غزل ۶۸ سعدی

چشم‌ات خوش است و بر اثر ِ خواب، خوش‌تر است

طعم ِ دهان‌ات از شکَر ِ ناب خوش‌تر است

زنهار از آن تبسّم ِ شیرین که می‌کنی

ک‌از خنده‌یِ شکوفه‌یِ سیراب خوش‌تر است

شمعی به پیش ِ رویِ تو گفتم که بَرکُنم

حاجت به شمع نیست! که مهتاب خوش‌تر است

دوش آرزویِ خواب ِ خوش‌ام بود یک زمان

امشب نظر به رویِ تو از خواب خوش‌تر است

در خواب‌گاه ِ عاشق، سر بر کنار دوست

کیمُخت ِ خارپشت، زِ سنجاب خوش‌تر است

ز آن سویِ بحر ِ آتش اگر خوانی‌ام به لُطف

رفتن به روی آتش‌ام از آب خوش‌تر است

ز آب ِ روان و سبزه و صحرا و لاله‌زار

با من مگو! که چشم در احباب خوش‌تر است

زهر م مده به دست ِ رقیبان ِ تندخوی

از دست ِ خود بده! که زِ جُلّاب خوش‌تر است

سعدی دگر به گوشه‌یِ وحدت نمی‌رود

خلوت خوش است و صحبت ِ اصحاب خوش‌تر است

هر باب از این کتاب ِ نگارین که بَر کُنی

هم‌چون بهشت، گویی از آن باب خوش‌تر است