصر نمی تابد}

{هر پسینی به بام جلوه نما}

زهره وقت ِ سحَر نمی‌تابد

{با درخشنده‌گی‌یِ چشم ِ خوش‌ات

زهره وقت ِ سحر نمی تابد}

آتش اندر درون ِ شب بنشست

که تنور م مگر نمی‌تابد

بار ِ عشق‌ات کجا کشد دل ِ من؟

که قضا و قدَر نمی‌تابد

ناوک ِ غمزه بر دل ِ سعدی

مزن! ای جان! چو بر نمی‌تابد

بیت‌های دوم و سوم در تصحیح ِ فروغی ناقص افتاده‌اند. و در بعضی نسخه‌ها این غزل نیست.

مصراعی که از جای دیگر آورده ام را با علامت مشخص کرده ام. بیت سوم را دو روایت یافتم، هر دو را نوشتم و گفتم.