مولوی

غزل ۱: ای رستخیز ناگهان وی رحمت بی‌منتها

 

غزل ۲: ای طایران قدس را عشقت فزوده بال‌ها

 

غزل ۳: ای دل چه اندیشیده‌ای در عذر آن تقصیرها

 

غزل ۴: ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

 

غزل ۵: آن شکل بین وان شیوه بین وان قد و خد و دست و پا

 

غزل ۶: بگریز ای میر اجل از ننگ ما از ننگ ما

 

غزل ۷: بنشسته‌ام من بر درت تا بوک برجوشد وفا

 

غزل ۸: جز وی چه باشد کز اجل اندررباید کل ما

 

غزل ۹: من از کجا پند از کجا باده بگردان ساقیا

 

غزل ۱۰: مهمان شاهم هر شبی بر خوان احسان و وفا

 

غزل ۱۱: ای طوطی عیسی نفس وی بلبل شیرین نوا

 

غزل ۱۲: ای نوبهار عاشقان داری خبر از یار ما

 

غزل ۱۳: ای باد بی‌آرام ما با گل بگو پیغام ما

 

غزل ۱۴: ای عاشقان ای عاشقان امروز ماییم و شما

 

غزل ۱۵: ای نوش کرده نیش را بی‌خویش کن باخویش را

 

غزل ۱۶: ای یوسف آخر سوی این یعقوب نابینا بیا

 

غزل ۱۷: آمد ندا از آسمان جان را که بازآ الصلا

 

غزل ۱۸: ای یوسف خوش نام ما خوش می‌روی بر بام ما

 

غزل ۱۹: امروز دیدم یار را آن رونق هر کار را

 

غزل ۲۰: چندانک خواهی جنگ کن یا گرم کن تهدید را

 

غزل ۲۱: جرمی ندارم بیش از این کز دل هوا دارم تو را

 

غزل ۲۲: چندان بنالم ناله‌ها چندان برآرم رنگ‌ها

 

غزل ۲۳: چون خون نخسپد خسروا چشمم کجا خسپد مها

 

غزل ۲۴: چون نالد این مسکین که تا رحم آید آن دلدار را

 

غزل ۲۵: من دی نگفتم مر تو را کای بی‌نظیر خوش لقا

 

غزل ۲۶: هر لحظه وحی آسمان آید به سر جان‌ها

 

غزل ۲۷: آن خواجه را در کوی ما در گل فرورفتست پا

 

غزل ۲۸: ای شاه جسم و جان ما خندان کن دندان ما

 

غزل ۲۹: ای از ورای پرده‌ها تاب تو تابستان ما

 

غزل ۳۰: ای فصل باباران ما برریز بر یاران ما

 

غزل ۳۱: بادا مبارک در جهان سور و عروسی‌های ما

 

غزل ۳۲: دیدم سحر آن شاه را بر شاهراه هل اتی

 

غزل ۳۳: می ده گزافه ساقیا تا کم شود خوف و رجا

 

غزل ۳۴: ای عاشقان ای عاشقان آمد گه وصل و لقا

 

غزل ۳۵: ای یار ما دلدار ما ای عالم اسرار ما

 

غزل ۳۶: خواجه بیا خواجه بیا خواجه دگربار بیا

 

غزل ۳۷: یار مرا غار مرا عشق جگرخوار مرا

 

غزل ۳۸: رستم از این نفس و هوا زنده بلا مرده بلا

 

غزل ۳۹: آه که آن صدر سرا می‌ندهد بار مرا

 

غزل ۴۰: طوق جنون سلسله شد باز مکن سلسله را

 

غزل ۴۱: شمع جهان دوش نبد نور تو در حلقه ما

 

غزل ۴۲: کار تو داری صنما قدر تو باری صنما

 

غزل ۴۳: کاهل و ناداشت بدم کام درآورد مرا

 

غزل ۴۴: در دو جهان لطیف و خوش همچو امیر ما کجا

 

غزل ۴۵: با لب او چه خوش بود گفت و شنید و ماجرا

 

غزل ۴۶: دی بنواخت یار من بنده غم رسیده را

 

غزل ۴۷: ای که تو ماه آسمان ماه کجا و تو کجا

 

غزل ۴۸: ماه درست را ببین کو بشکست خواب ما

 

غزل ۴۹: با تو حیات و زندگی بی‌تو فنا و مردنا

 

غزل ۵۰: ای بگرفته از وفا گوشه کران چرا چرا

 

غزل ۵۱: گر تو ملولی ای پدر جانب یار من بیا

 

غزل ۵۲: چون همه عشق روی تست جمله رضای نفس ما

 

غزل ۵۳: عشق تو آورد قدح پر ز بلاها

 

غزل ۵۴: از این اقبالگاه خوش مشو یک دم دلا تنها

 

غزل ۵۵: شب قدر است جسم تو کز او یابند دولت‌ها

 

غزل ۵۶: عطارد مشتری باید متاع آسمانی را

 

غزل ۵۷: مسلمانان مسلمانان چه باید گفت یاری را

 

غزل ۵۸: رسید آن شه رسید آن شه بیارایید ایوان را

 

غزل ۵۹: تو از خواری همی‌نالی نمی‌بینی عنایت‌ها

 

غزل ۶۰: ایا نور رخ موسی مکن اعمی صفورا را

 

غزل ۶۱: هلا ای زهره زهرا بکش آن گوش زهرا را

 

غزل ۶۲: بهار آمد بهار آمد سلام آورد مستان را

 

غزل ۶۳: چه چیزست آنک عکس او حلاوت داد صورت را

 

غزل ۶۴: تو دیدی هیچ عاشق را که سیری بود از این سودا

 

غزل ۶۵: ببین ذرات روحانی که شد تابان از این صحرا

 

غزل ۶۶: تو را ساقی جان گوید برای ننگ و نامی را

 

غزل ۶۷: از آن مایی ای مولا اگر امروز اگر فردا

 

غزل ۶۸: چو شست عشق در جانم شناسا گشت شستش را

 

غزل ۶۹: چه باشد گر نگارینم بگیرد دست من فردا

 

غزل ۷۰: برات آمد برات آمد بنه شمع براتی را

 

غزل ۷۱: اگر نه عشق شمس الدین بدی در روز و شب ما را

 

غزل ۷۲: به خانه خانه می‌آرد چو بیذق شاه جان ما را

 

غزل ۷۳: آمد بت میخانه تا خانه برد ما را

 

غزل ۷۴: گر زان که نه‌ای طالب جوینده شوی با ما

 

غزل ۷۵: ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را

 

غزل ۷۶: آخر بشنید آن مه آه سحر ما را

 

غزل ۷۷: آب حیوان باید مر روح فزایی را

 

غزل ۷۸: ساقی ز شراب حق پر دار شرابی را

 

غزل ۷۹: ای خواجه نمی‌بینی این روز قیامت را

 

غزل ۸۰: امروز گزافی ده آن باده نابی را

 

غزل ۸۱: ای ساقی جان پر کن آن ساغر پیشین را

 

غزل ۸۲: معشوقه به سامان شد تا باد چنین بادا

 

غزل ۸۳: ای یار قمرسیما ای مطرب شکرخا

 

غزل ۸۴: چون گل همه تن خندم نه از راه دهان تنها

 

غزل ۸۵: از بهر خدا بنگر در روی چو زر جانا

 

غزل ۸۶: ای گشته ز تو خندان بستان و گل رعنا

 

غزل ۸۷: جانا سر تو یارا مگذار چنین ما را

 

غزل ۸۸: شاد آمدی ای مه رو ای شادی جان شاد آ

 

غزل ۸۹: یک پند ز من بشنو خواهی نشوی رسوا

 

غزل ۹۰: ای شاد که ما هستیم اندر غم تو جانا

 

غزل ۹۱: در آب فکن ساقی بط زاده آبی را

 

غزل ۹۲: زهی باغ زهی باغ که بشکفت ز بالا

 

غزل ۹۳: میندیش میندیش که اندیشه گری‌ها

 

غزل ۹۴: زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا

 

غزل ۹۵: زهی عشق زهی عشق که ما راست خدایا

 

غزل ۹۶: لب را تو به هر بوسه و هر لوت میالا

 

غزل ۹۷: رفتم به سوی مصر و خریدم شکری را

 

غزل ۹۸: ای از نظرت مست شده اسم و مسما

 

غزل ۹۹: دلارام نهان گشته ز غوغا

 

غزل ۱۰۰: بیا ای جان نو داده جهان را

 

غزل ۱۰۱: بسوزانیم سودا و جنون را

 

غزل ۱۰۲: سلیمانا بیار انگشتری را

 

غزل ۱۰۳: دل و جان را در این حضرت بپالا

 

غزل ۱۰۴: خبر کن ای ستاره یار ما را

 

غزل ۱۰۵: چو او باشد دل دلسوز ما را

 

غزل ۱۰۶: مرا حلوا هوس کردست حلوا

 

غزل ۱۰۷: امیر حسن خندان کن چشم را

 

غزل ۱۰۸: به برج دل رسیدی بیست این جا

 

غزل ۱۰۹: بکت عینی غداه البین دمعا

 

غزل ۱۱۰: تو بشکن چنگ ما را ای معلا

 

غزل ۱۱۱: برای تو فدا کردیم جان‌ها

 

غزل ۱۱۲: ز روی تست عید آثار ما را

 

غزل ۱۱۳: ای مطرب دل برای یاری را

 

غزل ۱۱۴: اندر دل ما تویی نگارا

 

غزل ۱۱۵: ای جان و قوام جمله جان‌ها

 

غزل ۱۱۶: ای سخت گرفته جادوی را

 

غزل ۱۱۷: از دور بدیده شمس دین را

 

غزل ۱۱۸: بنمود وفا از این جا

 

غزل ۱۱۹: برخیز و صبوح را بیارا

 

غزل ۱۲۰: تا چند تو پس روی به پیش آ

 

غزل ۱۲۱: چون خانه روی ز خانه ما

 

غزل ۱۲۲: دیدم رخ خوب گلشنی را

 

غزل ۱۲۳: دیدم شه خوب خوش لقا را

 

غزل ۱۲۴: ساقی تو شراب لامکان را

 

غزل ۱۲۵: گفتی که گزیده‌ای تو بر ما

 

غزل ۱۲۶: گستاخ مکن تو ناکسان را

 

غزل ۱۲۷: کو مطرب عشق چست دانا

 

غزل ۱۲۸: ما را سفری فتاد بی‌ما

 

غزل ۱۲۹: مشکن دل مرد مشتری را

 

غزل ۱۳۰: بیدار کنید مستیان را

 

غزل ۱۳۱: من چو موسی در زمان آتش شوق و لقا

 

غزل ۱۳۲: در میان پرده خون عشق را گلزارها

 

غزل ۱۳۳: غمزه عشقت بدان آرد یکی محتاج را

 

غزل ۱۳۴: ساقیا در نوش آور شیره عنقود را

 

غزل ۱۳۵: ساقیا گردان کن آخر آن شراب صاف را

 

غزل ۱۳۶: پرده دیگر مزن جز پرده دلدار ما

 

غزل ۱۳۷: با چنین شمشیر دولت تو زبون مانی چرا

 

غزل ۱۳۸: سکه رخسار ما جز زر مبادا بی‌شما

 

غزل ۱۳۹: رنج تن دور از تو ای تو راحت جان‌های ما

 

غزل ۱۴۰: درد ما را در جهان درمان مبادا بی‌شما

 

غزل ۱۴۱: جمله یاران تو سنگند و توی مرجان چرا

 

غزل ۱۴۲: دولتی همسایه شد همسایگان را الصلا

 

غزل ۱۴۳: دوش من پیغام کردم سوی تو استاره را

 

غزل ۱۴۴: عقل دریابد تو را یا عشق یا جان صفا

 

غزل ۱۴۵: ای وصالت یک زمان بوده فراقت سال‌ها

 

غزل ۱۴۶: در صفای باده بنما ساقیا تو رنگ ما

 

غزل ۱۴۷: آخر از هجران به وصلش دررسیدستی دلا

 

غزل ۱۴۸: از پی شمس حق و دین دیده گریان ما

 

غزل ۱۴۹: خدمت شمس حق و دین یادگارت ساقیا

 

غزل ۱۵۰: درد شمس الدین بود سرمایه درمان ما

 

غزل ۱۵۱: سر برون کن از دریچه جان ببین عشاق را

 

غزل ۱۵۲: دوش آن جانان ما افتان و خیزان یک قبا

 

غزل ۱۵۳: شمع دیدم گرد او پروانه‌ها چون جمع‌ها

 

غزل ۱۵۴: دیده حاصل کن دلا آنگه ببین تبریز را

 

غزل ۱۵۵: از فراق شمس دین افتاده‌ام در تنگنا

 

غزل ۱۵۶: ای هوس‌های دلم بیا بیا بیا بیا

 

غزل ۱۵۷: ای هوس‌های دلم باری بیا رویی نما

 

غزل ۱۵۸: امتزاج روح‌ها در وقت صلح و جنگ‌ها

 

غزل ۱۵۹: ای ز مقدارت هزاران فخر بی‌مقدار را

 

غزل ۱۶۰: مفروشید کمان و زره و تیغ زنان را

 

غزل ۱۶۱: چو فرستاد عنایت به زمین مشعله‌ها را

 

غزل ۱۶۲: تو مرا جان و جهانی چه کنم جان و جهان را

 

غزل ۱۶۳: بروید ای حریفان بکشید یار ما را

 

غزل ۱۶۴: چو مرا به سوی زندان بکشید تن ز بالا

 

غزل ۱۶۵: اگر آن میی که خوردی به سحر نبود گیرا

 

غزل ۱۶۶: چمنی که تا قیامت گل او به بار بادا

 

غزل ۱۶۷: کی بپرسد جز تو خسته و رنجور تو را

 

غزل ۱۶۸: ای بروییده به ناخواست به مانند گیا

 

غزل ۱۶۹: رو ترش کن که همه روترشانند این جا

 

غزل ۱۷۰: تا به شب ای عارف شیرین نوا

 

غزل ۱۷۱: چون نمایی آن رخ گلرنگ را

 

غزل ۱۷۲: در میان عاشقان عاقل مبا

 

غزل ۱۷۳: از یکی آتش برآوردم تو را

 

غزل ۱۷۴: ز آتش شهوت برآوردم تو را

 

غزل ۱۷۵: از ورای سر دل بین شیوه‌ها

 

غزل ۱۷۶: روح زیتونیست عاشق نار را

 

غزل ۱۷۷: ای بگفته در دلم اسرارها

 

غزل ۱۷۸: می‌شدی غافل ز اسرار قضا

 

غزل ۱۷۹: گر تو عودی سوی این مجمر بیا

 

غزل ۱۸۰: ای تو آب زندگانی فاسقنا

 

غزل ۱۸۱: دل چو دانه ما مثال آسیا

 

غزل ۱۸۲: در میان عاشقان عاقل مبا

 

غزل ۱۸۳: ای دل رفته ز جا بازمیا

 

غزل ۱۸۴: من رسیدم به لب جوی وفا

 

غزل ۱۸۵: از بس که ریخت جرعه بر خاک ما ز بالا

 

غزل ۱۸۶: ای میرآب بگشا آن چشمه روان را

 

غزل ۱۸۷: از سینه پاک کردم افکار فلسفی را

 

غزل ۱۸۸: این جا کسیست پنهان خود را مگیر تنها

 

غزل ۱۸۹: آمد بهار ِ جان‌ها ای شاخ ِ تر به رقص آ

 

غزل ۱۹۰: با آن که می‌رسانی آن باده بقا را

 

غزل ۱۹۱: بیدار کن طرب را بر من بزن تو خود را

 

غزل ۱۹۲: بشکن سبو و کوزه ای میرآب جان‌ها

 

غزل ۱۹۳: جانا قبول گردان این جست و جوی ما را

 

غزل ۱۹۴: خواهم گرفتن اکنون آن مایه صور را

 

غزل ۱۹۵: شهوت که با تو رانند صدتو کنند جان را

 

غزل ۱۹۶: در جنبش اندرآور زلف عبرفشان را

 

غزل ۱۹۷: ای بنده بازگرد به درگاه ما بیا

 

غزل ۱۹۸: ای صوفیان عشق بدرید خرقه‌ها

 

غزل ۱۹۹: ای خان و مان بمانده و از شهر خود جدا

 

غزل ۲۰۰: نام شتر به ترکی چه بود بگو دوا

 

غزل ۲۰۱: شب رفت و هم تمام نشد ماجرای ما

 

غزل ۲۰۲: هر روز بامداد سلام علیکما

 

غزل ۲۰۳: آمد بهار خرم آمد نگار ما

 

غزل ۲۰۴: سر به گریبان درست صوفی اسرار را

 

غزل ۲۰۵: چند گریزی ز ما چند روی جا به جا

 

غزل ۲۰۶: ای همه خوبی تو را پس تو که رایی که را

 

غزل ۲۰۷: ای که به هنگام درد راحت جانی مرا

 

غزل ۲۰۸: از جهت ره زدن راه درآرد مرا

 

غزل ۲۰۹: ای در ما را زده شمع سرایی درآ

 

غزل ۲۱۰: گر نه تهی باشدی بیشترین جوی‌ها

 

غزل ۲۱۱: باز بنفشه رسید جانب سوسن دوتا

 

غزل ۲۱۲: اسیر شیشه کن آن جنیان دانا را

 

غزل ۲۱۳: اگر تو عاشق عشقی و عشق را جویا

 

غزل ۲۱۴: درخت اگر متحرک بدی ز جای به جا

 

غزل ۲۱۵: من از کجا غم و شادی این جهان ز کجا

 

غزل ۲۱۶: روم به حجره خیاط عاشقان فردا

 

غزل ۲۱۷: چه نیکبخت کسی که خدای خواند تو را

 

غزل ۲۱۸: ز بهر غیرت آموخت آدم اسما را

 

غزل ۲۱۹: چو اندرآید یارم چه خوش بود به خدا

 

غزل ۲۲۰: ز بامداد سعادت سه بوسه داد مرا

 

غزل ۲۲۱: مرا تو گوش گرفتی همی‌کشی به کجا

 

غزل ۲۲۲: رویم و خانه بگیریم پهلوی دریا

 

غزل ۲۲۳: کجاست مطرب جان تا ز نعره‌های صلا

 

غزل ۲۲۴: چه خیره می‌نگری در رخ من ای برنا

 

غزل ۲۲۵: بپخته است خدا بهر صوفیان حلوا

 

غزل ۲۲۶: برفت یار من و یادگار ماند مرا

 

غزل ۲۲۷: به جان پاک تو ای معدن سخا و وفا

 

غزل ۲۲۸: بیار آن که قرین را سوی قرین کشدا

 

غزل ۲۲۹: شراب داد خدا مر مرا تو را سرکا

 

غزل ۲۳۰: ز سوز شوق دل من همی‌زند عللا

 

غزل ۲۳۱: سبکتری تو از آن دم که می‌رسد ز صبا

 

غزل ۲۳۲: چو عشق را تو ندانی بپرس از شب‌ها

 

غزل ۲۳۳: کجاست ساقی جان تا به هم زند ما را

 

غزل ۲۳۴: ز جام ساقی باقی چو خورده‌ای تو دلا

 

غزل ۲۳۵: مرا بدید و نپرسید آن نگار چرا

 

غزل ۲۳۶: مبارکی که بود در همه عروسی‌ها

 

غزل ۲۳۷: یار ما دلدار ما عالم اسرار ما

 

غزل ۲۳۸: هله ای کیا نفسی بیا

 

غزل ۲۳۹: کرانی ندارد بیابان ما

 

غزل ۲۴۰: تو جان و جهانی کریما مرا

 

غزل ۲۴۱: نرد کف تو بردست مرا

 

غزل ۲۴۲: خیک دل ما مشک تن ما

 

غزل ۲۴۳: بگشا در بیا درآ که مبا عیش بی‌شما

 

غزل ۲۴۴: چه شدی گر تو همچون من شدییی عاشق ای فتا

 

غزل ۲۴۵: از برای صلاح مجنون را

 

غزل ۲۴۶: صد دهل می‌زنند در دل ما

 

غزل ۲۴۷: بانگ تسبیح بشنو از بالا

 

غزل ۲۴۸: گوش من منتظر پیام تو را

 

غزل ۲۴۹: دل بر ما شدست دلبر ما

 

غزل ۲۵۰: هین که منم بر در در برگشا

 

غزل ۲۵۱: پیشتر آ پیشتر ای بوالوفا

 

غزل ۲۵۲: نذر کند یار که امشب تو را

 

غزل ۲۵۳: چند نهان داری آن خنده را

 

غزل ۲۵۴: باده ده آن یار قدح باره را

 

غزل ۲۵۵: خیز صبوحی کن و درده صلا

 

غزل ۲۵۶: داد دهی ساغر و پیمانه را

 

غزل ۲۵۷: لعل لبش داد کنون مر مرا

 

غزل ۲۵۸: گر بنخسبی شبی ای مه لقا

 

غزل ۲۵۹: پیش کش آن شاه شکرخانه را

 

غزل ۲۶۰: چرخ فلک با همه کار و کیا

 

غزل ۲۶۱: هان ای طبیب عاشقان سوداییی دیدی چو ما

 

غزل ۲۶۲: فیما تری فیما تری یا من یری و لا یری

 

غزل ۲۶۳: به شکرخنده اگر می‌ببرد جان مرا

 

غزل ۲۶۴: لی حبیب حبه یشوی الحشا

 

غزل ۲۶۵: راح بفیها و الروح فیها

 

غزل ۲۶۶: هیج نومی و نفی ریح علی الغور هفا

 

غزل ۲۶۷: قد اشرقت الدنیا من نور حمیانا

 

غزل ۲۶۸: فدیتک یا ذا الوحی آیاته تتری

 

غزل ۲۶۹: تعالوا بنا نصفوا نخلی التدللا

 

غزل ۲۷۰: افدی قمرا لاح علینا و تلالا

 

غزل ۲۷۱: تعالوا کلنا ذا الیوم سکری

 

غزل ۲۷۲: حداء الحادی صباحا بهواکم فاتینا

 

غزل ۲۷۳: طال ما بتنا بلاکم یا کرامی و شتنا

 

غزل ۲۷۴: ایه یا اهل الفرادیس اقرؤا منشورنا

 

غزل ۲۷۵: ابصرت روحی ملیحا زلزلت زلزالها

 

غزل ۲۷۶: یا خفی الحسن بین الناس یا نور الدجی

 

غزل ۲۷۷: سبق الجد الینا نزل الحب علینا

 

غزل ۲۷۸: انا لا اقسم الا برجال صدقونا

 

غزل ۲۷۹: مولانا مولانا اغنانا اغنانا

 

غزل ۲۸۰: یا منیر الخد یا روح البقا

 

غزل ۲۸۱: یا ساقی المدامه حی علی الصلا

 

غزل ۲۸۲: یا من لواء عشقک لا زال عالیا

 

غزل ۲۸۳: جاء الربیع مفتخرا فی جوارنا

 

غزل ۲۸۴: اخی رایت جمالا سبا القلوب سبا

 

غزل ۲۸۵: اتاک عید وصال فلا تذق حزنا

 

غزل ۲۸۶: یا من بنا قصر الکمال مشیدا

 

غزل ۲۸۷: ورد البشیر مبشرا ببشاره

 

غزل ۲۸۸: یا کالمینا یا حاکمینا

 

غزل ۲۸۹: یا مخجل البدر اشرقنا بلالا

 

ب

غزل ۲۹۰: بی یار مهل ما را بی‌یار مخسب امشب

 

غزل ۲۹۱: ای خواب به جان تو زحمت ببری امشب

 

غزل ۲۹۲: زان شاهد شکرلب زان ساقی خوش مذهب

 

غزل ۲۹۳: مهمان توام ای جان زنهار مخسب امشب

 

غزل ۲۹۴: بریده شد از این جوی جهان آب

 

غزل ۲۹۵: الا ای روی تو صد ماه و مهتاب

 

غزل ۲۹۶: مخسب ای یار مهمان دار امشب

 

غزل ۲۹۷: ای در غم تو به سوز و یارب

 

غزل ۲۹۸: آه از این زشتان که مه رو می‌نمایند از نقاب

 

غزل ۲۹۹: یا وصال یار باید یا حریفان را شراب

 

غزل ۳۰۰: کو همه لطف که در روی تو دیدم همه شب

 

غزل ۳۰۱: هله صدر و بدر عالم منشین مخسب امشب

 

غزل ۳۰۲: در هوایت بی‌قرارم روز و شب

 

غزل ۳۰۳: مجلس خوش کن از آن دو پاره چوب

 

غزل ۳۰۴: هیچ می‌دانی چه می‌گوید رباب

 

غزل ۳۰۵: آواز داد اختر بس روشنست امشب

 

غزل ۳۰۶: رغبت به عاشقان کن ای جان صدر غایب

 

غزل ۳۰۷: کار همه محبان همچون زرست امشب

 

غزل ۳۰۸: خوابم ببسته‌ای بگشا ای قمر نقاب

 

غزل ۳۰۹: واجب کند چو عشق مرا کرد دل خراب

 

غزل ۳۱۰: بازآمد آن مهی که ندیدش فلک به خواب

 

غزل ۳۱۱: زشت کسی کو نشد مسخره یار خوب

 

غزل ۳۱۲: به جان تو که مرو از میان کار مخسب

 

غزل ۳۱۳: رباب مشرب عشقست و مونس اصحاب

 

غزل ۳۱۴: تو را که عشق نداری تو را رواست بخسب

 

غزل ۳۱۵: چشم‌ها وا نمی‌شود از خواب

 

غزل ۳۱۶: چونک درآییم به غوغای شب

 

غزل ۳۱۷: یار آمد به صلح ای اصحاب

 

غزل ۳۱۸: علونا سماء الود من غیر سلم

 

غزل ۳۱۹: امسی و اصبح بالجوی اتعذب

 

غزل ۳۲۰: ابشروا یا قوم هذا فتح باب

 

ت

غزل ۳۲۱: آن خواجه را از نیم شب بیماریی پیدا شده‌ست

 

غزل ۳۲۲: آمده‌ام که تا به خود گوش کشان کشانمت

 

غزل ۳۲۳: آن نفسی که باخودی یار چو خار آیدت

 

غزل ۳۲۴: درآ تا خرقه قالب دراندازم همین ساعت

 

غزل ۳۲۵: که دید ای عاشقان شهری که شهر نیکبختانست

 

غزل ۳۲۶: حالت ده و حیرت ده ای مبدع بی‌حالت

 

غزل ۳۲۷: از دفتر عمر ما یکتا ورقی مانده‌ست

 

غزل ۳۲۸: بادست مرا زان سر اندر سر و در سبلت

 

غزل ۳۲۹: بیایید بیایید که گلزار دمیده‌ست

 

غزل ۳۳۰: بار دگر آن دلبر عیار مرا یافت

 

غزل ۳۳۱: زان شاه که او را هوس طبل و علم نیست

 

غزل ۳۳۲: این خانه که پیوسته در او بانگ چغانه‌ست

 

غزل ۳۳۳: اندر دل هر کس که از این عشق اثر نیست

 

غزل ۳۳۴: از اول امروز حریفان خرابات

 

غزل ۳۳۵: همه خوف آدمی را از درونست

 

غزل ۳۳۶: بده یک جام ای پیر خرابات

 

غزل ۳۳۷: ببستی چشم یعنی وقت خواب است

 

غزل ۳۳۸: سماع از بهر جان بی‌قرارست

 

غزل ۳۳۹: سماع آرام جان زندگانست

 

غزل ۳۴۰: دگربار این دلم آتش گرفتست

 

غزل ۳۴۱: بیا کامروز ما را روز عیدست

 

غزل ۳۴۲: مرا چون تا قیامت یار اینست

 

غزل ۳۴۳: ز همراهان جدایی مصلحت نیست

 

غزل ۳۴۴: به جان تو که سوگند عظیمست

 

غزل ۳۴۵: بگو ای یار همراز این چه شیوه‌ست

 

غزل ۳۴۶: شنیدم مر مرا لطفت دعا گفت

 

غزل ۳۴۷: قرار زندگانی آن نگارست

 

غزل ۳۴۸: صدایی کز کمان آید نذیریست

 

غزل ۳۴۹: مبر رنج ای برادر خواجه سختست

 

غزل ۳۵۰: ز بعد وقت نومیدی امیدیست

 

غزل ۳۵۱: طبیب درد بی‌درمان کدامست

 

غزل ۳۵۲: چو با ما یار ما امروز جفتست

 

غزل ۳۵۳: زهی می کاندر آن دستست هیهات

 

غزل ۳۵۴: ز میخانه دگربار این چه بویست

 

غزل ۳۵۵: در این خانه کژی ای دل گهی راست

 

غزل ۳۵۶: تو را در دلبری دستی تمامست

 

غزل ۳۵۷: چو آن کان کرم ما را شکارست

 

غزل ۳۵۸: نگار خوب شکربار چونست

 

غزل ۳۵۹: در این جو دل چو دولاب خرابست

 

غزل ۳۶۰: ایا ساقی تویی قاضی حاجات

 

غزل ۳۶۱: اگر حوا بدانستی ز رنگت

 

غزل ۳۶۲: دو چشم آهوانش شیرگیرست

 

غزل ۳۶۳: چنان کاین دل از آن دلدار مستست

 

غزل ۳۶۴: تا نقش خیال دوست با ماست

 

غزل ۳۶۵: می‌دان که زمانه نقش سوداست

 

غزل ۳۶۶: دود دل ما نشان سوداست

 

غزل ۳۶۷: دل آمد و دی به گوش جان گفت

 

غزل ۳۶۸: گویم سخن شکرنباتت

 

غزل ۳۶۹: در شهر شما یکی نگاریست

 

غزل ۳۷۰: آمد رمضان و عید با ماست

 

غزل ۳۷۱: گر جام سپهر زهرپیماست

 

غزل ۳۷۲: من سر نخورم که سر گران‌ست

 

غزل ۳۷۳: گر می‌نکند لبم بیانت

 

غزل ۳۷۴: پرسید کسی که ره کدامست

 

غزل ۳۷۵: مر عاشق را ز ره چه بیمست

 

غزل ۳۷۶: امروز جنون نو رسیده‌ست

 

غزل ۳۷۷: آن را که در آخرش خری هست

 

غزل ۳۷۸: ای گشته ز شاه عشق شهمات

 

غزل ۳۷۹: ای کرده میان سینه غارت

 

غزل ۳۸۰: آن خواجه اگر چه تیزگوش است

 

غزل ۳۸۱: آن ره که بیامدم کدامست

 

غزل ۳۸۲: ای از کرم تو کار ما راست

 

غزل ۳۸۳: هین که گردن سست کردی کو کبابت کو شرابت

 

غزل ۳۸۴: عاشقان را گر چه در باطن جهانی دیگرست

 

غزل ۳۸۵: خلق‌های خوب تو پیشت دود بعد از وفات

 

غزل ۳۸۶: چون نداری تاب دانش چشم بگشا در صفات

 

غزل ۳۸۷: خاک آن کس شو که آب زندگانش روشنست

 

غزل ۳۸۸: خدمت بی‌دوستی را قدر و قیمت هست نیست

 

غزل ۳۸۹: چون دلت با من نباشد همنشینی سود نیست

 

غزل ۳۹۰: ساربانا اشتران بین سر به سر قطار مست

 

غزل ۳۹۱: مطربا این پرده زن کان یار ما مست آمدست

 

غزل ۳۹۲: گر ندید آن شادجان این گلستان را شاد چیست

 

غزل ۳۹۳: جمع باشید ای حریفان زانک وقت خواب نیست

 

غزل ۳۹۴: چشمه‌ای خواهم که از وی جمله را افزایش است

 

غزل ۳۹۵: عشق اندر فضل و علم و دفتر و اوراق نیست

 

غزل ۳۹۶: در ره معشوق ما ترسندگان را کار نیست

 

غزل ۳۹۷: آفتاب امروز بر شکل دگر تابان شدست

 

غزل ۳۹۸: از سقاهم ربهم بین جمله ابرار مست

 

غزل ۳۹۹: آخر ای دلبر نه وقت عشرت انگیزی شدست

 

غزل ۴۰۰: چون نظر کردن همه اوصاف خوب اندر دلست

 

غزل ۴۰۱: اندرآ ای مه که بی‌تو ماه را استاره نیست

 

غزل ۴۰۲: نقش بند جان که جان‌ها جانب او مایلست

 

غزل ۴۰۳: گر تو پنداری به حسن تو نگاری هست نیست

 

غزل ۴۰۴: هله ای آنک بخوردی سحری باده که نوشت

 

غزل ۴۰۵: به خدا کت نگذارم که روی راه سلامت

 

غزل ۴۰۶: چند گویی که چه چاره‌ست و مرا درمان چیست

 

غزل ۴۰۷: چشم پرنور که مست نظر جانانست

 

غزل ۴۰۸: آن شنیدی که خضر تخته کشتی بشکست

 

غزل ۴۰۹: تا نلغزی که ز خون راه پس و پیش‌ترست

 

غزل ۴۱۰: دوش آمد بر من آنک شب افروز منست

 

غزل ۴۱۱: عجب ای ساقی جان مطرب ما را چه شدست

 

غزل ۴۱۲: آنک بی‌باده کند جان مرا مست کجاست

 

غزل ۴۱۳: من نشستم ز طلب وین دل پیچان ننشست

 

غزل ۴۱۴: روز و شب خدمت تو بی‌سر و بی‌پا چه خوشست

 

غزل ۴۱۵: تشنه بر لب جو بین که چه در خواب شدست

 

غزل ۴۱۶: مطرب و نوحه گر عاشق و شوریده خوش است

 

غزل ۴۱۷: من پری زاده‌ام و خواب ندانم که کجاست

 

غزل ۴۱۸: سر مپیچان و مجنبان که کنون نوبت توست

 

غزل ۴۱۹: بوسه‌ای داد مرا دلبر عیار و برفت

 

غزل ۴۲۰: ذوق روی ترشش بین که ز صد قند گذشت

 

غزل ۴۲۱: ساقیا این می از انگور کدامین پشته‌ست

 

غزل ۴۲۲: ای که رویت چو گل و زلف تو چون شمشادست

 

غزل ۴۲۳: مگر این دم سر آن زلف پریشان شده است

 

غزل ۴۲۴: دلبری و بی‌دلی اسرار ماست

 

غزل ۴۲۵: عاشقان را جست و جو از خویش نیست

 

غزل ۴۲۶: غیر عشقت راه بین جستیم نیست

 

غزل ۴۲۷: در دل و جان خانه کردی عاقبت

 

غزل ۴۲۸: این چنین پابند جان میدان کیست

 

غزل ۴۲۹: عاشقی و بی‌وفایی کار ماست

 

غزل ۴۳۰: گم شدن در گم شدن دین منست

 

غزل ۴۳۱: عشوه دشمن بخوردی عاقبت

 

غزل ۴۳۲: این چنین پابند جان میدان کیست

 

غزل ۴۳۳: اندر این جمع شررها ز کجاست

 

غزل ۴۳۴: هم به بر این بت زیبا خوشکست

 

غزل ۴۳۵: هر که بالاست مر او را چه غمست

 

غزل ۴۳۶: گفتا که کیست بر در گفتم کمین غلامت

 

غزل ۴۳۷: هر جور کز تو آید بر خود نهم غرامت

 

غزل ۴۳۸: هر دم سلام آرد کاین نامه از فلانست

 

غزل ۴۳۹: بگذشت روز با تو جانا به صد سعادت

 

غزل ۴۴۰: امروز شهر ما را صد رونق‌ست و جانست

 

غزل ۴۴۱: بنمای رخ که باغ و گلستانم آرزوست

 

غزل ۴۴۲: بر عاشقان فریضه بود جست و جوی دوست

 

غزل ۴۴۳: از دل به دل برادر گویند روزنیست

 

غزل ۴۴۴: ساقی بیار باده که ایام بس خوشست

 

غزل ۴۴۵: این طرفه آتشی که دمی برقرار نیست

 

غزل ۴۴۶: گر چپ و راست طعنه و تشنیع بیهده‌ست

 

غزل ۴۴۷: ای گل تو را اگر چه که رخسار نازکست

 

غزل ۴۴۸: امروز روز نوبت دیدار دلبرست

 

غزل ۴۴۹: جانا جمال روح بسی خوب و بافرست

 

غزل ۴۵۰: از بامداد روی تو دیدن حیات ماست

 

غزل ۴۵۱: پنهان مشو که روی تو بر ما مبارکست

 

غزل ۴۵۲: ساقی و سردهی ز لب یارم آرزوست

 

غزل ۴۵۳: بد دوش بی‌تو تیره شب و روشنی نداشت

 

غزل ۴۵۴: جان سوی جسم آمد و تن سوی جان نرفت

 

غزل ۴۵۵: آن روح را که عشق حقیقی شعار نیست

 

غزل ۴۵۶: ما را کنار گیر تو را خود کنار نیست

 

غزل ۴۵۷: ای چنگ پرده‌های سپاهانم آرزوست

 

غزل ۴۵۸: امروز چرخ را ز مه ما تحیریست

 

غزل ۴۵۹: ای مرده‌ای که در تو ز جان هیچ بوی نیست

 

غزل ۴۶۰: عاشق آن قند تو جان شکرخای ماست

 

غزل ۴۶۱: شاه گشادست رو دیده شه بین که راست

 

غزل ۴۶۲: یوسف کنعانیم روی چو ماهم گواست

 

غزل ۴۶۳: هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست

 

غزل ۴۶۴: نوبت وصل و لقاست نوبت حشر و بقاست

 

غزل ۴۶۵: کار ندارم جز این کارگه و کارم اوست

 

غزل ۴۶۶: باز درآمد به بزم مجلسیان دوست دوست

 

غزل ۴۶۷: آنک چنان می‌رود ای عجب او جان کیست

 

غزل ۴۶۸: با وی از ایمان و کفر باخبری کافریست

 

غزل ۴۶۹: ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست

 

غزل ۴۷۰: ای غم اگر مو شوی پیش منت بار نیست

 

غزل ۴۷۱: پیش چنین ماه رو گیج شدن واجبست

 

غزل ۴۷۲: کالبد ما ز خواب کاهل و مشغول خاست

 

غزل ۴۷۳: هر نفس آواز عشق می‌رسد از چپ و راست

 

غزل ۴۷۴: ز عشق روی تو روشن دل بنین و بنات

 

غزل ۴۷۵: بیا که عاشق ماهست وز اختران پیداست

 

غزل ۴۷۶: بخند بر همه عالم که جای خنده تو راست

 

غزل ۴۷۷: ز آفتاب سعادت مرا شراباتست

 

غزل ۴۷۸: وجود من به کف یار جز که ساغر نیست

 

غزل ۴۷۹: ستیزه کن که ز خوبان ستیزه شیرینست

 

غزل ۴۸۰: به حق آن که در این دل به جز ولای تو نیست

 

غزل ۴۸۱: چه گوهری تو که کس را به کف بهای تو نیست

 

غزل ۴۸۲: برات عاشق نو کن رسید روز برات

 

غزل ۴۸۳: هر آنک از سبب وحشت غمی تنهاست

 

غزل ۴۸۴: هر آنچ دور کند مر تو را ز دوست بدست

 

غزل ۴۸۵: سه روز شد که نگارین من دگرگونست

 

غزل ۴۸۶: به حق چشم خمار لطیف تابانت

 

غزل ۴۸۷: چو عید و چون عرفه عارفان این عرفات

 

غزل ۴۸۸: در این سلام مرا با تو دار و گیر جداست

 

غزل ۴۸۹: اگر تو مست وصالی رخ تو ترش چراست

 

غزل ۴۹۰: مرا چو زندگی از یاد روی چون مه توست

 

غزل ۴۹۱: جهان و کار جهان سر به سر اگر بادست

 

غزل ۴۹۲: ز دام چند بپرسی و دانه را چه شدست

 

غزل ۴۹۳: تو مردی و نظرت در جهان جان نگریست

 

غزل ۴۹۴: به شاه نهانی رسیدی که نوشت

 

غزل ۴۹۵: اگر مر تو را صلح آهنگ نیست

 

غزل ۴۹۶: طرب ای بحر اصل آب حیات

 

غزل ۴۹۷: صوفیان آمدند از چپ و راست

 

غزل ۴۹۸: فعل نیکان محرض نیکیست

 

غزل ۴۹۹: عشق جز دولت و عنایت نیست

 

غزل ۵۰۰: قبله امروز جز شهنشه نیست

 

غزل ۵۰۱: امشب از چشم و مغز خواب گریخت

 

غزل ۵۰۲: اندرآ عیش بی‌تو شادان نیست

 

غزل ۵۰۳: بر شکرت جمع مگس‌ها چراست

 

غزل ۵۰۴: خیز که امروز جهان آن ماست

 

غزل ۵۰۵: پیشتر آ روی تو جز نور نیست

 

غزل ۵۰۶: کار من اینست که کاریم نیست

 

غزل ۵۰۷: کیست که او بنده رای تو نیست

 

غزل ۵۰۸: شیر خدا بند گسستن گرفت

 

غزل ۵۰۹: مرغ دلم باز پریدن گرفت

 

غزل ۵۱۰: باز به بط گفت که صحرا خوشست

 

غزل ۵۱۱: همچو گل سرخ برو دست دست

 

غزل ۵۱۲: صبر مرا آینه بیماریست

 

غزل ۵۱۳: کیست در این شهر که او مست نیست

 

غزل ۵۱۴: قصد سرم داری خنجر به مشت

 

غزل ۵۱۵: خانه دل باز کبوتر گرفت

 

غزل ۵۱۶: بازرسیدیم ز میخانه مست

 

غزل ۵۱۷: ای ز بگه خاسته سر مست مست

 

غزل ۵۱۸: نفسی بهوی الحبیب فارت

 

ج

غزل ۵۱۹: ای دل فرورو در غمش کالصبر مفتاح الفرج

 

ح

غزل ۵۲۰: ای مبارک ز تو صبوح و صباح

 

غزل ۵۲۱: یا راهبا انظر الی مصباح

 

خ

غزل ۵۲۲: ماه دیدم شد مرا سودای چرخ

 

د

غزل ۵۲۳: ای بی‌وفا جانی که او بر ذوالوفا عاشق نشد

 

غزل ۵۲۴: بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد

 

غزل ۵۲۵: بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد

 

غزل ۵۲۶: ای لولیان ای لولیان یک لولیی دیوانه شد

 

غزل ۵۲۷: گر جان عاشق دم زند آتش در این عالم زند

 

غزل ۵۲۸: آن کیست آن آن کیست آن کو سینه را غمگین کند

 

غزل ۵۲۹: خامی سوی پالیز جان آمد که تا خربز خورد

 

غزل ۵۳۰: امروز خندانیم و خوش کان بخت خندان می‌رسد

 

غزل ۵۳۱: صوفی چرا هوشیار شد ساقی چرا بی‌کار شد

 

غزل ۵۳۲: مر عاشقان را پند کس هرگز نباشد سودمند

 

غزل ۵۳۳: رندان سلامت می‌کنند جان را غلامت می‌کنند

 

غزل ۵۳۴: رو آن ربابی را بگو مستان سلامت می‌کنند

 

غزل ۵۳۵: سودای تو در جوی جان چون آب حیوان می‌رود

 

غزل ۵۳۶: آمد بهار عاشقان تا خاکدان بستان شود

 

غزل ۵۳۷: کاری نداریم ای پدر جز خدمت ساقی خود

 

غزل ۵۳۸: گر آتش دل برزند بر مؤمن و کافر زند

 

غزل ۵۳۹: مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند

 

غزل ۵۴۰: مستی سلامت می‌کند پنهان پیامت می‌کند

 

غزل ۵۴۱: صرفه مکن صرفه مکن صرفه گدارویی بود

 

غزل ۵۴۲: بی گاه شد بی‌گاه شد خورشید اندر چاه شد

 

غزل ۵۴۳: یار مرا می‌نهلد تا که بخارم سر خود

 

غزل ۵۴۴: ای که ز یک تابش تو کوه احد پاره شود

 

غزل ۵۴۵: بی تو به سر می نشود با دگری می‌نشود

 

غزل ۵۴۶: هین سخن تازه بگو تا دو جهان تازه شود

 

غزل ۵۴۷: سجده کنم پیشکش آن قد و بالا چه شود

 

غزل ۵۴۸: چشم تو ناز می‌کند ناز جهان تو را رسد

 

غزل ۵۴۹: آب زنید راه را هین که نگار می‌رسد

 

غزل ۵۵۰: پنبه ز گوش دور کن بانگ نجات می‌رسد

 

غزل ۵۵۱: جان و جهان چو روی تو در دو جهان کجا بود

 

غزل ۵۵۲: چیست صلای چاشتگه خواجه به گور می‌رود

 

غزل ۵۵۳: بی همگان به سر شود بی‌تو به سر نمی‌شود

 

غزل ۵۵۴: این رخ رنگ رنگ من هر نفسی چه می‌شود

 

غزل ۵۵۵: چونک جمال حسن تو اسب شکار زین کند

 

غزل ۵۵۶: جور و جفا و دوریی کان کنکار می‌کند

 

غزل ۵۵۷: دل چو بدید روی تو چون نظرش به جان بود

 

غزل ۵۵۸: یار مرا چو اشتران باز مهار می‌کشد

 

غزل ۵۵۹: زهره عشق هر سحر بر در ما چه می‌کند

 

غزل ۵۶۰: عاشق دلبر مرا شرم و حیا چرا بود

 

غزل ۵۶۱: طوطی جان مست من از شکری چه می‌شود

 

غزل ۵۶۲: خیال ترک من هر شب صفات ذات من گردد

 

غزل ۵۶۳: دلا نزد کسی بنشین که او از دل خبر دارد

 

غزل ۵۶۴: همی‌بینیم ساقی را که گرد جام می‌گردد

 

غزل ۵۶۵: اگر صد همچو من گردد هلاک او را چه غم دارد

 

غزل ۵۶۶: بتی کو زهره و مه را همه شب شیوه آموزد

 

غزل ۵۶۷: نباشد عیب پرسیدن تو را خانه کجا باشد

 

غزل ۵۶۸: چو آمد روی مه رویم چه باشد جان که جان باشد

 

غزل ۵۶۹: بهار آمد بهار آمد بهار مشکبار آمد

 

غزل ۵۷۰: بهار آمد بهار آمد بهار خوش عذار آمد

 

غزل ۵۷۱: بیا کامشب به جان بخشی به زلف یار می‌ماند

 

غزل ۵۷۲: ورای پرده جانت دلا خلقان پنهانند

 

غزل ۵۷۳: برآمد بر شجر طوطی که تا خطبه شکر گوید

 

غزل ۵۷۴: مرا عاشق چنان باید که هر باری که برخیزد

 

غزل ۵۷۵: ایا سر کرده از جانم تو را خانه کجا باشد

 

غزل ۵۷۶: دل من چون صدف باشد خیال دوست در باشد

 

غزل ۵۷۷: چو برقی می‌جهد چیزی عجب آن دلستان باشد

 

غزل ۵۷۸: مرا عهدیست با شادی که شادی آن من باشد

 

غزل ۵۷۹: دگرباره سر مستان ز مستی در سجود آمد

 

غزل ۵۸۰: صلا یا ایها العشاق کان مه رو نگار آمد

 

غزل ۵۸۱: مه دی رفت و بهمن هم بیا که نوبهار آمد

 

غزل ۵۸۲: اگر خواب آیدم امشب سزای ریش خود بیند

 

غزل ۵۸۳: رسیدم در بیابانی که عشق از وی پدید آید

 

غزل ۵۸۴: یکی گولی همی‌خواهم که در دلبر نظر دارد

 

غزل ۵۸۵: مرا دلبر چنان باید که جان فتراک او گیرد

 

غزل ۵۸۶: سعادت جو دگر باشد و عاشق خود دگر باشد

 

غزل ۵۸۷: صلا جان‌های مشتاقان که نک دلدار خوب آمد

 

غزل ۵۸۸: صلا رندان دگرباره که آن شاه قمار آمد

 

غزل ۵۸۹: شکایت‌ها همی‌کردی که بهمن برگ ریز آمد

 

غزل ۵۹۰: سر از بهر هوس باید چو خالی گشت سر چه بود

 

غزل ۵۹۱: چه بویست این چه بویست این مگر آن یار می‌آید

 

غزل ۵۹۲: اگر چرخ وجود من از این گردش فروماند

 

غزل ۵۹۳: برون شو ای غم از سینه که لطف یار می‌آید

 

غزل ۵۹۴: امروز جمال تو سیمای دگر دارد

 

غزل ۵۹۵: آن را که درون دل عشق و طلبی باشد

 

غزل ۵۹۶: آن مه که ز پیدایی در چشم نمی‌آید

 

غزل ۵۹۷: امروز جمال تو بر دیده مبارک باد

 

غزل ۵۹۸: یاران سحر خیزان تا صبح کی دریابد

 

غزل ۵۹۹: امشب عجبست ای جان گر خواب رهی یابد

 

غزل ۶۰۰: جامم بشکست ای جان پهلوش خلل دارد

 

غزل ۶۰۱: آن عشق که از پاکی از روح حشم دارد

 

غزل ۶۰۲: آن کس که تو را دارد از عیش چه کم دارد

 

غزل ۶۰۳: گویند به بلا ساقون ترکی دو کمان دارد

 

غزل ۶۰۴: هرک آتش من دارد او خرقه ز من دارد

 

غزل ۶۰۵: ای دوست شکر خوشتر یا آنک شکر سازد

 

غزل ۶۰۶: با تلخی معزولی میری بنمی ارزد

 

غزل ۶۰۷: ای دل به غمش ده جان یعنی بنمی ارزد

 

غزل ۶۰۸: ایمان بر کفر تو ای شاه چه کس باشد

 

غزل ۶۰۹: در خانه غم بودن از همت دون باشد

 

غزل ۶۱۰: نان پاره ز من بستان جان پاره نخواهد شد

 

غزل ۶۱۱: ای خفته شب تیره هنگام دعا آمد

 

غزل ۶۱۲: بگذشت مه روزه عید آمد و عید آمد

 

غزل ۶۱۳: ای خواجه بازرگان از مصر شکر آمد

 

غزل ۶۱۴: آن بنده آواره بازآمد و بازآمد

 

غزل ۶۱۵: خواب از پی آن آید تا عقل تو بستاند

 

غزل ۶۱۶: چونی و چه باشد چون تا قدر تو را داند

 

غزل ۶۱۷: چشم از پی آن باید تا چیز عجب بیند

 

غزل ۶۱۸: چون جغد بود اصلش کی صورت باز آید

 

غزل ۶۱۹: آن صبح سعادت‌ها چون نورفشان آید

 

غزل ۶۲۰: از سرو مرا بوی بالای تو می‌آید

 

غزل ۶۲۱: در تابش خورشیدش رقصم به چه می‌باید

 

غزل ۶۲۲: جان پیش تو هر ساعت می‌ریزد و می‌روید

 

غزل ۶۲۳: عاشق شده ای ای دل سودات مبارک باد

 

غزل ۶۲۴: هر ذره که بر بالا می‌نوشد و پا کوبد

 

غزل ۶۲۵: گر ماه شب افروزان روپوش روا دارد

 

غزل ۶۲۶: هر کآتش من دارد او خرقه ز من دارد

 

غزل ۶۲۷: عاشق به سوی عاشق زنجیر همی‌درد

 

غزل ۶۲۸: ای دوست شکر بهتر یا آنک شکر سازد

 

غزل ۶۲۹: عاشق چو منی باید می‌سوزد و می‌سازد

 

غزل ۶۳۰: گر دیو و پری حارس باتیغ و سپر باشد

 

غزل ۶۳۱: نومید مشو جانا کاومید پدید آمد

 

غزل ۶۳۲: عید آمد و عید آمد وان بخت سعید آمد

 

غزل ۶۳۳: شمس و قمرم آمد سمع و بصرم آمد

 

غزل ۶۳۴: نک ماه رجب آمد تا ماه عجب بیند

 

غزل ۶۳۵: مستان می ما را هم ساقی ما باید

 

غزل ۶۳۶: بمیرید بمیرید در این عشق بمیرید

 

غزل ۶۳۷: برانید برانید که تا بازنمانید

 

غزل ۶۳۸: ملولان همه رفتند در خانه ببندید

 

غزل ۶۳۹: آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد

 

غزل ۶۴۰: تا باد سعادت ز محمد خبر افکند

 

غزل ۶۴۱: در حلقه عشاق به ناگه خبر افتاد

 

غزل ۶۴۲: در خانه نشسته بت عیار که دارد

 

غزل ۶۴۳: در کوی خرابات مرا عشق کشان کرد

 

غزل ۶۴۴: تا نقش تو در سینه ما خانه نشین شد

 

غزل ۶۴۵: بار دگر آن آب به دولاب درآمد

 

غزل ۶۴۶: بار دگر آن مست به بازار درآمد

 

غزل ۶۴۷: تدبیر کند بنده و تقدیر نداند

 

غزل ۶۴۸: ای قوم به حج رفته کجایید کجایید

 

غزل ۶۴۹: بر چرخ سحرگاه یکی ماه عیان شد

 

غزل ۶۵۰: آن سرخ قبایی که چو مه پار برآمد

 

غزل ۶۵۱: مهتاب برآمد کلک از گور برآمد

 

غزل ۶۵۲: تدبیر کند بنده و تقدیر نداند

 

غزل ۶۵۳: چون بر رخ ما عکس جمال تو برآید

 

غزل ۶۵۴: هر نکته که از زهر اجل تلختر آید

 

غزل ۶۵۵: از بهر خدا عشق دگر یار مدارید

 

غزل ۶۵۶: مرغان که کنون از قفس خویش جدایید

 

غزل ۶۵۷: گر یک سر موی از رخ تو روی نماید

 

غزل ۶۵۸: بگو دل را که گرد غم نگردد

 

غزل ۶۵۹: دلم امروز خوی یار دارد

 

غزل ۶۶۰: نثرنا فی ربیع الوصل بالورد

 

غزل ۶۶۱: بیا ای زیرک و بر گول می‌خند

 

غزل ۶۶۲: اگر عالم همه پرخار باشد

 

غزل ۶۶۳: تویی نقشی که جان‌ها برنتابد

 

غزل ۶۶۴: دلی دارم که گرد غم نگردد

 

غزل ۶۶۵: خنک جانی که او یاری پسندد

 

غزل ۶۶۶: چمن جز عشق تو کاری ندارد

 

غزل ۶۶۷: سماع صوفیان می درنگیرد

 

غزل ۶۶۸: رجب بیرون شد و شعبان درآمد

 

غزل ۶۶۹: چو شب شد جملگان در خواب رفتند

 

غزل ۶۷۰: پریر آن چهره یارم چه خوش بود

 

غزل ۶۷۱: دلم را ناله سرنای باید

 

غزل ۶۷۲: بگویم خفیه تا خواجه نرنجد

 

غزل ۶۷۳: کسی کز غمزه‌ای صد عقل بندد

 

غزل ۶۷۴: چنان کز غم دل دانا گریزد

 

غزل ۶۷۵: هر آن دل‌ها که بی‌تو شاد باشد

 

غزل ۶۷۶: سگ ار چه بی‌فغان و شر نباشد

 

غزل ۶۷۷: عجب آن دلبر زیبا کجا شد

 

غزل ۶۷۸: به صورت یار من چون خشمگین شد

 

غزل ۶۷۹: چو دیوم عاشق آن یک پری شد

 

غزل ۶۸۰: نگارا مردگان از جان چه دانند

 

غزل ۶۸۱: کسی که غیر این سوداش نبود

 

غزل ۶۸۲: یکی لحظه از او دوری نباید

 

غزل ۶۸۳: ز خاک من اگر گندم برآید

 

غزل ۶۸۴: ز رویت دسته گل می‌توان کرد

 

غزل ۶۸۵: دل با دل دوست در حنین باشد

 

غزل ۶۸۶: ای مطرب جان چو دف به دست آمد

 

غزل ۶۸۷: کی باشد کاین قفس چمن گردد

 

غزل ۶۸۸: روی تو به رنگریز کان ماند

 

غزل ۶۸۹: دوش از بت من جهان چه می‌شد

 

غزل ۶۹۰: ای عشق که جمله از تو شادند

 

غزل ۶۹۱: هر چند که بلبلان گزینند

 

غزل ۶۹۲: رفتیم بقیه را بقا باد

 

غزل ۶۹۳: جانی که ز نور مصطفی زاد

 

غزل ۶۹۴: آن کز دهن تو رنگ دارد

 

غزل ۶۹۵: این قافله بار ما ندارد

 

غزل ۶۹۶: بیچاره کسی که زر ندارد

 

غزل ۶۹۷: دل بی‌لطف تو جان ندارد

 

غزل ۶۹۸: آن کس که ز تو نشان ندارد

 

غزل ۶۹۹: بیچاره کسی که می ندارد

 

غزل ۷۰۰: آن خواجه خوش لقا چه دارد

 

غزل ۷۰۱: آن خواجه خوش لقا چه دارد

 

غزل ۷۰۲: پرکندگی از نفاق خیزد

 

غزل ۷۰۳: آن کس که ز جان خود نترسد

 

غزل ۷۰۴: آن جا که چو تو نگار باشد

 

غزل ۷۰۵: ای کز تو همه جفا وفا شد

 

غزل ۷۰۶: روزم به عیادت شب آمد

 

غزل ۷۰۷: آن یوسف خوش عذار آمد

 

غزل ۷۰۸: برخیز که ساقی اندرآمد

 

غزل ۷۰۹: جان از سفر دراز آمد

 

غزل ۷۱۰: آن شعله نور می‌خرامد

 

غزل ۷۱۱: امروز نگار ما نیامد

 

غزل ۷۱۲: خوش باش که هر که راز داند

 

غزل ۷۱۳: ساقی زان می که می‌چریدند

 

غزل ۷۱۴: اول نظر ار چه سرسری بود

 

غزل ۷۱۵: اول نظر ار چه سرسری بود

 

غزل ۷۱۶: دیر آمده‌ای سفر مکن زود

 

غزل ۷۱۷: آن کس که به بندگیت آید

 

غزل ۷۱۸: آخر گهر وفا ببارید

 

غزل ۷۱۹: ای اهل صبوح در چه کارید

 

غزل ۷۲۰: از بهر چه در غم و زحیرید

 

غزل ۷۲۱: هر سینه که سیمبر ندارد

 

غزل ۷۲۲: ما مست شدیم و دل جدا شد

 

غزل ۷۲۳: ساقی برخیز کان مه آمد

 

غزل ۷۲۴: گرمابه دهر جان فزا بود

 

غزل ۷۲۵: کس با چو تو یار راز گوید

 

غزل ۷۲۶: شب رفت حریفکان کجایید

 

غزل ۷۲۷: از دلبر ما نشان کی دارد

 

غزل ۷۲۸: دشمن خویشیم و یار آنک ما را می‌کشد

 

غزل ۷۲۹: اینک آن جویی که چرخ سبز را گردان کند

 

غزل ۷۳۰: اینک آن مرغان که ایشان بیضه‌ها زرین کنند

 

غزل ۷۳۱: پیش از آن کاندر جهان باغ و می و انگور بود

 

غزل ۷۳۲: دی میان عاشقان ساقی و مطرب میر بود

 

غزل ۷۳۳: ذره ذره آفتاب عشق دردی خوار باد

 

غزل ۷۳۴: مطربا این پرده زن کز رهزنان فریاد و داد

 

غزل ۷۳۵: دوش آمد پیل ما را باز هندستان به یاد

 

غزل ۷۳۶: گر یکی شاخی شکستم من ز گلزاری چه شد

 

غزل ۷۳۷: نام آن کس بر که مرده از جمالش زنده شد

 

غزل ۷۳۸: مطربم سرمست شد انگشت بر رق می‌زند

 

غزل ۷۳۹: قند بگشا ای صنم تا عیش را شیرین کند

 

غزل ۷۴۰: مشک و عنبر گر ز مشک زلف یارم بو کند

 

غزل ۷۴۱: پنج در چه فایده چون هجر را شش تو کند

 

غزل ۷۴۲: عشق عاشق را ز غیرت نیک دشمن رو کند

 

غزل ۷۴۳: آن زمانی را که چشم از چشم او مخمور بود

 

غزل ۷۴۴: رو ترش کردی مگر دی باده‌ات گیرا نبود

 

غزل ۷۴۵: آمدم تا رو نهم بر خاک پای یار خود

 

غزل ۷۴۶: برنشست آن شاه عشق و دام ظلمت بردرید

 

غزل ۷۴۷: ای طربناکان ز مطرب التماس می‌کنید

 

غزل ۷۴۸: فخر جمله ساقیانی ساغرت در کار باد

 

غزل ۷۴۹: مست آمد دلبرم تا دل برد از بامداد

 

غزل ۷۵۰: شاد شد جانم که چشمت وعده احسان نهاد

 

غزل ۷۵۱: هر زمان کز غیب عشق یار ما خنجر کشد

 

غزل ۷۵۲: هم دلم ره می‌نماید هم دلم ره می‌زند

 

غزل ۷۵۳: هم لبان می‌فروشت باده را ارزان کند

 

غزل ۷۵۴: می‌خرامد آفتاب خوبرویان ره کنید

 

غزل ۷۵۵: شاه ما از جمله شاهان پیش بود و بیش بود

 

غزل ۷۵۶: علتی باشد که آن اندر بهاران بد شود

 

غزل ۷۵۷: وصف آن مخدوم می‌کن گر چه می‌رنجد حسود

 

غزل ۷۵۸: دل من کار تو دارد گل و گلنار تو دارد

 

غزل ۷۵۹: دل من رای تو دارد سر سودای تو دارد

 

غزل ۷۶۰: خنک آن کس که چو ما شد همه تسلیم و رضا شد

 

غزل ۷۶۱: چو سحرگاه ز گلشن مه عیار برآمد

 

غزل ۷۶۲: بدرد مرده کفن را به سر گور برآید

 

غزل ۷۶۳: خنک آن کس که چو ما شد همگی لطف و رضا شد

 

غزل ۷۶۴: مشو ای دل تو دگرگون که دل یار بداند

 

غزل ۷۶۵: هله نومید نباشی که تو را یار براند

 

غزل ۷۶۶: خضری که عمر ز آبت بکشد دراز گردد

 

غزل ۷۶۷: صنما جفا رها کن کرم این روا ندارد

 

غزل ۷۶۸: چمنی که جمله گل‌ها به پناه او گریزد

 

غزل ۷۶۹: چه توقفست زین پس همه کاروان روان شد

 

غزل ۷۷۰: همه را بیازمودم ز تو خوشترم نیامد

 

غزل ۷۷۱: هله عاشقان بکوشید که چو جسم و جان نماند

 

غزل ۷۷۲: صنما سپاه عشقت به حصار دل درآمد

 

غزل ۷۷۳: سحری چو شاه خوبان به وثاق ما درآمد

 

غزل ۷۷۴: به میان دل خیال مه دلگشا درآمد

 

غزل ۷۷۵: هله هش دار که در شهر دو سه طرارند

 

غزل ۷۷۶: عاشقان بر درت از اشک چو باران کارند

 

غزل ۷۷۷: ای خدایی که چو حاجات به تو برگیرند

 

غزل ۷۷۸: از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود

 

غزل ۷۷۹: همه خفتند و من دلشده را خواب نبرد

 

غزل ۷۸۰: بر سر آتش تو سوختم و دود نکرد

 

غزل ۷۸۱: در دلم چون غمت ای سرو روان برخیزد

 

غزل ۷۸۲: خبرت هست که در شهر شکر ارزان شد

 

غزل ۷۸۳: ای دریغا که حریفان همه سر بنهادند

 

غزل ۷۸۴: عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند

 

غزل ۷۸۵: ما نه زان محتشمانیم که ساغر گیرند

 

غزل ۷۸۶: آنک عکس رخ او راه ثریا بزند

 

غزل ۷۸۷: آنچ روی تو کند نور رخ خور نکند

 

غزل ۷۸۸: آه کان طوطی دل بی‌شکرستان چه کند

 

غزل ۷۸۹: از دلم صورت آن خوب ختن می‌نرود

 

غزل ۷۹۰: واقف سرمد تا مدرسه عشق گشود

 

غزل ۷۹۱: این کبوتربچه هم عزم هوا کرد و پرید

 

غزل ۷۹۲: هله پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد

 

غزل ۷۹۳: هست مستی که مرا جانب میخانه برد

 

غزل ۷۹۴: هر کی از حلقه ما جای دگر بگریزد

 

غزل ۷۹۵: وقت آن شد که ز خورشید ضیایی برسد

 

غزل ۷۹۶: وای آن دل که بدو از تو نشانی نرسد

 

غزل ۷۹۷: ز اول روز که مخموری مستان باشد

 

غزل ۷۹۸: ننگ عالم شدن از بهر تو ننگی نبود

 

غزل ۷۹۹: سفره کهنه کجا درخور نان تو بود

 

غزل ۸۰۰: گر نخسبی ز تواضع شبکی جان چه شود

 

غزل ۸۰۱: عشرتی هست در این گوشه غنیمت دارید

 

غزل ۸۰۲: می‌رسد یوسف مصری همه اقرار دهید

 

غزل ۸۰۳: بر سر کوی تو عقل از سر جان برخیزد

 

غزل ۸۰۴: صنما گر ز خط و خال تو فرمان آرند

 

غزل ۸۰۵: یا رب این بوی که امروز به ما می‌آید

 

غزل ۸۰۶: یا رب این بوی خوش از روضه جان می‌آید

 

غزل ۸۰۷: لحظه‌ای قصه کنان قصه تبریز کنید

 

غزل ۸۰۸: عید بگذشت و همه خلق سوی کار شدند

 

غزل ۸۰۹: طرفه گرمابه بانی کو ز خلوت برآید

 

غزل ۸۱۰: باز شیری با شکر آمیختند

 

غزل ۸۱۱: آن شکرپاسخ نباتم می‌دهد

 

غزل ۸۱۲: خنب‌های لایزالی جوش باد

 

غزل ۸۱۳: موشکی صندوق را سوراخ کرد

 

غزل ۸۱۴: بار دیگر یار ما هنباز کرد

 

غزل ۸۱۵: شهر پر شد لولیان عقل دزد

 

غزل ۸۱۶: خلق می‌جنبند مانا روز شد

 

غزل ۸۱۷: چون مرا جمعی خریدار آمدند

 

غزل ۸۱۸: ساقیان سرمست در کار آمدند

 

غزل ۸۱۹: اندک اندک جمع مستان می‌رسند

 

غزل ۸۲۰: هر چه آن خسرو کند شیرین کند

 

غزل ۸۲۱: خنده از لطفت حکایت می‌کند

 

غزل ۸۲۲: عشق اکنون مهربانی می‌کند

 

غزل ۸۲۳: عمر بر اومید فردا می‌رود

 

غزل ۸۲۴: عاشقان پیدا و دلبر ناپدید

 

غزل ۸۲۵: برنشین ای عزم و منشین ای امید

 

غزل ۸۲۶: ای خدا از عاشقان خشنود باد

 

غزل ۸۲۷: نه فلک مر عاشقان را بنده باد

 

غزل ۸۲۸: هر که را اسرار عشق اظهار شد

 

غزل ۸۲۹: هر چه دلبر کرد ناخوش چون بود

 

غزل ۸۳۰: صاف جان‌ها سوی گردون می‌رود

 

غزل ۸۳۱: هر زمان لطفت همی در پی رسد

 

غزل ۸۳۲: شب شد و هنگام خلوتگاه شد

 

غزل ۸۳۳: مرگ ما هست عروسی ابد

 

غزل ۸۳۴: از دل رفته نشان می‌آید

 

غزل ۸۳۵: گل خندان که نخندد چه کند

 

غزل ۸۳۶: گر نخسپی شبکی جان چه شود

 

غزل ۸۳۷: هر کجا بوی خدا می‌آید

 

غزل ۸۳۸: گر نخسپی شبکی جان چه شود

 

غزل ۸۳۹: خشمین بر آن کسی شو کز وی گزیر باشد

 

غزل ۸۴۰: بعد از سماع گویی کان شورها کجا شد

 

غزل ۸۴۱: باز آفتاب دولت بر آسمان برآمد

 

غزل ۸۴۲: آن ماه کو ز خوبی بر جمله می‌دواند

 

غزل ۸۴۳: در عشق زنده باید کز مرده هیچ ناید

 

غزل ۸۴۴: گر ساعتی ببری ز اندیشه‌ها چه باشد

 

غزل ۸۴۵: مرغی که ناگهانی در دام ما درآمد

 

غزل ۸۴۶: بیمار رنج صفرا ذوق شکر نداند

 

غزل ۸۴۷: پیمانه ایست این جان پیمانه این چه داند

 

غزل ۸۴۸: از چشم پرخمارت دل را قرار ماند

 

غزل ۸۴۹: ای آن که از عزیزی در دیده جات کردند

 

غزل ۸۵۰: یک خانه پر ز مستان مستان نو رسیدند

 

غزل ۸۵۱: ای آنک پیش حسنت حوری قدم دو آید

 

غزل ۸۵۲: جز لطف و جز حلاوت خود از شکر چه آید

 

غزل ۸۵۳: مر بحر را ز ماهی دایم گزیر باشد

 

غزل ۸۵۴: گفتم مکن چنین‌ها ای جان چنین نباشد

 

غزل ۸۵۵: عید آمد و خوش آمد دلدار دلکش آمد

 

غزل ۸۵۶: برجه ز خواب و بنگر نک روز روشن آمد

 

غزل ۸۵۷: گفتی که در چه کاری با تو چه کار ماند

 

غزل ۸۵۸: وقتی خوشست ما را لابد نبید باید

 

غزل ۸۵۹: نی دیده هر دلی را دیدار می‌نماید

 

غزل ۸۶۰: ای دل اگر کم آیی کارت کمال گیرد

 

غزل ۸۶۱: لطفی نماند کان صنم خوش لقا نکرد

 

غزل ۸۶۲: قومی که بر براق بصیرت سفر کنند

 

غزل ۸۶۳: آتش پریر گفت نهانی به گوش دود

 

غزل ۸۶۴: بلبل نگر که جانب گلزار می‌رود

 

غزل ۸۶۵: جانا بیار باده که ایام می‌رود

 

غزل ۸۶۶: چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد

 

غزل ۸۶۷: چندان حلاوت و مزه و مستی و گشاد

 

غزل ۸۶۸: به حرم به خود کشید و مرا آشنا ببرد

 

غزل ۸۶۹: خیاط روزگار به بالای هیچ مرد

 

غزل ۸۷۰: چشمم همی‌پرد مگر آن یار می‌رسد

 

غزل ۸۷۱: آمد بهار خرم و رحمت نثار شد

 

غزل ۸۷۲: این عشق جمله عاقل و بیدار می‌کشد

 

غزل ۸۷۳: خفته نمود دلبر گفتم ز باغ زود

 

غزل ۸۷۴: امروز مرده بین که چه سان زنده می‌شود

 

غزل ۸۷۵: گر عید وصل تست منم خود غلام عید

 

غزل ۸۷۶: تا چند خرقه بردرم از بیم و از امید

 

غزل ۸۷۷: امسال بلبلان چه خبرها همی‌دهند

 

غزل ۸۷۸: صحرا خوشست لیک چو خورشید فر دهد

 

غزل ۸۷۹: صبح آمد و صحیفه مصقول برکشید

 

غزل ۸۸۰: صد مصر مملکت ز تعدی خراب شد

 

غزل ۸۸۱: آه که بار دگر آتش در من فتاد

 

غزل ۸۸۲: جامه سیه کرد کفر نور محمد رسید

 

غزل ۸۸۳: جان من و جان تو بود یکی ز اتحاد

 

غزل ۸۸۴: پرده دل می‌زند زهره هم از بامداد

 

غزل ۸۸۵: بار دگر آمدیم تا شود اقبال شاد

 

غزل ۸۸۶: از رسن زلف تو خلق به جان آمدند

 

غزل ۸۸۷: روبهکی دنبه برد شیر مگر خفته بود

 

غزل ۸۸۸: زهره من بر فلک شکل دگر می‌رود

 

غزل ۸۸۹: روی تو چون روی مار خوی تو زهر قدید

 

غزل ۸۹۰: صبحدمی همچو صبح پرده ظلمت درید

 

غزل ۸۹۱: دی شد و بهمن گذشت فصل بهاران رسید

 

غزل ۸۹۲: آمد شهر صیام سنجق سلطان رسید

 

غزل ۸۹۳: نیک بدست آنک او شد تلف نیک و بد

 

غزل ۸۹۴: نعره آن بلبلان از سوی بستان رسید

 

غزل ۸۹۵: وسوسه تن گذشت غلغله جان رسید

 

غزل ۸۹۶: غره مشو گر ز چرخ کار تو گردد بلند

 

غزل ۸۹۷: شرح دهم من که شب از چه سیه دل بود

 

غزل ۸۹۸: بانگ زدم من که دل مست کجا می‌رود

 

غزل ۸۹۹: یار مرا عارض و عذار نه این بود

 

غزل ۹۰۰: بگیر دامن لطفش که ناگهان بگریزد

 

غزل ۹۰۱: اگر دمی بنوازد مرا نگار چه باشد

 

غزل ۹۰۲: ز سر بگیرم عیشی چو پا به گنج فروشد

 

غزل ۹۰۳: اگر مرا تو نخواهی دلم تو را نگذارد

 

غزل ۹۰۴: ز باد حضرت قدسی بنفشه زار چه می‌شد

 

غزل ۹۰۵: شدم ز عشق به جایی که عشق نیز نداند

 

غزل ۹۰۶: گرفت خشم ز بستان سرخری و برون شد

 

غزل ۹۰۷: مده به دست فراقت دل مرا که نشاید

 

غزل ۹۰۸: چو درد گیرد دندان تو عدو گردد

 

غزل ۹۰۹: چه پادشاست که از خاک پادشا سازد

 

غزل ۹۱۰: بر آستانه اسرار آسمان نرسد

 

غزل ۹۱۱: به روز مرگ چو تابوت من روان باشد

 

غزل ۹۱۲: نگفتمت مرو آن جا که مبتلات کنند

 

غزل ۹۱۳: بگو به گوش کسانی که نور چشم منند

 

غزل ۹۱۴: ز بانگ پست تو ای دل بلند گشت وجود

 

غزل ۹۱۵: بیا که ساقی عشق شراب باره رسید

 

غزل ۹۱۶: درخت و برگ برآید ز خاک این گوید

 

غزل ۹۱۷: به یارکان صفا جز می صفا مدهید

 

غزل ۹۱۸: چو کارزار کند شاه روم با شمشاد

 

غزل ۹۱۹: ببرد خواب مرا عشق و عشق خواب برد

 

غزل ۹۲۰: کسی که عاشق آن رونق چمن باشد

 

غزل ۹۲۱: سخن که خیزد از جان ز جان حجاب کند

 

غزل ۹۲۲: چو عشق را هوس بوسه و کنار بود

 

غزل ۹۲۳: رسید ساقی جان ما خمار خواب آلود

 

غزل ۹۲۴: به روح‌های مقدس ز من سلام برید

 

غزل ۹۲۵: دو ماه پهلوی همدیگرند بر در عید

 

غزل ۹۲۶: حبیب کعبه جانست اگر نمی‌دانید

 

غزل ۹۲۷: به باغ بلبل از این پس حدیث ما گوید

 

غزل ۹۲۸: هزار جان مقدس فدای روی تو باد

 

غزل ۹۲۹: ز عشق آن رخ خوب تو ای اصول مراد

 

غزل ۹۳۰: سپاس و شکر خدا را که بندها بگشاد

 

غزل ۹۳۱: مها به دل نظری کن که دل تو را دارد

 

غزل ۹۳۲: مها به دل نظری کن که دل تو را دارد

 

غزل ۹۳۳: میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد

 

غزل ۹۳۴: میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد

 

غزل ۹۳۵: مکن مکن که پشیمان شوی و بد باشد

 

غزل ۹۳۶: مرا عقیق تو باید شکر چه سود کند

 

غزل ۹۳۷: فراغتی دهدم عشق تو ز خویشاوند

 

غزل ۹۳۸: سخن به نزد سخندان بزرگوار بود

 

غزل ۹۳۹: به پیش تو چه زند جان و جان کدام بود

 

غزل ۹۴۰: ربود عشق تو تسبیح و داد بیت و سرود

 

غزل ۹۴۱: ز بعد خاک شدن یا زیان بود یا سود

 

غزل ۹۴۲: اگر مرا تو نخواهی دلم تو را خواهد

 

غزل ۹۴۳: نماز شام چو خورشید در غروب آید

 

غزل ۹۴۴: به باغ بلبل از این پس نوای ما گوید

 

غزل ۹۴۵: ندا رسید به جان‌ها که چند می‌پایید

 

غزل ۹۴۶: میان باغ گل سرخ‌های و هو دارد

 

غزل ۹۴۷: مخسب شب که شبی صد هزار جان ارزد

 

غزل ۹۴۸: کسی خراب خرابات و مست می‌باشد

 

غزل ۹۴۹: مرا وصال تو باید صبا چه سود کند

 

غزل ۹۵۰: سپاس آن عدمی را که هست ما بربود

 

غزل ۹۵۱: هر آن نوی که رسد سوی تو قدید شود

 

غزل ۹۵۲: ز شمس دین طرب نوبهار بازآید

 

غزل ۹۵۳: سپیده دم بدمید و سپیده می‌ساید

 

غزل ۹۵۴: فزود آتش من آب را خبر ببرید

 

غزل ۹۵۵: سلام بر تو که سین سلام بر تو رسید

 

غزل ۹۵۶: ز جان سوخته‌ام خلق را حذار کنید

 

غزل ۹۵۷: هزار جان مقدس فدای روی تو باد

 

غزل ۹۵۸: کدام لب که از او بوی جان نمی‌آید

 

غزل ۹۵۹: اگر دل از غم دنیا جدا توانی کرد

 

غزل ۹۶۰: به حارسان نکوروی من خطاب کنید

 

غزل ۹۶۱: جهان را بدیدم وفایی ندارد

 

غزل ۹۶۲: سحر این دل من ز سودا چه می‌شد

 

غزل ۹۶۳: دل من که باشد که تو را نباشد

 

غزل ۹۶۴: گفتم که ای جان خود جان چه باشد

 

غزل ۹۶۵: دل گردون خلل کند چو مه تو نهان شود

 

غزل ۹۶۶: دیده خون گشت و خون نمی‌خسبد

 

غزل ۹۶۷: رسم نو بین که شهریار نهاد

 

غزل ۹۶۸: سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد

 

غزل ۹۶۹: سیبکی نیم سرخ و نیمی زرد

 

غزل ۹۷۰: دیده‌ها شب فراز باید کرد

 

غزل ۹۷۱: عشق تو مست و کف زنانم کرد

 

غزل ۹۷۲: عاشقانی که باخبر میرند

 

غزل ۹۷۳: صوفیان در دمی دو عید کنند

 

غزل ۹۷۴: گر تو را بخت یار خواهد بود

 

غزل ۹۷۵: آتش افکند در جهان جمشید

 

غزل ۹۷۶: خسروانی که فتنه‌ای چینید

 

غزل ۹۷۷: عید بر عاشقان مبارک باد

 

غزل ۹۷۸: زندگانی صدر عالی باد

 

غزل ۹۷۹: شاهدی بین که در زمانه بزاد

 

غزل ۹۸۰: مادر عشق طفل عاشق را

 

غزل ۹۸۱: شعر من نان مصر را ماند

 

غزل ۹۸۲: یوسف آخرزمان خرامان شد

 

غزل ۹۸۳: هر کی در ذوق عشق دنگ آمد

 

غزل ۹۸۴: هین که هنگام صابران آمد

 

غزل ۹۸۵: هر که بهر تو انتظار کند

 

غزل ۹۸۶: عشق را جان بی‌قرار بود

 

غزل ۹۸۷: هر که را ذوق دین پدید آید

 

غزل ۹۸۸: بوی دلدار ما نمی‌آید

 

غزل ۹۸۹: صبر با عشق بس نمی‌آید

 

غزل ۹۹۰: من بسازم ولیک کی شاید

 

غزل ۹۹۱: عشق جانان مرا ز جان ببرید

 

غزل ۹۹۲: خسروانی که فتنه‌ای چینید

 

غزل ۹۹۳: زان ازلی نور که پرورده‌اند

 

غزل ۹۹۴: دوست همان به که بلاکش بود

 

غزل ۹۹۵: دیدن روی تو هم از بامداد

 

غزل ۹۹۶: گفت کسی خواجه سنایی بمرد

 

غزل ۹۹۷: پیرهن یوسف و بو می‌رسد

 

غزل ۹۹۸: آتش عشق تو قلاووز شد

 

غزل ۹۹۹: از سوی دل لشکر جان آمدند

 

غزل ۱۰۰۰: آنچ گل سرخ قبا می‌کند

 

غزل ۱۰۰۱: آه در آن شمع منور چه بود

 

غزل ۱۰۰۲: چونک کمند تو دلم را کشید

 

غزل ۱۰۰۳: شاخ گلی باغ ز تو سبز و شاد

 

غزل ۱۰۰۴: دوش دل عربده گر با کی بود

 

غزل ۱۰۰۵: هر که ز عشاق گریزان شود

 

غزل ۱۰۰۶: عشق مرا بر همگان برگزید

 

غزل ۱۰۰۷: گفت کسی خواجه سنایی بمرد

 

غزل ۱۰۰۸: یا من نعماه غیر معدود

 

غزل ۱۰۰۹: طارت الکتب الکرام من کرام یا عباد

 

غزل ۱۰۱۰: من رای درا تلالا نوره وسط الفؤاد

 

غزل ۱۰۱۱: میر خوبان را دگر منشور خوبی دررسید

 

غزل ۱۰۱۲: یا شبه الطیف لی انت قریب بعید

 

غزل ۱۰۱۳: اگر حریف منی پس بگو که دوش چه بود

 

غزل ۱۰۱۴: حکم البین بموتی و عمد

 

ر

غزل ۱۰۱۵: ای شاهد سیمین ذقن درده شرابی همچو زر

 

غزل ۱۰۱۶: انا فتحنا عینکم فاستبصروا الغیب البصر

 

غزل ۱۰۱۷: آمد ترش رویی دگر یا زمهریر است او مگر

 

غزل ۱۰۱۸: رو چشم جان را برگشا در بی‌دلان اندرنگر

 

غزل ۱۰۱۹: ما را خدا از بهر چه آورد بهر شور و شر

 

غزل ۱۰۲۰: ای تو نگار خانگی خانه درآ از این سفر

 

غزل ۱۰۲۱: گرم درآ و دم مده باده بیار و غم ببر

 

غزل ۱۰۲۲: دی سحری بر گذری گفت مرا یار

 

غزل ۱۰۲۳: اگر باده خوری باری ز دست دلبر ما خور

 

غزل ۱۰۲۴: مرا همچون پدر بنگر نه همچون شوهر مادر

 

غزل ۱۰۲۵: مرا آن اصل بیداری دگرباره به خواب اندر

 

غزل ۱۰۲۶: گر چه نه به دریاییم دانه گهریم آخر

 

غزل ۱۰۲۷: یغمابک ترکستان بر زنگ بزد لشکر

 

غزل ۱۰۲۸: ذاتت عسلست ای جان گفتت عسلی دیگر

 

غزل ۱۰۲۹: جان بر کف خود داری ای مونس جان زوتر

 

غزل ۱۰۳۰: نیمیت ز زهر آمد نیمی دگر از شکر

 

غزل ۱۰۳۱: جان من و جان تو بستست به همدیگر

 

غزل ۱۰۳۲: تا چند زنی بر من ز انکار تو خار آخر

 

غزل ۱۰۳۳: ای دیده مرا بر در واپس بکشیده سر

 

غزل ۱۰۳۴: مکن یار مکن یار مرو ای مه عیار

 

غزل ۱۰۳۵: ای عاشق بیچاره شده زار به زر بر

 

غزل ۱۰۳۶: ای رخت فکنده تو بر اومید و حذر بر

 

غزل ۱۰۳۷: گیرم که بود میر تو را زر به خروار

 

غزل ۱۰۳۸: به حسن تو نباشد یار دیگر

 

غزل ۱۰۳۹: بگرد فتنه می‌گردی دگربار

 

غزل ۱۰۴۰: جفا از سر گرفتی یاد می‌دار

 

غزل ۱۰۴۱: مرا یارا چنین بی‌یار مگذار

 

غزل ۱۰۴۲: منم از جان خود بیزار بیزار

 

غزل ۱۰۴۳: مرا اقبال خندانید آخر

 

غزل ۱۰۴۴: به ساقی درنگر در مست منگر

 

غزل ۱۰۴۵: بگردان ساقیا آن جام دیگر

 

غزل ۱۰۴۶: نگشتم از تو هرگز ای صنم سیر

 

غزل ۱۰۴۷: در این سرما و باران یار خوشتر

 

غزل ۱۰۴۸: خداوند خداوندان اسرار

 

غزل ۱۰۴۹: صد بار بگفتمت نگهدار

 

غزل ۱۰۵۰: کی باشد اختری در اقطار

 

غزل ۱۰۵۱: شب گشت ولیک پیش اغیار

 

غزل ۱۰۵۲: نوریست میان شعر احمر

 

غزل ۱۰۵۳: نزدیک توام مرا مبین دور

 

غزل ۱۰۵۴: ای یار شگرف در همه کار

 

غزل ۱۰۵۵: انجیرفروش را چه بهتر

 

غزل ۱۰۵۶: انجیرفروش را چه بهتر

 

غزل ۱۰۵۷: دارد درویش نوش دیگر

 

غزل ۱۰۵۸: آخر کی شود از آن لقا سیر

 

غزل ۱۰۵۹: گفتی که زیان کنی زیان گیر

 

غزل ۱۰۶۰: عاشقی در خشم شد از یار خود معشوق وار

 

غزل ۱۰۶۱: عرض لشکر می‌دهد مر عاشقان را عشق یار

 

غزل ۱۰۶۲: چون نبینم من جمالت صد جهان خود دیده گیر

 

غزل ۱۰۶۳: عزم رفتن کرده‌ای چون عمر شیرین یاد دار

 

غزل ۱۰۶۴: مطربا در پیش شاهان چون شدستی پرده دار

 

غزل ۱۰۶۵: یا ربا این لطف‌ها را از لبش پاینده دار

 

غزل ۱۰۶۶: مرحبا ای جان باقی پادشاه کامیار

 

غزل ۱۰۶۷: سر برآور ای حریف و روی من بین همچو زر

 

غزل ۱۰۶۸: نیشکر باید که بندد پیش آن لب‌ها کمر

 

غزل ۱۰۶۹: در سماع عاشقان زد فر و تابش بر اثیر

 

غزل ۱۰۷۰: گر به خلوت دیدمی او را به جایی سیر سیر

 

غزل ۱۰۷۱: معده را پر کرده‌ای دوش از خمیر و از فطیر

 

غزل ۱۰۷۲: گر خورد آن شیر عشقت خون ما را خورده گیر

 

غزل ۱۰۷۳: خوی بد دارم ملولم تو مرا معذور دار

 

غزل ۱۰۷۴: گرم در گفتار آمد آن صنم این الفرار

 

غزل ۱۰۷۵: آینه چینی تو را با زنگی اعشی چه کار

 

غزل ۱۰۷۶: لحظه لحظه می برون آمد ز پرده شهریار

 

غزل ۱۰۷۷: از کنار خویش یابم هر دمی من بوی یار

 

غزل ۱۰۷۸: شادیی کان از جهان اندر دلت آید مخر

 

غزل ۱۰۷۹: بهر شهوت جان خود را می‌دهی همچون ستور

 

غزل ۱۰۸۰: ساقیا هستند خلقان از می ما دور دور

 

غزل ۱۰۸۱: ای صبا حالی ز خد و خال شمس الدین بیار

 

غزل ۱۰۸۲: عقل بند ره روان و عاشقانست ای پسر

 

غزل ۱۰۸۳: هله زیرک هله زیرک هله زیرک زوتر

 

غزل ۱۰۸۴: مه روزه اندرآمد هله ای بت چو شکر

 

غزل ۱۰۸۵: همه صیدها بکردی هله میر بار دیگر

 

غزل ۱۰۸۶: هله زیرک هله زیرک هله زیرک هله زوتر

 

غزل ۱۰۸۷: بده آن باده به ما باده به ما اولیتر

 

غزل ۱۰۸۸: سر فروکن به سحر کز سر بازار نظر

 

غزل ۱۰۸۹: هین که آمد به سر کوی تو مجنون دگر

 

غزل ۱۰۹۰: صنما این چه گمانست فرودست حقیر

 

غزل ۱۰۹۱: نه که مهمان غریبم تو مرا یار مگیر

 

غزل ۱۰۹۲: اختران را شب وصلست و نثارست و نثار

 

غزل ۱۰۹۳: روستایی بچه‌ای هست درون بازار

 

غزل ۱۰۹۴: پر ده آن جام می را ساقیا بار دیگر

 

غزل ۱۰۹۵: داد جاروبی به دستم آن نگار

 

غزل ۱۰۹۶: گر ز سر عشق او داری خبر

 

غزل ۱۰۹۷: عقل بند رهروانست ای پسر

 

غزل ۱۰۹۸: آمدم من بی‌دل و جان ای پسر

 

غزل ۱۰۹۹: ای نهاده بر سر زانو تو سر

 

غزل ۱۱۰۰: بس که می‌انگیخت آن مه شور و شر

 

غزل ۱۱۰۱: نرم نرمک سوی رخسارش نگر

 

غزل ۱۱۰۲: عشق را با گفت و با ایما چه کار

 

غزل ۱۱۰۳: رفتم آن جا مست و گفتم ای نگار

 

غزل ۱۱۰۴: باز شد در عاشقی بابی دگر

 

غزل ۱۱۰۵: ای خیالت در دل من هر سحور

 

غزل ۱۱۰۶: راز را اندر میان نه وامگیر

 

غزل ۱۱۰۷: در چمن آیید و بربندید دید

 

غزل ۱۱۰۸: ساقیا باده چون نار بیار

 

غزل ۱۱۰۹: ساقیا باده گلرنگ بیار

 

غزل ۱۱۱۰: از لب یار شکر را چه خبر

 

غزل ۱۱۱۱: روزی خوشست رویت از نور روز خوشتر

 

غزل ۱۱۱۲: بر منبرست این دم مذکر مذکر

 

غزل ۱۱۱۳: ای جان جان جان‌ها جانی و چیز دیگر

 

غزل ۱۱۱۴: ای محو عشق گشته جانی و چیز دیگر

 

غزل ۱۱۱۵: ای آینه فقیری جانی و چیز دیگر

 

غزل ۱۱۱۶: هر کس به جنس خویش درآمیخت ای نگار

 

غزل ۱۱۱۷: دل ناظر جمال تو آن گاه انتظار

 

غزل ۱۱۱۸: میر شکار من که مرا کرده‌ای شکار

 

غزل ۱۱۱۹: کس بی‌کسی نماند می‌دان تو این قدر

 

غزل ۱۱۲۰: مستیم و بیخودیم و جمال تو پرده در

 

غزل ۱۱۲۱: آمد بهار خرم و آمد رسول یار

 

غزل ۱۱۲۲: اندیشه را رها کن اندر دلش مگیر

 

غزل ۱۱۲۳: پرده خوش آن بود کز پس آن پرده دار

 

غزل ۱۱۲۴: تاخت رخ آفتاب گشت جهان مست وار

 

غزل ۱۱۲۵: چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر

 

غزل ۱۱۲۶: سست مکن زه که من تیر توام چارپر

 

غزل ۱۱۲۷: وجهک مثل القمر قلبک مثل الحجر

 

غزل ۱۱۲۸: بر سر ره دیدمش تیزروان چون قمر

 

غزل ۱۱۲۹: عمر که بی‌عشق رفت هیچ حسابش مگیر

 

غزل ۱۱۳۰: آید هر دم رسول از طرف شهر یار

 

غزل ۱۱۳۱: گفت لبم چون شکر ارزد گنج گهر

 

غزل ۱۱۳۲: چون سر کس نیستت فتنه مکن دل مبر

 

غزل ۱۱۳۳: نه در وفات گذارد نه در جفا دلدار

 

غزل ۱۱۳۴: چرا ز قافله یک کس نمی‌شود بیدار

 

غزل ۱۱۳۵: بیار ساقی بادت فدا سر و دستار

 

غزل ۱۱۳۶: نبشتست خدا گرد چهره دلدار

 

غزل ۱۱۳۷: شدست نور محمد هزار شاخ هزار

 

غزل ۱۱۳۸: چه مایه رنج کشیدم ز یار تا این کار

 

غزل ۱۱۳۹: مجوی شادی چون در غمست میل نگار

 

غزل ۱۱۴۰: بیامدیم دگربار چون نسیم بهار

 

غزل ۱۱۴۱: ز بامداد چه دشمن کشست دیدن یار

 

غزل ۱۱۴۲: درخت اگر متحرک بدی به پا و به پر

 

غزل ۱۱۴۳: تو شاخ خشک چرایی به روی یار نگر

 

غزل ۱۱۴۴: ندا رسید به جان‌ها ز خسرو منصور

 

غزل ۱۱۴۵: به من نگر که منم مونس تو اندر گور

 

غزل ۱۱۴۶: مرا بگاه ده ای ساقی کریم عقار

 

غزل ۱۱۴۷: بکش بکش که چه خوش می‌کشی بیار بیار

 

غزل ۱۱۴۸: کسی بگفت ز ما یا از اوست نیکی و شر

 

غزل ۱۱۴۹: فغان فغان که ببست آن نگار بار سفر

 

غزل ۱۱۵۰: به خدمت لبت آمد به انتجاع شکر

 

غزل ۱۱۵۱: قدح شکست و شرابم نماند و من مخمور

 

غزل ۱۱۵۲: ببین دلی که نگردد ز جان سپاری سیر

 

غزل ۱۱۵۳: مه تو یار ندارد جز او تو یار مگیر

 

غزل ۱۱۵۴: چو دررسید ز تبریز شمس دین چو قمر

 

غزل ۱۱۵۵: از آن مقام که نبود گشاد زود گذر

 

غزل ۱۱۵۶: مطرب عاشقان بجنبان تار

 

غزل ۱۱۵۷: گر تو خواهی وطن پر از دلدار

 

غزل ۱۱۵۸: رحم بر یار کی کند هم یار

 

غزل ۱۱۵۹: عشق جانست عشق تو جانتر

 

غزل ۱۱۶۰: روی بنما به ما مکن مستور

 

غزل ۱۱۶۱: مطربا عیش و نوش از سر گیر

 

غزل ۱۱۶۲: مطربا عشقبازی از سر گیر

 

غزل ۱۱۶۳: عار بادا جهانیان را عار

 

غزل ۱۱۶۴: خلق را زیر گنبد دوار

 

غزل ۱۱۶۵: میر خرابات تویی ای نگار

 

غزل ۱۱۶۶: چند از این راه نو روزگار

 

غزل ۱۱۶۷: مست توام نه از می و نه از کوکنار

 

غزل ۱۱۶۸: جان خراباتی و عمر بهار

 

غزل ۱۱۶۹: هست کسی صافی و زیبانظر

 

غزل ۱۱۷۰: رحم کن ار زخم شوم سر به سر

 

غزل ۱۱۷۱: در بگشا کآمد خامی دگر

 

غزل ۱۱۷۲: جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر

 

غزل ۱۱۷۳: بشنو خبر صادق از گفته پیغامبر

 

غزل ۱۱۷۴: مرا می‌گفت دوش آن یار عیار

 

غزل ۱۱۷۵: انجیرفروش را چه بهتر

 

غزل ۱۱۷۶: انتم الشمس و القمر منکم السمع و البصر

 

غزل ۱۱۷۷: آفتابی برآمد از اسرار

 

غزل ۱۱۷۸: جاء الربیع و البطر زال الشتاء و الخطر

 

غزل ۱۱۷۹: غره وجه سلبت قلب جمیع البشر

 

غزل ۱۱۸۰: سیدی انی کلیل انت فی زی النهار

 

ز

غزل ۱۱۸۱: به سوی ما نگر چشمی برانداز

 

غزل ۱۱۸۲: تو چشم شیخ را دیدن میاموز

 

غزل ۱۱۸۳: اگر کی در فرینداش یوقسا یاوز

 

غزل ۱۱۸۴: بیا با تو مرا کارست امروز

 

غزل ۱۱۸۵: چنان مستم چنان مستم من امروز

 

غزل ۱۱۸۶: چنان مستم چنان مستم من امروز

 

غزل ۱۱۸۷: در این سرما سر ما داری امروز

 

غزل ۱۱۸۸: الا ای شمع گریان گرم می‌سوز

 

غزل ۱۱۸۹: در این سرما سر ما داری امروز

 

غزل ۱۱۹۰: ای خفته به یاد یار برخیز

 

غزل ۱۱۹۱: ماییم فداییان جانباز

 

غزل ۱۱۹۲: برخیز و صبوح را برانگیز

 

غزل ۱۱۹۳: من از سخنان مهرانگیز

 

غزل ۱۱۹۴: گر نه‌ای دیوانه رو مر خویش را دیوانه ساز

 

غزل ۱۱۹۵: سوی خانه خویش آمد عشق آن عاشق نواز

 

غزل ۱۱۹۶: عاشقان را شد مسلم شب نشستن تا به روز

 

غزل ۱۱۹۷: اگر آتش است یارت تو برو در او همی‌سوز

 

غزل ۱۱۹۸: سیمرغ کوه قاف رسیدن گرفت باز

 

غزل ۱۱۹۹: یا مکثر الدلال علی الخلق بالنشوز

 

غزل ۱۲۰۰: ساقی روحانیان روح شدم خیز خیز

 

غزل ۱۲۰۱: برای عاشق و دزدست شب فراخ و دراز

 

غزل ۱۲۰۲: به آفتاب شهم گفت هین مکن این ناز

 

غزل ۱۲۰۳: برو برو که نفورم ز عشق عارآمیز

 

س

غزل ۱۲۰۴: عشق گزین عشق و در او کوکبه می‌ران و مترس

 

غزل ۱۲۰۵: سیر نگشت جان من بس مکن و مگو که بس

 

غزل ۱۲۰۶: سوی لبش هر آنک شد زخم خورد ز پیش و پس

 

غزل ۱۲۰۷: نیم شب از عشق تا دانی چه می‌گوید خروس

 

غزل ۱۲۰۸: حال ما بی‌آن مه زیبا مپرس

 

غزل ۱۲۰۹: ای دل بی‌بهره از بهرام ترس

 

غزل ۱۲۱۰: نیست در آخرزمان فریادرس

 

غزل ۱۲۱۱: ای روترش به پیشم بد گفته‌ای مرا پس

 

غزل ۱۲۱۲: دست بنه بر دلم از غم دلبر مپرس

 

غزل ۱۲۱۳: ای سگ قصاب هجر خون مرا خوش بلیس

 

غزل ۱۲۱۴: بیا که دانه لطیفست رو ز دام مترس

 

ش

غزل ۱۲۱۵: ای مست ماه روی تو استاره و گردون خوش

 

غزل ۱۲۱۶: گر عاشقی از جان و دل جور و جفای یار کش

 

غزل ۱۲۱۷: الحذر از عشق حذر هر کی نشانی بودش

 

غزل ۱۲۱۸: ای شب خوش رو که تویی مهتر و سالار حبش

 

غزل ۱۲۱۹: یار نخواهم که بود بدخو و غمخوار و ترش

 

غزل ۱۲۲۰: دام دگر نهاده‌ام تا که مگر بگیرمش

 

غزل ۱۲۲۱: اگر گم گردد این بی‌دل از آن دلدار جوییدش

 

غزل ۱۲۲۲: چه دارد در دل آن خواجه که می‌تابد ز رخسارش

 

غزل ۱۲۲۳: قرین مه دو مریخند و آن دو چشمت ای دلکش

 

غزل ۱۲۲۴: پریشان باد پیوسته دل از زلف پریشانش

 

غزل ۱۲۲۵: ریاضت نیست پیش ما همه لطفست و بخشایش

 

غزل ۱۲۲۶: آن یار ترش رو را این سوی کشانیدش

 

غزل ۱۲۲۷: رویش خوش و مویش خوش وان طره جعدینش

 

غزل ۱۲۲۸: ای یوسف مه رویان ای جاه و جمالت خوش

 

غزل ۱۲۲۹: زلفی که به جان ارزد هر تار بشوریدش

 

غزل ۱۲۳۰: جانم به چه آرامد ای یار به آمیزش

 

غزل ۱۲۳۱: وقتت خوش وقتت خوش حلوایی و شکرکش

 

غزل ۱۲۳۲: هنگام صبوح آمد ای مرغ سحرخوانش

 

غزل ۱۲۳۳: درون ظلمتی می‌جو صفاتش

 

غزل ۱۲۳۴: قضا آمد شنو طبل نفیرش

 

غزل ۱۲۳۵: نگاری را که می‌جویم به جانش

 

غزل ۱۲۳۶: برفتم دی به پیشش سخت پرجوش

 

غزل ۱۲۳۷: شنو پندی ز من ای یار خوش کیش

 

غزل ۱۲۳۸: امروز خوش است دل که تو دوش

 

غزل ۱۲۳۹: ای خواجه تو عاقلانه می‌باش

 

غزل ۱۲۴۰: آن مطرب ما خوشست و چنگش

 

غزل ۱۲۴۱: ما نعره به شب زنیم و خاموش

 

غزل ۱۲۴۲: گر لاش نمود راه قلاش

 

غزل ۱۲۴۳: اندرآ ای اصل اصل شادمانی شاد باش

 

غزل ۱۲۴۴: ای سنایی گر نیابی یار یار خویش باش

 

غزل ۱۲۴۵: آنک بیرون از جهان بد در جهان آوردمش

 

غزل ۱۲۴۶: دوش رفتم در میان مجلس سلطان خویش

 

غزل ۱۲۴۷: عارفان را شمع و شاهد نیست از بیرون خویش

 

غزل ۱۲۴۸: ساقیا بی‌گه رسیدی می بده مردانه باش

 

غزل ۱۲۴۹: شده‌ام سپند حسنت وطنم میان آتش

 

غزل ۱۲۵۰: به شکرخنده اگر می‌ببرد جان رسدش

 

غزل ۱۲۵۱: گر لب او شکند نرخ شکر می‌رسدش

 

غزل ۱۲۵۲: آن که مه غاشیه زین چو غلامان کشدش

 

غزل ۱۲۵۳: بر ملک نیست نهان حال دل و نیک و بدش

 

غزل ۱۲۵۴: من توام تو منی ای دوست مرو از بر خویش

 

غزل ۱۲۵۵: اندک اندک راه زد سیم و زرش

 

غزل ۱۲۵۶: آنک جانش داده‌ای آن را مکش

 

غزل ۱۲۵۷: چون تو شادی بنده گو غمخوار باش

 

غزل ۱۲۵۸: آن مایی همچو ما دلشاد باش

 

غزل ۱۲۵۹: عقل آمد عاشقا خود را بپوش

 

غزل ۱۲۶۰: اندرآمد شاه شیرینان ترش

 

غزل ۱۲۶۱: روی تو جان جانست از جان نهان مدارش

 

غزل ۱۲۶۲: گر جان به جز تو خواهد از خویش برکنیمش

 

غزل ۱۲۶۳: سرمست شد نگارم بنگر به نرگسانش

 

غزل ۱۲۶۴: می‌گفت چشم شوخش با طره سیاهش

 

غزل ۱۲۶۵: آن مه که هست گردون گردان و بی‌قرارش

 

غزل ۱۲۶۶: روحیست بی‌نشان و ما غرقه در نشانش

 

غزل ۱۲۶۷: در عشق آتشینش آتش نخورده آتش

 

غزل ۱۲۶۸: صد سال اگر گریزی و نایی بتا به پیش

 

غزل ۱۲۶۹: آینه‌ام من آینه‌ام من تا که بدیدم روی چو ماهش

 

غزل ۱۲۷۰: مستی امروز من نیست چو مستی دوش

 

غزل ۱۲۷۱: باز درآمد طبیب از در رنجور خویش

 

غزل ۱۲۷۲: باز فرود آمدیم بر در سلطان خویش

 

غزل ۱۲۷۳: ما به سلیمان خوشیم دیو و پری گو مباش

 

غزل ۱۲۷۴: خواجه چرا کرده‌ای روی تو بر ما ترش

 

غزل ۱۲۷۵: چون بزند گردنم سجده کند گردنش

 

غزل ۱۲۷۶: باز درآمد ز راه بیخود و سرمست دوش

 

غزل ۱۲۷۷: خواجه غلط کرده‌ای در صفت یار خویش

 

غزل ۱۲۷۸: یار درآمد ز باغ بیخود و سرمست دوش

 

غزل ۱۲۷۹: باز درآمد طبیب از در ایوب خویش

 

غزل ۱۲۸۰: جان منست او هی مزنیدش

 

غزل ۱۲۸۱: ز هدهدان تفکر چو دررسید نشانش

 

غزل ۱۲۸۲: تمام اوست که فانی شدست آثارش

 

غزل ۱۲۸۳: ندا رسید به عاشق ز عالم رازش

 

غزل ۱۲۸۴: سری برآر که تا ما رویم بر سر عیش

 

غزل ۱۲۸۵: شکست نرخ شکر را بتم به روی ترش

 

غزل ۱۲۸۶: شنو ز سینه ترنگاترنگ آوازش

 

غزل ۱۲۸۷: مباد با کس دیگر ثنا و دشنامش

 

غزل ۱۲۸۸: چو رو نمود به منصور وصل دلدارش

 

غزل ۱۲۸۹: دلی کز تو سوزد چه باشد دوایش

 

غزل ۱۲۹۰: مست گشتم ز ذوق دشنامش

 

غزل ۱۲۹۱: توبه من درست نیست خموش

 

غزل ۱۲۹۲: آمد آن خواجه سیماترش

 

غزل ۱۲۹۳: علی الله ای مسلمانان از آن هجران پرآتش

 

غزل ۱۲۹۴: کل عقل بوصلکم مدهش

 

ع

غزل ۱۲۹۵: بیا بیا که تویی جان جان جان سماع

 

غزل ۱۲۹۶: بیا بیا که تویی جان جان جان سماع

 

غ

غزل ۱۲۹۷: مدارم یک زمان از کار فارغ

 

غزل ۱۲۹۸: امروز روز شادی و امسال سال لاغ

 

غزل ۱۲۹۹: گویند شاه عشق ندارد وفا دروغ

 

غزل ۱۳۰۰: عیسی روح گرسنه‌ست چو زاغ

 

ف

غزل ۱۳۰۱: ما دو سه رند عشرتی جمع شدیم این طرف

 

غزل ۱۳۰۲: ما دو سه مست خلوتی جمع شدیم این طرف

 

غزل ۱۳۰۳: گر تو تنگ آیی ز ما زوتر برون رو ای حریف

 

غزل ۱۳۰۴: باده نمی‌بایدم فارغم از درد و صاف

 

غزل ۱۳۰۵: کعبه جان‌ها تویی گرد تو آرم طواف

 

غزل ۱۳۰۶: بیا بیا که تویی شیر شیر شیر مصاف

 

ق

غزل ۱۳۰۷: ای مونس و غمگسار عاشق

 

غزل ۱۳۰۸: گر خمار آرد صداعی بر سر سودای عشق

 

غزل ۱۳۰۹: ای جهان را دلگشا اقبال عشق

 

غزل ۱۳۱۰: ای ناطق الهی و ای دیده حقایق

 

غزل ۱۳۱۱: باز از آن کوه قاف آمد عنقای عشق

 

غزل ۱۳۱۲: فریفت یار شکربار من مرا به طریق

 

غزل ۱۳۱۳: جان و سر تو که بگو بی‌نفاق

 

ک

غزل ۱۳۱۴: به دلجویی و دلداری درآمد یار پنهانک

 

غزل ۱۳۱۵: روان شد اشک یاقوتی ز راه دیدگان اینک

 

غزل ۱۳۱۶: رو رو که نه‌ای عاشق ای زلفک و ای خالک

 

غزل ۱۳۱۷: آن میر دروغین بین با اسپک و با زینک

 

غزل ۱۳۱۸: هر اول روز ای جان صد بار سلام علیک

 

غزل ۱۳۱۹: بباید عشق را ای دوست دردک

 

غزل ۱۳۲۰: اندرآ با ما نشان ده راستک

 

غزل ۱۳۲۱: ایا هوای تو در جان‌ها سلام علیک

 

غزل ۱۳۲۲: ای ظریف جهان سلام علیک

 

غزل ۱۳۲۳: ای ظریف جهان سلام علیک

 

گ

غزل ۱۳۲۴: برخیز ز خواب و ساز کن چنگ

 

غزل ۱۳۲۵: عشق خامش طرفه‌تر یا نکته‌های چنگ چنگ

 

غزل ۱۳۲۶: عاشقی و آنگهانی نام و ننگ

 

غزل ۱۳۲۷: تتار اگر چه جهان را خراب کرد به جنگ

 

غزل ۱۳۲۸: حریف جنگ گزیند تو هم درآ در جنگ

 

غزل ۱۳۲۹: چو زد فراق تو بر سر مرا به نیرو سنگ

 

غزل ۱۳۳۰: بگردان شراب ای صنم بی‌درنگ

 

غزل ۱۳۳۱: هر کی در او نیست از این عشق رنگ

 

غزل ۱۳۳۲: توبه سفر گیرد با پای لنگ

 

ل

غزل ۱۳۳۳: ای تو ولی احسان دل ای حسن رویت دام دل

 

غزل ۱۳۳۴: این بوالعجب کاندر خزان شد آفتاب اندر حمل

 

غزل ۱۳۳۵: بانگ زدم نیم شبان کیست در این خانه دل

 

غزل ۱۳۳۶: حلقه دل زدم شبی در هوس سلام دل

 

غزل ۱۳۳۷: الا ای رو ترش کرده که تا نبود مرا مدخل

 

غزل ۱۳۳۸: بقا اندر بقا باشد طریق کم زنان ای دل

 

غزل ۱۳۳۹: مهم را لطف در لطفست از آنم بی‌قرار ای دل

 

غزل ۱۳۴۰: هر آن کو صبر کرد ای دل ز شهوت‌ها در این منزل

 

غزل ۱۳۴۱: امروز بحمدالله از دی بترست این دل

 

غزل ۱۳۴۲: چه کارستان که داری اندر این دل

 

غزل ۱۳۴۳: صد هزاران همچو ما غرقه در این دریای دل

 

غزل ۱۳۴۴: شتران مست شدستند ببین رقص جمل

 

غزل ۱۳۴۵: تو مرا می بده و مست بخوابان و بهل

 

غزل ۱۳۴۶: رفت عمرم در سر سودای دل

 

غزل ۱۳۴۷: سوی آن سلطان خوبان الرحیل

 

غزل ۱۳۴۸: امروز روز شادی و امسال سال گل

 

غزل ۱۳۴۹: تا نزند آفتاب خیمه نور جلال

 

غزل ۱۳۵۰: چشم تو با چشم من هر دم بی‌قیل و قال

 

غزل ۱۳۵۱: شد پی این لولیان در حرم ذوالجلال

 

غزل ۱۳۵۲: چند از این قیل و قال عشق پرست و ببال

 

غزل ۱۳۵۳: چگونه برنپرد جان چو از جناب جلال

 

غزل ۱۳۵۴: تو را سعادت بادا در آن جمال و جلال

 

غزل ۱۳۵۵: دو چشم اگر بگشادی به آفتاب وصال

 

غزل ۱۳۵۶: اگر درآید ناگه صنم زهی اقبال

 

غزل ۱۳۵۷: پیام کرد مرا بامداد بحر عسل

 

غزل ۱۳۵۸: به گوش دل پنهانی بگفت رحمت کل

 

غزل ۱۳۵۹: ز خود شدم ز جمال پر از صفا ای دل

 

غزل ۱۳۶۰: باده ده ای ساقی جان باده بی‌درد و دغل

 

غزل ۱۳۶۱: عمرک یا واحدا فی درجات الکمال

 

غزل ۱۳۶۲: لجکنن اغلن هی بزه کلکل

 

غزل ۱۳۶۳: کجکنن اغلن اودیا کلکل

 

غزل ۱۳۶۴: ایها النور فی الفؤاد تعال

 

غزل ۱۳۶۵: یا منیر البدر قد اوضحت بالبلبال بال

 

غزل ۱۳۶۶: یا بدیع الحسن قد اوضحت بالبلبال بال

 

غزل ۱۳۶۷: رشاء العشق حبیبی لشرود و مضل

 

غزل ۱۳۶۸: عمرک یا واحدا فی درجات الکمال

 

غزل ۱۳۶۹: تعال یا مدد العیش و السرور تعال

 

م

غزل ۱۳۷۰: آمد بهار ای دوستان منزل سوی بستان کنیم

 

غزل ۱۳۷۱: ای عاشقان ای عاشقان پیمانه را گم کرده‌ام

 

غزل ۱۳۷۲: این بار من یک بارگی در عاشقی پیچیده‌ام

 

غزل ۱۳۷۳: هان ای طبیب عاشقان دستی فروکش بر برم

 

غزل ۱۳۷۴: ای عاشقان ای عاشقان من خاک را گوهر کنم

 

غزل ۱۳۷۵: بازآمدم چون عید نو تا قفل زندان بشکنم

 

غزل ۱۳۷۶: کاری ندارد این جهان تا چند گل کاری کنم

 

غزل ۱۳۷۷: ای با من و پنهان چو دل از دل سلامت می کنم

 

غزل ۱۳۷۸: ای آسمان این چرخ من زان ماه رو آموختم

 

غزل ۱۳۷۹: آمد خیال خوش که من از گلشن یار آمدم

 

غزل ۱۳۸۰: دی بر سرم تاج زری بنهاده است آن دلبرم

 

غزل ۱۳۸۱: هرگز ندانم راندن مستی که افتد بر درم

 

غزل ۱۳۸۲: ای ساقی روشن دلان بردار سغراق کرم

 

غزل ۱۳۸۳: تا من بدیدم روی تو ای ماه و شمع روشنم

 

غزل ۱۳۸۴: عشقا تو را قاضی برم کاشکستیم همچون صنم

 

غزل ۱۳۸۵: بس جهد می کردم که من آیینه نیکی شوم

 

غزل ۱۳۸۶: آمد بهار ای دوستان منزل به سروستان کنیم

 

غزل ۱۳۸۷: هین خیره خیره می نگر اندر رخ صفراییم

 

غزل ۱۳۸۸: ای نفس کل صورت مکن وی عقل کل بشکن قلم

 

غزل ۱۳۸۹: ای پاک رو چون جام جم وز عشق آن مه متهم

 

غزل ۱۳۹۰: باز آمدم باز آمدم از پیش آن یار آمدم

 

غزل ۱۳۹۱: تا کی به حبس این جهان من خویش زندانی کنم

 

غزل ۱۳۹۲: یار شدم یار شدم با غم تو یار شدم

 

غزل ۱۳۹۳: مرده بدم زنده شدم گریه بدم خنده شدم

 

غزل ۱۳۹۴: دفع مده دفع مده من نروم تا نخورم

 

غزل ۱۳۹۵: مطرب عشق ابدم زخمه عشرت بزنم

 

غزل ۱۳۹۶: باز در اسرار روم جانب آن یار روم

 

غزل ۱۳۹۷: زین دو هزاران من و ما ای عجبا من چه منم

 

غزل ۱۳۹۸: جمع تو دیدم پس از این هیچ پریشان نشوم

 

غزل ۱۳۹۹: هر نفسی تازه ترم کز سر روزن بپرم

 

غزل ۱۴۰۰: تیز دوم تیز دوم تا به سواران برسم

 

غزل ۱۴۰۱: کوه نیم سنگ نیم چونک گدازان نشوم

 

غزل ۱۴۰۲: دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم

 

غزل ۱۴۰۳: آمده‌ام که سر نهم عشق تو را به سر برم

 

غزل ۱۴۰۴: کار مرا چو او کند کار دگر چرا کنم

 

غزل ۱۴۰۵: میل هواش می کنم طال بقاش می زنم

 

غزل ۱۴۰۶: هر شب و هر سحر تو را من به دعا بخواستم

 

غزل ۱۴۰۷: دوش چه خورده‌ای بگو ای بت همچو شکرم

 

غزل ۱۴۰۸: تا به کی ای شکر چو تن بی‌دل و جان فغان کنم

 

غزل ۱۴۰۹: ای تو بداده در سحر از کف خویش باده‌ام

 

غزل ۱۴۱۰: تا که اسیر و عاشق آن صنم چو جان شدم

 

غزل ۱۴۱۱: گرم درآ و دم مده باده بیار ای صنم

 

غزل ۱۴۱۲: بیا هر کس که می خواهد که تا با وی گرو بندم

 

غزل ۱۴۱۳: کشید این دل گریبانم به سوی کوی آن یارم

 

غزل ۱۴۱۴: درخت و آتشی دیدم ندا آمد که جانانم

 

غزل ۱۴۱۵: ز فرزین بند آن رخ من چه شهماتم چه شهماتم

 

غزل ۱۴۱۶: ترش رویی و خشمینی چنین شیرین ندیدستم

 

غزل ۱۴۱۷: به حق روی تو که من چنین رویی ندیدستم

 

غزل ۱۴۱۸: دلا مشتاق دیدارم غریب و عاشق و مستم

 

غزل ۱۴۱۹: بگفتم حال دل گویم از آن نوعی که دانستم

 

غزل ۱۴۲۰: اگر شد سود و سرمایه چه غمگینی چو من هستم

 

غزل ۱۴۲۱: بیا بشنو که من پیش و پس اسبت چرا گردم

 

غزل ۱۴۲۲: طواف حاجیان دارم بگرد یار می گردم

 

غزل ۱۴۲۳: تو تا دوری ز من جانا چنین بی‌جان همی‌گردم

 

غزل ۱۴۲۴: بگفتم عذر با دلبر که بی‌گه بود و ترسیدم

 

غزل ۱۴۲۵: دعا گویی است کار من بگویم تا نطق دارم

 

غزل ۱۴۲۶: چه دانی تو که در باطن چه شاهی همنشین دارم

 

غزل ۱۴۲۷: من از اقلیم بالایم سر عالم نمی‌دارم

 

غزل ۱۴۲۸: همه بازان عجب ماندند در آهنگ پروازم

 

غزل ۱۴۲۹: نه آن بی‌بهره دلدارم که از دلدار بگریزم

 

غزل ۱۴۳۰: نهادم پای در عشق که بر عشاق سر باشم

 

غزل ۱۴۳۱: مرا چون کم فرستی غم حزین و تنگ دل باشم

 

غزل ۱۴۳۲: تو خود دانی که من بی‌تو عدم باشم عدم باشم

 

غزل ۱۴۳۳: من آنم کز خیالاتش تراشنده وثن باشم

 

غزل ۱۴۳۴: چو آمد روی مه رویم که باشم من که من باشم

 

غزل ۱۴۳۵: به گرد دل همی‌گردی چه خواهی کرد می دانم

 

غزل ۱۴۳۶: تو خورشیدی و یا زهره و یا ماهی نمی‌دانم

 

غزل ۱۴۳۷: چو رعد و برق می خندد ثنا و حمد می خوانم

 

غزل ۱۴۳۸: ندارد پای عشق او دل بی‌دست و بی‌پایم

 

غزل ۱۴۳۹: من این ایوان نه تو را نمی‌دانم نمی‌دانم

 

غزل ۱۴۴۰: بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم

 

غزل ۱۴۴۱: بنه ای سبز خنگ من فراز آسمان‌ها سم

 

غزل ۱۴۴۲: زهی سرگشته در عالم سر و سامان که من دارم

 

غزل ۱۴۴۳: بشستم تخته هستی سر عالم نمی‌دارم

 

غزل ۱۴۴۴: ای عشق که کردستی تو زیر و زبر خوابم

 

غزل ۱۴۴۵: من دلق گرو کردم عریان خراباتم

 

غزل ۱۴۴۶: گر بی‌دل و بی‌دستم وز عشق تو پابستم

 

غزل ۱۴۴۷: رفتم به طبیب جان گفتم که ببین دستم

 

غزل ۱۴۴۸: در مجلس آن رستم در عربده بنشستم

 

غزل ۱۴۴۹: زان می که ز بوی او شوریده و سرمستم

 

غزل ۱۴۵۰: بستان قدح از دستم ای مست که من مستم

 

غزل ۱۴۵۱: گر تو بنمی خسپی بنشین تو که من خفتم

 

غزل ۱۴۵۲: ساقی چو شه من بد بیش از دگران خوردم

 

غزل ۱۴۵۳: در آینه چون بینم نقش تو به گفت آرم

 

غزل ۱۴۵۴: گفتم به مهی کز تو صد گونه طرب دارم

 

غزل ۱۴۵۵: ای خواجه سلام علیک من عزم سفر دارم

 

غزل ۱۴۵۶: توبه نکنم هرگز زین جرم که من دارم

 

غزل ۱۴۵۷: من خفته وشم اما بس آگه و بیدارم

 

غزل ۱۴۵۸: یک لحظه و یک ساعت دست از تو نمی‌دارم

 

غزل ۱۴۵۹: تا عاشق آن یارم بی‌کارم و بر کارم

 

غزل ۱۴۶۰: بشکسته سر خلقی سر بسته که رنجورم

 

غزل ۱۴۶۱: پایی به میان درنه تا عیش ز سر گیرم

 

غزل ۱۴۶۲: صورتگر نقاشم هر لحظه بتی سازم

 

غزل ۱۴۶۳: شاگرد تو می باشم گر کودن و کژپوزم

 

غزل ۱۴۶۴: سر برمزن از هستی تا راه نگردد گم

 

غزل ۱۴۶۵: ای کرده تو مهمانم در پیش درآ جانم

 

غزل ۱۴۶۶: در عشق سلیمانی من همدم مرغانم

 

غزل ۱۴۶۷: این شکل که من دارم ای خواجه که را مانم

 

غزل ۱۴۶۸: امروز خوشم با تو جان تو و فردا هم

 

غزل ۱۴۶۹: بیخود شده‌ام لیکن بیخودتر از این خواهم

 

غزل ۱۴۷۰: جانم به فدا بادا آن را که نمی‌گویم

 

غزل ۱۴۷۱: مخمورم پرخواره اندازه نمی‌دانم

 

غزل ۱۴۷۲: دگربار دگربار ز زنجیر بجستم

 

غزل ۱۴۷۳: بیایید بیایید به گلزار بگردیم

 

غزل ۱۴۷۴: حکیمیم طبیبیم ز بغداد رسیدیم

 

غزل ۱۴۷۵: بجوشید بجوشید که ما اهل شعاریم

 

غزل ۱۴۷۶: طبیبیم حکیمیم طبیبان قدیمیم

 

غزل ۱۴۷۷: از اول امروز چو آشفته و مستیم

 

غزل ۱۴۷۸: المنه لله که ز پیکار رهیدیم

 

غزل ۱۴۷۹: آن خانه که صد بار در او مایده خوردیم

 

غزل ۱۴۸۰: خیزید مخسپید که نزدیک رسیدیم

 

غزل ۱۴۸۱: ما آتش عشقیم که در موم رسیدیم

 

غزل ۱۴۸۲: چون در عدم آییم و سر از یار برآریم

 

غزل ۱۴۸۳: امروز مها خویش ز بیگانه ندانیم

 

غزل ۱۴۸۴: بشکن قدح باده که امروز چنانیم

 

غزل ۱۴۸۵: صبح است و صبوح است بر این بام برآییم

 

غزل ۱۴۸۶: چون آینه رازنما باشد جانم

 

غزل ۱۴۸۷: امروز چنانم که خر از بار ندانم

 

غزل ۱۴۸۸: ای خواجه بفرما به کی مانم به کی مانم

 

غزل ۱۴۸۹: ساقی ز پی عشق روان است روانم

 

غزل ۱۴۹۰: از شهر تو رفتیم تو را سیر ندیدیم

 

غزل ۱۴۹۱: خلقان همه نیکند جز این تن که گزیدیم

 

غزل ۱۴۹۲: بار دگر از راه سوی چاه رسیدیم

 

غزل ۱۴۹۳: ما عاشق و سرگشته و شیدای دمشقیم

 

غزل ۱۴۹۴: افتادم افتادم در آبی افتادم

 

غزل ۱۴۹۵: اگر تو نیستی در عاشقی خام

 

غزل ۱۴۹۶: چه دیدم خواب شب کامروز مستم

 

غزل ۱۴۹۷: به جان جمله مستان که مستم

 

غزل ۱۴۹۸: بیا کز غیر تو بیزار گشتم

 

غزل ۱۴۹۹: بیا کز عشق تو دیوانه گشتم

 

غزل ۱۵۰۰: چنان مست است از آن دم جان آدم

 

غزل ۱۵۰۱: منم فتنه هزاران فتنه زادم

 

غزل ۱۵۰۲: ز زندان خلق را آزاد کردم

 

غزل ۱۵۰۳: غلامم خواجه را آزاد کردم

 

غزل ۱۵۰۴: حسودان را ز غم آزاد کردم

 

غزل ۱۵۰۵: یکی مطرب همی‌خواهم در این دم

 

غزل ۱۵۰۶: همیشه من چنین مجنون نبودم

 

غزل ۱۵۰۷: ایا یاری که در تو ناپدیدم

 

غزل ۱۵۰۸: سفر کردم به هر شهری دویدم

 

غزل ۱۵۰۹: سفر کردم به هر شهری دویدم

 

غزل ۱۵۱۰: اگر عشقت به جای جان ندارم

 

غزل ۱۵۱۱: بیا ای آنک بردی تو قرارم

 

غزل ۱۵۱۲: گهی در گیرم و گه بام گیرم

 

غزل ۱۵۱۳: اگر سرمست اگر مخمور باشم

 

غزل ۱۵۱۴: خداوندا مده آن یار را غم

 

غزل ۱۵۱۵: چه نزدیک است جان تو به جانم

 

غزل ۱۵۱۶: چه نزدیک است جان تو به جانم

 

غزل ۱۵۱۷: مرا گویی که رایی من چه دانم

 

غزل ۱۵۱۸: من آن ماهم که اندر لامکانم

 

غزل ۱۵۱۹: بیا کامروز بیرون از جهانم

 

غزل ۱۵۲۰: مرا پرسی که چونی بین که چونم

 

غزل ۱۵۲۱: من از عالم تو را تنها گزینم

 

غزل ۱۵۲۲: ورا خواهم دگر یاری نخواهم

 

غزل ۱۵۲۳: نه آن شیرم که با دشمن برآیم

 

غزل ۱۵۲۴: چو آب آهسته زیر که درآیم

 

غزل ۱۵۲۵: ز قند یار تا شاخی نخایم

 

غزل ۱۵۲۶: از آن باده ندانم چون فنایم

 

غزل ۱۵۲۷: بیا کامروز گرد یار گردیم

 

غزل ۱۵۲۸: به پیش باد تو ما همچو گردیم

 

غزل ۱۵۲۹: شب دوشینه ما بیدار بودیم

 

غزل ۱۵۳۰: من و تو دوش شب بیدار بودیم

 

غزل ۱۵۳۱: بیا کامروز شه را ما شکاریم

 

غزل ۱۵۳۲: بیا تا عاشقی از سر بگیریم

 

غزل ۱۵۳۳: بیا امروز ما مهمان میریم

 

غزل ۱۵۳۴: بیا ما چند کس با هم بسازیم

 

غزل ۱۵۳۵: بیا تا قدر یک دیگر بدانیم

 

غزل ۱۵۳۶: میان ما درآ ما عاشقانیم

 

غزل ۱۵۳۷: چرا شاید چو ما شه زادگانیم

 

غزل ۱۵۳۸: بر آن بودم که فرهنگی بجویم

 

غزل ۱۵۳۹: مگردان روی خود ای دیده رویم

 

غزل ۱۵۴۰: بیا با هم سخن از جان بگوییم

 

غزل ۱۵۴۱: مرا خواندی ز در تو خستی از بام

 

غزل ۱۵۴۲: چنان مستم چنان مستم من این دم

 

غزل ۱۵۴۳: کجایی ساقیا درده مدامم

 

غزل ۱۵۴۴: مرا گویی چه سانی من چه دانم

 

غزل ۱۵۴۵: شراب شیره انگور خواهم

 

غزل ۱۵۴۶: رفتم تصدیع از جهان بردم

 

غزل ۱۵۴۷: من با تو حدیث بی‌زبان گویم

 

غزل ۱۵۴۸: روی تو چو نوبهار دیدم

 

غزل ۱۵۴۹: زنهار مرا مگو که پیرم

 

غزل ۱۵۵۰: گر از غم عشق عار داریم

 

غزل ۱۵۵۱: از اصل چو حورزاد باشیم

 

غزل ۱۵۵۲: ما آفت جان عاشقانیم

 

غزل ۱۵۵۳: ما صحبت همدگر گزینیم

 

غزل ۱۵۵۴: چون ذره به رقص اندرآییم

 

غزل ۱۵۵۵: جز جانب دل به دل نیاییم

 

غزل ۱۵۵۶: ای برده نماز من ز هنگام

 

غزل ۱۵۵۷: یا رب توبه چرا شکستم

 

غزل ۱۵۵۸: دانی کامروز از چه زردم

 

غزل ۱۵۵۹: من دوش به تازه عهد کردم

 

غزل ۱۵۶۰: تا عشق تو سوخت همچو عودم

 

غزل ۱۵۶۱: تا چهره آن یگانه دیدم

 

غزل ۱۵۶۲: گر ناز تو را به گفت نارم

 

غزل ۱۵۶۳: من اشتر مست شهریارم

 

غزل ۱۵۶۴: روزی که گذر کنی به گورم

 

غزل ۱۵۶۵: ای دشمن روزه و نمازم

 

غزل ۱۵۶۶: تا با تو قرین شده‌ست جانم

 

غزل ۱۵۶۷: امروز مرا چه شد چه دانم

 

غزل ۱۵۶۸: ای جان لطیف و ای جهانم

 

غزل ۱۵۶۹: ناآمده سیل تر شدستیم

 

غزل ۱۵۷۰: آن عشرت نو که برگرفتیم

 

غزل ۱۵۷۱: در عشق قدیم سال خوردیم

 

غزل ۱۵۷۲: گر گمشدگان روزگاریم

 

غزل ۱۵۷۳: ما عاشق و بی‌دل و فقیریم

 

غزل ۱۵۷۴: نی سیم و نه زر نه مال خواهیم

 

غزل ۱۵۷۵: ما شاخ گلیم نی گیاهیم

 

غزل ۱۵۷۶: ما زنده به نور کبریاییم

 

غزل ۱۵۷۷: امروز نیم ملول شادم

 

غزل ۱۵۷۸: من جز احد صمد نخواهم

 

غزل ۱۵۷۹: ما آب دریم ما چه دانیم

 

غزل ۱۵۸۰: تا دلبر خویش را نبینیم

 

غزل ۱۵۸۱: گر به خوبی می بلافد لا نسلم لا نسلم

 

غزل ۱۵۸۲: هرچ گویی از بهانه لا نسلم لا نسلم

 

غزل ۱۵۸۳: می خرامد جان مجلس سوی مجلس گام گام

 

غزل ۱۵۸۴: هر که گوید کان چراغ دیده‌ها را دیده‌ام

 

غزل ۱۵۸۵: ای جهان آب و گل تا من تو را بشناختم

 

غزل ۱۵۸۶: خویش را چون خار دیدم سوی گل بگریختم

 

غزل ۱۵۸۷: عشوه دادستی که من در بی‌وفایی نیستم

 

غزل ۱۵۸۸: من سر خم را ببستم باز شد پهلوی خم

 

غزل ۱۵۸۹: چشم بگشا جان نگر کش سوی جانان می برم

 

غزل ۱۵۹۰: چون ز صورت برتر آمد آفتاب و اخترم

 

غزل ۱۵۹۱: وقت آن آمد که من سوگندها را بشکنم

 

غزل ۱۵۹۲: نی تو گفتی از جفای آن جفاگر نشکنم

 

غزل ۱۵۹۳: روی نیکت بد کند من نیک را بر بد نهم

 

غزل ۱۵۹۴: ایها العشاق آتش گشته چون استاره‌ایم

 

غزل ۱۵۹۵: سر قدم کردیم و آخر سوی جیحون تاختیم

 

غزل ۱۵۹۶: چون همه یاران ما رفتند و تنها ماندیم

 

غزل ۱۵۹۷: این چه کژطبعی بود که صد هزاران غم خوریم

 

غزل ۱۵۹۸: ای خوشا روزا که ما معشوق را مهمان کنیم

 

غزل ۱۵۹۹: چون بدیدم صبح رویت در زمان برخیستم

 

غزل ۱۶۰۰: از شهنشه شمس دین من ساغری را یافتم

 

غزل ۱۶۰۱: بار دیگر از دل و از عقل و جان برخاستیم

 

غزل ۱۶۰۲: می بسازد جان و دل را بس عجایب کان صیام

 

غزل ۱۶۰۳: چونک در باغت به زیر سایه طوبیستم

 

غزل ۱۶۰۴: بده آن باده دوشین که من از نوش تو مستم

 

غزل ۱۶۰۵: بزن آن پرده نوشین که من از نوش تو مستم

 

غزل ۱۶۰۶: هله دوشت یله کردم شب دوشت یله کردم

 

غزل ۱۶۰۷: ز فلک قوت بگیرم دهن از لوت ببندم

 

غزل ۱۶۰۸: چه کسم من چه کسم من که بسی وسوسه مندم

 

غزل ۱۶۰۹: چو یکی ساغر مردی ز خم یار برآرم

 

غزل ۱۶۱۰: منم آن عاشق عشقت که جز این کار ندارم

 

غزل ۱۶۱۱: مکن ای دوست غریبم سر سودای تو دارم

 

غزل ۱۶۱۲: منم آن کس که نبینم بزنم فاخته گیرم

 

غزل ۱۶۱۳: به خدا کز غم عشقت نگریزم نگریزم

 

غزل ۱۶۱۴: بزن آن پرده دوشین که من امروز خموشم

 

غزل ۱۶۱۵: من اگر دست زنانم نه من از دستْ زنانم

 

غزل ۱۶۱۶: ز یکی پسته دهانی صنمی بسته دهانم

 

غزل ۱۶۱۷: بت بی‌نقش و نگارم جز تو یار ندارم

 

غزل ۱۶۱۸: علم عشق برآمد برهانم ز زحیرم

 

غزل ۱۶۱۹: تو گواه باش خواجه که ز توبه توبه کردم

 

غزل ۱۶۲۰: هوسی است در سر من که سر بشر ندارم

 

غزل ۱۶۲۱: چو غلام آفتابم هم از آفتاب گویم

 

غزل ۱۶۲۲: تو ز من ملول گشتی که من از تو ناشتابم

 

غزل ۱۶۲۳: هذیان که گفت دشمن به درون دل شنیدم

 

غزل ۱۶۲۴: خبری اگر شنیدی ز جمال و حسن یارم

 

غزل ۱۶۲۵: دو هزار عهد کردم که سر جنون نخارم

 

غزل ۱۶۲۶: فلکا بگو که تا کی گله‌های یار گویم

 

غزل ۱۶۲۷: نظری به کار من کن که ز دست رفت کارم

 

غزل ۱۶۲۸: دیده از خلق ببستم چو جمالش دیدم

 

غزل ۱۶۲۹: دل چه خورده‌ست عجب دوش که من مخمورم

 

غزل ۱۶۳۰: گر مرا خار زند آن گل خندان بکشم

 

غزل ۱۶۳۱: در فروبند که ما عاشق این میکده‌ایم

 

غزل ۱۶۳۲: هله رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم

 

غزل ۱۶۳۳: در فروبند که ما عاشق این انجمنیم

 

غزل ۱۶۳۴: عقل گوید که من او را به زبان بفریبم

 

غزل ۱۶۳۵: دم به دم از ره دل پیک خیالش رسدم

 

غزل ۱۶۳۶: از بت باخبر من خبری می رسدم

 

غزل ۱۶۳۷: منم آن دزد که شب نقب زدم ببریدم

 

غزل ۱۶۳۸: مادرم بخت بده است و پدرم جود و کرم

 

غزل ۱۶۳۹: ای خوشا روز که پیش چو تو سلطان میرم

 

غزل ۱۶۴۰: گر تو خواهی که تو را بی‌کس و تنها نکنم

 

غزل ۱۶۴۱: من چو در گور درون خفته همی‌فرسایم

 

غزل ۱۶۴۲: ساقیا ما ز ثریا به زمین افتادیم

 

غزل ۱۶۴۳: چند خسپیم صبوح است صلا برخیزیم

 

غزل ۱۶۴۴: جز ز فتان دو چشمت ز کی مفتون باشیم

 

غزل ۱۶۴۵: گر تو مستی بر ما آی که ما مستانیم

 

غزل ۱۶۴۶: روز آن است که ما خویش بر آن یار زنیم

 

غزل ۱۶۴۷: روز شادی است بیا تا همگان یار شویم

 

غزل ۱۶۴۸: ساقیا عربده کردیم که در جنگ شویم

 

غزل ۱۶۴۹: وقت آن شد که به زنجیر تو دیوانه شویم

 

غزل ۱۶۵۰: خوش بنوشم تو اگر زهر نهی در جامم

 

غزل ۱۶۵۱: ما سر و پنجه و قوت نه از این جان داریم

 

غزل ۱۶۵۲: ای دریغا که شب آمد همه از هم ببریم

 

غزل ۱۶۵۳: من از این خانه پرنور به در می نروم

 

غزل ۱۶۵۴: تا که ما از نظر و خوبی تو باخبریم

 

غزل ۱۶۵۵: دوش می گفت جانم کی سپهر معظم

 

غزل ۱۶۵۶: هم به درد این درد را درمان کنم

 

غزل ۱۶۵۷: می رسد بوی جگر از دو لبم

 

غزل ۱۶۵۸: عاشقم از عاشقان نگریختم

 

غزل ۱۶۵۹: دست من گیر ای پسر خوش نیستم

 

غزل ۱۶۶۰: ای گزیده یار چونت یافتم

 

غزل ۱۶۶۱: سالکان راه را محرم شدم

 

غزل ۱۶۶۲: بوی آن خوب ختن می آیدم

 

غزل ۱۶۶۳: نو به نو هر روز باری می کشم

 

غزل ۱۶۶۴: می شناسد پرده جان آن صنم

 

غزل ۱۶۶۵: عاشقی بر من پریشانت کنم

 

غزل ۱۶۶۶: گفته‌ای من یار دیگر می کنم

 

غزل ۱۶۶۷: من ز وصلت چون به هجران می روم

 

غزل ۱۶۶۸: من به سوی باغ و گلشن می روم

 

غزل ۱۶۶۹: آتشی نو در وجود اندرزدیم

 

غزل ۱۶۷۰: ما به خرمنگاه جان بازآمدیم

 

غزل ۱۶۷۱: گر دم از شادی وگر از غم زنیم

 

غزل ۱۶۷۲: روز باران است و ما جو می کنیم

 

غزل ۱۶۷۳: امشب ای دلدار مهمان توییم

 

غزل ۱۶۷۴: ما ز بالاییم و بالا می رویم

 

غزل ۱۶۷۵: دوش عشق شمس دین می باختیم

 

غزل ۱۶۷۶: عاقبت ای جان فزا نشکیفتم

 

غزل ۱۶۷۷: یک دمی خوش چو گلستان کندم

 

غزل ۱۶۷۸: من اگر نالم اگر عذر آرم

 

غزل ۱۶۷۹: من اگر مستم اگر هشیارم

 

غزل ۱۶۸۰: من اگر پرغم اگر شادانم

 

غزل ۱۶۸۱: من از این خانه به در می نروم

 

غزل ۱۶۸۲: من اگر پرغم اگر خندانم

 

غزل ۱۶۸۳: من که حیران ز ملاقات توام

 

غزل ۱۶۸۴: من از این خانه به در می نروم

 

غزل ۱۶۸۵: ای مطرب این غزل گو کی یار توبه کردم

 

غزل ۱۶۸۶: گفتم که عهد بستم وز عهد بد برستم

 

غزل ۱۶۸۷: گر جان منکرانت شد خصم جان مستم

 

غزل ۱۶۸۸: رفتم ز دست خود من در بیخودی فتادم

 

غزل ۱۶۸۹: صد بار مردم ای جان وین را بیازمودم

 

غزل ۱۶۹۰: اندر دو کون جانا بی‌تو طرب ندیدم

 

غزل ۱۶۹۱: خواهم که کفک خونین از دیگ جان برآرم

 

غزل ۱۶۹۲: یا رب چه یار دارم شیرین شکار دارم

 

غزل ۱۶۹۳: من پاکباز عشقم تخم غرض نکارم

 

غزل ۱۶۹۴: بازآمدم خرامان تا پیش تو بمیرم

 

غزل ۱۶۹۵: پیش چنین جمال جان بخش چون نمیرم

 

غزل ۱۶۹۶: ای چرخ عیب جویم وی سقف پرستیزم

 

غزل ۱۶۹۷: آری ستیزه می کن تا من همی‌ستیزم

 

غزل ۱۶۹۸: ای توبه‌ام شکسته از تو کجا گریزم

 

غزل ۱۶۹۹: دل را ز من بپوشی یعنی که من ندانم

 

غزل ۱۷۰۰: عالم گرفت نورم بنگر به چشم‌هایم

 

غزل ۱۷۰۱: آوازه جمالت از جان خود شنیدیم

 

غزل ۱۷۰۲: درده شراب یک سان تا جمله جمع باشیم

 

غزل ۱۷۰۳: من آن شب سیاهم کز ماه خشم کردم

 

غزل ۱۷۰۴: اشکم دهل شده‌ست از این جام دم به دم

 

غزل ۱۷۰۵: از ما مشو ملول که ما سخت شاهدیم

 

غزل ۱۷۰۶: برخیز تا شراب به رطل و سبو خوریم

 

غزل ۱۷۰۷: چیزی مگو که گنج نهانی خریده‌ام

 

غزل ۱۷۰۸: ای گوش من گرفته تویی چشم روشنم

 

غزل ۱۷۰۹: ما قحطیان تشنه و بسیارخواره‌ایم

 

غزل ۱۷۱۰: با روی تو ز سبزه و گلزار فارغیم

 

غزل ۱۷۱۱: بگشای چشم خود که از آن چشم روشنیم

 

غزل ۱۷۱۲: ما در جهان موافقت کس نمی‌کنیم

 

غزل ۱۷۱۳: خیزید عاشقان که سوی آسمان رویم

 

غزل ۱۷۱۴: چند روی بی‌خبر آخر بنگر به بام

 

غزل ۱۷۱۵: هر کی بمیرد شود دشمن او دوستکام

 

غزل ۱۷۱۶: امشب جان را ببر از تن چاکر تمام

 

غزل ۱۷۱۷: لولیکان توییم در بگشا ای صنم

 

غزل ۱۷۱۸: ای تو ترش کرده رو تا که بترسانیم

 

غزل ۱۷۱۹: پیشتر آ می لبا تا همه شیدا شویم

 

غزل ۱۷۲۰: بار دگر ذره وار رقص کنان آمدیم

 

غزل ۱۷۲۱: خوش سوی ما آ دمی ز آنچ که ما هم خوشیم

 

غزل ۱۷۲۲: بدار دست ز ریشم که باده‌ای خوردم

 

غزل ۱۷۲۳: نیم ز کار تو فارغ همیشه در کارم

 

غزل ۱۷۲۴: همه جمال تو بینم چو چشم باز کنم

 

غزل ۱۷۲۵: نگفتمت مرو آن جا که آشنات منم

 

غزل ۱۷۲۶: بیار باده که دیر است در خمار توام

 

غزل ۱۷۲۷: به غم فرونروم باز سوی یار روم

 

غزل ۱۷۲۸: مرا اگر تو نخواهی منت به جان خواهم

 

غزل ۱۷۲۹: اگر چه شرط نهادیم و امتحان کردیم

 

غزل ۱۷۳۰: چه روز باشد کاین جسم و رسم بنوردیم

 

غزل ۱۷۳۱: اگر زمین و فلک را پر از سلام کنیم

 

غزل ۱۷۳۲: به حق آنک بخواندی مرا ز گوشه بام

 

غزل ۱۷۳۳: به جان عشق که از بهر عشق دانه و دام

 

غزل ۱۷۳۴: سماع چیست ز پنهانیان دل پیغام

 

غزل ۱۷۳۵: به گوش من برسانید هجر تلخ پیام

 

غزل ۱۷۳۶: به گرد تو چو نگردم به گرد خود گردم

 

غزل ۱۷۳۷: بیار باده که اندر خمار خمارم

 

غزل ۱۷۳۸: به گوشه‌ای بروم گوش آن قدح گیرم

 

غزل ۱۷۳۹: زهی حلاوت پنهان در این خلای شکم

 

غزل ۱۷۴۰: خوشی خوشی تو ولی من هزار چندانم

 

غزل ۱۷۴۱: به کوی عشق تو من نامدم که بازروم

 

غزل ۱۷۴۲: ببسته است پری نهانیی پایم

 

غزل ۱۷۴۳: اگر چه ما نه خروس و نه ماکیان داریم

 

غزل ۱۷۴۴: بیار مطرب بر ما کریم باش کریم

 

غزل ۱۷۴۵: فضول گشته‌ام امروز جنگ می‌جویم

 

غزل ۱۷۴۶: بر آن شده‌ست دلم کآتشی بگیرانم

 

غزل ۱۷۴۷: اگر به عقل و کفایت پی جنون باشم

 

غزل ۱۷۴۸: می گریزد از ما و ما قوامش داریم

 

غزل ۱۷۴۹: گه چرخ زنان همچون فلکم

 

غزل ۱۷۵۰: تلخی نکند شیرین ذقنم

 

غزل ۱۷۵۱: تشنه خویش کن مده آبم

 

غزل ۱۷۵۲: کون خر را نظام دین گفتم

 

غزل ۱۷۵۳: آمدم باز تا چنان گردم

 

غزل ۱۷۵۴: آتشی از تو در دهان دارم

 

غزل ۱۷۵۵: در طریقت دو صد کمین دارم

 

غزل ۱۷۵۶: تا به جان مست عشق آن یارم

 

غزل ۱۷۵۷: همتم شد بلند و تدبیرم

 

غزل ۱۷۵۸: در وصالت چرا بیاموزم

 

غزل ۱۷۵۹: اه چه بی‌رنگ و بی‌نشان که منم

 

غزل ۱۷۶۰: به خدایی که در ازل بوده‌ست

 

غزل ۱۷۶۱: ما همه از الست همدستیم

 

غزل ۱۷۶۲: آمدستیم تا چنان گردیم

 

غزل ۱۷۶۳: ما که باده ز دست یار خوریم

 

غزل ۱۷۶۴: ناله بلبل بهار کنیم

 

غزل ۱۷۶۵: عاشق روی جان فزای توییم

 

غزل ۱۷۶۶: خیز تا فتنه‌ای برانگیزیم

 

غزل ۱۷۶۷: تو چه دانی که ما چه مرغانیم

 

غزل ۱۷۶۸: چند قبا بر قد دل دوختم

 

غزل ۱۷۶۹: ای دل صافی دم ثابت قدم

 

غزل ۱۷۷۰: آمد سرمست سحر دلبرم

 

غزل ۱۷۷۱: شد ز غمت خانه سودا دلم

 

غزل ۱۷۷۲: چند گهی فاتحه خوانت کنم

 

غزل ۱۷۷۳: بار دگر جانب یار آمدیم

 

غزل ۱۷۷۴: ما به تماشای تو بازآمدیم

 

غزل ۱۷۷۵: گر تو کنی روی ترش زحمت از این جا ببرم

 

غزل ۱۷۷۶: منم آن بنده مخلص که از آن روز که زادم

 

غزل ۱۷۷۷: انا فتحنا بابکم لا تهجروا اصحابکم

 

غزل ۱۷۷۸: رحت انا من بینکم غبت کذا من عینکم

 

غزل ۱۷۷۹: اتیناکم اتیناکم فحیونا نحییکم

 

غزل ۱۷۸۰: اقبل الساقی علینا حاملا کاس المدام

 

غزل ۱۷۸۱: قد رجعنا قد رجعنا جائیا من طورکم

 

غزل ۱۷۸۲: ظننتم ایا عذال ان قد عدلتم

 

غزل ۱۷۸۳: فان وفق الله الکریم وصالکم

 

غزل ۱۷۸۴: علی اهل نجد الثنا و سلام

 

غزل ۱۷۸۵: بیا بیا دلدار من دلدار من

 

ن

غزل ۱۷۸۶: دزدیده چون جان می روی اندر میان جان من

 

غزل ۱۷۸۷: گر آخر آمد عشق تو گردد ز اول‌ها فزون

 

غزل ۱۷۸۸: تا کی گریزی از اجل در ارغوان و ارغنون

 

غزل ۱۷۸۹: ای عاشقان ای عاشقان هنگام کوچ است از جهان

 

غزل ۱۷۹۰: دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن

 

غزل ۱۷۹۱: بویی همی‌آید مرا مانا که باشد یار من

 

غزل ۱۷۹۲: این کیست این این کیست این این یوسف ثانی است این

 

غزل ۱۷۹۳: این کیست این این کیست این هذا جنون العاشقین

 

غزل ۱۷۹۴: ای باغبان ای باغبان آمد خزان آمد خزان

 

غزل ۱۷۹۵: هین دف بزن هین کف بزن کاقبال خواهی یافتن

 

غزل ۱۷۹۶: دلدار من در باغ دی می گشت و می گفت ای چمن

 

غزل ۱۷۹۷: ای دل شکایت‌ها مکن تا نشنود دلدار من

 

غزل ۱۷۹۸: ای یار من ای یار من ای یار بی‌زنهار من

 

غزل ۱۷۹۹: در غیب پر این سو مپر ای طایر چالاک من

 

غزل ۱۸۰۰: هذا رشاد الکافرین هذا جزاء الصابرین

 

غزل ۱۸۰۱: آن شاخ خشک است و سیه‌هان ای صبا بر وی مزن

 

غزل ۱۸۰۲: چندان بگردم گرد دل کز گردش بسیار من

 

غزل ۱۸۰۳: بخت نگار و چشم من هر دو نخسبد در زمن

 

غزل ۱۸۰۴: با آن سبک روحی گل وان لطف شه برگ سمن

 

غزل ۱۸۰۵: پوشیده چون جان می روی اندر میان جان من

 

غزل ۱۸۰۶: آن سو مرو این سو بیا ای گلبن خندان من

 

غزل ۱۸۰۷: ای بس که از آواز دش وامانده‌ام زین راه من

 

غزل ۱۸۰۸: با آنک از پیوستگی من عشق گشتم عشق من

 

غزل ۱۸۰۹: بر گرد گل می گشت دی نقش خیال یار من

 

غزل ۱۸۱۰: من دزد دیدم کو برد مال و متاع مردمان

 

غزل ۱۸۱۱: خوش می گریزی هر طرف از حلقه ما نی مکن

 

غزل ۱۸۱۲: ای نور افلاک و زمین چشم و چراغ غیب بین

 

غزل ۱۸۱۳: کو خر من کو خر من پار بمرد آن خر من

 

غزل ۱۸۱۴: عشق تو آورد قدح پر ز بلای دل من

 

غزل ۱۸۱۵: من خوشم از گفت خسان وز لب و لنج ترشان

 

غزل ۱۸۱۶: آینه‌ای بزدایم از جهت منظر من

 

غزل ۱۸۱۷: قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من

 

غزل ۱۸۱۸: قصد جفاها نکنی ور بکنی با دل من

 

غزل ۱۸۱۹: کافرم ار در دو جهان عشق بود خوشتر از این

 

غزل ۱۸۲۰: هی چه گریزی چندین یک نفس این جا بنشین

 

غزل ۱۸۲۱: آب حیات عشق را در رگ ما روانه کن

 

غزل ۱۸۲۲: ای شده از جفای تو جانب چرخ دود من

 

غزل ۱۸۲۳: سیر نمی‌شوم ز تو نیست جز این گناه من

 

غزل ۱۸۲۴: سیر نمی‌شوم ز تو ای مه جان فزای من

 

غزل ۱۸۲۵: من طربم طرب منم زهره زند نوای من

 

غزل ۱۸۲۶: هر کی ز حور پرسدت رخ بنما که همچنین

 

غزل ۱۸۲۷: دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن

 

غزل ۱۸۲۸: باز نگار می کشد چون شتران مهار من

 

غزل ۱۸۲۹: گفتم دوش عشق را ای تو قرین و یار من

 

غزل ۱۸۳۰: تا تو حریف من شدی ای مه دلستان من

 

غزل ۱۸۳۱: راز تو فاش می کنم صبر نماند بیش از این

 

غزل ۱۸۳۲: مانده شده‌ست گوش من از پی انتظار آن

 

غزل ۱۸۳۳: آمده‌ام به عذر تو ای طرب و قرار جان

 

غزل ۱۸۳۴: عید نمای عید را ای تو هلال عید من

 

غزل ۱۸۳۵: گرم درآ و دم مده ساقی بردبار من

 

غزل ۱۸۳۶: باز بهار می کشد زندگی از بهار من

 

غزل ۱۸۳۷: یا رب من بدانمی‌چیست مراد یار من

 

غزل ۱۸۳۸: چند گریزی ای قمر هر طرفی ز کوی من

 

غزل ۱۸۳۹: واقعه‌ای بدیده‌ام لایق لطف و آفرین

 

غزل ۱۸۴۰: مطرب خوش نوای من عشق نواز همچنین

 

غزل ۱۸۴۱: تا چه خیال بسته‌ای ای بت بدگمان من

 

غزل ۱۸۴۲: چهره شرمگین تو بستد شرمگان من

 

غزل ۱۸۴۳: دوش چه خورده‌ای دلا راست بگو نهان مکن

 

غزل ۱۸۴۴: مرا در دل همی‌آید که من دل را کنم قربان

 

غزل ۱۸۴۵: عدو توبه و صبرم مرا امروز ناگاهان

 

غزل ۱۸۴۶: حرام است ای مسلمانان از این خانه برون رفتن

 

غزل ۱۸۴۷: خرامان می روی در دل چراغ افروز جان و تن

 

غزل ۱۸۴۸: چه باشد پیشه عاشق به جز دیوانگی کردن

 

غزل ۱۸۴۹: چرا کوشد مسلمان در مسلمان را فریبیدن

 

غزل ۱۸۵۰: چراغ عالم افروزم نمی‌تابد چنین روشن

 

غزل ۱۸۵۱: نشانی‌هاست در چشمش نشانش کن نشانش کن

 

غزل ۱۸۵۲: چو آمد روی مه رویم کی باشم من که باشم من

 

غزل ۱۸۵۳: چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من

 

غزل ۱۸۵۴: چه دانی تو خراباتی که هست از شش جهت بیرون

 

غزل ۱۸۵۵: چه دانستم که این سودا مرا زین سان کند مجنون

 

غزل ۱۸۵۶: مرا هر دم همی‌گویی که برگو قطعه شیرین

 

غزل ۱۸۵۷: توقع دارم از لطف تو ای صدر نکوآیین

 

غزل ۱۸۵۸: چو افتم من ز عشق دل به پای دلربای من

 

غزل ۱۸۵۹: منم آن حلقه در گوش و نشسته گوش شمس الدین

 

غزل ۱۸۶۰: الا ای باد شبگیرم بیار اخبار شمس الدین

 

غزل ۱۸۶۱: ای قاعده مستان در همدگر افتادن

 

غزل ۱۸۶۲: چون چنگ شدم جانا آن چنگ تو دروا کن

 

غزل ۱۸۶۳: ای سنجق نصرالله وی مشعله یاسین

 

غزل ۱۸۶۴: در پرده دل بنگر صد دختر آبستان

 

غزل ۱۸۶۵: ای سرو و گل بستان بنگر به تهی دستان

 

غزل ۱۸۶۶: ای کار من از تو زر ای سیمبر مستان

 

غزل ۱۸۶۷: ای جانک من چونی یک بوسه به چند ای جان

 

غزل ۱۸۶۸: دروازه هستی را جز ذوق مدان ای جان

 

غزل ۱۸۶۹: رو مذهب عاشق را برعکس روش‌ها دان

 

غزل ۱۸۷۰: ای نفس چو سگ آخر تا چند زنی دندان

 

غزل ۱۸۷۱: دو چیز نخواهد بد در هر دو جهان می دان

 

غزل ۱۸۷۲: ای در غم بیهوده رو کم ترکوا برخوان

 

غزل ۱۸۷۳: دانی که کجا جویی ما را به گه جستن

 

غزل ۱۸۷۴: از آتش روی خود اندر دلم آتش زن

 

غزل ۱۸۷۵: ای یار مقامردل پیش آ و دمی کم زن

 

غزل ۱۸۷۶: بی جا شو در وحدت در عین فنا جا کن

 

غزل ۱۸۷۷: ای دل چو نمی‌گردد در شرح زبان من

 

غزل ۱۸۷۸: من گوش کشان گشتم از لیلی و از مجنون

 

غزل ۱۸۷۹: آرایش باغ آمد این روی چه روی است این

 

غزل ۱۸۸۰: در زیر نقاب شب این زنگیکان را بین

 

غزل ۱۸۸۱: از چشمه جان ره شد در خانه هر مسکین

 

غزل ۱۸۸۲: آن کس که تو را بیند وانگه نظرش بر تن

 

غزل ۱۸۸۳: بی او نتوان رفتن بی‌او نتوان گفتن

 

غزل ۱۸۸۴: آن ساعد سیمین را در گردن ما افکن

 

غزل ۱۸۸۵: ای سرده صد سودا دستار چنین می کن

 

غزل ۱۸۸۶: نی نی به از این باید با دوست وفا کردن

 

غزل ۱۸۸۷: گرت هست سر ما سر و ریش بجنبان

 

غزل ۱۸۸۸: بیا بوسه به چند است از آن لعل مثمن

 

غزل ۱۸۸۹: دل دل دل تو دل مرا مرنجان

 

غزل ۱۸۹۰: با روی تو کفر است به معنی نگریدن

 

غزل ۱۸۹۱: ما دست تو را خواجه بخواهیم کشیدن

 

غزل ۱۸۹۲: هر شب که بود قاعده سفره نهادن

 

غزل ۱۸۹۳: صد گوش نوم باز شد از راز شنودن

 

غزل ۱۸۹۴: گر زانک ملولی ز من ای فتنه حوران

 

غزل ۱۸۹۵: بفریفتیم دوش و پرندوش به دستان

 

غزل ۱۸۹۶: نشاید از تو چندین جور کردن

 

غزل ۱۸۹۷: در این دم همدمی آمد خمش کن

 

غزل ۱۸۹۸: ندا آمد به جان از چرخ پروین

 

غزل ۱۸۹۹: دل خون خواره را یک باره بستان

 

غزل ۱۹۰۰: بیا ای مونس جان‌های مستان

 

غزل ۱۹۰۱: ز زخم دف کفم بدرید ای جان

 

غزل ۱۹۰۲: چرا منکر شدی ای میر کوران

 

غزل ۱۹۰۳: شنیدی تو که خط آمد ز خاقان

 

غزل ۱۹۰۴: کجا خواهی ز چنگ ما پریدن

 

غزل ۱۹۰۵: اگر تو عاشقی غم را رها کن

 

غزل ۱۹۰۶: تو نقد قلب را از زر برون کن

 

غزل ۱۹۰۷: گر این جا حاضری سر همچنین کن

 

غزل ۱۹۰۸: نتانی آمدن این راه با من

 

غزل ۱۹۰۹: دل معشوق سوزیده است بر من

 

غزل ۱۹۱۰: تو هر جزو جهان را بر گذر بین

 

غزل ۱۹۱۱: تو را پندی دهم ای طالب دین

 

غزل ۱۹۱۲: بیا ساقی می ما را بگردان

 

غزل ۱۹۱۳: به باغ آییم فردا جمله یاران

 

غزل ۱۹۱۴: اگر خواهی مرا می در هوا کن

 

غزل ۱۹۱۵: برو ای دل به سوی دلبر من

 

غزل ۱۹۱۶: برآ بر بام و اکنون ماه نو بین

 

غزل ۱۹۱۷: چو بربندند ناگاهت زنخدان

 

غزل ۱۹۱۸: فرود آ تو ز مرکب بار می بین

 

غزل ۱۹۱۹: عشق است بر آسمان پریدن

 

غزل ۱۹۲۰: دیر آمده‌ای مرو شتابان

 

غزل ۱۹۲۱: ای ساقی و دستگیر مستان

 

غزل ۱۹۲۲: ما شادتریم یا تو ای جان

 

غزل ۱۹۲۳: ای روی مه تو شاد خندان

 

غزل ۱۹۲۴: ای روی تو نوبهار خندان

 

غزل ۱۹۲۵: بازآمد آستین فشانان

 

غزل ۱۹۲۶: مال است و زر است مکسب تن

 

غزل ۱۹۲۷: وقت آمد توبه را شکستن

 

غزل ۱۹۲۸: ای دوست عتاب را رها کن

 

غزل ۱۹۲۹: ای عربده کرده دوش با من

 

غزل ۱۹۳۰: امروز تو خوشتری و یا من

 

غزل ۱۹۳۱: عقل از کف عشق خورد افیون

 

غزل ۱۹۳۲: ای دشمن عقل و جان شیرین

 

غزل ۱۹۳۳: برخیز و صبوح را برنجان

 

غزل ۱۹۳۴: از ما مرو ای چراغ روشن

 

غزل ۱۹۳۵: دلبر بیگانه صورت مهر دارد در نهان

 

غزل ۱۹۳۶: عاشقان نالان چو نای و عشق همچون نای زن

 

غزل ۱۹۳۷: هر خوشی که فوت شد از تو مباش اندوهگین

 

غزل ۱۹۳۸: نازنینی را رها کن با شهان نازنین

 

غزل ۱۹۳۹: می پرد این مرغ دیگر در جنان عاشقان

 

غزل ۱۹۴۰: ای ز تو مه پای کوبان وز تو زهره دف زنان

 

غزل ۱۹۴۱: مهره‌ای از جان ربودم بی‌دهان و بی‌دهان

 

غزل ۱۹۴۲: من ز گوش او بدزدم حلقه دیگر نهان

 

غزل ۱۹۴۳: می گزید او آستین را شرمگین در آمدن

 

غزل ۱۹۴۴: چون ببینی آفتاب از روی دلبر یاد کن

 

غزل ۱۹۴۵: هر چه آن سرخوش کند بویی بود از یار من

 

غزل ۱۹۴۶: کاشکی از غیر تو آگه نبودی جان من

 

غزل ۱۹۴۷: سوی بیماران خود شد شاه مه رویان من

 

غزل ۱۹۴۸: بانگ آید هر زمانی زین رواق آبگون

 

غزل ۱۹۴۹: آنچ می آید ز وصفت این زمانم در دهن

 

غزل ۱۹۵۰: بوی آن باغ و بهار و گلبن رعناست این

 

غزل ۱۹۵۱: ای برادر تو چه مرغی خویشتن را بازبین

 

غزل ۱۹۵۲: هست ما را هر زمانی از نگار راستین

 

غزل ۱۹۵۳: هر صبوحی ارغنون‌ها را برنجان همچنین

 

غزل ۱۹۵۴: عیش‌هاتان نوش بادا هر زمان ای عاشقان

 

غزل ۱۹۵۵: ای زیان و ای زیان و ای زیان و ای زیان

 

غزل ۱۹۵۶: سر فروکرد از فلک آن ماه روی سیمتن

 

غزل ۱۹۵۷: هست عاقل هر زمانی در غم پیدا شدن

 

غزل ۱۹۵۸: ساقیا چون مست گشتی خویش را بر من بزن

 

غزل ۱۹۵۹: روی او فتوی دهد کز کعبه بر بتخانه زن

 

غزل ۱۹۶۰: آفتابا بار دیگر خانه را پرنور کن

 

غزل ۱۹۶۱: نوبهارا جان مایی جان‌ها را تازه کن

 

غزل ۱۹۶۲: یار خود را خواب دیدم ای برادر دوش من

 

غزل ۱۹۶۳: پرده بردار ای حیات جان و جان افزای من

 

غزل ۱۹۶۴: شمس دین بر یوسفان و نازنینان نازنین

 

غزل ۱۹۶۵: در میان ظلمت جان تو نور چیست آن

 

غزل ۱۹۶۶: جام پر کن ساقیا آتش بزن اندر غمان

 

غزل ۱۹۶۷: ای تو را گردن زده آن تسخرت بر گرد نان

 

غزل ۱۹۶۸: ای دل من در هوایت همچو آب و ماهیان

 

غزل ۱۹۶۹: از بدی‌ها آن چه گویم هست قصدم خویشتن

 

غزل ۱۹۷۰: مطربا بردار چنگ و لحن موسیقار زن

 

غزل ۱۹۷۱: از دخول هر غری افسرده‌ای در کار من

 

غزل ۱۹۷۲: عاشقا دو چشم بگشا چارجو در خود ببین

 

غزل ۱۹۷۳: موی بر سر شد سپید و روی من بگرفت چین

 

غزل ۱۹۷۴: ای چراغ آسمان و رحمت حق بر زمین

 

غزل ۱۹۷۵: عشق شمس الدین است یا نور کف موسی است آن

 

غزل ۱۹۷۶: عشق شمس حق و دین کان گوهر کانی است آن

 

غزل ۱۹۷۷: در ستایش‌های شمس الدین نباشم مفتتن

 

غزل ۱۹۷۸: ایها الساقی ادر کأس الحمیا نصف من

 

غزل ۱۹۷۹: عاشقان را مژده‌ای از سرفراز راستین

 

غزل ۱۹۸۰: یارکان رقصی کنید اندر غمم خوشتر از این

 

غزل ۱۹۸۱: مطربا نرمک بزن تا روح بازآید به تن

 

غزل ۱۹۸۲: گلسن بنده ستایک غرضم یق اشد رسن

 

غزل ۱۹۸۳: به خدا میل ندارم نه به چرب و نه به شیرین

 

غزل ۱۹۸۴: بده آن مرد ترش را قدحی ای شه شیرین

 

غزل ۱۹۸۵: صنما بیار باده بنشان خمار مستان

 

غزل ۱۹۸۶: صنما به چشم شوخت که به چشم اشارتی کن

 

غزل ۱۹۸۷: هله نیم مست گشتم قدحی دگر مدد کن

 

غزل ۱۹۸۸: چه شکر داد عجب یوسف خوبی به لبان

 

غزل ۱۹۸۹: جنتی کرد جهان را ز شکر خندیدن

 

غزل ۱۹۹۰: جان حیوان که ندیده است به جز کاه و عطن

 

غزل ۱۹۹۱: همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن

 

غزل ۱۹۹۲: خوی با ما کن و با بی‌خبران خوی مکن

 

غزل ۱۹۹۳: هیچ باشد که رسد آن شکر و پسته من

 

غزل ۱۹۹۴: بشنو از بوالهوسان قصه میر عسسان

 

غزل ۱۹۹۵: اینک آن انجم روشن که فلک چاکرشان

 

غزل ۱۹۹۶: چون خیال تو درآید به دلم رقص کنان

 

غزل ۱۹۹۷: هر که را گشت سر از غایت برگردیدن

 

غزل ۱۹۹۸: به خدا گل ز تو آموخت شکر خندیدن

 

غزل ۱۹۹۹: مکن ای دوست ز جور این دلم آواره مکن

 

غزل ۲۰۰۰: ای ز هجران تو مردن طرب و راحت من

 

غزل ۲۰۰۱: دم ده و عشوه ده ای دلبر سیمین بر من

 

غزل ۲۰۰۲: تو سبب سازی و دانایی آن سلطان بین

 

غزل ۲۰۰۳: همه خوردند و بخفتند و تهی گشت وطن

 

غزل ۲۰۰۴: شیرمردا تو چه ترسی ز سگ لاغرشان

 

غزل ۲۰۰۵: چه نشستی دور چون بیگانگان

 

غزل ۲۰۰۶: هر کجا که پا نهی ای جان من

 

غزل ۲۰۰۷: شاه ما باری برای کاهلان

 

غزل ۲۰۰۸: می بده ای ساقی آخرزمان

 

غزل ۲۰۰۹: نک بهاران شد صلا ای لولیان

 

غزل ۲۰۱۰: بشنو از دل نکته‌های بی‌سخن

 

غزل ۲۰۱۱: جان جان‌هایی تو جان را برشکن

 

غزل ۲۰۱۲: ای دلارام من و ای دل شکن

 

غزل ۲۰۱۳: ساقیا برخیز و می در جام کن

 

غزل ۲۰۱۴: راز چون با من نگوید یار من

 

غزل ۲۰۱۵: فقر را در خواب دیدم دوش من

 

غزل ۲۰۱۶: جان من جان تو جانت جان من

 

غزل ۲۰۱۷: آمد آمد در میان خوب ختن

 

غزل ۲۰۱۸: مرغ خانه با هما پر وا مکن

 

غزل ۲۰۱۹: ای ببرده دل تو قصد جان مکن

 

غزل ۲۰۲۰: ای خدا این وصل را هجران مکن

 

غزل ۲۰۲۱: صبحدم شد زود برخیز ای جوان

 

غزل ۲۰۲۲: ای زیان و ای زیان و ای زیان

 

غزل ۲۰۲۳: رو قرار از دل مستان بستان

 

غزل ۲۰۲۴: مات خود را صنما مات مکن

 

غزل ۲۰۲۵: ای به انکار سوی ما نگران

 

غزل ۲۰۲۶: به شکرخنده ببردی دل من

 

غزل ۲۰۲۷: ای امتان باطل بر نان زنید بر نان

 

غزل ۲۰۲۸: گر چه بسی نشستم در نار تا به گردن

 

غزل ۲۰۲۹: ای مرغ آسمانی آمد گه پریدن

 

غزل ۲۰۳۰: گفتی مرا که چونی در روی ما نظر کن

 

غزل ۲۰۳۱: ای محو راه گشته از محو هم سفر کن

 

غزل ۲۰۳۲: من از کی باک دارم خاصه که یار با من

 

غزل ۲۰۳۳: جانا نخست ما را مرد مدام گردان

 

غزل ۲۰۳۴: ای دل ز شاه حوران یا قبله صبوران

 

غزل ۲۰۳۵: آن خوب را طلب کن اندر میان حوران

 

غزل ۲۰۳۶: امروز سرکشان را عشقت جلوه کردن

 

غزل ۲۰۳۷: چون جان تو می‌ستانی چون شکر است مردن

 

غزل ۲۰۳۸: از زنگ لشکر آمد بر قلب لشکرش زن

 

غزل ۲۰۳۹: رو سر بنه به بالین تنها مرا رها کن

 

غزل ۲۰۴۰: روز است ای دو دیده در روزنم نظر کن

 

غزل ۲۰۴۱: پروانه شد در آتش گفتا که همچنین کن

 

غزل ۲۰۴۲: ای سنگ دل تو جان را دریای پرگهر کن

 

غزل ۲۰۴۳: دیدی چه گفت بهمن هیزم بنه چو خرمن

 

غزل ۲۰۴۴: جانا بیار باده و بختم بلند کن

 

غزل ۲۰۴۵: تو آب روشنی تو در این آب گل مکن

 

غزل ۲۰۴۶: مستی و عاشقی و جوانی و جنس این

 

غزل ۲۰۴۷: می‌آیدم ز رنگ تو ای یار بوی آن

 

غزل ۲۰۴۸: آن کیست ای خدای کز این دام خامشان

 

غزل ۲۰۴۹: ای دم به دم مصور جان از درون تن

 

غزل ۲۰۵۰: جانا بیار باده و بختم تمام کن

 

غزل ۲۰۵۱: می‌بینمت که عزم جفا می‌کنی مکن

 

غزل ۲۰۵۲: ای آنک از میانه کران می‌کنی مکن

 

غزل ۲۰۵۳: با عاشقان نشین و همه عاشقی گزین

 

غزل ۲۰۵۴: بشنیده‌ام که عزم سفر می‌کنی مکن

 

غزل ۲۰۵۵: مست شدی عاقبت آمدی اندر میان

 

غزل ۲۰۵۶: خواجه غلط کرده‌ای در روش یار من

 

غزل ۲۰۵۷: یار شو و یار بین دل شو و دلدار بین

 

غزل ۲۰۵۸: با رخ چون مشعله بر در ما کیست آن

 

غزل ۲۰۵۹: گفت لبم ناگهان نام گل و گلستان

 

غزل ۲۰۶۰: یک غزل آغاز کن بر صفت حاضران

 

غزل ۲۰۶۱: بوسه بده خویش را ای صنم سیمتن

 

غزل ۲۰۶۲: سیر نشد چشم و دل از نظر شاه من

 

غزل ۲۰۶۳: ای رخ خندان تو مایه صد گلستان

 

غزل ۲۰۶۴: باز فروریخت عشق از در و دیوار من

 

غزل ۲۰۶۵: باز درآمد ز راه فتنه برانگیز من

 

غزل ۲۰۶۶: باز برآمد ز کوه خسرو شیرین من

 

غزل ۲۰۶۷: ای هوس عشق تو کرده جهان را زبون

 

غزل ۲۰۶۸: بازشکستند خلق سلسله یا مسلمین

 

غزل ۲۰۶۹: بیش مکن همچنان خانه درآ همچنین

 

غزل ۲۰۷۰: یا تو ترش کرده رو مایه ده شکران

 

غزل ۲۰۷۱: هر چه کنی تو کرده من دان

 

غزل ۲۰۷۲: جفای تلخ تو گوهر کند مرا ای جان

 

غزل ۲۰۷۳: دلا تو شهد منه در دهان رنجوران

 

غزل ۲۰۷۴: مکن مکن که روا نیست بی‌گنه کشتن

 

غزل ۲۰۷۵: توی که بدرقه باشی گهی گهی رهزن

 

غزل ۲۰۷۶: به جان تو که از این دلشده کرانه مکن

 

غزل ۲۰۷۷: به من نگر به دو رخسار زعفرانی من

 

غزل ۲۰۷۸: چهار روز ببودم به پیش تو مهمان

 

غزل ۲۰۷۹: مقام ناز نداری برو تو ناز مکن

 

غزل ۲۰۸۰: چهار شعر بگفتم بگفت نی به از این

 

غزل ۲۰۸۱: نعیم تو نه از آن است که سیر گردد جان

 

غزل ۲۰۸۲: برای چشم تو صد چشم بد توان دیدن

 

غزل ۲۰۸۳: اگر سزای لب تو نبود گفته من

 

غزل ۲۰۸۴: بیا بیا که ز هجرت نه عقل ماند نه دین

 

غزل ۲۰۸۵: به صلح آمد آن ترک تند عربده کن

 

غزل ۲۰۸۶: من کجا بودم عجب بی‌تو این چندین زمان

 

غزل ۲۰۸۷: بگویم مثالی از این عشق سوزان

 

غزل ۲۰۸۸: ببردی دلم را بدادی به زاغان

 

غزل ۲۰۸۹: تنت زین جهان است و دل زان جهان

 

غزل ۲۰۹۰: به پیش آر سغراق گلگون من

 

غزل ۲۰۹۱: ای هفت دریا گوهر عطا کن

 

غزل ۲۰۹۲: آن دلبر من آمد بر من

 

غزل ۲۰۹۳: تازه شد از او باغ و بر من

 

غزل ۲۰۹۴: یک قوصره پر دارم ز سخن

 

غزل ۲۰۹۵: با من صنما دل یک دله کن

 

غزل ۲۰۹۶: گر تنگ بدی این سینه من

 

غزل ۲۰۹۷: چون دل جانا بنشین بنشین

 

غزل ۲۰۹۸: شب محنت که بد طبیب و تو افکار یاد کن

 

غزل ۲۰۹۹: چند نظاره جهان کردن

 

غزل ۲۱۰۰: چند بوسه وظیفه تعیین کن

 

غزل ۲۱۰۱: سیر گشتم ز نازهای خسان

 

غزل ۲۱۰۲: چیست با عشق آشنا بودن

 

غزل ۲۱۰۳: گر چه اندر فغان و نالیدن

 

غزل ۲۱۰۴: شب که جهان است پر از لولیان

 

غزل ۲۱۰۵: ساقی من خیزد بی‌گفت من

 

غزل ۲۱۰۶: مست رسید آن بت بی‌باک من

 

غزل ۲۱۰۷: جان منی جان منی جان من

 

غزل ۲۱۰۸: می‌نروم هیچ از این خانه من

 

غزل ۲۱۰۹: ای تو پناه همه روز محن

 

غزل ۲۱۱۰: بانگ برآمد ز خرابات من

 

غزل ۲۱۱۱: بانگ برآمد ز خرابات من

 

غزل ۲۱۱۲: ظلمت شب پرتو ظلمات من

 

غزل ۲۱۱۳: ای تو چو خورشید و شه خاص من

 

غزل ۲۱۱۴: بانگ برآمد ز دل و جان من

 

غزل ۲۱۱۵: بازرسید آن بت زیبای من

 

غزل ۲۱۱۶: آمده‌ای بی‌گه خامش مشین

 

غزل ۲۱۱۷: پیشتر آ ای صنم شنگ من

 

غزل ۲۱۱۸: می تلخی که تلخی‌ها بدو گردد همه شیرین

 

غزل ۲۱۱۹: اگر امروز دلدارم درآید همچو دی خندان

 

غزل ۲۱۲۰: دگرباره چو مه کردیم خرمن

 

غزل ۲۱۲۱: افندس مسین کاغا یومیندن

 

غزل ۲۱۲۲: کیف اتوب یا اخی من سکر کارجوان

 

غزل ۲۱۲۳: العشق یقول لی تزین

 

غزل ۲۱۲۴: ایا بدر الدجی بل انت احسن

 

غزل ۲۱۲۵: اطیب الاسفار عندی انتقالی من مکان

 

غزل ۲۱۲۶: اطیب الاعمار عمر فی طریق العاشقین

 

غزل ۲۱۲۷: یا صغیر السن یا رطب البدن

 

غزل ۲۱۲۸: ابشر ثم ابشر یا مؤتمن

 

غزل ۲۱۲۹: نحن الی سیدنا راجعون

 

و

غزل ۲۱۳۰: ای عاشقان ای عاشقان آن کس که بیند روی او

 

غزل ۲۱۳۱: حیلت رها کن عاشقا دیوانه شو دیوانه شو

 

غزل ۲۱۳۲: مستی ببینی رازدان می‌دانک باشد مست او

 

غزل ۲۱۳۳: بیدار شو بیدار شو هین رفت شب بیدار شو

 

غزل ۲۱۳۴: نبود چنین مه در جهان ای دل همین جا لنگ شو

 

غزل ۲۱۳۵: ای شعشعه نور فلق در قبه مینای تو

 

غزل ۲۱۳۶: ساقی اگر کم شد میت دستار ما بستان گرو

 

غزل ۲۱۳۷: آن کون خر کز حاسدی عیسی بود تشویش او

 

غزل ۲۱۳۸: ای عشق تو موزونتری یا باغ و سیبستان تو

 

غزل ۲۱۳۹: والله ملولم من کنون از جام و سغراق و کدو

 

غزل ۲۱۴۰: دل دی خراب و مست و خوش هر سو همی‌افتاد از او

 

غزل ۲۱۴۱: ای تن و جان بنده او بند شکرخنده او

 

غزل ۲۱۴۲: چون بجهد خنده ز من خنده نهان دارم از او

 

غزل ۲۱۴۳: روشنی خانه تویی خانه بمگذار و مرو

 

غزل ۲۱۴۴: کار جهان هر چه شود کار تو کو بار تو کو

 

غزل ۲۱۴۵: شب شد ای خواجه ز کی آخر آن یار تو کو

 

غزل ۲۱۴۶: ای شکران ای شکران کان شکر دارم از او

 

غزل ۲۱۴۷: چیست که هر دمی چنین می‌کشدم به سوی او

 

غزل ۲۱۴۸: جان و سر تو ای پسر نیست کسی به پای تو

 

غزل ۲۱۴۹: ای تو خموش پرسخن چیست خبر بیا بگو

 

غزل ۲۱۵۰: عید نمی‌دهد فرح بی‌نظر هلال تو

 

غزل ۲۱۵۱: در سفر هوای تو بی‌خبرم به جان تو

 

غزل ۲۱۵۲: سخت خوش است چشم تو و آن رخ گلفشان تو

 

غزل ۲۱۵۳: ای تو امان هر بلا ما همه در امان تو

 

غزل ۲۱۵۴: هین کژ و راست می‌روی باز چه خورده‌ای بگو

 

غزل ۲۱۵۵: کی ز جهان برون شود جزو جهان هله بگو

 

غزل ۲۱۵۶: سیمبرا ز سیم تو سیمبرم به جان تو

 

غزل ۲۱۵۷: سنگ شکاف می‌کند در هوس لقای تو

 

غزل ۲۱۵۸: من که ستیزه روترم در طلب لقای تو

 

غزل ۲۱۵۹: باده چو هست ای صنم بازمگیر و نی مگو

 

غزل ۲۱۶۰: ندیدم در جهان کس را که تا سر پر نبوده‌ست او

 

غزل ۲۱۶۱: اگر نه عاشق اویم چه می‌پویم به کوی او

 

غزل ۲۱۶۲: دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو

 

غزل ۲۱۶۳: چو شیرینتر نمود ای جان مها شور و بلای تو

 

غزل ۲۱۶۴: اگر بگذشت روز ای جان به شب مهمان مستان شو

 

غزل ۲۱۶۵: فقیر است او فقیر است او فقیر ابن الفقیر است او

 

غزل ۲۱۶۶: دگرباره بشوریدم بدان سانم به جان تو

 

غزل ۲۱۶۷: دل آتش پذیر از توست برق و سنگ و آهن تو

 

غزل ۲۱۶۸: نمی‌گفتی مرا روزی که ما را یار غاری تو

 

غزل ۲۱۶۹: ز مکر حق مباش ایمن اگر صد بخت بینی تو

 

غزل ۲۱۷۰: هر شش جهتم ای جان منقوش جمال تو

 

غزل ۲۱۷۱: گشته‌ست طپان جانم ای جان و جهان برگو

 

غزل ۲۱۷۲: هم آگه و هم ناگه مهمان من آمد او

 

غزل ۲۱۷۳: چنگ خردم بگسل تاری من و تاری تو

 

غزل ۲۱۷۴: ای یار قلندردل دلتنگ چرایی تو

 

غزل ۲۱۷۵: در خشکی ما بنگر وآن پرده تر برگو

 

غزل ۲۱۷۶: آن دلبر عیار جگرخواره ما کو

 

غزل ۲۱۷۷: خزان عاشقان را نوبهار او

 

غزل ۲۱۷۸: تو کمترخواره‌ای هشیار می‌رو

 

غزل ۲۱۷۹: تو جام عشق را بستان و می‌رو

 

غزل ۲۱۸۰: از این پستی به سوی آسمان شو

 

غزل ۲۱۸۱: دل و جان را طربگاه و مقام او

 

غزل ۲۱۸۲: به پیشت نام جان گویم زهی رو

 

غزل ۲۱۸۳: به پیشت نام جان گویم زهی رو

 

غزل ۲۱۸۴: بیا ای رونق گلزار از این سو

 

غزل ۲۱۸۵: چو بگشادم نظر از شیوه تو

 

غزل ۲۱۸۶: خداوندا چو تو صاحب قران کو

 

غزل ۲۱۸۷: گران جانی مکن ای یار برگو

 

غزل ۲۱۸۸: در این رقص و در این های و در این هو

 

غزل ۲۱۸۹: بازم صنما چه می‌فریبی تو

 

غزل ۲۱۹۰: دیدی که چه کرد آن پری رو

 

غزل ۲۱۹۱: ای رونق نوبهار برگو

 

غزل ۲۱۹۲: ای عارف خوش کلام برگو

 

غزل ۲۱۹۳: ای صید رخ تو شیر و آهو

 

غزل ۲۱۹۴: آن وعده که کرده‌ای مرا کو

 

غزل ۲۱۹۵: خوش خرامان می‌روی ای جان جان بی‌من مرو

 

غزل ۲۱۹۶: از حلاوت‌ها که هست از خشم و از دشنام او

 

غزل ۲۱۹۷: ای خراب اسرارم از اسرار تو اسرار تو

 

غزل ۲۱۹۸: جمله خشم از کبر خیزد از تکبر پاک شو

 

غزل ۲۱۹۹: ای سنایی عاشقان را درد باید درد کو

 

غزل ۲۲۰۰: ای صبا بادی که داری در سر از یاری بگو

 

غزل ۲۲۰۱: در گذر آمد خیالش گفت جان این است او

 

غزل ۲۲۰۲: ای جهان برهم زده سودای تو سودای تو

 

غزل ۲۲۰۳: جسم و جان با خود نخواهم خانه خمار کو

 

غزل ۲۲۰۴: عاشقی بر من پریشانت کنم نیکو شنو

 

غزل ۲۲۰۵: دوش خوابی دیده‌ام خود عاشقان را خواب کو

 

غزل ۲۲۰۶: ای برادر عاشقی را درد باید درد کو

 

غزل ۲۲۰۷: در خلاصه عشق آخر شیوه اسلام کو

 

غزل ۲۲۰۸: ناله ای کن عاشقانه درد محرومی بگو

 

غزل ۲۲۰۹: ای ز رویت تافته در هر زمانی نور نو

 

غزل ۲۲۱۰: طرب اندر طرب است او که در عقل شکست او

 

غزل ۲۲۱۱: ز من و تو شرری زاد در این دل ز چنان رو

 

غزل ۲۲۱۲: تو بمال گوش بربط که عظیم کاهل است او

 

غزل ۲۲۱۳: خنک آن جان که رود مست و خرامان بر او

 

غزل ۲۲۱۴: خنک آن دم که نشینیم در ایوان من و تو

 

غزل ۲۲۱۵: گر رود دیده و عقل و خرد و جان تو مرو

 

غزل ۲۲۱۶: تن مزن ای پسر خوش دم خوش کام بگو

 

غزل ۲۲۱۷: چهره زرد مرا بین و مرا هیچ مگو

 

غزل ۲۲۱۸: همه خوردند و برفتند و بماندم من و تو

 

غزل ۲۲۱۹: من غلام قمرم غیر قمر هیچ مگو

 

غزل ۲۲۲۰: هله ای شاه مپیچان سر و دستار مرو

 

غزل ۲۲۲۱: سر و پا گم کند آن کس که شود دلخوش از او

 

غزل ۲۲۲۲: سر عثمان تو مست است بر او ریز کدو

 

غزل ۲۲۲۳: ای همه سرگشتگان مهمان تو

 

غزل ۲۲۲۴: ای بمرده هر چه جان در پای او

 

غزل ۲۲۲۵: شکر ایزد را که دیدم روی تو

 

غزل ۲۲۲۶: ای بکرده رخت عشاقان گرو

 

غزل ۲۲۲۷: مطربا اسرار ما را بازگو

 

غزل ۲۲۲۸: جان ما را هر نفس بستان نو

 

غزل ۲۲۲۹: ای غذای جان مستم نام تو

 

غزل ۲۲۳۰: صوفیانیم آمده در کوی تو

 

غزل ۲۲۳۱: می‌دوید از هر طرف در جست و جو

 

غزل ۲۲۳۲: به حریفان بنشین خواب مرو

 

غزل ۲۲۳۳: ای ترک ماه چهره چه گردد که صبح تو

 

غزل ۲۲۳۴: ای دیده من جمال خود اندر جمال تو

 

غزل ۲۲۳۵: آمد خیال آن رخ چون گلستان تو

 

غزل ۲۲۳۶: جانا تویی کلیم و منم چون عصای تو

 

غزل ۲۲۳۷: این ترک ماجرا ز دو حکمت برون نبو

 

غزل ۲۲۳۸: ای کرده چهره تو چو گلنار شرم تو

 

غزل ۲۲۳۹: رفتم به کوی خواجه و گفتم که خواجه کو

 

غزل ۲۲۴۰: ننشیند آتشم چو ز حق خاست آرزو

 

غزل ۲۲۴۱: هان ای جمال دلبر ای شاد وقت تو

 

غزل ۲۲۴۲: تا که درآمد به باغ چهره گلنار تو

 

غزل ۲۲۴۳: آینه جان شده چهره تابان تو

 

غزل ۲۲۴۴: سیر نیم سیر نی از لب خندان تو

 

غزل ۲۲۴۵: مطرب مهتاب رو آنچ شنیدی بگو

 

غزل ۲۲۴۶: ای سر مردان برگو برگو

 

غزل ۲۲۴۷: مرا اگر تو نیابی به پیش یار بجو

 

غزل ۲۲۴۸: من آن نیم که بگویم حدیث نعمت او

 

غزل ۲۲۴۹: به وقت خواب بگیری مرا که هین برگو

 

غزل ۲۲۵۰: هزار بار کشیده‌ست عشق کافرخو

 

غزل ۲۲۵۱: چو از سر بگیرم بود سرور او

 

غزل ۲۲۵۲: بی‌دل شده‌ام بهر دل تو

 

غزل ۲۲۵۳: نور دل ما روی خوش تو

 

غزل ۲۲۵۴: دل من دل من دل من بر تو

 

غزل ۲۲۵۵: بنشسته به گوشه‌ای دو سه مست ترانه گو

 

غزل ۲۲۵۶: به قرار تو او رسد که بود بی‌قرار تو

 

غزل ۲۲۵۷: قلم از عشق بشکند چو نویسد نشان تو

 

غزل ۲۲۵۸: هله ای طالب سمو بگداز از غمش چو مو

 

غزل ۲۲۵۹: هله طبل وفا بزن که بیامد اوان تو

 

غزل ۲۲۶۰: طیب الله عیشکم لا وحش الله منکم

 

غزل ۲۲۶۱: بوقلمون چند از انکار تو

 

غزل ۲۲۶۲: پرده بگردان و بزن ساز نو

 

غزل ۲۲۶۳: یا قمرا لوعه للقمرین سکن

 

غزل ۲۲۶۴: بوسیسی افندیمو هم محسن و هم مه رو

 

غزل ۲۲۶۵: الیوم من الوصل نسیم و سعود

 

غزل ۲۲۶۶: بگردان ساقی مه روی جام

 

غزل ۲۲۶۷: هم صدوا هم عتبوا عتابا ما له سبب

 

غزل ۲۲۶۸: یا عاشقین المقصد سیحوا الی ما ترشدوا

 

غزل ۲۲۶۹: الا یا ساقیا انی لظمن و مشتاق

 

غزل ۲۲۷۰: ابناء ربیعنا تعالوا

 

غزل ۲۲۷۱: جود الشموس علی الوری اشراق

 

غزل ۲۲۷۲: حد البشیر بشاره یا جار

 

غزل ۲۲۷۳: امسی و اصبح بالجوی اتعذب

 

غزل ۲۲۷۴: مررت بدر فی هواه بحار

 

ه

غزل ۲۲۷۵: امروز مستان را نگر در مست ما آویخته

 

غزل ۲۲۷۶: ای جبرئیل از عشق تو اندر سما پا کوفته

 

غزل ۲۲۷۷: یک چند رندند این طرف در ظل دل پنهان شده

 

غزل ۲۲۷۸: این کیست این این کیست این شیرین و زیبا آمده

 

غزل ۲۲۷۹: این کیست این این کیست این در حلقه ناگاه آمده

 

غزل ۲۲۸۰: ای عاشقان ای عاشقان دیوانه‌ام کو سلسله

 

غزل ۲۲۸۱: ای از تو خاکی تن شده تن فکرت و گفتن شده

 

غزل ۲۲۸۲: ای جان و دل از عشق تو در بزم تو پا کوفته

 

غزل ۲۲۸۳: ساقی فرخ رخ من جام چو گلنار بده

 

غزل ۲۲۸۴: باده بده باد مده وز خودمان یاد مده

 

غزل ۲۲۸۵: یا رجلا حصیده مجبنه و مبخله

 

غزل ۲۲۸۶: ای تو برای آبرو آب حیات ریخته

 

غزل ۲۲۸۷: آمد یار و بر کفش جام میی چو مشعله

 

غزل ۲۲۸۸: شحنه عشق می‌کشد از دو جهان مصادره

 

غزل ۲۲۸۹: دایم پیش خود نهی آینه را هرآینه

 

غزل ۲۲۹۰: کجا شد عهد و پیمانی که کردی دوش با بنده

 

غزل ۲۲۹۱: بر آنم کز دل و دیده شوم بیزار یک باره

 

غزل ۲۲۹۲: به لاله دوش نسرین گفت برخیزیم مستانه

 

غزل ۲۲۹۳: یکی ماهی همی‌بینم برون از دیده در دیده

 

غزل ۲۲۹۴: ز بردابرد عشق او چو بشنید این دل پاره

 

غزل ۲۲۹۵: سراندازان همی‌آیی نگارین جگرخواره

 

غزل ۲۲۹۶: مرا گویی که چونی تو لطیف و لمتر و تازه

 

غزل ۲۲۹۷: چو در دل پای بنهادی بشد از دست اندیشه

 

غزل ۲۲۹۸: زهی بزم خداوندی زهی می‌های شاهانه

 

غزل ۲۲۹۹: سراندازان همی‌آیی ز راه سینه در دیده

 

غزل ۲۳۰۰: با زر غم و بی‌زر غم آخر غم با زر به

 

غزل ۲۳۰۱: من سرخوش و تو دلخوش غم بی‌دل و بی‌سر به

 

غزل ۲۳۰۲: هشیار شدم ساقی دستار به من واده

 

غزل ۲۳۰۳: ناگاه درافتادم زان قصر و سراپرده

 

غزل ۲۳۰۴: هر روز پری زادی از سوی سراپرده

 

غزل ۲۳۰۵: کی باشد من با تو باده به گرو خورده

 

غزل ۲۳۰۶: ناموس مکن پیش آ ای عاشق بیچاره

 

غزل ۲۳۰۷: بربند دهان از نان کآمد شکر روزه

 

غزل ۲۳۰۸: یا رب چه کس است آن مه یا رب چه کس است آن مه

 

غزل ۲۳۰۹: من بی‌خود و تو بی‌خود ما را که برد خانه؟

 

غزل ۲۳۱۰: ای غایب از این محضر از مات سلام الله

 

غزل ۲۳۱۱: از انبهی ماهی دریا به نهان گشته

 

غزل ۲۳۱۲: دیدم رخ ترسا را با ما چو گل اشکفته

 

غزل ۲۳۱۳: ای جان تو جانم را از خویش خبر کرده

 

غزل ۲۳۱۴: ای روی تو رویم را چون روی قمر کرده

 

غزل ۲۳۱۵: دل دست به یک کاسه با شهره صنم کرده

 

غزل ۲۳۱۶: امروز بت خندان می‌بخش کند خنده

 

غزل ۲۳۱۷: ای خاک کف پایت رشک فلکی بوده

 

غزل ۲۳۱۸: مستی ده و هستی ده ای غمزه خماره

 

غزل ۲۳۱۹: آن یار غریب من آمد به سوی خانه

 

غزل ۲۳۲۰: بی‌برگی بستان بین کآمد دی دیوانه

 

غزل ۲۳۲۱: ای دل به کجایی تو آگاه هیی یا نه

 

غزل ۲۳۲۲: هر روز فقیران را هم عید و هم آدینه

 

غزل ۲۳۲۳: ای دل تو بگو هستم چون ماهی بر تابه

 

غزل ۲۳۲۴: روزی تو مرا بینی میخانه درافتاده

 

غزل ۲۳۲۵: امروز من و باده و آن یار پری زاده

 

غزل ۲۳۲۶: ای بر سر بازاری دستار چنان کرده

 

غزل ۲۳۲۷: ای جنبش هر شاخی از لون دگر میوه

 

غزل ۲۳۲۸: چون عزم سفر کردی فی لطف امان الله

 

غزل ۲۳۲۹: هر موی من از عشقت بیت و غزلی گشته

 

غزل ۲۳۳۰: آن عشق جگرخواره کز خون شود او فربه

 

غزل ۲۳۳۱: ای دلبر بی‌صورت صورتگر ساده

 

غزل ۲۳۳۲: ای آنک تو را ما ز همه کون گزیده

 

غزل ۲۳۳۳: این کیست چنین مست ز خمار رسیده

 

غزل ۲۳۳۴: ای طبل رحیل از طرف چرخ شنیده

 

غزل ۲۳۳۵: رندان همه جمعند در این دیر مغانه

 

غزل ۲۳۳۶: این نیم شبان کیست چو مهتاب رسیده

 

غزل ۲۳۳۷: هلا ساقی بیا ساغر مرا ده

 

غزل ۲۳۳۸: بیا دل بر دل پردرد من نه

 

غزل ۲۳۳۹: ایا گم گشتگان راه و بیراه

 

غزل ۲۳۴۰: چنین می‌زن دو دستک تا سحرگاه

 

غزل ۲۳۴۱: سماع آمد هلا ای یار برجه

 

غزل ۲۳۴۲: خدایا مطربان را انگبین ده

 

غزل ۲۳۴۳: ایا خورشید بر گردون سواره

 

غزل ۲۳۴۴: مبارک باد آمد ماه روزه

 

غزل ۲۳۴۵: چو بی‌گاه است و باران خانه خانه

 

غزل ۲۳۴۶: مکن راز مرا ای جان فسانه

 

غزل ۲۳۴۷: خدایا رحمت خود را به من ده

 

غزل ۲۳۴۸: فریاد ز یار خشم کرده

 

غزل ۲۳۴۹: ای دیده راست راست دیده

 

غزل ۲۳۵۰: آمد مه و لشکر ستاره

 

غزل ۲۳۵۱: دیدی که چه کرد آن یگانه

 

غزل ۲۳۵۲: یک جام ز صد هزار جان به

 

غزل ۲۳۵۳: جان آمده در جهان ساده

 

غزل ۲۳۵۴: ای بی تو حیات‌ها فسرده

 

غزل ۲۳۵۵: ای دوش ز دست ما رهیده

 

غزل ۲۳۵۶: ماییم قدیم عشق باره

 

غزل ۲۳۵۷: ای گشته دلت چو سنگ خاره

 

غزل ۲۳۵۸: ماییم و دو چشم و جان خیره

 

غزل ۲۳۵۹: آن سفره بیار و در میان نه

 

غزل ۲۳۶۰: ای نقد تو را زکات نسیه

 

غزل ۲۳۶۱: ای روز مبارک و خجسته

 

غزل ۲۳۶۲: ای دو چشمت جاودان را نکته‌ها آموخته

 

غزل ۲۳۶۳: ای ز هندستان زلفت رهزنان برخاسته

 

غزل ۲۳۶۴: ای ز هجرانت زمین و آسمان بگریسته

 

غزل ۲۳۶۵: ای ز گلزار جمالت یاسمن پا کوفته

 

غزل ۲۳۶۶: ای سراندازان همه در عشق تو پا کوفته

 

غزل ۲۳۶۷: تا چه عشق است آن صنم را با دل پرخون شده

 

غزل ۲۳۶۸: ای به میدان‌های وحدت گوی شاهی باخته

 

غزل ۲۳۶۹: چشم بگشا جان‌ها بین از بدن بگریخته

 

غزل ۲۳۷۰: این چه باد صرصر است از آسمان پویان شده

 

غزل ۲۳۷۱: کی بود خاک صنم با خون ما آمیخته

 

غزل ۲۳۷۲: هله بحری شو و در رو مکن از دور نظاره

 

غزل ۲۳۷۳: مشنو حیلت خواجه هله ای دزد شبانه

 

غزل ۲۳۷۴: هله صیاد نگویی که چه دام است و چه دانه

 

غزل ۲۳۷۵: سوی اطفال بیامد به کرم مادر روزه

 

غزل ۲۳۷۶: صنما از آنچ خوردی بهل اندکی به ما ده

 

غزل ۲۳۷۷: ای خداوند یکی یار جفاکارش ده

 

غزل ۲۳۷۸: صد خمار است و طرب در نظر آن دیده

 

غزل ۲۳۷۹: بده آن باده جانی که چنانیم همه

 

غزل ۲۳۸۰: پیش جوش عفو بی‌حد تو شاه

 

غزل ۲۳۸۱: عشق بین با عاشقان آمیخته

 

غزل ۲۳۸۲: ای بخاری را تو جان پنداشته

 

غزل ۲۳۸۳: عشق تو از بس کشش جان آمده

 

غزل ۲۳۸۴: جسته‌اند دیوانگان از سلسله

 

غزل ۲۳۸۵: روز ما را دیگران را شب شده

 

غزل ۲۳۸۶: قرابه باز دانا هش دار آبگینه

 

غزل ۲۳۸۷: پیغام زاهدان را کآمد بلای توبه

 

غزل ۲۳۸۸: این جا کسی است پنهان دامان من گرفته

 

غزل ۲۳۸۹: در خانه دل ای جان آن کیست ایستاده

 

غزل ۲۳۹۰: آن آتشی که داری در عشق صاف و ساده

 

غزل ۲۳۹۱: بازآمد آن مغنی با چنگ سازکرده

 

غزل ۲۳۹۲: ای کهربای عشقت دل را به خود کشیده

 

غزل ۲۳۹۳: برجه ز خواب و بنگر صبحی دگر دمیده

 

غزل ۲۳۹۴: از بس که مطرب دل از عشق کرد ناله

 

غزل ۲۳۹۵: دیدم نگار خود را می‌گشت گرد خانه

 

غزل ۲۳۹۶: ای پاک از آب و از گل پایی در این گلم نه

 

غزل ۲۳۹۷: ای گرد عاشقانت از رشک تخته بسته

 

غزل ۲۳۹۸: آن دم که دررباید باد از رخ تو پرده

 

غزل ۲۳۹۹: ای از تو من برسته ای هم توام بخورده

 

غزل ۲۴۰۰: گل را نگر ز لطف سوی خار آمده

 

غزل ۲۴۰۱: ای صد هزار خرمن‌ها را بسوخته

 

غزل ۲۴۰۲: باده بده ساقیا عشوه و بادم مده

 

غزل ۲۴۰۳: ساقی جان غیر آن رطل گرانم مده

 

غزل ۲۴۰۴: ای مه و ای آفتاب پیش رخت مسخره

 

غزل ۲۴۰۵: ای همه منزل شده از تو ره بی‌رهه

 

غزل ۲۴۰۶: ایا دلی چو صبا ذوق صبح‌ها دیده

 

غزل ۲۴۰۷: زهی لواء و علم لا اله الا الله

 

غزل ۲۴۰۸: چو آفتاب برآمد ز قعر آب سیاه

 

غزل ۲۴۰۹: که بوده است تو را دوش یار و همخوابه

 

غزل ۲۴۱۰: مقام خلوت و یار و سماع و تو خفته

 

غزل ۲۴۱۱: دلم چو دیده و تو چون خیال در دیده

 

غزل ۲۴۱۲: چو مست روی توام ای حکیم فرزانه

 

غزل ۲۴۱۳: عجب دلی که به عشق بت است پیوسته

 

غزل ۲۴۱۴: ز لقمه‌ای که بشد دیده تو را پرده

 

غزل ۲۴۱۵: تو دیده گشته و ما را بکرده نادیده

 

غزل ۲۴۱۶: برو برو که به بز لایق است بزغاله

 

غزل ۲۴۱۷: خلاصه دو جهان است آن پری چهره

 

غزل ۲۴۱۸: ای جان ای جان فی ستر الله

 

غزل ۲۴۱۹: خوش بود فرش تن نور دیده

 

غزل ۲۴۲۰: آمد آمد نگار پوشیده

 

غزل ۲۴۲۱: مطرب جان‌های دل برده

 

غزل ۲۴۲۲: رخ نفسی بر رخ این مست نه

 

غزل ۲۴۲۳: یا رشا فدیته من زمن رایته

 

غزل ۲۴۲۴: هل طربا لعاشق وافقه زمانه

 

غزل ۲۴۲۵: طوبی لمن آواه سر فؤاده

 

غزل ۲۴۲۶: فدیتتک یا ستی الناسیه

 

ی

غزل ۲۴۲۷: گر باغ از او واقف بدی از شاخ تر خون آمدی

 

غزل ۲۴۲۸: فصل بهاران شد ببین بستان پر از حور و پری

 

غزل ۲۴۲۹: ای در طواف ماه تو ماه و سپهر مشتری

 

غزل ۲۴۳۰: ای آن که بر اسب بقا از دیر فانی می‌روی

 

غزل ۲۴۳۱: این عشق گردان کو به کو بر سر نهاده طبله‌ای

 

غزل ۲۴۳۲: ای رونق هر گلشنی وی روزن هر خانه‌ای

 

غزل ۲۴۳۳: ای آنک اندر باغ جان آلاجقی برساختی

 

غزل ۲۴۳۴: از دار ملک لم یزل ای شاه سلطان آمدی

 

غزل ۲۴۳۵: من دوش دیدم سر دل اندر جمال دلبری

 

غزل ۲۴۳۶: ای یار اگر نیکو کنی اقبال خود صدتو کنی

 

غزل ۲۴۳۷: ای یوسف خوش نام هی در ره میا بی‌همرهی

 

غزل ۲۴۳۸: دزدید جمله رخت ما لولی و لولی زاده‌ای

 

غزل ۲۴۳۹: دامن کشانم می‌کشد در بتکده عیاره‌ای

 

غزل ۲۴۴۰: ای آفتاب سرکشان با کهکشان آمیختی

 

غزل ۲۴۴۱: آخر مراعاتی بکن مر بی‌دلان را ساعتی

 

غزل ۲۴۴۲: بانکی عجب از آسمان در می‌رسد هر ساعتی

 

غزل ۲۴۴۳: ای تو ملول از کار من من تشنه تر هر ساعتی

 

غزل ۲۴۴۴: چون درشوی در باغ دل مانند گل خوش بو شوی

 

غزل ۲۴۴۵: از بامدادان ساغری پر کرد خوش خماره‌ای

 

غزل ۲۴۴۶: ای شهسوار خاص بک کز عالم جان تاختی

 

غزل ۲۴۴۷: یک ساعت ار دو قبلکی از عقل و جان برخاستی

 

غزل ۲۴۴۸: ای داده جان را لطف تو خوشتر ز مستی حالتی

 

غزل ۲۴۴۹: من پیش از این می‌خواستم گفتار خود را مشتری

 

غزل ۲۴۵۰: در دل خیالش زان بود تا تو به هر سو ننگری

 

غزل ۲۴۵۱: دریوزه‌ای دارم ز تو در اقتضای آشتی

 

غزل ۲۴۵۲: ای دل نگویی چون شدی ور عشق روزافزون شدی

 

غزل ۲۴۵۳: بویی ز گردون می‌رسد با پرسش و دلداریی

 

غزل ۲۴۵۴: عیش جهان پیسه بود گاه خوشی گاه بدی

 

غزل ۲۴۵۵: برگذری درنگری جز دل خوبان نبری

 

غزل ۲۴۵۶: هم نظری هم خبری هم قمران را قمری

 

غزل ۲۴۵۷: ای دل سرگشته شده در طلب یاوه روی

 

غزل ۲۴۵۸: سنگ مزن بر طرف کارگه شیشه گری

 

غزل ۲۴۵۹: عارف گوینده اگر تا سحر صبر کنی

 

غزل ۲۴۶۰: تو نه چنانی که منم من نه چنانم که تویی

 

غزل ۲۴۶۱: چون دل من جست ز تن بازنگشتی چه شدی

 

غزل ۲۴۶۲: طوطی و طوطی بچه‌ای قند به صد ناز خوری

 

غزل ۲۴۶۳: آه چه دیوانه شدم در طلب سلسله‌ای

 

غزل ۲۴۶۴: هر طربی که در جهان گشت ندیم کهتری

 

غزل ۲۴۶۵: آمده‌ای که راز من بر همگان بیان کنی

 

غزل ۲۴۶۶: ای که به لطف و دلبری از دو جهان زیاده‌ای

 

غزل ۲۴۶۷: کعبه طواف می‌کند بر سر کوی یک بتی

 

غزل ۲۴۶۸: نیست به جز دوام جان ز اهل دلان روایتی

 

غزل ۲۴۶۹: آه خجسته ساعتی که صنما به من رسی

 

غزل ۲۴۷۰: جان به فدای عاشقان خوش هوسی است عاشقی

 

غزل ۲۴۷۱: سوخت یکی جهان به غم آتش غم پدید نی

 

غزل ۲۴۷۲: چشم تو خواب می‌رود یا که تو ناز می‌کنی

 

غزل ۲۴۷۳: آب تو ده گسسته را در دو جهان سقا تویی

 

غزل ۲۴۷۴: ریگ ز آب سیر شد من نشدم زهی زهی

 

غزل ۲۴۷۵: باز ترش شدی مگر یار دگر گزیده‌ای

 

غزل ۲۴۷۶: هین که خروس بانگ زد وقت صبوح یافتی

 

غزل ۲۴۷۷: سرکه هفت ساله را از لب او حلاوتی

 

غزل ۲۴۷۸: باز چه شد تو را دلا باز چه مکر اندری

 

غزل ۲۴۷۹: پیش از آنک از عدم کرد وجودها سری

 

غزل ۲۴۸۰: ای دل بی‌قرار من راست بگو چه گوهری

 

غزل ۲۴۸۱: با همگان فضولکی چون که به ما ملولکی

 

غزل ۲۴۸۲: ای که لب تو چون شکر هان که قرابه نشکنی

 

غزل ۲۴۸۳: تلخ کنی دهان من قند به دیگران دهی

 

غزل ۲۴۸۴: خواجه اگر تو همچو ما بیخود و شوخ و مستیی

 

غزل ۲۴۸۵: یاور من تویی بکن بهر خدای یاریی

 

غزل ۲۴۸۶: ای زده مطرب غمت در دل ما ترانه‌ای

 

غزل ۲۴۸۷: هست به خطه عدم شور و غبار و غارتی

 

غزل ۲۴۸۸: ای که غریب آتشی در دل و جان ما زدی

 

غزل ۲۴۸۹: گر ز تو بوسه ای خرد صد مه و مهر و مشتری

 

غزل ۲۴۹۰: ساقی جان فزای من بهر خدا ز کوثری

 

غزل ۲۴۹۱: جمع مکن تو برف را بر خود تا که نفسری

 

غزل ۲۴۹۲: هر بشری که صاف شد در دو جهان ورا دلی

 

غزل ۲۴۹۳: رو بنمودی به تو گر همگی نه جانمی

 

غزل ۲۴۹۴: زرگر آفتاب را بسته گاز می‌کنی

 

غزل ۲۴۹۵: آنک بخورد دم به دم سنگ جفای صدمنی

 

غزل ۲۴۹۶: خواجه ترش مرا بگو سرکه به چند می‌دهی

 

غزل ۲۴۹۷: صبح چو آفتاب زد رایت روشناییی

 

غزل ۲۴۹۸: مرا سودای آن دلبر ز دانایی و قرایی

 

غزل ۲۴۹۹: مسلمانان مسلمانان مرا ترکی است یغمایی

 

غزل ۲۵۰۰: چه افسردی در آن گوشه چرا تو هم نمی‌گردی

 

غزل ۲۵۰۱: گرم سیم و درم بودی مرا مونس چه کم بودی

 

غزل ۲۵۰۲: امیر دل همی‌گوید تو را گر تو دلی داری

 

غزل ۲۵۰۳: چو سرمست منی ای جان ز خیر و شر چه اندیشی

 

غزل ۲۵۰۴: اگر زهر است اگر شکر چه شیرین است بی‌خویشی

 

غزل ۲۵۰۵: چو بی گه آمدی باری درآ مردانه‌ای ساقی

 

غزل ۲۵۰۶: مبارک باشد آن رو را بدیدن بامدادانی

 

غزل ۲۵۰۷: بیامد عید ای ساقی عنایت را نمی‌دانی

 

غزل ۲۵۰۸: مرا آن دلبر پنهان همی‌گوید به پنهانی

 

غزل ۲۵۰۹: بر دیوانگان امروز آمد شاه پنهانی

 

غزل ۲۵۱۰: مرا پرسید آن سلطان به نرمی و سخن خایی

 

غزل ۲۵۱۱: به باغ و چشمه حیوان چرا این چشم نگشایی

 

غزل ۲۵۱۲: رها کن ماجرا ای جان فروکن سر ز بالایی

 

غزل ۲۵۱۳: بیا ای عارف مطرب چه باشد گر ز خوش خویی

 

غزل ۲۵۱۴: درآمد در میان شهر آدم زفت سیلابی

 

غزل ۲۵۱۵: یکی گنجی پدید آمد در آن دکان زرکوبی

 

غزل ۲۵۱۶: اگر الطاف شمس الدین بدیده برفتادستی

 

غزل ۲۵۱۷: ز رنگ روی شمس الدین گرم خود بو و رنگستی

 

غزل ۲۵۱۸: اگر امروز دلدارم کند چون دوش بدمستی

 

غزل ۲۵۱۹: غلام پاسبانانم که یارم پاسبانستی

 

غزل ۲۵۲۰: گر آبت بر جگر بودی دل تو پس چه کاره ستی

 

غزل ۲۵۲۱: اگر یار مرا از من غم و سودا نبایستی

 

غزل ۲۵۲۲: دل پردرد من امشب بنوشیده‌ست یک دردی

 

غزل ۲۵۲۳: دل آتش پرست من که در آتش چو گوگردی

 

غزل ۲۵۲۴: اگر آب و گل ما را چو جان و دل پری بودی

 

غزل ۲۵۲۵: اگر گل‌های رخسارش از آن گلشن بخندیدی

 

غزل ۲۵۲۶: نکو بنگر به روی من نه آنم من که هر باری

 

غزل ۲۵۲۷: بنامیزد نگویم من که تو آنی که هر باری

 

غزل ۲۵۲۸: مروت نیست در سرها که اندازند دستاری

 

غزل ۲۵۲۹: ایا نزدیک جان و دل چنین دوری روا داری

 

غزل ۲۵۳۰: دلم همچون قلم آمد در انگشتان دلداری

 

غزل ۲۵۳۱: چو سرمست منی ای جان ز درد سر چه غم داری

 

غزل ۲۵۳۲: کی افسون خواند در گوشت که ابرو پرگره داری

 

غزل ۲۵۳۳: برآ بر بام ای عارف بکن هر نیم شب زاری

 

غزل ۲۵۳۴: مها یک دم رعیت شو مرا شه دان و سالاری

 

غزل ۲۵۳۵: هر آن بیمار مسکین را که از حد رفت بیماری

 

غزل ۲۵۳۶: مثال باز رنجورم زمین بر من ز بیماری

 

غزل ۲۵۳۷: مگر دانید با دلبر به حق صحبت و یاری

 

غزل ۲۵۳۸: حجاب از چشم بگشایی که سبحان الذی اسری

 

غزل ۲۵۳۹: یکی طوطی مژده آور یکی مرغی خوش آوازی

 

غزل ۲۵۴۰: چو شیر و انگبین جانا چه باشد گر درآمیزی

 

غزل ۲۵۴۱: الا ای جان جان جان چو می‌بینی چه می‌پرسی

 

غزل ۲۵۴۲: بتاب ای ماه بر یارم بگو یارا اغا پوسی

 

غزل ۲۵۴۳: بیا ای شاه خودکامه نشین بر تخت خودکامی

 

غزل ۲۵۴۴: شنیدم کاشتری گم شد ز کردی در بیابانی

 

غزل ۲۵۴۵: مگر مستی نمی‌دانی که چون زنجیر جنبانی

 

غزل ۲۵۴۶: سحرگه گفتم آن مه را که ای من جسم و تو جانی

 

غزل ۲۵۴۷: شدم از دست یک باره ز دست عشق تا دانی

 

غزل ۲۵۴۸: تو استظهار آن داری که رو از ما بگردانی

 

غزل ۲۵۴۹: چو دید آن طره کافر مسلمان شد مسلمانی

 

غزل ۲۵۵۰: یکی دودی پدید آمد سحرگاهی به هامونی

 

غزل ۲۵۵۱: دلی یا دیده عقلی تو یا نور خدابینی

 

غزل ۲۵۵۲: کجا باشد دورویان را میان عاشقان جایی

 

غزل ۲۵۵۳: کجا شد عهد و پیمانی که می‌کردی نمی‌گویی

 

غزل ۲۵۵۴: اگر بی‌من خوشی یارا به صد دامم چه می‌بندی

 

غزل ۲۵۵۵: چرا چون ای حیات جان در این عالم وطن داری

 

غزل ۲۵۵۶: زهی چشم مرا حاصل شده آیین خون ریزی

 

غزل ۲۵۵۷: هر آن چشمی که گریان است در عشق دلارامی

 

غزل ۲۵۵۸: الا ای نقش روحانی چرا از ما گریزانی

 

غزل ۲۵۵۹: الا ای یوسف مصری از این دریای ظلمانی

 

غزل ۲۵۶۰: الا ای جان قدس آخر به سوی من نمی‌آیی

 

غزل ۲۵۶۱: مسلمانان مسلمانان مرا جانی است سودایی

 

غزل ۲۵۶۲: یکی فرهنگ دیگر نو برآر ای اصل دانایی

 

غزل ۲۵۶۳: من پای همی‌کوبم ای جان و جهان دستی

 

غزل ۲۵۶۴: گر عشق بزد راهم ور عقل شد از مستی

 

غزل ۲۵۶۵: ای دوست ز شهر ما ناگه به سفر رفتی

 

غزل ۲۵۶۶: آورد طبیب جان یک طبله ره آوردی

 

غزل ۲۵۶۷: افتاد دل و جانم در فتنه طراری

 

غزل ۲۵۶۸: یک حمله و یک حمله کآمد شب و تاریکی

 

غزل ۲۵۶۹: آن زلف مسلسل را گر دام کنی حالی

 

غزل ۲۵۷۰: پنهان به میان ما می‌گردد سلطانی

 

غزل ۲۵۷۱: ای شاه مسلمانان وی جان مسلمانی

 

غزل ۲۵۷۲: جانا به غریبستان چندین به چه می‌مانی

 

غزل ۲۵۷۳: در پرده خاک ای جان عیشی است به پنهانی

 

غزل ۲۵۷۴: از آتش ناپیدا دارم دل بریانی

 

غزل ۲۵۷۵: هر لحظه یکی صورت می‌بینی و زادن نی

 

غزل ۲۵۷۶: ای خواجه سلام علیک از زحمت ما چونی

 

غزل ۲۵۷۷: همرنگ جماعت شو تا لذت جان بینی

 

غزل ۲۵۷۸: ای بود تو از کی نی وی ملک تو تا کی نی

 

غزل ۲۵۷۹: با هر کی تو درسازی می‌دانک نیاسایی

 

غزل ۲۵۸۰: ای خیره نظر در جو پیش آ و بخور آبی

 

غزل ۲۵۸۱: ای سوخته یوسف در آتش یعقوبی

 

غزل ۲۵۸۲: خواهم که روم زین جا پایم بگرفتستی

 

غزل ۲۵۸۳: آمد مه ما مستی دستی فلکا دستی

 

غزل ۲۵۸۴: ماییم در این گوشه پنهان شده از مستی

 

غزل ۲۵۸۵: گر نرگس خون خوارش دربند امانستی

 

غزل ۲۵۸۶: گر هیچ نگارینم بر خلق عیانستی

 

غزل ۲۵۸۷: ای ساکن جان من آخر به کجا رفتی

 

غزل ۲۵۸۸: ای یار غلط کردی با یار دگر رفتی

 

غزل ۲۵۸۹: نه چرخ زمرد را محبوس هوا کردی

 

غزل ۲۵۹۰: ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی

 

غزل ۲۵۹۱: ای پرده در پرده بنگر که چه‌ها کردی

 

غزل ۲۵۹۲: ای صورت روحانی امروز چه آوردی

 

غزل ۲۵۹۳: گر شمس و قمر خواهی نک شمس و قمر باری

 

غزل ۲۵۹۴: از مرگ چه اندیشی چون جان بقا داری

 

غزل ۲۵۹۵: امشب پریان را من تا روز به دلداری

 

غزل ۲۵۹۶: نظاره چه می‌آیی در حلقه بیداری

 

غزل ۲۵۹۷: گر روی بگردانی تو پشت قوی داری

 

غزل ۲۵۹۸: ای جان و جهان آخر از روی نکوکاری

 

غزل ۲۵۹۹: ای بر سر بازارت صد خرقه به زناری

 

غزل ۲۶۰۰: گفتم که بجست آن مه از خانه چو عیاری

 

غزل ۲۶۰۱: ای بر سر هر سنگی از لعل لبت نوری

 

غزل ۲۶۰۲: ای دشمن عقل من وی داروی بی‌هوشی

 

غزل ۲۶۰۳: ای بر سر و پا گشته داری سر حیرانی

 

غزل ۲۶۰۴: آن چهره و پیشانی شد قبله حیرانی

 

غزل ۲۶۰۵: ای باغ همی‌دانی کز باد کی رقصانی

 

غزل ۲۶۰۶: مانده شدم از گفتن تا تو بر ما مانی

 

غزل ۲۶۰۷: آن ماه همی‌تابد بر چرخ و زمین یا نی

 

غزل ۲۶۰۸: افند کلیمیرا از زحمت ما چونی

 

غزل ۲۶۰۹: در عشق کجا باشد مانند تو عشقینی

 

غزل ۲۶۱۰: چون بسته کنی راهی آخر بشنو آهی

 

غزل ۲۶۱۱: جانا تو بگو رمزی از آتش همراهی

 

غزل ۲۶۱۲: در کوی کی می‌گردی ای خواجه چه می‌خواهی

 

غزل ۲۶۱۳: ای شادی آن روزی کز راه تو بازآیی

 

غزل ۲۶۱۴: ما می‌نرویم ای جان زین خانه دگر جایی

 

غزل ۲۶۱۵: هم پهلوی خم سر نه‌ای خواجه هرجایی

 

غزل ۲۶۱۶: من نیت آن کردم تا باشم سودایی

 

غزل ۲۶۱۷: عیسی چو تویی جانا ای دولت ترسایی

 

غزل ۲۶۱۸: جانا نظری فرما چون جان نظرهایی

 

غزل ۲۶۱۹: گل گفت مرا نرمی از خار چه می‌جویی

 

غزل ۲۶۲۰: ای دل به ادب بنشین برخیز ز بدخویی

 

غزل ۲۶۲۱: از هر چه ترنجیدی با دل تو بگو حالی

 

غزل ۲۶۲۲: ای خواجه تو چه مرغی نامت چه چرا شایی

 

غزل ۲۶۲۳: ما گوش شماییم شما تن زده تا کی

 

غزل ۲۶۲۴: برخیز که جان است و جهان است و جوانی

 

غزل ۲۶۲۵: گر علم خرابات تو را همنفسستی

 

غزل ۲۶۲۶: ای دل تو در این غارت و تاراج چه دیدی

 

غزل ۲۶۲۷: عاشق شو و عاشق شو بگذار زحیری

 

غزل ۲۶۲۸: هر روز بگه ای شه دلدار درآیی

 

غزل ۲۶۲۹: ای ماه اگر باز بر این شکل بتابی

 

غزل ۲۶۳۰: یا ساقی شرف بشراباتک زندی

 

غزل ۲۶۳۱: تو دوش رهیدی و شب دوش رهیدی

 

غزل ۲۶۳۲: ای جان گذرکرده از این گنبد ناری

 

غزل ۲۶۳۳: در خانه خود یافتم از شاه نشانی

 

غزل ۲۶۳۴: امروز در این شهر نفیر است و فغانی

 

غزل ۲۶۳۵: امروز سماع است و مدام است و سقایی

 

غزل ۲۶۳۶: ای مونس ما خواجه ابوبکر ربابی

 

غزل ۲۶۳۷: امروز سماع است و شراب است و صراحی

 

غزل ۲۶۳۸: ای آنک به دل‌ها ز حسد خار خلیدی

 

غزل ۲۶۳۹: برخیز که صبح است و صبوح است و سکاری

 

غزل ۲۶۴۰: مگریز ز آتش که چنین خام بمانی

 

غزل ۲۶۴۱: گیرم که نبینی رخ آن دختر چینی

 

غزل ۲۶۴۲: زان جای بیا خواجه بدین جای نه جایی

 

غزل ۲۶۴۳: ای شاه تو ترکی عجمی وار چرایی

 

غزل ۲۶۴۴: یک روز مرا بر لب خود میر نکردی

 

غزل ۲۶۴۵: بخوردم از کف دلبر شرابی

 

غزل ۲۶۴۶: چه باشد گر چو عقل و جان نخسبی

 

غزل ۲۶۴۷: دلا چون واقف اسرار گشتی

 

غزل ۲۶۴۸: دریغا کز میان ای یار رفتی

 

غزل ۲۶۴۹: منم فانی و غرقه در ثبوتی

 

غزل ۲۶۵۰: تو آن ماهی که در گردون نگنجی

 

غزل ۲۶۵۱: کریما تو گلی یا جمله قندی

 

غزل ۲۶۵۲: نگارا تو در اندیشه درازی

 

غزل ۲۶۵۳: گر این سلطان ما را بنده باشی

 

غزل ۲۶۵۴: ببین این فتح ز استفتاح تا کی

 

غزل ۲۶۵۵: تو نقشی نقش بندان را چه دانی

 

غزل ۲۶۵۶: نه آتش‌های ما را ترجمانی

 

غزل ۲۶۵۷: دلا تا نازکی و نازنینی

 

غزل ۲۶۵۸: اگر درد مرا درمان فرستی

 

غزل ۲۶۵۹: کسی کو را بود در طبع سستی

 

غزل ۲۶۶۰: چرا ز اندیشه ای بیچاره گشتی

 

غزل ۲۶۶۱: کجا شد عهد و پیمانی که کردی

 

غزل ۲۶۶۲: دلا رو رو همان خون شو که بودی

 

غزل ۲۶۶۳: مرا چون ناف بر مستی بریدی

 

غزل ۲۶۶۴: از این تنگین قفس جانا پریدی

 

غزل ۲۶۶۵: صلا ای صوفیان کامروز باری

 

غزل ۲۶۶۶: به تن این جا به باطن در چه کاری

 

غزل ۲۶۶۷: مبارک باد بر ما این عروسی

 

غزل ۲۶۶۸: خبر واده کز این دنیای فانی

 

غزل ۲۶۶۹: برفتیم ای عقیق لامکانی

 

غزل ۲۶۷۰: خوشی آخر بگو ای یار چونی

 

غزل ۲۶۷۱: بر من نیستی یارا کجایی

 

غزل ۲۶۷۲: دلا در روزه مهمان خدایی

 

غزل ۲۶۷۳: سؤالی دارم ای خواجه خدایی

 

غزل ۲۶۷۴: هلا ای آب حیوان از نوایی

 

غزل ۲۶۷۵: بیاموز از پیمبر کیمیایی

 

غزل ۲۶۷۶: سبک بنواز ای مطرب ربایی

 

غزل ۲۶۷۷: سلام علیک ای مقصود هستی

 

غزل ۲۶۷۸: اگر خورشید جاویدان نگشتی

 

غزل ۲۶۷۹: ز ما برگشتی و با گل فتادی

 

غزل ۲۶۸۰: چنین باشد چنین گوید منادی

 

غزل ۲۶۸۱: کجا شد عهد و پیمان را چه کردی

 

غزل ۲۶۸۲: به بخت و طالع ما ای افندی

 

غزل ۲۶۸۳: نگارا تو گلی یا جمله قندی

 

غزل ۲۶۸۴: شنودم من که چاکر را ستودی

 

غزل ۲۶۸۵: دگرباره شه ساقی رسیدی

 

غزل ۲۶۸۶: اگر یار مرا از من برآری

 

غزل ۲۶۸۷: صلا ای صوفیان کامروز باری

 

غزل ۲۶۸۸: صلا ای صوفیان کامروز باری

 

غزل ۲۶۸۹: منم غرقه درون جوی باری

 

غزل ۲۶۹۰: چو عشق آمد که جان با من سپاری

 

غزل ۲۶۹۱: نگفتم دوش ای زین بخاری

 

غزل ۲۶۹۲: به جان تو پس گردن نخاری

 

غزل ۲۶۹۳: به تن با ما به دل در مرغزاری

 

غزل ۲۶۹۴: مرا بگرفت روحانی نگاری

 

غزل ۲۶۹۵: متاز ای دل سوی دریای ناری

 

غزل ۲۶۹۶: مرا در خنده می‌آرد بهاری

 

غزل ۲۶۹۷: بدید این دل درون دل بهاری

 

غزل ۲۶۹۸: خداوندا زکات شهریاری

 

غزل ۲۶۹۹: ندارد مجلس ما بی‌تو نوری

 

غزل ۲۷۰۰: ز هر چیزی ملول است آن فضولی

 

غزل ۲۷۰۱: مرا هر لحظه قربان است جانی

 

غزل ۲۷۰۲: مگیر ای ساقی از مستان کرانی

 

غزل ۲۷۰۳: ز مهجوران نمی‌جویی نشانی

 

غزل ۲۷۰۴: برون کن سر که جان سرخوشانی

 

غزل ۲۷۰۵: مرا هر لحظه منزل آسمانی

 

غزل ۲۷۰۶: چه دلشادم به دلدار خدایی

 

غزل ۲۷۰۷: کجایید ای شهیدان خدایی

 

غزل ۲۷۰۸: تو هر روزی از آن پشته برآیی

 

غزل ۲۷۰۹: دلاراما چنین زیبا چرایی

 

غزل ۲۷۱۰: بیا ای غم که تو بس باوفایی

 

غزل ۲۷۱۱: بیا ای یار کامروز آن مایی

 

غزل ۲۷۱۲: بیا جانا که امروز آن مایی

 

غزل ۲۷۱۳: چنان گشتم ز مستی و خرابی

 

غزل ۲۷۱۴: چو اسم شمس دین اسما تو دیدی

 

غزل ۲۷۱۵: مرا اندر جگر بنشست خاری

 

غزل ۲۷۱۶: بگفتم با دلم آخر قراری

 

غزل ۲۷۱۷: تو جانا بی‌وصالش در چه کاری

 

غزل ۲۷۱۸: بیا ای آنک سلطان جمالی

 

غزل ۲۷۱۹: مگر تو یوسفان را دلستانی

 

غزل ۲۷۲۰: تو تا بنشسته‌ای بر دار فانی

 

غزل ۲۷۲۱: نه آتش‌های ما را ترجمانی

 

غزل ۲۷۲۲: به کوی دل فرورفتم زمانی

 

غزل ۲۷۲۳: دیدی که چه کرد یار ما دیدی

 

غزل ۲۷۲۴: روز ار دو هزار بار می‌آیی

 

غزل ۲۷۲۵: مندیش از آن بت مسیحایی

 

غزل ۲۷۲۶: ای دیده ز نم زبون نگشتی

 

غزل ۲۷۲۷: گر وسوسه ره دهی به گوشی

 

غزل ۲۷۲۸: باغ است و بهار و سرو عالی

 

غزل ۲۷۲۹: با این همه مهر و مهربانی

 

غزل ۲۷۳۰: آورد خبر شکرستانی

 

غزل ۲۷۳۱: بشنیده بدم که جان جانی

 

غزل ۲۷۳۲: ای ساقی باده معانی

 

غزل ۲۷۳۳: ای وصل تو آب زندگانی

 

غزل ۲۷۳۴: ای بی‌تو حرام زندگانی

 

غزل ۲۷۳۵: برجه که بهار زد صلایی

 

غزل ۲۷۳۶: چون سوی برادری بپویی

 

غزل ۲۷۳۷: مجلس چو چراغ و تو چو آبی

 

غزل ۲۷۳۸: من پار بخورده‌ام شرابی

 

غزل ۲۷۳۹: ای یار یگانه چند خسبی

 

غزل ۲۷۴۰: بازم صنما چه می‌فریبی

 

غزل ۲۷۴۱: ای آنک تو خواب ما ببستی

 

غزل ۲۷۴۲: ای آنک تو خواب ما ببستی

 

غزل ۲۷۴۳: رو رو که از این جهان گذشتی

 

غزل ۲۷۴۴: روز طرب است و سال شادی

 

غزل ۲۷۴۵: آخر گل و خار را بدیدی

 

غزل ۲۷۴۶: آن را که به لطف سر بخاری

 

غزل ۲۷۴۷: خضری به میان سینه داری

 

غزل ۲۷۴۸: می‌آید سنجق بهاری

 

غزل ۲۷۴۹: ای چشم و چراغ شهریاری

 

غزل ۲۷۵۰: ای جان و جهان چه می‌گریزی

 

غزل ۲۷۵۱: از قصه حال ما نپرسی

 

غزل ۲۷۵۲: ای دلبر بی‌دلان صوفی

 

غزل ۲۷۵۳: ای آنک تو شاه مطربانی

 

غزل ۲۷۵۴: روزی که مرا ز من ستانی

 

غزل ۲۷۵۵: چون عشق کند شکرفشانی

 

غزل ۲۷۵۶: ای وصل تو اصل شادمانی

 

غزل ۲۷۵۷: کژزخمه مباش تا توانی

 

غزل ۲۷۵۸: مست می عشق را حیا نی

 

غزل ۲۷۵۹: گویم سخن لب تو یا نی

 

غزل ۲۷۶۰: با دل گفتم چرا چنینی

 

غزل ۲۷۶۱: در خون دلم رسید فتوی

 

غزل ۲۷۶۲: در عشق هر آنک شد فدایی

 

غزل ۲۷۶۳: عشق است دلاور و فدایی

 

غزل ۲۷۶۴: ماها چو به چرخ دل برآیی

 

غزل ۲۷۶۵: آن شمع چو شد طرب فزایی

 

غزل ۲۷۶۶: ای بی‌تو محال جان فزایی

 

غزل ۲۷۶۷: گر یار لطیف و باوفایی

 

غزل ۲۷۶۸: ساقی انصاف خوش لقایی

 

غزل ۲۷۶۹: برخیز و بزن یکی نوایی

 

غزل ۲۷۷۰: رخ‌ها بنگر تو زعفرانی

 

غزل ۲۷۷۱: ای قلب و درست را روایی

 

غزل ۲۷۷۲: ای آنک تو خواب ما ببستی

 

غزل ۲۷۷۳: با یار بساز تا توانی

 

غزل ۲۷۷۴: در فنای محض افشانند مردان آستی

 

غزل ۲۷۷۵: مرغ دل پران مبا جز در هوای بیخودی

 

غزل ۲۷۷۶: ای رها کرده تو باغی از پی انجیرکی

 

غزل ۲۷۷۷: شاد آن صبحی که جان را چاره آموزی کنی

 

غزل ۲۷۷۸: ای خدایی که مفرح بخش رنجوران تویی

 

غزل ۲۷۷۹: بانگ می‌زن ای منادی بر سر هر رسته‌ای

 

غزل ۲۷۸۰: در شرابم چیز دیگر ریختی درریختی

 

غزل ۲۷۸۱: ساقیا بر خاک ما چون جرعه‌ها می‌ریختی

 

غزل ۲۷۸۲: گر شراب عشق کار جان حیوانیستی

 

غزل ۲۷۸۳: ای نرفته از دل من اندرآ شاد آمدی

 

غزل ۲۷۸۴: در جهان گر بازجویی نیست بی‌سودا سری

 

غزل ۲۷۸۵: گر من از اسرار عشقش نیک دانا بودمی

 

غزل ۲۷۸۶: آتشینا آب حیوان از کجا آورده‌ای

 

غزل ۲۷۸۷: ای مهی کاندر نکویی از صفت افزوده‌ای

 

غزل ۲۷۸۸: آه از آن رخسار برق انداز خوش عیاره‌ای

 

غزل ۲۷۸۹: پیش شمع نور جان دل هست چون پروانه‌ای

 

غزل ۲۷۹۰: بار دیگر ملتی برساختی برساختی

 

غزل ۲۷۹۱: هر دلی را گر سوی گلزار جانان خاستی

 

غزل ۲۷۹۲: سر نهاده بر قدم‌های بت چین نیستی

 

غزل ۲۷۹۳: این چه چتر است این که بر ملک ابد برداشتی

 

غزل ۲۷۹۴: ای ملامت گر تو عاشق را سبک پنداشتی

 

غزل ۲۷۹۵: ای تو جان صد گلستان از سمن پنهان شدی

 

غزل ۲۷۹۶: ای که جان‌ها خاک پایت صورت اندیش آمدی

 

غزل ۲۷۹۷: تا بنستانی تو انصاف از جهود خیبری

 

غزل ۲۷۹۸: در دو چشم من نشین ای آن که از من من تری

 

غزل ۲۷۹۹: بی گهان شد هر رفتن سوی روزن ننگری

 

غزل ۲۸۰۰: در میان جان نشین کامروز جان دیگری

 

غزل ۲۸۰۱: عاشقان را آتشی وآنگه چه پنهان آتشی

 

غزل ۲۸۰۲: آخر ای دلبر تو ما را می‌نجویی اندکی

 

غزل ۲۸۰۳: ساقیا شد عقل‌ها هم خانه دیوانگی

 

غزل ۲۸۰۴: چون تو آن روبند را از روی چون مه برکنی

 

غزل ۲۸۰۵: ای خوشا عیشی که باشد ای خوشا نظاره‌ای

 

غزل ۲۸۰۶: آه کان سایه خدا گوهردلی پرمایه‌ای

 

غزل ۲۸۰۷: گشت جان از صدر شمس الدین یکی سوداییی

 

غزل ۲۸۰۸: گر چه در مستی خسی را تو مراعاتی کنی

 

غزل ۲۸۰۹: ساخت بغراقان به رسم عید بغراقانیی

 

غزل ۲۸۱۰: ای بداده دیده‌های خلق را حیرانیی

 

غزل ۲۸۱۱: از هوای شمس دین بنگر تو این دیوانگی

 

غزل ۲۸۱۲: ای دهان آلوده جانی از کجا می خورده‌ای

 

غزل ۲۸۱۳: اقتلونی یا ثقاتی ان فی قتلی حیاتی

 

غزل ۲۸۱۴: خنک آن دم که به رحمت سر عشاق بخاری

 

غزل ۲۸۱۵: بمشو همره مرغان که چنین بی‌پر و بالی

 

غزل ۲۸۱۶: که شکیبد ز تو ای جان که جگرگوشه جانی

 

غزل ۲۸۱۷: مکن ای دوست نشاید که بخوانند و نیایی

 

غزل ۲۸۱۸: صنما چونک فریبی همه عیار فریبی

 

غزل ۲۸۱۹: اگر او ماه منستی شب من روز شدستی

 

غزل ۲۸۲۰: چو به شهر تو رسیدم تو ز من گوشه گزیدی

 

غزل ۲۸۲۱: تو ز هر ذره وجودت بشنو ناله و زاری

 

غزل ۲۸۲۲: تو فقیری تو فقیری تو فقیر ابن فقیری

 

غزل ۲۸۲۳: ز کجایی ز کجایی هله ای مجلس سامی

 

غزل ۲۸۲۴: مه ما نیست منور تو مگر چرخ درآیی

 

غزل ۲۸۲۵: مثل ذره روزن همگان گشته هوایی

 

غزل ۲۸۲۶: همه چون ذره روزن ز غمت گشته هوایی

 

غزل ۲۸۲۷: بده ای دوست شرابی که خدایی است خدایی

 

غزل ۲۸۲۸: خبری است نورسیده تو مگر خبر نداری

 

غزل ۲۸۲۹: تو نفس نفس بر این دل هوسی دگر گماری

 

غزل ۲۸۳۰: هله پاسبان منزل تو چگونه پاسبانی

 

غزل ۲۸۳۱: چو نماز شام هر کس بنهد چراغ و خوانی

 

غزل ۲۸۳۲: صنما چنان لطیفی که به جان ما درآیی

 

غزل ۲۸۳۳: سوی باغ ما سفر کن بنگر بهار باری

 

غزل ۲۸۳۴: به مبارکی و شادی بستان ز عشق جامی

 

غزل ۲۸۳۵: ز گزاف ریز باده که تو شاه ساقیانی

 

غزل ۲۸۳۶: به چه روی پشت آرم به کسی که از گزینی

 

غزل ۲۸۳۷: هله عاشقان بشارت که نماند این جدایی

 

غزل ۲۸۳۸: صفت خدای داری چو به سینه‌ای درآیی

 

غزل ۲۸۳۹: بکشید یار گوشم که تو امشب آن مایی

 

غزل ۲۸۴۰: منگر به هر گدایی که تو خاص از آن مایی

 

غزل ۲۸۴۱: به خدا کسی نجنبد چو تو تن زنی نجنبی

 

غزل ۲۸۴۲: بت من ز در درآمد به مبارکی و شادی

 

غزل ۲۸۴۳: هله ای پری شب رو که ز خلق ناپدیدی

 

غزل ۲۸۴۴: تو کیی در این ضمیرم که فزونتر از جهانی

 

غزل ۲۸۴۵: بت من به طعنه گوید چه میان ره فتادی

 

غزل ۲۸۴۶: چو مرا ز عشق کهنه صنما به یاد دادی

 

غزل ۲۸۴۷: دل بی‌قرار را گو که چو مستقر نداری

 

غزل ۲۸۴۸: سحر است خیز ساقی بکن آنچ خوی داری

 

غزل ۲۸۴۹: ز بهار جان خبر ده هله ای دم بهاری

 

غزل ۲۸۵۰: ز غم تو زار زارم هله تا تو شاد باشی

 

غزل ۲۸۵۱: شب و روز آن نکوتر که به پیش یار باشی

 

غزل ۲۸۵۲: چو یقین شده‌ست دل را که تو جان جان جانی

 

غزل ۲۸۵۳: تو ز عشق خود نپرسی که چه خوب و دلربایی

 

غزل ۲۸۵۴: برسید لک لک جان که بهار شد کجایی

 

غزل ۲۸۵۵: هله ای دلی که خفته تو به زیر ظل مایی

 

غزل ۲۸۵۶: صنما چگونه گویم که تو نور جان مایی

 

غزل ۲۸۵۷: چه جمال جان فزایی که میان جان مایی

 

غزل ۲۸۵۸: صنما تو همچو آتش قدح مدام داری

 

غزل ۲۸۵۹: برو ای عشق که تا شحنه خوبان شده‌ای

 

غزل ۲۸۶۰: هست در حلقه ما حلقه ربایی عجبی

 

غزل ۲۸۶۱: چند روز است که شطرنج عجب می‌بازی

 

غزل ۲۸۶۲: هله هشدار که با بی‌خبران نستیزی

 

غزل ۲۸۶۳: وقت آن شد که بدان روح فزا آمیزی

 

غزل ۲۸۶۴: به شکرخنده اگر می‌ببرد دل ز کسی

 

غزل ۲۸۶۵: در رخ عشق نگر تا به صفت مرد شوی

 

غزل ۲۸۶۶: گر گریزی به ملولی ز من سودایی

 

غزل ۲۸۶۷: نیستی عاشق ای جلف شکم خوار گدای

 

غزل ۲۸۶۸: در دلت چیست عجب که چو شکر می‌خندی

 

غزل ۲۸۶۹: هست اندر غم تو دلشده دانشمندی

 

غزل ۲۸۷۰: ای دریغا در این خانه دمی بگشودی

 

غزل ۲۸۷۱: به دغل کی بگزیند دل یارم یاری

 

غزل ۲۸۷۲: مرغ اندیشه که اندر همه دل‌ها بپری

 

غزل ۲۸۷۳: رو رو ای جان سبک خیز غریب سفری

 

غزل ۲۸۷۴: سحری کرد ندایی عجب آن رشک پری

 

غزل ۲۸۷۵: نی تو شکلی دگری سنگ نباشی تو زری

 

غزل ۲۸۷۶: شکنی شیشه مردم گرو از من گیری

 

غزل ۲۸۷۷: بر یکی بوسه حقستت که چنان می‌لرزی

 

غزل ۲۸۷۸: هله تا ظن نبری کز کف من بگریزی

 

غزل ۲۸۷۹: ننگ هر قافله در شش دره ابلیسی

 

غزل ۲۸۸۰: به حق و حرمت آنک همگان را جانی

 

غزل ۲۸۸۱: گر تو ما را به جفای صنمان ترسانی

 

غزل ۲۸۸۲: تیغ را گر تو چو خورشید دمی رنده زنی

 

غزل ۲۸۸۳: چه حریصی که مرا بی‌خور و بی‌خواب کنی

 

غزل ۲۸۸۴: به شکرخنده بتا نرخ شکر می‌شکنی

 

غزل ۲۸۸۵: هله آن به که خوری این می و از دست روی

 

غزل ۲۸۸۶: اگر امشب بر من باشی و خانه نروی

 

غزل ۲۸۸۷: بده ای کف تو را قاعده لطف افزایی

 

غزل ۲۸۸۸: به شکرخنده اگر می‌ببرد جان ز کسی

 

غزل ۲۸۸۹: ای که تو چشمه حیوان و بهار چمنی

 

غزل ۲۸۹۰: سخن تلخ مگو ای لب تو حلوایی

 

غزل ۲۸۹۱: هر کی از نیستی آید به سوی او خبری

 

غزل ۲۸۹۲: ای شه جاودانی وی مه آسمانی

 

غزل ۲۸۹۳: قدر غم گر چشم سر بگریستی

 

غزل ۲۸۹۴: با چنین رفتن به منزل کی رسی

 

غزل ۲۸۹۵: چاره‌ای کو بهتر از دیوانگی

 

غزل ۲۸۹۶: قره العین منی ای جان بلی

 

غزل ۲۸۹۷: بوی باغ و گلستان آید همی

 

غزل ۲۸۹۸: هر دم ای دل سوی جانان می‌روی

 

غزل ۲۸۹۹: بار دیگر عزم رفتن کرده‌ای

 

غزل ۲۹۰۰: بوی مشکی در جهان افکنده‌ای

 

غزل ۲۹۰۱: فارغم گر گشت دل آواره‌ای

 

غزل ۲۹۰۲: ای درآورده جهانی را ز پای

 

غزل ۲۹۰۳: باوفا یارا جفا آموختی

 

غزل ۲۹۰۴: عاقبت از عاشقان بگریختی

 

غزل ۲۹۰۵: اندرآ در خانه یارا ساعتی

 

غزل ۲۹۰۶: گوید آن دلبر که چون همدل شدی

 

غزل ۲۹۰۷: آفتابا سوی مه رویان شدی

 

غزل ۲۹۰۸: باوفاتر گشت یارم اندکی

 

غزل ۲۹۰۹: هست امروز آنچ می‌باید بلی

 

غزل ۲۹۱۰: باز گردد عاقبت این در بلی

 

غزل ۲۹۱۱: طبع چیزی نو به نو خواهد همی

 

غزل ۲۹۱۲: با من ای عشق امتحان‌ها می‌کنی

 

غزل ۲۹۱۳: باز چون گل سوی گلشن می‌روی

 

غزل ۲۹۱۴: ناگهان اندردویدم پیش وی

 

غزل ۲۹۱۵: خوش بود گر کاهلی یک سو نهی

 

غزل ۲۹۱۶: مرحبا ای پرده تو آن پرده‌ای

 

غزل ۲۹۱۷: هیچ خمری بی‌خماری دیده‌ای

 

غزل ۲۹۱۸: می‌زنم حلقهٔ درِ هر خانه‌ای

 

غزل ۲۹۱۹: گر سران را بی‌سری درواستی

 

غزل ۲۹۲۰: ای بهار سبز و تر شاد آمدی

 

غزل ۲۹۲۱: ساقی این جا هست ای مولا؟ بلی

 

غزل ۲۹۲۲: هم تو شمعی هم تو شاهد هم تو می

 

غزل ۲۹۲۳: باد بین اندر سرم از باده‌ای

 

غزل ۲۹۲۴: آه از عشق جمال حوره‌ای

 

غزل ۲۹۲۵: ای دلی کز گلشکر پرورده‌ای

 

غزل ۲۹۲۶: گر در آب و گر در آتش می‌روی

 

غزل ۲۹۲۷: ز کجا آمده‌ای می‌دانی

 

غزل ۲۹۲۸: آنچ در سینه نهان می‌داری

 

غزل ۲۹۲۹: ای خیالی که به دل می‌گذری

 

غزل ۲۹۳۰: تو چرا جمله نبات و شکری

 

غزل ۲۹۳۱: از دلبر نهانی گر بوی جان بیابی

 

غزل ۲۹۳۲: چه باشد ای برادر یک شب اگر نخسپی

 

غزل ۲۹۳۳: ای آنک امام عشقی تکبیر کن که مستی

 

غزل ۲۹۳۴: گفتی شکار گیرم رفتی شکار گشتی

 

غزل ۲۹۳۵: گر چه به زیر دلقی شاهی و کیقبادی

 

غزل ۲۹۳۶: ای نوبهار خندان از لامکان رسیدی

 

غزل ۲۹۳۷: از بهر مرغ خانه چون خانه‌ای بسازی

 

غزل ۲۹۳۸: آن مه چو در دل آید او را عجب شناسی

 

غزل ۲۹۳۹: ما را مسلم آمد هم عیش و هم عروسی

 

غزل ۲۹۴۰: چون زخمه رجا را بر تار می‌کشانی

 

غزل ۲۹۴۱: ای گوهر خدایی آیینه معانی

 

غزل ۲۹۴۲: اندر مصاف ما را در پیش رو سپر نی

 

غزل ۲۹۴۳: گرمی مجوی الا از سوزش درونی

 

غزل ۲۹۴۴: ای مبدعی که سگ را بر شیر می‌فزایی

 

غزل ۲۹۴۵: ای حیله‌هات شیرین تا کی مرا فریبی

 

غزل ۲۹۴۶: دی عهد و توبه کردی امروز درشکستی

 

غزل ۲۹۴۷: یا من عجب فتادم یا تو عجب فتادی

 

غزل ۲۹۴۸: ای کرده رو چو سرکه چه گردد ار بخندی

 

غزل ۲۹۴۹: در غیب هست عودی کاین عشق از او است دودی

 

غزل ۲۹۵۰: ای آنک جان ما را در گلشکر کشیدی

 

غزل ۲۹۵۱: زان خاک تو شدم تا بر من گهر بباری

 

غزل ۲۹۵۲: گر از شراب دوشین در سر خمار داری

 

غزل ۲۹۵۳: بازآمدی که ما را درهم زنی به شوری

 

غزل ۲۹۵۴: گر روشنی تو یارا یا خود سیه ضمیری

 

غزل ۲۹۵۵: چون روی آتشین را یک دم تو می‌نپوشی

 

غزل ۲۹۵۶: دل را تمام برکن ای جان ز نیک نامی

 

غزل ۲۹۵۷: اندر شکست جان شد پیدا لطیف جانی

 

غزل ۲۹۵۸: مطرب چو زخمه‌ها را بر تار می‌کشانی

 

غزل ۲۹۵۹: ای آنک جمله عالم از توست یک نشانی

 

غزل ۲۹۶۰: رقصان شو ای قراضه کز اصل اصل کانی

 

غزل ۲۹۶۱: در رنگ یار بنگر تا رنگ زندگانی

 

غزل ۲۹۶۲: با تو عتاب دارم جانا چرا چنینی

 

غزل ۲۹۶۳: می‌زن سه تا که یکتا گشتم مکن دوتایی

 

غزل ۲۹۶۴: دی دامنش گرفتم کای گوهر عطایی

 

غزل ۲۹۶۵: ای برده اختیارم تو اختیار مایی

 

غزل ۲۹۶۶: هر چند بی‌گه آیی بی‌گاه خیز مایی

 

غزل ۲۹۶۷: آمد ز نای دولت بار دگر نوایی

 

غزل ۲۹۶۸: ای چنگیان غیبی از راه خوش نوایی

 

غزل ۲۹۶۹: بوی کباب داری تو نیز دل کبابی

 

غزل ۲۹۷۰: با صد هزار دستان آمد خیال یاری

 

غزل ۲۹۷۱: اندر قمارخانه چون آمدی به بازی

 

غزل ۲۹۷۲: ای آن که مر مرا تو به از جان و دیده‌ای

 

غزل ۲۹۷۳: ای از جمال حسن تو عالم نشانه‌ای

 

غزل ۲۹۷۴: آن دم که دل کند سوی دلبر اشارتی

 

غزل ۲۹۷۵: هر روز بامداد به آیین دلبری

 

غزل ۲۹۷۶: شد جادوی حرام و حق از جادوی بری

 

غزل ۲۹۷۷: هر روز بامداد درآید یکی پری

 

غزل ۲۹۷۸: ای دل ز بامداد تو بر حال دیگری

 

غزل ۲۹۷۹: هر روز بامداد طلبکار ما تویی

 

غزل ۲۹۸۰: آن لحظه کآفتاب و چراغ جهان شوی

 

غزل ۲۹۸۱: ای سیرگشته از ما ما سخت مشتهی

 

غزل ۲۹۸۲: ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای

 

غزل ۲۹۸۳: ای ساقیی که آن می احمر گرفته‌ای

 

غزل ۲۹۸۴: ای مرغ گیر دام نهانی نهاده‌ای

 

غزل ۲۹۸۵: مه طلعتی و شهره قبایی بدیده‌ای

 

غزل ۲۹۸۶: ای عشق کز قدیم تو با ما یگانه‌ای

 

غزل ۲۹۸۷: ای جان و ای دو دیده بینا چگونه‌ای

 

غزل ۲۹۸۸: هر چند شیر بیشه و خورشیدطلعتی

 

غزل ۲۹۸۹: رویش ندیده پس مکنیدم ملامتی

 

غزل ۲۹۹۰: جان خاک آن مهی که خداش است مشتری

 

غزل ۲۹۹۱: ای عشق پرده در که تو در زیر چادری

 

غزل ۲۹۹۲: ای بس فراز و شیب که کردم طلب گری

 

غزل ۲۹۹۳: شاها بکش قطار که شهوار می‌کشی

 

غزل ۲۹۹۴: ای نای خوش نوای که دلدار و دلخوشی

 

غزل ۲۹۹۵: اندر میان جمع چه جان است آن یکی

 

غزل ۲۹۹۶: گر من ز دست بازی هر غم پژولمی

 

غزل ۲۹۹۷: ای آسمان که بر سر ما چرخ می‌زنی

 

غزل ۲۹۹۸: سوگند خورده‌ای که از این پس جفا کنی

 

غزل ۲۹۹۹: تا چند از فراق مرا کار بشکنی

 

غزل ۳۰۰۰: ساقی بیار باده سغراق ده منی

 

غزل ۳۰۰۱: ای نای بس خوش است کز اسرار آگهی

 

غزل ۳۰۰۲: شوری فتاد در فلک ای مه چه شسته‌ای

 

غزل ۳۰۰۳: ای کاشکی تو خویش زمانی بدانیی

 

غزل ۳۰۰۴: بزم و شراب لعل و خرابات و کافری

 

غزل ۳۰۰۵: آن دل که گم شده‌ست هم از جان خویش جوی

 

غزل ۳۰۰۶: سیمرغ و کیمیا و مقام قلندری

 

غزل ۳۰۰۷: دوش همه شب دوش همه شب گشتم من بر بام حبیبی

 

غزل ۳۰۰۸: خواجه سلام علیک گنج وفا یافتی

 

غزل ۳۰۰۹: آه که چه شیرین بتیست در تتق زرکشی

 

غزل ۳۰۱۰: روی من از روی تو دارد صد روشنی

 

غزل ۳۰۱۱: هر نفسی از درون دلبر روحانیی

 

غزل ۳۰۱۲: ای دل چون آهنت بوده چو آیینه‌ای

 

غزل ۳۰۱۳: یار در آخرزمان کرد طرب سازیی

 

غزل ۳۰۱۴: رو که به مهمان تو می‌نروم ای اخی

 

غزل ۳۰۱۵: جان و جهان می‌روی جان و جهان می‌بری

 

غزل ۳۰۱۶: بازرهان خلق را از سر و از سرکشی

 

غزل ۳۰۱۷: لاله ستانست از عکس تو هر شوره‌ای

 

غزل ۳۰۱۸: ای تو ز خوبی خویش آینه را مشتری

 

غزل ۳۰۱۹: ای که تو عشاق را همچو شکر می‌کشی

 

غزل ۳۰۲۰: پیشتر آ پیشتر چند از این رهزنی

 

غزل ۳۰۲۱: شیردلا صد هزار شیردلی کرده‌ای

 

غزل ۳۰۲۲: گفت مرا آن طبیب رو ترشی خورده‌ای

 

غزل ۳۰۲۳: قصر بود روح ما نی تل ویرانه‌ای

 

غزل ۳۰۲۴: بستگی این سماع هست ز بیگانه‌ای

 

غزل ۳۰۲۵: جای دگر بوده‌ای زانک تهی روده‌ای

 

غزل ۳۰۲۶: خیره چرا گشته‌ای خواجه مگر عاشقی

 

غزل ۳۰۲۷: نیست عجب صف زده پیش سلیمان پری

 

غزل ۳۰۲۸: ای صنم گلزاری چند مرا آزاری

 

غزل ۳۰۲۹: آه که دلم برد غمزه‌های نگاری

 

غزل ۳۰۳۰: سلمک الله نیست مثل تو یاری

 

غزل ۳۰۳۱: خوشدلم از یار همچنانک تو دیدی

 

غزل ۳۰۳۲: از پگه ای یار زان عقار سمایی

 

غزل ۳۰۳۳: چند دویدم سوی افندی

 

غزل ۳۰۳۴: می‌رسد ای جان باد بهاری

 

غزل ۳۰۳۵: دوش همه شب دوش همه شب

 

غزل ۳۰۳۶: گاه چو اشتر در وحل آیی

 

غزل ۳۰۳۷: به خاک پای تو ای مه هر آن شبی که بتابی

 

غزل ۳۰۳۸: ببرد عقل و دلم را براق عشق معانی

 

غزل ۳۰۳۹: هزار جان مقدس هزار گوهر کانی

 

غزل ۳۰۴۰: چه آفتاب جمالی که از مجره گشادی

 

غزل ۳۰۴۱: اگر مرا تو ندانی بپرس از شب تاری

 

غزل ۳۰۴۲: چو مهر عشق سلیمان به هر دو کون تو داری

 

غزل ۳۰۴۳: ز حد چون بگذشتی بیا بگوی که چونی

 

غزل ۳۰۴۴: گهی به سینه درآیی گهی ز روح برآیی

 

غزل ۳۰۴۵: من آن نیم که تو دیدی چو بینیم نشناسی

 

غزل ۳۰۴۶: چو صبحدم خندیدی در بلا بندیدی

 

غزل ۳۰۴۷: به جان تو ای طایی که سوی ما بازآیی

 

غزل ۳۰۴۸: تو آسمان منی من زمین به حیرانی

 

غزل ۳۰۴۹: ربود عقل و دلم را جمال آن عربی

 

غزل ۳۰۵۰: خدایگان جمال و خلاصه خوبی

 

غزل ۳۰۵۱: به عاقبت بپریدی و در نهان رفتی

 

غزل ۳۰۵۲: چه باده بود که در دور از بگه دادی

 

غزل ۳۰۵۳: ز قیل و قال تو گر خلق بو نبردندی

 

غزل ۳۰۵۴: منم که کار ندارم به غیر بی‌کاری

 

غزل ۳۰۵۵: بیا بیا که نیابی چو ما دگر یاری

 

غزل ۳۰۵۶: خورانمت می جان تا دگر تو غم نخوری

 

غزل ۳۰۵۷: اگر ز حلقه این عاشقان کران گیری

 

غزل ۳۰۵۸: ز بامداد درآورد دلبرم جامی

 

غزل ۳۰۵۹: چه باک دارد عاشق ز ننگ و بدنامی

 

غزل ۳۰۶۰: نهان شدند معانی ز یار بی‌معنی

 

غزل ۳۰۶۱: اگر تو یار نداری چرا طلب نکنی

 

غزل ۳۰۶۲: اگر تو مست شرابی چرا حشر نکنی

 

غزل ۳۰۶۳: به هر دلی که درآیی چو عشق بنشینی

 

غزل ۳۰۶۴: ز بامداد دلم می‌پرد به سودایی

 

غزل ۳۰۶۵: شدم به سوی چه آب همچو سقایی

 

غزل ۳۰۶۶: رسید ترکم با چهره‌های گل وردی

 

غزل ۳۰۶۷: تو در عقیله ترتیب کفش و دستاری

 

غزل ۳۰۶۸: فرست باده جان را به رسم دلداری

 

غزل ۳۰۶۹: نگاهبان دو دیده‌ست چشم دلداری

 

غزل ۳۰۷۰: اگر به خشم شود چرخ هفتم از تو بری

 

غزل ۳۰۷۱: دلا همای وصالی بپر چرا نپری

 

غزل ۳۰۷۲: به من نگر که به جز من به هر کی درنگری

 

غزل ۳۰۷۳: بیا بیا که پشیمان شوی از این دوری

 

غزل ۳۰۷۴: مسلم آمد یار مرا دل افروزی

 

غزل ۳۰۷۵: بیا بیا که تو از نادرات ایامی

 

غزل ۳۰۷۶: بلندتر شده‌ست آفتاب انسانی

 

غزل ۳۰۷۷: ایا مربی جان از صداع جان چونی

 

غزل ۳۰۷۸: ز آب تشنه گرفته‌ست خشم می‌بینی

 

غزل ۳۰۷۹: بیامدیم دگربار سوی مولایی

 

غزل ۳۰۸۰: تو نور دیده جان یا دو دیده مایی

 

غزل ۳۰۸۱: تو عاشقی چه کسی از کجا رسیدستی

 

غزل ۳۰۸۲: رهید جان دوم از خودی و از هستی

 

غزل ۳۰۸۳: بیا بیا که چو آب حیات درخوردی

 

غزل ۳۰۸۴: به جان تو که بگویی وطن کجا داری

 

غزل ۳۰۸۵: به حق آنک تو جان و جهان جانداری

 

غزل ۳۰۸۶: شبی که دررسد از عشق پیک بیداری

 

غزل ۳۰۸۷: اگر تو همره بلبل ز بهر گلزاری

 

غزل ۳۰۸۸: حرام گشت از این پس فغان و غمخواری

 

غزل ۳۰۸۹: به اهل پرده اسرارها ببر خبری

 

غزل ۳۰۹۰: بجه بجه ز جهان تا شه جهان باشی

 

غزل ۳۰۹۱: اگر دمی بگذاری هوا و نااهلی

 

غزل ۳۰۹۲: هزار جان مقدس فدای سلطانی

 

غزل ۳۰۹۳: نگفتمت که تو سلطان خوبرویانی

 

غزل ۳۰۹۴: بگو به جان مسافر ز رنج‌ها چونی

 

غزل ۳۰۹۵: از این درخت بدان شاخ و بر نمی‌بینی

 

غزل ۳۰۹۶: ز بامداد دلم می‌جهد به سودایی

 

غزل ۳۰۹۷: بیا بیا که شدم در غم تو سودایی

 

غزل ۳۰۹۸: ترش ترش بنشستی بهانه دربستی

 

غزل ۳۰۹۹: بداد پندم استاد عشق از استادی

 

غزل ۳۱۰۰: ببست خواب مرا جاودانه دلداری

 

غزل ۳۱۰۱: کسی که باده خورد بامداد زین ساقی

 

غزل ۳۱۰۲: برست جان و دلم از خودی و از هستی

 

غزل ۳۱۰۳: پدید گشت یکی آهوی در این وادی

 

غزل ۳۱۰۴: طواف کعبه دل کن اگر دلی داری

 

غزل ۳۱۰۵: ز صبحگاه فتادم به دست سرمستی

 

غزل ۳۱۰۶: فرست بادهٔ جان را به رسم دلداری

 

غزل ۳۱۰۷: میان تیرگی خواب و نور بیداری

 

غزل ۳۱۰۸: به دست هجر تو زارم تو نیز می‌دانی

 

غزل ۳۱۰۹: کالی تیشبی آپانسو، ای افندی چلبی

 

غزل ۳۱۱۰: جان جان مایی، خوش‌تر از حلوایی

 

غزل ۳۱۱۱: تو چنین نبودی تو چنین چرایی

 

غزل ۳۱۱۲: تو خدای خویی تو صفات هویی

 

غزل ۳۱۱۳: نه ز عاقلانم که ز من بگیری

 

غزل ۳۱۱۴: عشق تو خواند مرا کز من چه می‌گذری

 

غزل ۳۱۱۵: در لطف اگر بروی شاه همه چمنی

 

غزل ۳۱۱۶: دلا گر مرا تو ببینی ندانی

 

غزل ۳۱۱۷: پذیرفت این دل ز عشقت خرابی

 

غزل ۳۱۱۸: نگارا، چرا قول دشمن شنیدی؟!

 

غزل ۳۱۱۹: نشانت کی جوید که تو بی‌نشانی

 

غزل ۳۱۲۰: اگر چه لطیفی و زیبالقایی

 

غزل ۳۱۲۱: هم ایثار کردی هم ایثار گفتی

 

غزل ۳۱۲۲: الا میر خوبان هلا تا نرنجی

 

غزل ۳۱۲۳: به حیلت تو خواهی که در را ببندی

 

غزل ۳۱۲۴: چو عشقش برآرد سر از بی‌قراری

 

غزل ۳۱۲۵: بتا گر مرا تو ببینی ندانی

 

غزل ۳۱۲۶: گل سرخ دیدم شدم زعفرانی

 

غزل ۳۱۲۷: عجب‌العجایب توی در کیایی

 

غزل ۳۱۲۸: تو هر چند صدری شه مجلسی

 

غزل ۳۱۲۹: رضیت بما قسم‌الله لی

 

غزل ۳۱۳۰: تماشا مرو نک تماشا تویی

 

غزل ۳۱۳۱: الا هات حمرا کالعندم

 

غزل ۳۱۳۲: خواهیم یارا کامشب نخسپی

 

غزل ۳۱۳۳: حدی نداری در خوش لقایی

 

غزل ۳۱۳۴: تو جان مایی، ماه سمایی

 

غزل ۳۱۳۵: با چرخ گردان تیره هوایی

 

غزل ۳۱۳۶: خواهی ز جنون بویی ببری

 

غزل ۳۱۳۷: سلطان منی سلطان منی

 

غزل ۳۱۳۸: آن به که مرا تمکین نکنی

 

غزل ۳۱۳۹: صنما خرگه توم که بسازی و برکنی

 

غزل ۳۱۴۰: صنما بر همه جهان تو چو خورشید سروری

 

غزل ۳۱۴۱: ای خجل از تو شکر و آزادی

 

غزل ۳۱۴۲: حکم نو کن که شاه دورانی

 

غزل ۳۱۴۳: مستی و عاشقانه می‌گویی

 

غزل ۳۱۴۴: بحر ما را کنار بایستی

 

غزل ۳۱۴۵: آوخ آوخ چو من وفاداری

 

غزل ۳۱۴۶: ای دلزار محنت و بلا داری

 

غزل ۳۱۴۷: ساقیا ساقیا روا داری

 

غزل ۳۱۴۸: تا شدستی امیر چوگانی

 

غزل ۳۱۴۹: مستم از باده‌های پنهانی

 

غزل ۳۱۵۰: من مرید توام مراد تویی

 

غزل ۳۱۵۱: چند اندر میان غوغایی

 

غزل ۳۱۵۲: گر چه تو نیم شب رسیدستی

 

غزل ۳۱۵۳: ز اول بامداد سر مستی

 

غزل ۳۱۵۴: ز اول بامداد سرمستی

 

غزل ۳۱۵۵: در غم یار یار بایستی

 

غزل ۳۱۵۶: در غم یار، یار بایستی

 

غزل ۳۱۵۷: آنکه چون ابر خواند کف ترا

 

غزل ۳۱۵۸: رو، مسلم تراست بی‌کاری

 

غزل ۳۱۵۹: زندگانی مجلس سامی

 

غزل ۳۱۶۰: جان جانی و جان صد جانی

 

غزل ۳۱۶۱: خامشی ناطقی مگر جانی

 

غزل ۳۱۶۲: ای که مستک شدی و می‌گویی

 

غزل ۳۱۶۳: عشق در کفر کرد اظهاری

 

غزل ۳۱۶۴: مست و خوشی باده کجا خورده‌ای؟

 

غزل ۳۱۶۵: جان و جهان! دوش کجا بوده‌ای

 

غزل ۳۱۶۶: ای دل سرمست، کجا می‌پری؟

 

غزل ۳۱۶۷: از مه من مست دو صد مشتری

 

غزل ۳۱۶۸: یا ملک المغرب والمشرق

 

غزل ۳۱۶۹: گر نه شکار غم دلدارمی

 

غزل ۳۱۷۰: ای که تو از عالم ما می‌روی

 

غزل ۳۱۷۱: خشم مرو خواجه! پشیمان شوی

 

غزل ۳۱۷۲: ای که ازین تنگ قفس می‌پری

 

غزل ۳۱۷۳: باده ده، ای ساقی هر متقی

 

غزل ۳۱۷۴: صد دل و صد جان بدمی دادمی

 

غزل ۳۱۷۵: کار به پیری و جوانیستی

 

غزل ۳۱۷۶: کردم با کان گهر آشتی

 

غزل ۳۱۷۷: آدمیی، آدمیی، آدمی

 

غزل ۳۱۷۸: در دل من پردهٔ نو می‌زنی

 

غزل ۳۱۷۹: این طریق دارهم یا سندی و سیدی

 

غزل ۳۱۸۰: اخلائی! اخلائی! صفونی عند مولایی

 

غزل ۳۱۸۱: ما انصف ندمانی، لو انکر ادمانی

 

غزل ۳۱۸۲: بغداد همانست که دیدی و شنیدی

 

غزل ۳۱۸۳: ای جان، چندان خوبی، نوباوهٔ یعقوبی

 

غزل ۳۱۸۴: کسی کو را بود خلق خدایی

 

غزل ۳۱۸۵: عزیزی و کریم و لطف داری

 

غزل ۳۱۸۶: بگو ای تازه رو، کم کن ملولی

 

غزل ۳۱۸۷: اتی‌النیروز مسرورالجنان

 

غزل ۳۱۸۸: ادر کاسی و دعنی عن فنونی

 

غزل ۳۱۸۹: یا ساقی اسقنی براح

 

غزل ۳۱۹۰: سلب‌العشق فادی، حصل‌الیوم مرادی

 

غزل ۳۱۹۱: کالی تیشی آینوسؤای افندی چلبی

 

غزل ۳۱۹۲: لا یغرنک سد هوس عن رایی

 

غزل ۳۱۹۳: غدرالعشق فزلت قدمی

 

غزل ۳۱۹۴: وقتت خوش ای حبیبی، بشنو بحق یاری

 

غزل ۳۱۹۵: درهم شکن چو شیشه خود را، چو مست جامی

 

غزل ۳۱۹۶: بار منست او بچه نغزی، خواجه اگرچه همه مغزی

 

غزل ۳۱۹۷: سیدی ایم هو کی، خذیدی ایم هو کی

 

غزل ۳۱۹۸: گهی پرده‌سوزی، گهی پرده‌داری

 

غزل ۳۱۹۹: الام طماعیه العاذل

 

غزل ۳۲۰۰: هذا طبیبی، عند الدوآء

 

غزل ۳۲۰۱: یا ساقی الحی اسمع سؤالی

 

غزل ۳۲۰۲: هذا سیدی، هذا سندی

 

غزل ۳۲۰۳: طیب‌الله عیشکم، لا اوحش‌الله من ابی

 

غزل ۳۲۰۴: یا ملک المبعث والمحشر

 

غزل ۳۲۰۵: روزن دل! آه چه خوش روزنی

 

غزل ۳۲۰۶: اضحکنی بنظره، قلت له فهکذی

 

غزل ۳۲۰۷: قد اسکرنی ربی من قهوه مد راری

 

غزل ۳۲۰۸: الا فی‌الغشق تشریفی و عیدی

 

غزل ۳۲۰۹: نسیت الیوم من عشقی صلاتی

 

غزل ۳۲۱۰: اتاک الصوم فی حلل السعود

 

غزل ۳۲۱۱: نسیم‌الصبح جد بابتشار

 

غزل ۳۲۱۲: الا یا مالکا رق‌الزمان

 

غزل ۳۲۱۳: املا قدح البقا ندیمی!

 

غزل ۳۲۱۴: یا مالک دمه الزمان

 

غزل ۳۲۱۵: یا ساقیهالمدام هاتی

 

غزل ۳۲۱۶: طارت حیلی و زال حیلی

 

غزل ۳۲۱۷: قالت الکأس ارفعونی کم تحبسونی

 

غزل ۳۲۱۸: ترکبن طبقا عن طبق مولائی

 

غزل ۳۲۱۹: اسفا لقلبی یوما هجرالحبیب داری

 

غزل ۳۲۲۰: لا قی‌الفراش نارا کن هکذا حبیبی

 

غزل ۳۲۲۱: الا حریم لیلی، علیکم سلامی

 

غزل ۳۲۲۲: اخرج عن‌المکان، یا صارم‌الزمان

 

غزل ۳۲۲۳: یا من یزید حسنک حقا تحیری

 

غزل ۳۲۲۴: یا ویح نفسنا بفوات الفضائل

 

غزل ۳۲۲۵: یا ملک‌المحشر، ترحم لا ترتشی

 

غزل ۳۲۲۶: قلت له مصیحا یا ملک‌المشرق

 

غزل ۳۲۲۷: یا ساقی الراح خذ و امرلاء به طاسی

 

غزل ۳۲۲۸: ایا ملتقی العیش کم تبعدی

 

غزل ۳۲۲۹: یا ولی نعمتی و سلطانی

 

غزل ۳۲۳۰: یا سندا لحاظه عاقلتی و مسکنی

تکه ۱: کدیه‌ئی می‌کنم سبک بشنو

 

تکه ۲: قصابی سوی گولی گوشت انداخت

اول: هم روت خوش هم خوت خوش هم پیچ زلف و هم قفا

دوم: ماه رمضان آمد ای یار قمر سیما

سوم: حد و اندازه ندارد نالها و آه را

چهارم: ای دریغا که شب آمد همه گشتیم جدا

پنجم: آنچ دیدی تو ز درد دلم افزود بیا

ششم: ای ساقیان مشفق سودا فزود سودا

هفتم: مستی و عاشقی و جوانی و یار ما

هشتم: بلبل سرمست برای خدا

نهم: باز این دل سرمستم دیوانهٔ آن بندست

دهم: هست کسی کو چو من اشکار نیست

یازدهم: بیا، که باز جانها را شهنشه باز می‌خواند

دوازدهم: زان بادهٔ صوفی بود از جام، مجرد

سیزدهم: پیکان آسمان که به اسرار ما درند

چهاردهم: ای قد و بالای تو حسرت سرو بلند

پانزدهم: ای یار گرم دار، و دلارام گرم دار

شانزدهم: بیار آن می که ما را تو بدان بفریفتی ز اول

هفدهم: گر دلت گیرد و گر گردی مول

هجدهم: نامه رسید زان جهان بهر مراجعت برم

نوزدهم: ای خواب به روز همدمانم

بیستم: هله درده می بگزیده که مهمان توم

بیست و یکم: هله، رفتیم و گرانی ز جمالت بردیم

بیست و دوم: هله خیزید که تا خویش ز خود دور کنیم

بیست و سوم: هرگز ندانستم که مه آید به صورت بر زمین

بیست و چهارم: امروز به قونیه، می‌خندد صد مه رو

بیست و پنجم: شب مست یار بودم و در های های او

بیست و ششم: ای جان مرا از غم و اندیشه خریده

بیست و هفتم: ای درد دهنده‌ام دوا ده

بیست و هشتم: ای آنک ما را از زمین بر چرخ اخضر می‌کشی

بیست و نهم: با شیر رو به شانگی آوردمان دیوانگی

سی‌ام: عجب سروی، عجب ماهی، عجب یاقوت و مرجانی

سی و یکم: اگر سوزد درون تو چو عود خام، ای ساقی

سی‌و دوم: شاهنشه مایی تو و به گلبرگ مایی

سی‌و سوم: رها کن ناز، تا تنها نمانی

سی‌وچهارم: جهان اندر گشاده شد جهانی

سی‌پنجم: زهی دریا زهی بحر حیاتی

سی و ششم: فتاد این دل به عشق پادشاهی

سی ‌و هفتم: ای بانگ و صلای آن جهانی

سی و هشتم: هر روز بگه ز در درآیی

سی و نهم: مستیان در عربده، رفتند و رفتم گوشه‌ای

چهلم: هله نوش کن شرابی، شده آتشی به تیزی

چهل و یکم: تو برو، که من ازینجا بنمی‌روم به جایی

چهل و دوم: ماییم و بخت خندان، تا تو امیر مایی

چهل و سوم: زین دودناک خانه گشادند روزنی

چهل و چهارم: گر مه و گز زهره و گر فرقدی

رباعی ۱: آن دل که شد او قابل انوار خدا

 

رباعی ۲: آن شمع رخ تو لگنی نیست بیا

 

رباعی ۳: آن کس که ترا نقش کند او تنها

 

رباعی ۴: آن لعل سخن که جان دهد مرجان را

 

رباعی ۵: آن وقت که بحر کل شود ذات مرا

 

رباعی ۶: آواز ترا طبع دل ما بادا

 

رباعی ۷: از آتش عشق در جهان گرمیها

 

رباعی ۸: از بادهٔ لعل ناب شد گوهر ما

 

رباعی ۹: از حال ندیده تیره ایامان را

 

رباعی ۱۰: از ذکر بسی نور فزاید مه را

 

رباعی ۱۱: افسوس که بیگاه شد و ما تنها

 

رباعی ۱۲: انجیرفروش را چه بهتر جانا

 

رباعی ۱۳: اول به هزار لطف بنواخت مرا

 

رباعی ۱۴: ای آنکه چو آفتاب فرداست بیا

 

رباعی ۱۵: ای آنکه نیافت ماه شب گرد ترا

 

رباعی ۱۶: ای اشک روان بگو دل‌افزای مرا

 

رباعی ۱۷: ای باد سحر خبر بده مر ما را

 

رباعی ۱۸: ای چرخ فلک به مکر و بدسازیها

 

رباعی ۱۹: ای خواجه به خواب درنبینی ما را

 

رباعی ۲۰: ای داده بنان گوهر ایمانی را

 

رباعی ۲۱: ای در سر زلف تو پریشانیها

 

رباعی ۲۲: ای دریا دل تو گوهر و مرجان را

 

رباعی ۲۳: ای دل بچه زهره خواستی یاری را

 

رباعی ۲۴: ای دوست به دوستی قرینیم ترا

 

رباعی ۲۵: ای سبزی هر درخت و هر باغ و گیا

 

رباعی ۲۶: ای شب شادی همیشه بادی شادا

 

رباعی ۲۷: این آتش عشق می‌پزاند ما را

 

رباعی ۲۸: این روزه چو غربال به بیزد جان را

 

رباعی ۲۹: ای آنکه گرفت شربت از مشرب ما

 

رباعی ۳۰: با عشق روان شد از عدم مرکب ما

 

رباعی ۳۱: بر رهگذر بلا نهادم دل را

 

رباعی ۳۲: پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

 

رباعی ۳۳: بیگاه شده است لیک مر سیران را

 

رباعی ۳۴: تا از تو جدا شده است آغوش مرا

 

رباعی ۳۵: تا با تو بوم نخسبم از یاریها

 

رباعی ۳۶: تا چند از این غرور بسیار ترا

 

رباعی ۳۷: تا عشق ترا است این شکرخائیها

 

رباعی ۳۸: تا کی باشی ز دور نظارهٔ ما

 

رباعی ۳۹: تا نقش خیال دوست با ماست دلا

 

رباعی ۴۰: جانا به هلاک بنده مستیز و بیا

 

رباعی ۴۱: جز عشق نبود هیچ دمساز مرا

 

رباعی ۴۲: چو نزود نبشته بود حق فرقت ما

 

رباعی ۴۳: خود را به خیل درافکنم مست آنجا

 

رباعی ۴۴: در جای تو جا نیست به جز آن جان را

 

رباعی ۴۵: در چشم ببین دو چشم آن مفتون را

 

رباعی ۴۶: در سر دارم ز می پریشانیها

 

رباعی ۴۷: دستان کسی دست زنان کرد مرا

 

رباعی ۴۸: دل گفت به جان کای خلف هر دو سرا

 

رباعی ۴۹: دود دل ما نشان سوداست دلا

 

رباعی ۵۰: دیدم در خواب ساقی زیبا را

 

رباعی ۵۱: زنهار دلا به خود مده ره غم را

 

رباعی ۵۲: طنبور چو تن تن برآرد به نوا

 

رباعی ۵۳: عاشق شب خلوت از پی پی گم را

 

رباعی ۵۴: عاشق همه سال مست و رسوا بادا

 

رباعی ۵۵: عشق تو بکشت ترکی و تازی را

 

رباعی ۵۶: عشقست طریق و راه پیغمبر ما

 

رباعی ۵۷: عمریست ندیده‌ایم گلزار ترا

 

رباعی ۵۸: غم خود که بود که یاد آریم او را

 

رباعی ۵۹: گر بوی نمی‌بری در این کوی میا

 

رباعی ۶۰: گر جان داری بیا و جان باز آنجا

 

رباعی ۶۱: گر در طلب خودی ز خود بیرون‌آ

 

رباعی ۶۲: گر عمر بشد عمر دگر داد خدا

 

رباعی ۶۳: گر من میرم مرا بیارید شما

 

رباعی ۶۴: کوتاه کند زمانه این دمدمه را

 

رباعی ۶۵: گویم که کیست روح‌افزا مرا

 

رباعی ۶۶: گه می‌گفتم که من امیرم خود را

 

رباعی ۶۷: لاحول ولا دور کند آن غم را

 

رباعی ۶۸: ما اطیب ما الذما احلانا

 

رباعی ۶۹: من تجربه کردم صنم خوش‌خو را

 

رباعی ۷۰: من ذره و خورشید لقائی تو مرا

 

رباعی ۷۱: منصور بدآن خواجه که در راه خدا

 

رباعی ۷۲: مولای اناالتائب مما سلفا

 

رباعی ۷۳: می‌آمد یار مست و تنها تنها

 

رباعی ۷۴: نور فلکست این تن خاکی ما

 

رباعی ۷۵: هان ای سفری عزم کجایست کجا

 

رباعی ۷۶: یک چند به تقلید گزیدم خود را

 

رباعی ۷۷: یک طرفه عصاست موسی این رمه را

 

ب

رباعی ۷۸: آن لقمه که در دهان نگنجد به طلب

 

رباعی ۷۹: آنی که فلک با تو درآید به طرب

 

رباعی ۸۰: از بانگ سرافیل دمیده است رباب

 

رباعی ۸۱: امروز چو هر روز خرابیم خراب

 

رباعی ۸۲: امشب ز برای دل اصحاب مخسب

 

رباعی ۸۳: اندیشه مکن بکن تو خود را در خواب

 

رباعی ۸۴: اندیشه و غم را نبود هستی و تاب

 

رباعی ۸۵: ای آنکه تو دیر آمده‌ای در کتاب

 

رباعی ۸۶: ای آنکه تو یوسف منی من یعقوب

 

پ

رباعی ۸۷: ای دل دو سه شام تا سحرگاه مخسب

 

رباعی ۸۸: ای روی ترا غلام گلنار مخسپ

 

رباعی ۸۹: ای ماه چنین شبی تو مهوار مخسب

 

رباعی ۹۰: این باد سحر محرم رازست مخسب

 

رباعی ۹۱: ای یار که نیست همچو تو یار مخسب

 

رباعی ۹۲: بردار حجابها به یکبار امشب

 

رباعی ۹۳: بی‌جام در این دور شرابست شراب

 

رباعی ۹۴: بی‌طاعت دین بهشت رحمان مطلب

 

رباعی ۹۵: بیکار مشین درآ درآمیز شتاب

 

رباعی ۹۶: حاجت نبود مستی ما را به شراب

 

رباعی ۹۷: خواب آمد و در چشم نبد موضع خواب

 

رباعی ۹۸: دانیکه چه میگوید این بانگ رباب

 

رباعی ۹۹: در چشم آمد خیال آن در خوشاب

 

رباعی ۱۰۰: دل در هوس تو چون ربابست رباب

 

رباعی ۱۰۱: ساقی در ده برای دیدار صواب

 

رباعی ۱۰۲: سبحان‌الله من و تو ای در خوشاب

 

رباعی ۱۰۳: شب گردم گرد شهر چون باد و چو آب

 

رباعی ۱۰۴: شب گشت درین سینه چه سوز است عجب

 

رباعی ۱۰۵: علمی که ترا گره گشاید به طلب

 

رباعی ۱۰۶: گر آب حیات خوشگواری ای خواب

 

رباعی ۱۰۷: گرم آمد عاشقانه و چست شتاب

 

رباعی ۱۰۸: گر می‌خواهی بقا و پیروز مخسب

 

رباعی ۱۰۹: مستند مجردان اسرار امشب

 

رباعی ۱۱۰: هستم به وصال دوست دلشاد امشب

 

رباعی ۱۱۱: یارب یارب به حق تسبیح رباب

 

رباعی ۱۱۲: یاری کن و یار باش ای یار مخسب

 

ت

رباعی ۱۱۳: آب حیوان در آب و گل پیدا نیست

 

رباعی ۱۱۴: آری صنما بهانه خود کم بودت

 

رباعی ۱۱۵: آسوده کسی که در کم و بیشی نیست

 

رباعی ۱۱۶: آمد بر من چو در کفم زر پنداشت

 

رباعی ۱۱۷: آن آتش ساده که ترا خورد و بکاست

 

رباعی ۱۱۸: آن بت که جمال و زینت مجلس ماست

 

رباعی ۱۱۹: آن پیش روی که جان او پیش صف است

 

رباعی ۱۲۰: آن تلخ سخنها که چنان دل شکن است

 

رباعی ۱۲۱: آنجا که توئی همه غم و جنگ و جفاست

 

رباعی ۱۲۲: آن جان که از او دلبر ما شادانست

 

رباعی ۱۲۳: آن جاه و جمالی که جهان‌افروز است

 

رباعی ۱۲۴: آن چشم فراز از پی تاب شده است

 

رباعی ۱۲۵: آن چشم که خون گشت غم او را جفت است

 

رباعی ۱۲۶: آن چیست کز او سماعها را شرف است

 

رباعی ۱۲۷: آن چیست که لذتست از او در صورت

 

رباعی ۱۲۸: آن خواجه که بار او همه قند تر است

 

رباعی ۱۲۹: آن دم که مرا بگرد تو دورانست

 

رباعی ۱۳۰: آن را که بود کار نه زین یارانست

 

رباعی ۱۳۱: آن را که خدای چون تو یاری داده است

 

رباعی ۱۳۲: آن را که غمی باشد و بتواند گفت

 

رباعی ۱۳۳: آن روح که بسته بود در نقش صفات

 

رباعی ۱۳۴: آن روی ترش نیست چنینش فعل است

 

رباعی ۱۳۵: آن سایهٔ تو جایگه و خانهٔ ما است

 

رباعی ۱۳۶: آن شاه که خاک پای او تاج سر است

 

رباعی ۱۳۷: آن شب که ترا به خواب بینم پیداست

 

رباعی ۱۳۸: آن شه که ز چاکران بدخو نگریخت

 

رباعی ۱۳۹: آن عشق مجرد سوی صحرا می‌تاخت

 

رباعی ۱۴۰: آن قاضی ما چو دیگران قاضی نیست

 

رباعی ۱۴۱: آنکس که امید یاری غم داده است

 

رباعی ۱۴۲: آنکس که بروی خواب او رشک پریست

 

رباعی ۱۴۳: آنکس که ترا به چشم ظاهر دیده است

 

رباعی ۱۴۴: آنکس که درون سینه را دل پنداشت

 

رباعی ۱۴۵: آنکس که ز سر عاشقی باخبر است

 

رباعی ۱۴۶: آنکس که سرت برید غمخوار تو اوست

 

رباعی ۱۴۷: آنکو ز نهال هوست شبخیزانست

 

رباعی ۱۴۸: آن نور مبین که در جبین ما هست

 

رباعی ۱۴۹: آواز تو ارمغان نفخ صور است

 

رباعی ۱۵۰: از بسکه دل تو دام حیلت افراخت

 

رباعی ۱۵۱: از بی‌یاری ظریفتر یاری نیست

 

رباعی ۱۵۲: از جمله طمع بریدنم آسانست

 

رباعی ۱۵۳: از حلقهٔ گوش از دلم باخبر است

 

رباعی ۱۵۴: از دوستی دوست نگنجم در پوست

 

رباعی ۱۵۵: از دیدن اغیار چو ما را مدد است

 

رباعی ۱۵۶: از عهد مگو که او نه بر پای من است

 

رباعی ۱۵۷: از کفر و ز اسلام برون صحرائیست

 

رباعی ۱۵۸: از نوح سفینه ایست میراث نجات

 

رباعی ۱۵۹: العین لفقدکم کثیرالعبرات

 

رباعی ۱۶۰: افغان کردم بر آن فغانم می‌سوخت

 

رباعی ۱۶۱: افکند مرا دلم به غوغا و گریخت

 

رباعی ۱۶۲: امروز چه روز است که خورشید دوتاست

 

رباعی ۱۶۳: امروز در این خانه کسی رقصانست

 

رباعی ۱۶۴: امروز من و جام صبوحی در دست

 

رباعی ۱۶۵: امروز مهم دست زنان آمده است

 

رباعی ۱۶۶: امشب آمد خیال آن دلبر چست

 

رباعی ۱۶۷: امشب شب آن دولت بی‌پایانست

 

رباعی ۱۶۸: امشب شب آنست که جان شبهاست

 

رباعی ۱۶۹: امشب شب من بسی ضعیف و زار است

 

رباعی ۱۷۰: امشب منم و طواف کاشانهٔ دوست

 

رباعی ۱۷۱: امشب هردل که همچو مه در طلب است

 

رباعی ۱۷۲: اندر دل من درون و بیرون همه او است

 

رباعی ۱۷۳: اندر سر ما همت کاری دگر است

 

رباعی ۱۷۴: انصاف بده که عشق نیکوکار است

 

رباعی ۱۷۵: او پاک شده است و خام ار در حرم است

 

رباعی ۱۷۶: ای آب حیات قطره از آب رخت

 

رباعی ۱۷۷: ای آمده بامداد شوریده و مست

 

رباعی ۱۷۸: ای آنکه درینجهان چو تو پاکی نیست

 

رباعی ۱۷۹: ای بنده بدان که خواجهٔ شرق اینست

 

رباعی ۱۸۰: ای بی‌خبر از مغز شده غره بپوست

 

رباعی ۱۸۱: ای تن تو نمیری که چنان جان با تست

 

رباعی ۱۸۲: ای جان جهان جان و جهان باقی نیست

 

رباعی ۱۸۳: ای جان خبرت هست که جانان تو کیست

 

رباعی ۱۸۴: ای جان ز دل تو بر دل من راهست

 

رباعی ۱۸۵: ای حسرت خوبان جهان روی خوشت

 

رباعی ۱۸۶: ای خرمنت از سنبلهٔ آب حیات

 

رباعی ۱۸۷: ای خواجه ترا غم جمال و جاهست

 

رباعی ۱۸۸: ای در دل من نشسته شد وقت نشست

 

رباعی ۱۸۹: ای دل تا ریش و خسته میدارندت

 

رباعی ۱۹۰: ای دل تو و درد او که درمان اینست

 

رباعی ۱۹۱: ای دوست مکن که روزها را فرداست

 

رباعی ۱۹۲: ای ذکر تو مانع تماشای تو دوست

 

رباعی ۱۹۳: ای ساقی اگر سعادتی هست تراست

 

رباعی ۱۹۴: ای ساقی جان مطرب ما را چه شده است

 

رباعی ۱۹۵: ای شب چه شبی که روزها چاکر تست

 

رباعی ۱۹۶: ای شب ز می تو مر مرا مستی نیست

 

رباعی ۱۹۷: ای طالب اگر ترا سر این راهست

 

رباعی ۱۹۸: ای عقل برو که عاقل اینجا نیست

 

رباعی ۱۹۹: ای فکر تو بر بسته نه پایت باز است

 

رباعی ۲۰۰: ای کز تو دلم پر سمن و یاسمنست

 

رباعی ۲۰۱: ای لعل و عقیق و در و دریا و درست

 

رباعی ۲۰۲: این بانگ خوش از جانب کیوان منست

 

رباعی ۲۰۳: این چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست

 

رباعی ۲۰۴: این چرخ و فلکها که حد بینش ماست

 

رباعی ۲۰۵: این جمله شرابهای بی‌جام کراست

 

رباعی ۲۰۶: این جو که تراست هر کسی جویان نیست

 

رباعی ۲۰۷: این سینهٔ پرمشغله از مکتب اوست

 

رباعی ۲۰۸: این شکل سفالین تنم جام دلست

 

رباعی ۲۰۹: این عشق شهست و رایتش پیدا نیست

 

رباعی ۲۱۰: این غمزه که می‌زنی ز نوری دگر است

 

رباعی ۲۱۱: این فتنه که اندر دل تنگ است ز چیست

 

رباعی ۲۱۲: این فصل بهار نیست فصلی دگر است

 

رباعی ۲۱۳: این گرمابه که خانهٔ دیوانست

 

رباعی ۲۱۴: این مستی من ز بادهٔ حمرا نیست

 

رباعی ۲۱۵: این من نه منم آنکه منم گوئی کیست

 

رباعی ۲۱۶: این نعره عاشقان ز شمع طرب است

 

رباعی ۲۱۷: این همدم اندرون که دم میدهدت

 

رباعی ۲۱۸: ای هر بیدار با خبرهای تو خفت

 

رباعی ۲۱۹: ای هرچه صدف بستهٔ دریای لبت

 

رباعی ۲۲۰: ای همچو خر و گاو که و جو طلبت

 

رباعی ۲۲۱: با تو سخنان بیزبان خواهم گفت

 

رباعی ۲۲۲: با جان دو روزه تو چنان گشتی جفت

 

رباعی ۲۲۳: باد آمد و گل بر سر میخواران ریخت

 

رباعی ۲۲۴: با دشمن تو چو یار بسیار نشست

 

رباعی ۲۲۵: با دل گفتم که دل از او جیحونست

 

رباعی ۲۲۶: باران به سر گرم دلی بر میریخت

 

رباعی ۲۲۷: با روز بجنگیم که چون روز گذشت

 

رباعی ۲۲۸: بازآی که یار بر سر پیمانست

 

رباعی ۲۲۹: با شاه هر آنکسی که در خرگاهست

 

رباعی ۲۳۰: با شب گفتم گر بمهت ایمانست

 

رباعی ۲۳۱: تا شب میگو که روز ما را شب نیست

 

رباعی ۲۳۲: با عشق کلاه بر کمر دوز خوش است

 

رباعی ۲۳۳: با عشق نشین که گوهر کان تو است

 

رباعی ۲۳۴: با ما ز ازل رفته قراری دگر است

 

رباعی ۲۳۵: با نی گفتم که بر تو بیداد ز کیست

 

رباعی ۲۳۶: با هرکه نشستی و نشد جمع دلت

 

رباعی ۲۳۷: با هستی و نیستیم بیگانگی است

 

رباعی ۲۳۸: پای تو گرفته‌ام ندارم ز تو دست

 

رباعی ۲۳۹: پائی که همی رفت به شبستان سر مست

 

رباعی ۲۴۰: برجه که سماع روح برپای شده است

 

رباعی ۲۴۱: برخیز و طواف کن بر آن قطب نجات

 

رباعی ۲۴۲: برکان شکر چند مگس را غوغاست

 

رباعی ۲۴۳: بر ما رقم خطا پرستی همه هست

 

رباعی ۲۴۴: بر من در وصل بسته میدارد دوست

 

رباعی ۲۴۵: پرورد به ناز و نعمت آن دوست مرا

 

رباعی ۲۴۶: بر هر جائیکه سرنهم مسجود او است

 

رباعی ۲۴۷: بر جزوم نشان معشوق منست

 

رباعی ۲۴۸: بستم سر خم باده و بوی برفت

 

رباعی ۲۴۹: بگذشت سوار غیب و گردی برخاست

 

رباعی ۲۵۰: بگرفت دلت زانکه ترا دل نگرفت

 

رباعی ۲۵۱: پس بر به جهانی که چو خون در رگ ماست

 

رباعی ۲۵۲: بیچاره‌تر از عاشق بیصبر کجاست

 

رباعی ۲۵۳: بی‌دیده اگر راه روی عین خطاست

 

رباعی ۲۵۴: بیرون ز تن و جان و روان درویش است

 

رباعی ۲۵۵: بیرون ز جهان کفر و ایمان جائیست

 

رباعی ۲۵۶: بیرون ز جهان و جان یکی دایهٔ ماست

 

رباعی ۲۵۷: بی‌یار نماند هرکه با یار بساخت

 

رباعی ۲۵۸: تا این فلک آینه‌گون بر کار است

 

رباعی ۲۵۹: تا با تو ز هستی تو هستی باقیست

 

رباعی ۲۶۰: تا چهرهٔ آفتاب جان رخشانست

 

رباعی ۲۶۱: تا حاصل دردم سبب درمان گشت

 

رباعی ۲۶۲: تا در دل من صورت آن رشک پریست

 

رباعی ۲۶۳: تا تن نبری دور زمانم کشته است

 

رباعی ۲۶۴: تا ظن نبری که این زمین بیهوشست

 

رباعی ۲۶۵: تا عرش ز سودای رخش ولوله‌هاست

 

رباعی ۲۶۶: تا من بزیم پیشه و کارم اینست

 

رباعی ۲۶۷: تا مهر نگار باوفایم بگرفت

 

رباعی ۲۶۸: تنها نه همین خنده و سیماش خوشست

 

رباعی ۲۶۹: توبه چکنم که توبه‌ام سایهٔ تست

 

رباعی ۲۷۰: توبه کردم که تا جانم برجاست

 

رباعی ۲۷۱: توبه که دل خویش چو آهن کرده است

 

رباعی ۲۷۲: تو سیر شدی من نشدم درمان چیست

 

رباعی ۲۷۳: تو کان جهانی و جهان نیم جو است

 

رباعی ۲۷۴: تهدید عدو چه بشنود عاشق راست

 

رباعی ۲۷۵: جانا غم تو ز هرچه گویی بتر است

 

رباعی ۲۷۶: جانم بر آن جان جهان رو کرده است

 

رباعی ۲۷۷: جان و سر آن یار که او پرده‌در است

 

رباعی ۲۷۸: جانی که به راه عشق تو در خطر است

 

رباعی ۲۷۹: جانی که حریف بود بیگانه شده است

 

رباعی ۲۸۰: جانی که شراب عشق ز آن سو خورده است

 

رباعی ۲۸۱: جانی و جهانی و جهان با تو خوش است

 

رباعی ۲۸۲: حسنت که همه جهان فسونش بگرفت

 

رباعی ۲۸۳: چشم تو ز روزگار خونریزتر است

 

رباعی ۲۸۴: چشمی دارم همه پر از صورت دوست

 

رباعی ۲۸۵: چنگی صنمی که ساز چنگش بنواست

 

رباعی ۲۸۶: چون دانستم که عشق پیوست منست

 

رباعی ۲۸۷: خون دلبر من میان دلداران نیست

 

رباعی ۲۸۸: چون دید مرا مست بهم برزد دست

 

رباعی ۲۸۹: چونی که ترش مگر شکربارت نیست

 

رباعی ۲۹۰: چیزیست که در تو بیتو جویان ویست

 

رباعی ۲۹۱: حاشا که به عالم از تو خوشتر یاریست

 

رباعی ۲۹۲: حاشا که دلم ز شب‌نشینی سیر است

 

رباعی ۲۹۳: خاک قدمت سعادت جان من است

 

رباعی ۲۹۴: خواهی که ترا کشف شود هستی دوست

 

رباعی ۲۹۵: خویی به جهان خوبتر از خوی تو نیست

 

رباعی ۲۹۶: خورشید رخت ز آسمان بیرونست

 

رباعی ۲۹۷: خورشید و ستارگان و بدرما اوست

 

رباعی ۲۹۸: خیزید که آن یار سعادت برخاست

 

رباعی ۲۹۹: دایم ز ولایت علی خواهم گفت

 

رباعی ۳۰۰: در باغ من ار سرو و اگر گلزار است

 

رباعی ۳۰۱: در بتکده تا خیال معشوهٔ ما است

 

رباعی ۳۰۲: در خواب مهی دوش روانم دیده است

 

رباعی ۳۰۳: در دایرهٔ وجود موجود علیست

 

رباعی ۳۰۴: در دیدهٔ صورت ار ترا دامی هست

 

رباعی ۳۰۵: در راه طلب عاقل و دیوانه یکیست

 

رباعی ۳۰۶: در صورت تست آنچه معنا همه اوست

 

رباعی ۳۰۷: در ظاهر و باطن آنچه خیر است و شر است

 

رباعی ۳۰۸: در عشق اگرچه که قدم بر قدم است

 

رباعی ۳۰۹: در عشق تو هر حیله که کردم هیچست

 

رباعی ۳۱۰: در عشق که جز می بقا خوردن نیست

 

رباعی ۳۱۱: در عهد و وفا چنانکه دلدار منست

 

رباعی ۳۱۲: در کوی غم تو صبر بیفرمانست

 

رباعی ۳۱۳: در مجلس عشاق قراری دگر است

 

رباعی ۳۱۴: در مرگ حیات اهل داد و دین است

 

رباعی ۳۱۵: در من غم شبکور چرا پیچیده است

 

رباعی ۳۱۶: درنه قدم ار چه راه بی‌پایانست

 

رباعی ۳۱۷: درنه قدمی که چشمه حیوانست

 

رباعی ۳۱۸: در وصل جمالش گل خندان منست

 

رباعی ۳۱۹: درویشی و عاشقی به هم سلطانیست

 

رباعی ۳۲۰: دستت دو و پایت دو و چشمت دو رواست

 

رباعی ۳۲۱: دلتنگم و دیدار تو درمان منست

 

رباعی ۳۲۲: دلدار اگر مرا بدراند پوست

 

رباعی ۳۲۳: دلدار ز پرده‌ای کز آن سوسو نیست

 

رباعی ۳۲۴: دلدار ظریف است و گناهنش اینست

 

رباعی ۳۲۵: دلدارم گفت کان فلان زنده ز چیست

 

رباعی ۳۲۶: دل در بر من زنده برای غم تست

 

رباعی ۳۲۷: دل در بر هر که هست از دلبر ماست

 

رباعی ۳۲۸: دل رفت بر کسیکه بیماش خوش است

 

رباعی ۳۲۹: دل رفت و سر راه دل استان بگرفت

 

رباعی ۳۳۰: دل یاد تو کرد چون به عشرت بنشست

 

رباعی ۳۳۱: دل یاد تو کرد چون طرب می انگیخت

 

رباعی ۳۳۲: دور است ز تو نظر بهانه اینست

 

رباعی ۳۳۳: دوش از سر لطف یار در من نگریست

 

رباعی ۳۳۴: دی آنکه ز سوی بام بر ما نگریست

 

رباعی ۳۳۵: دیوانه شدم خواب ز دیوانه خطا است

 

رباعی ۳۳۶: راهی ز زبان ما بدل پیوسته است

 

رباعی ۳۳۷: روزی ترش است و دیدهٔ ابرتر است

 

رباعی ۳۳۸: روزی که ترا ببینم آدینهٔ ماست

 

رباعی ۳۳۹: روزیکه مرا به نزد تو دورانست

 

رباعی ۳۴۰: زانروز که چشم من برویت نگریست

 

رباعی ۳۴۱: زان روی که دل بستهٔ آنزنجیر است

 

رباعی ۳۴۲: زان رونق هر سماع آواز دف است

 

رباعی ۳۴۳: زان می خوردم که روح پیمانه اوست

 

رباعی ۳۴۴: زان می مستم که نقش جامش عشق است

 

رباعی ۳۴۵: سرسبز بود خاک که آبش یار است

 

رباعی ۳۴۶: سر سخن دوست نمیارم گفت

 

رباعی ۳۴۷: سرگشته چو آسیای گردان کنمت

 

رباعی ۳۴۸: سرگشته دلا به دوست از جان راهست

 

رباعی ۳۴۹: سرمایهٔ عقل سر دیوانگیست

 

رباعی ۳۵۰: سلطان ملاحت مه موزون منست

 

رباعی ۳۵۱: سنبل چو سر عقاب زلف تو نداشت

 

رباعی ۳۵۲: شاگرد توست دل که عشق آموز است

 

رباعی ۳۵۳: شاهی که شفیع هر گنه بود برفت

 

رباعی ۳۵۴: شب رو که شبت راهبر اسرار است

 

رباعی ۳۵۵: شمشیر ازل بدست مردان خداست

 

رباعی ۳۵۶: شمعی که در اینخانه بدی خانه کجاست

 

رباعی ۳۵۷: صدربار بگفتمت چه هشیار و چه مست

 

رباعی ۳۵۸: عاشق نبود آنکه سبک چون جان نیست

 

رباعی ۳۵۹: عشق آمد و توبه را چو شیشه بشکست

 

رباعی ۳۶۰: عشق آمد و شد چو خونم اندر رگ و پوست

 

رباعی ۳۶۱: عشقت به دلم درآمد و شاد برفت

 

رباعی ۳۶۲: عشق تو چنین حکیم و استاد چراست

 

رباعی ۳۶۳: عشق تو در اطراف گیائی میتاخت

 

رباعی ۳۶۴: عشقی که از او وجود بی‌جان میزیست

 

رباعی ۳۶۵: عشقی نه به اندازهٔ ما در سر ماست

 

رباعی ۳۶۶: عقل آمد و پند عاشقان پیش گرفت

 

رباعی ۳۶۷: عمریست که جان بنده بیخویشتن است

 

رباعی ۳۶۸: قومی غمگین و خود مدان غم ز کجاست

 

رباعی ۳۶۹: گر آتش دل نیست پس این دود چراست

 

رباعی ۳۷۰: گر آه کنم آه بدین قانع نیست

 

رباعی ۳۷۱: گر باد بر آن زلف پریشان زندت

 

رباعی ۳۷۲: گر بر سر شهوت و هوا خواهی رفت

 

رباعی ۳۷۳: گر جملهٔ آفاق همه غم بگرفت

 

رباعی ۳۷۴: گر دامن وصل تو کشم جنگی نیست

 

رباعی ۳۷۵: گر در وصلی بهشت یا باغ اینست

 

رباعی ۳۷۶: گر دف نبود نیشکر او دف ماست

 

رباعی ۳۷۷: گر شرم همی از آن و این باید داشت

 

رباعی ۳۷۸: گرمای تموز از دل پردرد شماست

 

رباعی ۳۷۹: گر حلقهٔ آن زلف چو شستت نگرفت

 

رباعی ۳۸۰: کس دل ندهد بدو که خونخوار منست

 

رباعی ۳۸۱: کس نیست که اندر هوسی شیدا نیست

 

رباعی ۳۸۲: گفتار تو زر و فعلت ارزیزین است

 

رباعی ۳۸۳: گفتا که بیا سماع در کار شده‌است

 

رباعی ۳۸۴: گفتا که شکست توبه بازآمد مست

 

رباعی ۳۸۵: گفتا بجهم همچو کبوتر ز کفت

 

رباعی ۳۸۶: گفتم چشمم که هست خاک کویت

 

رباعی ۳۸۷: گفتم دلم از تو بوسه‌ای خواهانست

 

رباعی ۳۸۸: گفتم عشقت قرابت و خویش منست

 

رباعی ۳۸۹: گفتم که بیا بچشم من درنگریست

 

رباعی ۳۹۰: گفتند که دل دگر هوائی می‌پخت

 

رباعی ۳۹۱: گفتم که دلم آلت و انگاز مست

 

رباعی ۳۹۲: گفتند که شش جهت همه نور خداست

 

رباعی ۳۹۳: گفتی چونی بنده چنانست که هست

 

رباعی ۳۹۴: گفتی گشتم ملول و سودام گرفت

 

رباعی ۳۹۵: گم باد سریکه سروران را پا نیست

 

رباعی ۳۹۶: کوچک بودن بزرگ را کوچک نیست

 

رباعی ۳۹۷: گویند بیا به باغ کانجا لاغ است

 

رباعی ۳۹۸: گویند که صاحب فنون عقل کل است

 

رباعی ۳۹۹: گویند که عشق عاقبت تسکین است

 

رباعی ۴۰۰: گویند مرا که این همه درد چراست

 

رباعی ۴۰۱: لطف تو جهانی و قرانی افراشت

 

رباعی ۴۰۲: ما را به جز این زبان زبانی دگر است

 

رباعی ۴۰۳: ما را بدم پیر نگه نتوان داشت

 

رباعی ۴۰۴: ما عاشق عشقیم که عشق است نجات

 

رباعی ۴۰۵: ما عاشق عشقیم و مسلمان دگر است

 

رباعی ۴۰۶: ماه عید است و خلق زیر و زبر است

 

رباعی ۴۰۷: ماهی تو که فتنه‌ای نداری ز تو دست

 

رباعی ۴۰۸: ماهی که نه زیر و نی به بالاست کجاست

 

رباعی ۴۰۹: مرغ جان را میل سوی بالا نیست

 

رباعی ۴۱۰: مرغ دل من چو ترک این دانه گرفت

 

رباعی ۴۱۱: مر وصل ترا هزار صاحب هوس است

 

رباعی ۴۱۲: مست است دو چشم از دو چشم مستت

 

رباعی ۴۱۳: مستم ز خمار عبهر جادویت

 

رباعی ۴۱۴: مستی ز ره آمد و بما در پیوست

 

رباعی ۴۱۵: معشوق شراب‌خوار و بیسامانست

 

رباعی ۴۱۶: من آن توام کام منت باید جست

 

رباعی ۴۱۷: من بندهٔ آن کسم که بیماش خوش است

 

رباعی ۴۱۸: من زان جانم که جانها را جانست

 

رباعی ۴۱۹: منصور حلاجی که اناالحق میگفت

 

رباعی ۴۲۰: من کوهم و قال من صدای یار است

 

رباعی ۴۲۱: من محو خدایم و خدا آن منست

 

رباعی ۴۲۲: میدان که در درون تو مثال غاریست

 

رباعی ۴۲۳: می‌گرییم زار و یار گوید زرقست

 

رباعی ۴۲۴: می‌گفت یکی پری که او ناپیداست

 

رباعی ۴۲۵: مینال که آن ناله شنو همسایه است

 

رباعی ۴۲۶: ناگاه بروئید یکی شاخ نبات

 

رباعی ۴۲۷: ناگه ز درم درآمد آن دلبر مست

 

رباعی ۴۲۸: نه چرخ غلام طبع خود رایهٔ ماست

 

رباعی ۴۲۹: نی با تو دمی نشستنم سامانست

 

رباعی ۴۳۰: نی بی‌زر و زور شه سپه بتوان داشت

 

رباعی ۴۳۱: هان ای دل خسته روز مردانگیست

 

رباعی ۴۳۲: هجران خواهی طریق عشاقانست

 

رباعی ۴۳۳: هر جان عزیز کو شناسای رهست

 

رباعی ۴۳۴: هر جان که از او دلبر ما شادانست

 

رباعی ۴۳۵: هر چند به حلم یار ما جورکش است

 

رباعی ۴۳۶: هرچند شکر لذت جان و جگر است

 

رباعی ۴۳۷: هرچند فراق پشت امید شکست

 

رباعی ۴۳۸: هرچند که بار آن شترها شکر است

 

رباعی ۴۳۹: هر درویشی که در شکست خویش است

 

رباعی ۴۴۰: هر ذره که چون گرسنه بر خوان خداست

 

رباعی ۴۴۱: هر ذره که در هوا و در کیوانست

 

رباعی ۴۴۲: هر ذره که در هوا و در هامونست

 

رباعی ۴۴۳: هر ذره و هر خیال چون بیداریست

 

رباعی ۴۴۴: هر روز به نو برآید آن دلبر مست

 

رباعی ۴۴۵: هر روز حجاب بیقراران بیش است

 

رباعی ۴۴۶: هر روز دلم در غم تو زارتر است

 

رباعی ۴۴۷: هر روز دل مرا سماع و طربیست

 

رباعی ۴۴۸: هر صورت کاید به از او امکان هست

 

رباعی ۴۴۹: هر کز ز دماغ بنده بوی تو نرفت

 

رباعی ۴۵۰: هشیار اگر زر و گر زرین است

 

رباعی ۴۵۱: هم عابد و هم زاهد و هم خونریز است

 

رباعی ۴۵۲: یاری که به حسن از صفت افزونست

 

رباعی ۴۵۳: یاری که به نزد او گل و خار یکیست

 

رباعی ۴۵۴: یاری که غمش دوای هر بیمار است

 

رباعی ۴۵۵: یکبار به مردم و مرا کس نگریست

 

رباعی ۴۵۶: یک چشم من از روز جدائی بگریست

 

ث

رباعی ۴۵۷: ای آنکه کنی کون و مکانرا محدث

 

ج

رباعی ۴۵۸: ما را چو ز عشق می‌شود راست مزاج

 

ح

رباعی ۴۵۹: اندر سر من نبود جز رای صلاح

 

د

رباعی ۴۶۰: آبی که از این دیده چو خون می‌ریزد

 

رباعی ۴۶۱: آنان که محققان این درگاهند

 

رباعی ۴۶۲: آن تازه تنی که در بلای تو بود

 

رباعی ۴۶۳: آنجا بنشین که همنشین مردانند

 

رباعی ۴۶۴: آنجا که بهر سخن دل ما گردد

 

رباعی ۴۶۵: آن خوبانی که فتنهٔ بتکده‌اند

 

رباعی ۴۶۶: آن دشمن دوست روی دیدی که چه کرد

 

رباعی ۴۶۷: آن دل که به شاهد نهان درنگرد

 

رباعی ۴۶۸: آندم که ز افلاک گهر ریز کند

 

رباعی ۴۶۹: آن ذره که جز همدم خورشید نشد

 

رباعی ۴۷۰: آن راحت جان گرد دلم میگردد

 

رباعی ۴۷۱: آنرا که به ضاعت قناعت باشد

 

رباعی ۴۷۲: آن را که به علم و عقل افراشته‌اند

 

رباعی ۴۷۳: آن را که خدای ناف بر عشق برید

 

رباعی ۴۷۴: آنرا که ز عشق دوست بیداد رسد

 

رباعی ۴۷۵: آن را منگر که ذوفنون آید مرد

 

رباعی ۴۷۶: آن رفت که بودمی من از عشق تو شاد

 

رباعی ۴۷۷: آن روز که جان خرقهٔ قالب پوشید

 

رباعی ۴۷۸: آن روز که جانم ره کیوان گیرد

 

رباعی ۴۷۹: آن روز که چشم تو ز من برگردد

 

رباعی ۴۸۰: آن روز که روز ابر و باران باشد

 

رباعی ۴۸۱: آن روز که عشق با دلم بستیزد

 

رباعی ۴۸۲: آن روز که کار وصل را ساز آید

 

رباعی ۴۸۳: آن روز که مهرگان گردون زده‌اند

 

رباعی ۴۸۴: آن سر که بود بی‌خبر از وی خسبد

 

رباعی ۴۸۵: آن طرفه جماعتی که جانشان بکشد

 

رباعی ۴۸۶: آن عشق که برق و بوش تا فرق رسید

 

رباعی ۴۸۷: آن کان نبات و تنگ شکر نامد

 

رباعی ۴۸۸: آن کز تو خدای این گدا می‌خواهد

 

رباعی ۴۸۹: آن کس که بر آتش جهانم بنهاد

 

رباعی ۴۹۰: آن کس که ترا بیند و خندان نشود

 

رباعی ۴۹۱: آن کس که ترا شناخت جان را چه کند

 

رباعی ۴۹۲: آن کس که از آب و گل نگاری دارد

 

رباعی ۴۹۳: آن کس که ز چرخ نیم نانی دارد

 

رباعی ۴۹۴: آن کس که ز دل دم اناالحق میزد

 

رباعی ۴۹۵: آن کس که مرا به صدق اقرار کند

 

رباعی ۴۹۶: آن کیست که بیرون درون مینگرد

 

رباعی ۴۹۷: آن لحظه که آن سرو روانم برسید

 

رباعی ۴۹۸: آن لحظه که از پیرهنت بوی رسد

 

رباعی ۴۹۹: آن نزدیکی که دلستان را باشد

 

رباعی ۵۰۰: آن وسوسه‌ای که شرمها را ببرد

 

رباعی ۵۰۱: آنها که بتش خزان سوخته‌اند

 

رباعی ۵۰۲: آنها که به کوی عارفان افتادند

 

رباعی ۵۰۳: آنها که چو آب صافی و ساده روند

 

رباعی ۵۰۴: آنها که دل از الست مست آوردند

 

رباعی ۵۰۵: آنها که شب و روز ترا بر اثرند

 

رباعی ۵۰۶: آن یار که از طبیب دل برباید

 

رباعی ۵۰۷: آن یار که عقلها شکارش میشد

 

رباعی ۵۰۸: آهو بدود چو در پیش سگ بیند

 

رباعی ۵۰۹: اجری ده ارواحی و سلطان ابد

 

رباعی ۵۱۰: از آب حیات دوست بیمار نماند

 

رباعی ۵۱۱: از آتش سودای توام تابی بود

 

رباعی ۵۱۲: از آتش عشق تو جوانی خیزد

 

رباعی ۵۱۳: از آتش عشق دوست تفها بزنید

 

رباعی ۵۱۴: از آتش عشق سردها گرم شود

 

رباعی ۵۱۵: از آدمیی دمی بجائی ارزد

 

رباعی ۵۱۶: از تاب تو نی یار و عدو میماند

 

رباعی ۵۱۷: از خاک کف پات سران حیرانند

 

رباعی ۵۱۸: از درد چو جان تو به فریاد آید

 

رباعی ۵۱۹: از دیدن روئیکه ترا دیده بود

 

رباعی ۵۲۰: از شبنم عشق خاک آدم گل شد

 

رباعی ۵۲۱: از شربت سودای تو هر جان که مزید

 

رباعی ۵۲۲: از عشق تو دریا همه شور انگیزد

 

رباعی ۵۲۳: از عشق خدا نه بر زیان خواهی شد

 

رباعی ۵۲۴: از لشکر صبرم علمی بیش نماند

 

رباعی ۵۲۵: از لطف تو هیچ بنده نومید نشد

 

رباعی ۵۲۶: از ما بت عیار گریزان باشد

 

رباعی ۵۲۷: از نیکی تو طبع بداندیش نماند

 

رباعی ۵۲۸: از یاد خدای مرد مطلق خیزد

 

رباعی ۵۲۹: افسوس که طبع دلفروزیت نبود

 

رباعی ۵۳۰: اکنون که رخت جان جهانی بربود

 

رباعی ۵۳۱: امروز خوش است هر که او جان دارد

 

رباعی ۵۳۲: امروز ما یار جنون میخواهد

 

رباعی ۵۳۳: امشب چه لطیف و با نوا می‌گردد

 

رباعی ۵۳۴: امشب ساقی به مشک می گردان کرد

 

رباعی ۵۳۵: امشب شب آن نیست که از خانه روند

 

رباعی ۵۳۶: اندر دل بی‌وفا غم و ماتم باد

 

رباعی ۵۳۷: اندر رمضان خاک تو زر می‌گردد

 

رباعی ۵۳۸: اندر ره فقر دیده نادیده کنند

 

رباعی ۵۳۹: اندر طلب آن قوم که بشتافته‌اند

 

رباعی ۵۴۰: اندیشهٔ هشیار تو هشیار کشد

 

رباعی ۵۴۱: انوار صلاح دین برانگیخته باد

 

رباعی ۵۴۲: اول که رخم زرد و دلم پرخون بود

 

رباعی ۵۴۳: ای آنکه ز تو مشکلم آسان گردد

 

رباعی ۵۴۴: ای آنکه نخست بر سحر چشم تو زد

 

رباعی ۵۴۵: ای از قدمت خاک زمین خرم و شاد

 

رباعی ۵۴۶: ای اطلس دعوی ترا معنی برد

 

رباعی ۵۴۷: ایام وصال یار گوئی که نبود

 

رباعی ۵۴۸: ای اهل صفا که در جهان گردانید

 

رباعی ۵۴۹: ای اهل مناجات که در محرابید

 

رباعی ۵۵۰: ای دل اثر صبح گه شام که دید

 

رباعی ۵۵۱: ای دل اگرت رضای دلبر باید

 

رباعی ۵۵۲: ای دل این ره به قیل و قالت ندهند

 

رباعی ۵۵۳: ای دل سر آرزو به پای اندر بند

 

رباعی ۵۵۴: ای دوست مگو تو بنده‌ای یا آزاد

 

رباعی ۵۵۵: ای روز برآ که ذره‌ها رقص کنند

 

رباعی ۵۵۶: ای سر روان باد خزانت مرساد

 

رباعی ۵۵۷: ای عشق ترا پری و انسان دانند

 

رباعی ۵۵۸: ای عشق توم ان عذابی لشدید

 

رباعی ۵۵۹: ای عشق که جانها اثر جان تواند

 

رباعی ۵۶۰: ای قوم که برتر از مه و مهتابید

 

رباعی ۵۶۱: ای لشکر عشق اگرچه بس جبارید

 

رباعی ۵۶۲: ای مرغ عجب که صید تو شیرانند

 

رباعی ۵۶۳: این پردهٔ دل دگر مکن تا نرود

 

رباعی ۵۶۴: این تنهائی هزار جان بیش ارزد

 

رباعی ۵۶۵: ای نرم دلانیکه وفا میکارید

 

رباعی ۵۶۶: این سر که در این سینهٔ ما میگردد

 

رباعی ۵۶۷: این صورت آدمی که درهم بستند

 

رباعی ۵۶۸: این طرفه که یار در دامن گنجد

 

رباعی ۵۶۹: این عشق به جانب دلیران گردد

 

رباعی ۵۷۰: این مست به باده‌ای دگر می‌گردد

 

رباعی ۵۷۱: این واقعه را سخت بگیری شاید

 

رباعی ۵۷۲: بار دگر این خسته جگر باز آمد

 

رباعی ۵۷۳: با روی تو هیچکس ز باغ اندیشد

 

رباعی ۵۷۴: با سود وصال تو زیانت نرسد

 

رباعی ۵۷۵: با هرکه دمی عشق تو آمیخته شد

 

رباعی ۵۷۶: بخشای بر آن بنده که خوابش نبود

 

رباعی ۵۷۷: بر بنده بخند تا ثوابت باشد

 

رباعی ۵۷۸: بر خاک نظر کند چو بر ما گذرد

 

رباعی ۵۷۹: پرسیدم از آن کسی که برهان داند

 

رباعی ۵۸۰: پرسید مهم که چشم تو مه را دید

 

رباعی ۵۸۱: برقی که ز میغ آن جهان روی نمود

 

رباعی ۵۸۲: بر گور من آن کو گذرد مست شود

 

رباعی ۵۸۳: بر یار نظر کنم خجل میگردد

 

رباعی ۵۸۴: بس درمانها کان مدد درد شود

 

رباعی ۵۸۵: بسیار ترا خسته روان باید شد

 

رباعی ۵۸۶: بشنو اگرت تاب شنیدن باشد

 

رباعی ۵۸۷: بعضی به صفات حیدر کرارند

 

رباعی ۵۸۸: بویت آمد گریز را روی نماند

 

رباعی ۵۸۹: بوی دم مقبلان چو گل خوش باشد

 

رباعی ۵۹۰: بی‌بحر صفا گوهر ما سنگ آمد

 

رباعی ۵۹۱: بی‌تو جانا قرار نتوانم کرد

 

رباعی ۵۹۲: بیت و غزل و شعر مرا آب ببرد

 

رباعی ۵۹۳: بیدار شو ای دل که جهان می‌گذرد

 

رباعی ۵۹۴: پیران خرابات غمت بسیارند

 

رباعی ۵۹۵: بی‌زارم از آن آب که آتش نشود

 

رباعی ۵۹۶: بی‌زارم از آن لعل که پیروزه بود

 

رباعی ۵۹۷: بی‌عشق نشاط و طرب افزون نشود

 

رباعی ۵۹۸: بیمارم و غم در امتحانم دارد

 

رباعی ۵۹۹: بی‌من به زبان من سخن می‌آید

 

رباعی ۶۰۰: پیوسته سرت سبز و لبت خندان باد

 

رباعی ۶۰۱: بی‌یاری تو دل بسوی یار نشد

 

رباعی ۶۰۲: تا با غم عشق تو مرا کار افتاد

 

رباعی ۶۰۳: تا بنده ز خود فانی مطلق نشود

 

رباعی ۶۰۴: تا تو بخودی ترا به خود ره ندهد

 

رباعی ۶۰۵: تا در دل من عشق تو اندوخته شد

 

رباعی ۶۰۶: تا در طلب مات همی کام بود

 

رباعی ۶۰۷: تا رهبر تو طبع بدآموز بود

 

رباعی ۶۰۸: تا سر نشود یقین که سرکش نشود

 

رباعی ۶۰۹: تا گوهر جان در این طبایع افتاد

 

رباعی ۶۱۰: تا مدرسه و مناره ویران نشود

 

رباعی ۶۱۱: نایی ببرید از نیستان استاد

 

رباعی ۶۱۲: بانگ مستی ز آسمان می‌آید

 

رباعی ۶۱۳: تنها بمرو که رهزنان بسیارند

 

رباعی ۶۱۴: تو جانی و هر زنده غم جان بکشد

 

رباعی ۶۱۵: تو هیچ نه‌ای و هیچ توبه ز وجود

 

رباعی ۶۱۶: تیری ز کمانچهٔ ربابی بجهید

 

رباعی ۶۱۷: جامی که بگیرم میش انوار بود

 

رباعی ۶۱۸: جانا تبش عشق به غایت برسید

 

رباعی ۶۱۹: جان باز که وصل او به دستان ندهند

 

رباعی ۶۲۰: جان چو سمندرم نگاری دارد

 

رباعی ۶۲۱: جان را جستم ببحر مرجان آمد

 

رباعی ۶۲۲: جان روی به عالم همایون آورد

 

رباعی ۶۲۳: جان کیست که او بدیده کار تو کند

 

رباعی ۶۲۴: جان محرم درگاه همی باید برد

 

رباعی ۶۲۵: جانم ز هواهای تو یادی دارد

 

رباعی ۶۲۶: جانیکه در او از تو خیالی باشد

 

رباعی ۶۲۷: جائیکه در او چون نگاری باشد

 

رباعی ۶۲۸: جز دمدمهٔ عشق تو در گوش نماند

 

رباعی ۶۲۹: جز صحبت عاشقان و مستان مپسند

 

رباعی ۶۳۰: چشمت صنما هزار دلدار کشد

 

رباعی ۶۳۱: چشم تو هزار سحر مطلق دارد

 

رباعی ۶۳۲: چشمی که نظر بدان گل و لاله کند

 

رباعی ۶۳۳: جودت همه آن کند که دریا نکند

 

رباعی ۶۳۴: جوزی که درونش مغز شیرین باشد

 

رباعی ۶۳۵: چون بدنامی بروزگاری افتد

 

رباعی ۶۳۶: چون خمر تو در ساغر ما در ریزند

 

رباعی ۶۳۷: چون دیده بر آن عارض چون سیم افتاد

 

رباعی ۶۳۸: چون دیده برفت توتیای تو چه سود

 

رباعی ۶۳۹: چون روز وصال یار ما نیست پدید

 

رباعی ۶۴۰: چون زیر افکند در عراق آمیزد

 

رباعی ۶۴۱: چون شاهد پوشیده خرامان گردد

 

رباعی ۶۴۲: چون صبح ولای حق دمیدن گیرد

 

رباعی ۶۴۳: چون صورت تو در دل ما بازآید

 

رباعی ۶۴۴: چون نیستی تو محض اقرار بود

 

رباعی ۶۴۵: حاشا که دل از عشق جهانرا نگرد

 

رباعی ۶۴۶: خاک توام و خدای حق میداند

 

رباعی ۶۴۷: خاموش مراز گفت و گفتار تو کرد

 

رباعی ۶۴۸: خوابم ز خیال روی تو پشت بداد

 

رباعی ۶۴۹: خواهم گردی که از هوای تو رسد

 

رباعی ۶۵۰: خواهم که دلم با غم هم‌خو باشد

 

رباعی ۶۵۱: خورشید که باشد که بروی تو رسد

 

رباعی ۶۵۲: خورشید که در خانه بقا می نکند

 

رباعی ۶۵۳: خورشید مگر بسته به پیشت میرد

 

رباعی ۶۵۴: خوش عادت خوش خو که محمد دارد

 

رباعی ۶۵۵: خون دل عاشقان چو جیحون گردد

 

رباعی ۶۵۶: دامان جلال تو ز دستم نشود

 

رباعی ۶۵۷: دانی صوفی بهر چه بسیار خورد

 

رباعی ۶۵۸: در باغ آیید و سبز پوشان نگرید

 

رباعی ۶۵۹: در باغ هزار شاهد مهرو بود

 

رباعی ۶۶۰: در بندم از آن دو زلف بند اندر بند

 

رباعی ۶۶۱: در حضرت حق ستوده درویشانند

 

رباعی ۶۶۲: در خدمتت ای جان چو بدن می‌افتد

 

رباعی ۶۶۳: درد و زخم ار زلف تو در چنگ آید

 

رباعی ۶۶۴: در راه طلب رسیده‌ای میباید

 

رباعی ۶۶۵: در سلسله‌ات هر آنکه پا بست شود

 

رباعی ۶۶۶: در سینهٔ هر که ذره‌ای دل باشد

 

رباعی ۶۶۷: در صحبت حق خموش میباید بود

 

رباعی ۶۶۸: در عشق اگرچه خرده بینم کردند

 

رباعی ۶۶۹: در عشق توام نصیحت و پند چه سود

 

رباعی ۶۷۰: در عشق توام وفا قرین میباید

 

رباعی ۶۷۱: در عشق تو عقل ذوفنون میخسبد

 

رباعی ۶۷۲: در عشق اگر دمی قرارت باشد

 

رباعی ۶۷۳: در عشق نه پستی نه بلندی باشد

 

رباعی ۶۷۴: در عشق هزار جان و دل بس نکند

 

رباعی ۶۷۵: در کام دل آنچه بود نفسم همه راند

 

رباعی ۶۷۶: در گریهٔ خون مرا شکر خند تو کرد

 

رباعی ۶۷۷: در کوی خرابات تکبر نخرند

 

رباعی ۶۷۸: در لشکر عشق چونکه خونریز کنند

 

رباعی ۶۷۹: در مدرسهٔ عشق اگر قال بود

 

رباعی ۶۸۰: در می‌طلبی ز چشمه در بر ناید

 

رباعی ۶۸۱: در معنی هست و در عیان نیست که دید

 

رباعی ۶۸۲: در مغز فلک چو عشق تو جا گیرد

 

رباعی ۶۸۳: ای دل، اثر صبح، گه شام که دید

 

رباعی ۶۸۴: در نفی تو عقل را امان نتوان دید

 

رباعی ۶۸۵: درویش که اسرار جهان می‌بخشد

 

رباعی ۶۸۶: در عشق توم وفا قرین می‌باید

 

رباعی ۶۸۷: دریا نکند سیر مرا جو چه کند

 

رباعی ۶۸۸: دردی داری که بحر را پر دارد

 

رباعی ۶۸۹: دست تو به جود طعنه بر میغ زند

 

رباعی ۶۹۰: دشنام که از لب تو مهوش باشد

 

رباعی ۶۹۱: دل با هوس تو زاد و بودی دارد

 

رباعی ۶۹۲: دلتنگ مشو که دلگشائی آمد

 

رباعی ۶۹۳: دل جمله حکایت از بهار تو کند

 

رباعی ۶۹۴: دل داد مرا که دلستان را بزدم

 

رباعی ۶۹۵: دلدار ابد گرد دلم میگردد

 

رباعی ۶۹۶: دل در پی دلدار بسی تاخت و نشد

 

رباعی ۶۹۷: دل دوش در این عشق حریف ما بود

 

رباعی ۶۹۸: دل را بدهم پند که عمدا نرود

 

رباعی ۶۹۹: دل‌ها به سماع بیقرار افتادند

 

رباعی ۷۰۰: دل هرچه در آشکار و پنهان گوید

 

رباعی ۷۰۱: دوش آن بت من همچو مه گردون بود

 

رباعی ۷۰۲: دوش از قمر تو آسمان مینوشید

 

رباعی ۷۰۳: دو کون خیال خانه‌ای بیش نبود

 

رباعی ۷۰۴: دی باغ ز وی شکر سلامت میکرد

 

رباعی ۷۰۵: دی بنده بر آن قمر جانی شد

 

رباعی ۷۰۶: دی چشم تو رای سحر مطلق میزد

 

رباعی ۷۰۷: دیدم رخت از غم سر موئیم نماند

 

رباعی ۷۰۸: دی می‌رفتی بر تو تو نظر می‌کردند

 

رباعی ۷۰۹: دیوانه میان خلق پیدا باشد

 

رباعی ۷۱۰: رفتم بدر خانهٔ آنخوش پیوند

 

رباعی ۷۱۱: رو دیده بدوز تا دلت دیده شود

 

رباعی ۷۱۲: روز آمد و غوغای تو در بردارد

 

رباعی ۷۱۳: روز شادیست غم چرا باید خورد

 

رباعی ۷۱۴: روز محک محتشم و دون آمد

 

رباعی ۷۱۵: روزیکه بود دلت ز جان پر از درد

 

رباعی ۷۱۶: روزی که جمال آن صنم دیده شود

 

رباعی ۷۱۷: روزی که خیال دلستان رقص کند

 

رباعی ۷۱۸: روزی که ز کار کمترک می‌آید

 

رباعی ۷۱۹: روزیکه مرا عشق تو دیوانه کند

 

رباعی ۷۲۰: روزیکه وجودها تولد گیرد

 

رباعی ۷۲۱: رو نیکی کن که دهر نیکی داند

 

رباعی ۷۲۲: زان آب که چرخ از آن بسر می‌گردد

 

رباعی ۷۲۳: زان مقصد صنع تو یکی نی ببرید

 

رباعی ۷۲۴: ز اول که مرا عشق نگارم بربود

 

رباعی ۷۲۵: زلفت چو بر آن لعل شکرخای زند

 

رباعی ۷۲۶: زلف تو به حسن ذوفنون‌ها برزد

 

رباعی ۷۲۷: زندان تو از نجات خوشتر باشد

 

رباعی ۷۲۸: زنهار مگو که رهروان نیز نیند

 

رباعی ۷۲۹: سر دل عاشقان ز مطرب شنوید

 

رباعی ۷۳۰: سر مستان را ز محتسب ترسانند

 

رباعی ۷۳۱: سرویکه ز باغ پاکبازان باشد

 

رباعی ۷۳۲: سرهای درختان گل تر می‌چینند

 

رباعی ۷۳۳: سرهای درختان گل رعنا چیدند

 

رباعی ۷۳۴: سودای ترا بهانه‌ای بس باشد

 

رباعی ۷۳۵: سوز دل عاشقان شررها دارد

 

رباعی ۷۳۶: شاد آنکه جمال ماهتابش ببرد

 

رباعی ۷۳۷: شاد آنکه ز دور ما یار ما بنماید

 

رباعی ۷۳۸: شادی همه طالبان که مطلوب رسید

 

رباعی ۷۳۹: شادم که غم تو در دل من گنجد

 

رباعی ۷۴۰: شادی زمانه با غمم برنامد

 

رباعی ۷۴۱: شاهیست که تو هرچه بپوشی داند

 

رباعی ۷۴۲: شب چون دل عاشقان پر از سودا شد

 

رباعی ۷۴۳: شب رفت کجا رفت همانجای که بود

 

رباعی ۷۴۴: شب گشت که خلقان همه در خواب روند

 

رباعی ۷۴۵: شور آوردم که گاو گردون نکشد

 

رباعی ۷۴۶: شور عجبی در سر ما میگردد

 

رباعی ۷۴۷: شیرین سخنی در دل ما میخندد

 

رباعی ۷۴۸: صافی صفت و پاک نظر باید بود

 

رباعی ۷۴۹: صبح آمد و وقت روشنائی آمد

 

رباعی ۷۵۰: صبح است و صبا مشک فشان می‌گذرد

 

رباعی ۷۵۱: صد بار ز سر برفت عقلم و آمد

 

رباعی ۷۵۲: صد سال بقای آن بت مهوش باد

 

رباعی ۷۵۳: صد مرحله زانسوی خرد خواهم شد

 

رباعی ۷۵۴: طاوس نه‌ای که بر جمالت نگرند

 

رباعی ۷۵۵: عارف چو گل و جز گل خندان نبود

 

رباعی ۷۵۶: هر دل که درو مهر تو پنهان نبود

 

رباعی ۷۵۷: عاشق تو یقین دان که مسلمان نبود

 

رباعی ۷۵۸: عاشق که بناز و ناز کی فرد بود

 

رباعی ۷۵۹: عاشق که تواضع ننماید چکند

 

رباعی ۷۶۰: عشاق به یک دم دو جهان در بازند

 

رباعی ۷۶۱: عشق آن باشد که خلق را دارد شاد

 

رباعی ۷۶۲: عشق آن خوشتر کز او بلاها خیزد

 

رباعی ۷۶۳: عشق از ازلست و تا ابد خواهد بود

 

رباعی ۷۶۴: عشق تو بهر صومعه مستی دارد

 

رباعی ۷۶۵: عشق تو خوشی چو قصد خونریز کند

 

رباعی ۷۶۶: عشق تو سلامت ز جهان می‌ببرد

 

رباعی ۷۶۷: عشقی آمد که عشقها سودا شد

 

رباعی ۷۶۸: عقل و دل من چه عیشها میداند

 

رباعی ۷۶۹: علم فقها ز شرع و سنت باشد

 

رباعی ۷۷۰: عید آمده کز تو عید عیدانه برد

 

رباعی ۷۷۱: غم را بر او گزیده میباید کرد

 

رباعی ۷۷۲: غم کیست که گرد دل مردان گردد

 

رباعی ۷۷۳: فردا که به محشر اندر آید زن و مرد

 

رباعی ۷۷۴: قاصد پی اینکه بنده خندان نشود

 

رباعی ۷۷۵: قد الفم ز مشق چون جیم افتاد

 

رباعی ۷۷۶: قومی به خرابات تو اندر بندند

 

رباعی ۷۷۷: کاری ز درون جان میباید

 

رباعی ۷۷۸: کامل صفتی راه فنا می‌پیمود

 

رباعی ۷۷۹: گر با دل و دنده هیچ کارم افتد

 

رباعی ۷۸۰: گر چرخ ترا خدمت پیوست کند

 

رباعی ۷۸۱: گر خواب ترا خواجه گرفتار کند

 

رباعی ۷۸۲: گر در طلبی ز چشمه در بر ناید

 

رباعی ۷۸۳: گر دریا را همه نهنگان گیرند

 

رباعی ۷۸۴: گر صبر کنم جامعهٔ جان میسوزد

 

رباعی ۷۸۵: گر صبر کنم دل از غمت تنگ آید

 

رباعی ۷۸۶: اگر عاشق را فنا و مردن باشد

 

رباعی ۷۸۷: گر ما نه همه تنور سوزان باشد

 

رباعی ۷۸۸: گر مرده شود تن بر خود جاش کنند

 

رباعی ۷۸۹: گر نگریزی ز ما بنازی چه شود

 

رباعی ۷۹۰: گر هر دو جهان ز خار غم پر باشد

 

رباعی ۷۹۱: کس از خم چوگان تو گوئی نبرد

 

رباعی ۷۹۲: کس واقف آن حضرت شاهانه نشد

 

رباعی ۷۹۳: کشتی چو به دریای روان می‌گذرد

 

رباعی ۷۹۴: گفتم بیتی نگار از من رنجید

 

رباعی ۷۹۵: گفتم جانی به ترک جان نتوان کرد

 

رباعی ۷۹۶: گفتم که به من رسید دردت بمزید

 

رباعی ۷۹۷: گفتم که ز خردی دل من نیست پدید

 

رباعی ۷۹۸: گفتی که بگو زبان چه محرم باشد

 

رباعی ۷۹۹: کو پای که او باغ و چمن را شاید

 

رباعی ۸۰۰: گوید چونی خوشی و در خنده شود

 

رباعی ۸۰۱: گویند که فردوس برین خواهد بود

 

رباعی ۸۰۲: کی باشد کین نبش بنوش تو رسد

 

رباعی ۸۰۳: کی غم خورد آنکه با تو خرم باشد

 

رباعی ۸۰۴: کی غم خورد آنکه شاد مطلق باشد

 

رباعی ۸۰۵: کی گفت که آن زندهٔ جاوید بمرد

 

رباعی ۸۰۶: لبهای تو آنگه که با ستیز بود

 

رباعی ۸۰۷: لعلیست که او شکر فروشی داند

 

رباعی ۸۰۸: ما بسته بدیم بند دیگر آمد

 

رباعی ۸۰۹: هر لحظه میی به جان سرمست دهد

 

رباعی ۸۱۰: ما می‌خواهیم و دیگران میخواهند

 

رباعی ۸۱۱: ماهی که کمر گرد قمر می‌بندد

 

رباعی ۸۱۲: مائیم ز عشق یافته مرهم خود

 

رباعی ۸۱۳: مردان رهت که سر معنی دانند

 

رباعی ۸۱۴: مردان رهش زنده به جان دگرند

 

رباعی ۸۱۵: مردیکه بهست و نیست قانع گردد

 

رباعی ۸۱۶: مرغ دل من ز بسکه پرواز آورد

 

رباعی ۸۱۷: مرغی که ز باغ پاکبازان باشد

 

رباعی ۸۱۸: مرغی ملکی زانسوی گردون بپرد

 

رباعی ۸۱۹: مستان غمت بار دگر شوریدند

 

رباعی ۸۲۰: مشکین رسنت چو پردهٔ ماه شود

 

رباعی ۸۲۱: مطرب خواهم که عاشق مست بود

 

رباعی ۸۲۲: معشوقه چو آفتاب تابان گردد

 

رباعی ۸۲۳: معشوقه خانگی بکاری ناید

 

رباعی ۸۲۴: مگذار که غصه در میانت گیرد

 

رباعی ۸۲۵: مگذار که وسوسه زبونت گیرد

 

رباعی ۸۲۶: من بندهٔ آن قوم که خود را دانند

 

رباعی ۸۲۷: من بندهٔ یاری که ملالش نبود

 

رباعی ۸۲۸: من بی‌خبرم خدای خود میداند

 

رباعی ۸۲۹: من چوب گرفتم به کفم عود آمد

 

رباعی ۸۳۰: مه را طرفی بماه رو میماند

 

رباعی ۸۳۱: مه‌رویان را یکان یکان برشمرید

 

رباعی ۸۳۲: می‌آ ید یار و چون شکر میخندد

 

رباعی ۸۳۳: می‌جوشد دل که تا به جوش تو رسد

 

رباعی ۸۳۴: می‌گوید عشق هرکه جان پیش کشد

 

رباعی ۸۳۵: نی آب روان ز ماهیان سیر شود

 

رباعی ۸۳۶: گر راه روی راه برت بگشایند

 

رباعی ۸۳۷: و هو معکم از او خبر می‌آید

 

رباعی ۸۳۸: هان ای دل خسته وقت مرهم آمد

 

رباعی ۸۳۹: هر جا به جهان تخم وفا برکارند

 

رباعی ۸۴۰: هر چند دلم رضا او می‌جوید

 

رباعی ۸۴۱: هرچیز که بسیار شود خوار شود

 

رباعی ۸۴۲: هر دل که بسوی دلربائی نرود

 

رباعی ۸۴۳: هر روز دلم نو شکری نوش کند

 

رباعی ۸۴۴: هر شب که دل سپهر گلشن گردد

 

رباعی ۸۴۵: هر شب که ز سودای تو نوبت بزنند

 

رباعی ۸۴۶: هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

 

رباعی ۸۴۷: هر عمر که بی‌دیدن اصحاب بود

 

رباعی ۸۴۸: هر قبض اثر علت اولی باشد

 

رباعی ۸۴۹: هرگز حق صحبت قدیمت نبود

 

رباعی ۸۵۰: هر کو بگشاده گرهی می‌بندد

 

رباعی ۸۵۱: هر لحظه همی خوانمش از راه بعید

 

رباعی ۸۵۲: هر لقمهٔ خوش که بر دهان میگردد

 

رباعی ۸۵۳: هر موی زلف او یکی جان دارد

 

رباعی ۸۵۴: هستی اثری ز نرگس مست تو بود

 

رباعی ۸۵۵: هشدار که فضل حق بناگاه آید

 

رباعی ۸۵۶: هل تا برود سرش به دیوار آید

 

رباعی ۸۵۷: هم کفرم و هم دینم و هم صافم و درد

 

رباعی ۸۵۸: همواره خوشی و دلکشی نامیزد

 

رباعی ۸۵۹: یاد تو کنم دلم تپیدن گیرد

 

رباعی ۸۶۰: یاران یاران ز هم جدائی مکنید

 

رباعی ۸۶۱: یار خواهم که فتنه‌انگیز بود

 

رباعی ۸۶۲: یاریکه مرا در غم خود می‌بندد

 

رباعی ۸۶۳: یک سو مشکوه امر پیغام نهاد

 

رباعی ۸۶۴: یک لحظه اگر نفس تو محکوم شود

 

ر

رباعی ۸۶۵: آن جمع کن جان پراکنده بیار

 

رباعی ۸۶۶: آن زلف سیاه و قد رعناش نگر

 

رباعی ۸۶۷: آن ساقی روح دردهد جام آخر

 

رباعی ۸۶۸: آن کس که ترا دیده بود ای دلبر

 

رباعی ۸۶۹: از عاشق بدنام بیا ننگ مدار

 

رباعی ۸۷۰: امروز من از تشنه دهانی و خمار

 

رباعی ۸۷۱: اندیشهٔ دهرت ز چه بگداخت جگر

 

رباعی ۸۷۲: ای آمده ز آسمان درین عالم دیر

 

رباعی ۸۷۳: ای آنکه دلت باید در وی منگر

 

رباعی ۸۷۴: ای بوده سماع آسمانرا ره و در

 

رباعی ۸۷۵: ای خاک درت ز آب کوثر خوشتر

 

رباعی ۸۷۶: ای دلبر عیار دل نیکوفر

 

رباعی ۸۷۷: ای دل بگذر ز عشق و معشوق و دیار

 

رباعی ۸۷۸: ای زادهٔ ساقی هله از غم بگذر

 

رباعی ۸۷۹: ای ظل تو از سایهٔ طوبی خوشتر

 

رباعی ۸۸۰: ای عشق خوشی چه خوش که از خوش خوشتر

 

رباعی ۸۸۱: ای مرد سماع معده را خالی دار

 

رباعی ۸۸۲: این صورت باغست و در او نیست ثمر

 

رباعی ۸۸۳: بالا بنگر دو چشم را بالا دار

 

رباعی ۸۸۴: بالا منشین که هست پستی خوشتر

 

رباعی ۸۸۵: با همت باز باش و یا هیبت شیر

 

رباعی ۸۸۶: بسیار بخوانده‌ام دستان و سمر

 

رباعی ۸۸۷: تا بتوانی مدام می‌باش به ذکر

 

رباعی ۸۸۸: تا چند کشی سخرهٔ نفس بیکار

 

رباعی ۸۸۹: چون از رخ یار دور گشتم به بهار

 

رباعی ۸۹۰: چون بت رخ تست بت‌پرستی خوشتر

 

رباعی ۸۹۱: چون دید رخ زرد من آن شهره نگار

 

رباعی ۸۹۲: خواهی بستان حلقهٔ مستان بنگر

 

رباعی ۸۹۳: خورشید همی زرد شود بر دیوار

 

رباعی ۸۹۴: در باغ در نیامدم گرد آور

 

رباعی ۸۹۵: در خاک در وفای آن سیمین بر

 

رباعی ۸۹۶: در مصطبه‌ها گر دو خرابات نگر

 

رباعی ۸۹۷: در نوبت عشق چشم باشد در بار

 

رباعی ۸۹۸: دست و دل ما هرچه تهی‌تر خوشتر

 

رباعی ۸۹۹: دوری ز برادر منافق بهتر

 

رباعی ۹۰۰: رفتم به سر گور کریم دلدار

 

رباعی ۹۰۱: روی چو مهت پیش چراغ اولی‌تر

 

رباعی ۹۰۲: زان ابروی چون کمانت ای بدر منیر

 

رباعی ۹۰۳: ساقی گفتم ترا می ساده بیار

 

رباعی ۹۰۴: سیلاب گرفت گرد ویرانهٔ عمر

 

رباعی ۹۰۵: طبعم چو حیات یافت از جلوهٔ فکر

 

رباعی ۹۰۶: فرمود خدا به وحی کای پیغمبر

 

رباعی ۹۰۷: گر جان داری بیار جان باز آخر

 

رباعی ۹۰۸: گر در سر و چشم عقل داری و بصر

 

رباعی ۹۰۹: گر گل کارم بیتو نروید جز خار

 

رباعی ۹۱۰: گفتم بنما که چون کنم بمیر

 

رباعی ۹۱۱: گفتم چشمم گفت سحابی کم گیر

 

رباعی ۹۱۲: گر رنگ خزان دارم و گر رنگ بهار

 

رباعی ۹۱۳: گفتی که: بیا که باغ خندید و بهار

 

رباعی ۹۱۴: گوش ما را بی‌دم اسرار مدار

 

رباعی ۹۱۵: ای بسته حجاب، پردها را بردار

 

رباعی ۹۱۶: مائیم چو حال عاشقان زیر و زبر

 

رباعی ۹۱۷: مجموع تن و قالب خود را بنگر

 

رباعی ۹۱۸: مجنون و پریشان توام دستم گیر

 

رباعی ۹۱۹: من دم نزنم از این جهان دمگیر

 

رباعی ۹۲۰: من رنگ خزان دارم و تو رنگ بهار

 

رباعی ۹۲۱: من مسخرهٔ تو نیسستم ای فاجر

 

رباعی ۹۲۲: می‌آید گرگ نزد ما وقت سحر

 

رباعی ۹۲۳: هر دم دل جمع را برنجاند یار

 

رباعی ۹۲۴: هر دم دل خسته‌ام برنجاند یار

 

رباعی ۹۲۵: هین وقت صبوحست می ناب بیار

 

ز

رباعی ۹۲۶: آمد آمد آنکه نرفت او هرگز

 

رباعی ۹۲۷: آمد بر من دوش نگاری سر تیز

 

رباعی ۹۲۸: آمد دی دیوانه و شبهای دراز

 

رباعی ۹۲۹: آن تاب که من دانم و تو ای دل سوز

 

رباعی ۹۳۰: آن یار نهان کشید باز دستم امروز

 

رباعی ۹۳۱: ای تنگ شکر از ترشان چشم بدوز

 

رباعی ۹۳۲: ای جان سماع و روزه و حج و نماز

 

رباعی ۹۳۳: ای جان لطیف بیغم عشق مساز

 

رباعی ۹۳۴: ای دل ز جفای دلستانان مگریز

 

رباعی ۹۳۵: ای دل همه رخت را در این کوی انداز

 

رباعی ۹۳۶: ای ذره ز خورشید توانی بگریز

 

رباعی ۹۳۷: ای صلح تو با بنده همه جنگ آمیز

 

رباعی ۹۳۸: ای عشق تو داده باز جان را پرواز

 

رباعی ۹۳۹: ای عشق نخسبی و نخفتی هرگز

 

رباعی ۹۴۰: ای کرده ز نقش آدمی چنگی ساز

 

رباعی ۹۴۱: ای لاله بیا و از رخم رنگ آموز

 

رباعی ۹۴۲: امروز خوشم به جان تو فردا نیز

 

رباعی ۹۴۳: امروز مرو از برم ای یار بساز

 

رباعی ۹۴۴: امشب که گشاده است صنم با ما راز

 

رباعی ۹۴۵: بازآمدم اینک که زنم آتش نیز

 

رباعی ۹۴۶: بازی بودم پریده از عالم راز

 

رباعی ۹۴۷: بنمای بمن رخ ای شمع طراز

 

رباعی ۹۴۸: جهدی بکن ار پند پذیری دو سه روز

 

رباعی ۹۴۹: زنها مشو غره به بیباکی باز

 

رباعی ۹۵۰: درد تو علاج کس پذیرد هرگز

 

رباعی ۹۵۱: در سر هوس عشق تو دارم همه روز

 

رباعی ۹۵۲: دل آمد و گفت هست سوداش دراز

 

رباعی ۹۵۳: دل بر سر تو بدل نجوید هرگز

 

رباعی ۹۵۴: زین سنگدلان نشد دلی نرم هنوز

 

رباعی ۹۵۵: شب گشت و خبر نیست مرا از شب و روز

 

رباعی ۹۵۶: صد بار بگفتمت ز مستان مگریز

 

رباعی ۹۵۷: صد بار بگفت یار هرجا مگریز

 

رباعی ۹۵۸: گر بکشندم نگردم از عشق توباز

 

رباعی ۹۵۹: گر در ره عشق او نباشی سرباز

 

رباعی ۹۶۰: گر گوهر طاعتی نسفتم هرگز

 

رباعی ۹۶۱: مائیم و توئی و خانه خالی برخیز

 

رباعی ۹۶۲: مائیم و دمی کوته و سودای دراز

 

رباعی ۹۶۳: مائیم و هوای یار مه رو شب و روز

 

رباعی ۹۶۴: مردانه بیا که نیست کار تو مجاز

 

رباعی ۹۶۵: معشوقهٔ ما کران نگیرد هرگز

 

رباعی ۹۶۶: من بودم و دوش آن بت بنده نواز

 

رباعی ۹۶۷: من سیر نگشته‌ام ز تو یار هنوز

 

رباعی ۹۶۸: من همتیم کجا بود چون من باز

 

رباعی ۹۶۹: میگوید مرمرا نگار دلسوز

 

رباعی ۹۷۰: نی چارهٔ آنکه با تو باشم همراز

 

رباعی ۹۷۱: هین وقت صبوحست میان شب و روز

 

رباعی ۹۷۲: یاری خواهی ز یار با یار بساز

 

رباعی ۹۷۳: یک شب چو ستاره گر نخسبی تا روز

 

س

رباعی ۹۷۴: آمد آمد ترش ترش یعنی بس

 

رباعی ۹۷۵: احوال دلم هر سحر از باد بپرس

 

رباعی ۹۷۶: از حادثهٔ جهان زاینده مترس

 

رباعی ۹۷۷: از روز قیامت جهان‌سوز بترس

 

رباعی ۹۷۸: ای یوسف جان ز حال یعقوب بپرس

 

رباعی ۹۷۹: جانا صفت قدم ز ابروت بپرس

 

رباعی ۹۸۰: چون روبه من شدی تو از شیر مترس

 

رباعی ۹۸۱: دارد به قدح می حرامی که مپرس

 

رباعی ۹۸۲: دلدار چنان مشوش آمد که مپرس

 

رباعی ۹۸۳: رو در صف بندگان ما باش و مترس

 

رباعی ۹۸۴: رو مرکب عشق را قوی ران و مترس

 

رباعی ۹۸۵: رویم چو زر زمانه می‌بین و مپرس

 

رباعی ۹۸۶: زین عشق پر از فعل جهانسوز بترس

 

رباعی ۹۸۷: عاشق چو نمیشوی برو پشم بریس

 

رباعی ۹۸۸: مر تشنهٔ عشق را شرابیست مترس

 

رباعی ۹۸۹: هستم ز غمش چنان پریشان که مپرس

 

ش

رباعی ۹۹۰: آتش در زن بگیر پا در کویش

 

رباعی ۹۹۱: آن دل که من آن خویش پنداشتمش

 

رباعی ۹۹۲: آن دم که حق بنده‌گزاری همه خوش

 

رباعی ۹۹۳: آندیده که هست عاشق گلزارش

 

رباعی ۹۹۴: آنرا که رسول دوست پنداشتمش

 

رباعی ۹۹۵: آن رند و قلندر نهان آمد فاش

 

رباعی ۹۹۶: آنکس که نظر کند به چشم مستش

 

رباعی ۹۹۷: از آتش تو فتاده جانم در جوش

 

رباعی ۹۹۸: امروز حریف عشق بانگی زد فاش

 

رباعی ۹۹۹: اندر بر خویشم بفشاری همه خوش

 

رباعی ۱۰۰۰: ای باد صبا به کوی آن دلبر کش

 

رباعی ۱۰۰۱: ای جان جهان و روشنائی همه خوش

 

رباعی ۱۰۰۲: ای چشم بیا دامن خود در خون کش

 

رباعی ۱۰۰۳: گفتی چونی بیا که چون روزم خوش

 

رباعی ۱۰۰۴: گه باده لقب نهادم و گه جامش

 

رباعی ۱۰۰۵: مرغان رفتند بر سلیمان بخروش

 

رباعی ۱۰۰۶: من شیشه زنم بر آن دل سنگ خوشش

 

رباعی ۱۰۰۷: ناگه بزدم دست بسوی جیبش

 

رباعی ۱۰۰۸: نیمی دف من به موش دادی همه خوش

 

رباعی ۱۰۰۹: هان ای دل تشنه جوی را جویان باش

 

رباعی ۱۰۱۰: هرچند ملولی نفسی با ما باش

 

رباعی ۱۰۱۱: ای دل برو از عاقبت اندیشان باش

 

رباعی ۱۰۱۲: ای روز نشاط روشنی وقت تو خوش

 

رباعی ۱۰۱۳: ای روی چو آفتاب تو شادی کش

 

رباعی ۱۰۱۴: ای زلف پر از مشک تتاری همه خوش

 

رباعی ۱۰۱۵: ای سودائی برو پی سودا باش

 

رباعی ۱۰۱۶: ای عشق بیا به تلخ خویان خو بخش

 

رباعی ۱۰۱۷: ای کرده به پنج شمع روشن هر شش

 

رباعی ۱۰۱۸: ای گنج بیا زود به ویرانهٔ خویش

 

رباعی ۱۰۱۹: ای یار مرا موافقی وقتت خوش

 

رباعی ۱۰۲۰: با دل گفتم ز دیگران بیش مباش

 

رباعی ۱۰۲۱: با پیر خرد نهفته میگویم دوش

 

رباعی ۱۰۲۲: با ما چه نه‌ای مشو رفیق اوباش

 

رباعی ۱۰۲۳: بر جان و دل و دیده سواری همه خوش

 

رباعی ۱۰۲۴: بر دل چو شکفته گشت اسرار غمش

 

رباعی ۱۰۲۵: بر من بگریست نرگس خمارش

 

رباعی ۱۰۲۶: بیچاره دل سوختهٔ محنت کش

 

رباعی ۱۰۲۷: پیوسته مرید حق شو و باقی باش

 

رباعی ۱۰۲۸: تا بتوانی تو جامهٔ عشق مپوش

 

رباعی ۱۰۲۹: تا در نزنی بهر چه داری آتش

 

رباعی ۱۰۳۰: جان جانی بیا میان جان باش

 

رباعی ۱۰۳۱: چون رنگ بدزدید گل از رخسارش

 

رباعی ۱۰۳۲: خائیدن آن لب که چشیدی شکرش

 

رباعی ۱۰۳۳: دانم که برای ما نخفتی همه دوش

 

رباعی ۱۰۳۴: در انجمنی نشسته دیدم دوشش

 

رباعی ۱۰۳۵: در حلقهٔ مستان تو ای دلبر دوش

 

رباعی ۱۰۳۶: در مجلس سلطان بشکستم جامش

 

رباعی ۱۰۳۷: دلدار مرا وعده دهد نشنومش

 

رباعی ۱۰۳۸: دل یاد تو آرد برود هوش ز هوش

 

رباعی ۱۰۳۹: رفت آنکه نبود کس به خوبی یارش

 

رباعی ۱۰۴۰: سودای توام در جنون میزد دوش

 

رباعی ۱۰۴۱: سوگند بدان دل که شده است او پستش

 

رباعی ۱۰۴۲: شب چیست برای ما زمان نالش

 

رباعی ۱۰۴۳: کاری کردم نگاه نکردم پس و پیش

 

رباعی ۱۰۴۴: گر می‌کشدم غم تو هر دم مکش

 

رباعی ۱۰۴۵: گر ناله کنم گوید یعقوب مباش

 

رباعی ۱۰۴۶: گفتم چشمم گفت که جیحون کنمش

 

ض

رباعی ۱۰۴۷: الجوهر فقر و سوی الفقر عرض

 

ع

رباعی ۱۰۴۸: امروز سماعست و سماعست و سماع

 

رباعی ۱۰۴۹: عشقست زهر چه آن نشاید مانع

 

رباعی ۱۰۵۰: عاشق گردد بگرد اطلال و ربوع

 

رباعی ۱۰۵۱: مهمان توایم ما و مهمان سماع

 

رباعی ۱۰۵۲: هر روز بیاید آن سپهدار سماع

 

غ

رباعی ۱۰۵۳: ای بندهٔ سردی به زمستان چون زاغ

 

رباعی ۱۰۵۴: بلبل آمد به باغ و رستیم ز زاغ

 

رباعی ۱۰۵۵: گر با دیگری مجلس میسازم و لاغ

 

رباعی ۱۰۵۶: گفتی مگری چو ابر در فرقت باغ

 

رباعی ۱۰۵۷: گویند که عشق بانگ و نامست دروغ

 

رباعی ۱۰۵۸: گویند که یار را وفا نیست دروغ

 

ف

رباعی ۱۰۵۹: از دل سوی دلدار شکافست شکاف

 

رباعی ۱۰۶۰: امروز طوافست طوافست طواف

 

رباعی ۱۰۶۱: با زنگی امشب چو شدستی به مصاف

 

رباعی ۱۰۶۲: در فقر فقیر باش و در صفوت صاف

 

رباعی ۱۰۶۳: گویند مرا چند بخندی ز گزاف

 

رباعی ۱۰۶۴: مهمان تو نیست دو سه روز و گزاف

 

ق

رباعی ۱۰۶۵: آن تاق که نیست جفتش اندر آفاق

 

رباعی ۱۰۶۶: آنکس که ترا بدید ای خوب اخلاق

 

رباعی ۱۰۶۷: ای داروی فربهی و جان عاشق

 

رباعی ۱۰۶۸: تمکین و قرار من که دارد در عشق

 

رباعی ۱۰۶۹: لو کان اقل هذه الاشواق

 

رباعی ۱۰۷۰: هر دل که طواف کرد گرد در عشق

 

رباعی ۱۰۷۱: هر روز بنو برآید آن دلبر عشق

 

ک

رباعی ۱۰۷۲: چون گشت طلسم جسم آدم چالاک

 

رباعی ۱۰۷۳: حاشا که شود سینهٔ عاشق غمناک

 

رباعی ۱۰۷۴: خندید فرح تا بزنی انگشتک

 

رباعی ۱۰۷۵: در بحر صفا گداختم همچو نمک

 

گ

رباعی ۱۰۷۶: آنجا که عنایتست چه صلح و چه جنگ

 

رباعی ۱۰۷۷: با همت بازباش و با کبر پلنگ

 

رباعی ۱۰۷۸: برزن به سبوی صحبت نادان سنگ

 

رباعی ۱۰۷۹: چون چنگ خودت بگیرم اندر بر تنگ

 

رباعی ۱۰۸۰: می‌گردد این روی جهان رنگ به رنگ

 

رباعی ۱۰۸۱: یک چند میان خلق کردیم درنگ

 

ل

رباعی ۱۰۸۲: آنکس که ترا دید و نخندید چو گل

 

رباعی ۱۰۸۳: آن می که گشود مرغ جان را پر و بال

 

رباعی ۱۰۸۴: آواز گرفته است خروشان مینال

 

رباعی ۱۰۸۵: از عقل دلیل آید و از عشق خلیل

 

رباعی ۱۰۸۶: از من زر و دل خواستی ای مهر گسل

 

رباعی ۱۰۸۷: اسرار حقیقت نشود حل به سال

 

رباعی ۱۰۸۸: این عشق کمالست و کمالست و کمال

 

رباعی ۱۰۸۹: این نکته شنو ز بنده ای نقش چگل

 

رباعی ۱۰۹۰: پر از عیسی است این جهان مالامال

 

رباعی ۱۰۹۱: جانی دارم لجوج و سرمست و فضول

 

رباعی ۱۰۹۲: چون آمده‌ای در این بیابان حاصل

 

رباعی ۱۰۹۳: چون دم زدی از مهر رخ یار ای دل

 

رباعی ۱۰۹۴: حاشا که کند دل به دگر جا منزل

 

رباعی ۱۰۹۵: الخمر و من‌الزق ینادیک تعال

 

رباعی ۱۰۹۶: در خاموشی چرا شوی کند و ملول

 

رباعی ۱۰۹۷: در عشق نوا جزو زند آنگه کل

 

رباعی ۱۰۹۸: عشقی به کمال و دلربائی به جمال

 

رباعی ۱۰۹۹: عشقی دارم پاکتر از آب زلال

 

رباعی ۱۱۰۰: عمری به هوس در تک و تاز آمد دل

 

رباعی ۱۱۰۱: عندی جمل و من اشتیاق و فضول

 

رباعی ۱۱۰۲: مردا منشین جز که به پهلوی رجال

 

رباعی ۱۱۰۳: ممکن ز تو چون نیست که بردارم دل

 

رباعی ۱۱۰۴: نومید مشو امید می‌دار ای دل

 

رباعی ۱۱۰۵: هم شاهد دیده‌ای و هم شاهد دل

 

رباعی ۱۱۰۶: کاچی سازی که روز برفست و وحل

 

رباعی ۱۱۰۷: یا من هوب سیدی و اعلی و اجل

 

م

رباعی ۱۱۰۸: آمد بت خوش عربدهٔ می‌کیشم

 

رباعی ۱۱۰۹: آمد شد خود به کوی تو می‌بینم

 

رباعی ۱۱۱۰: آن باده که بر جسم حرامست حرام

 

رباعی ۱۱۱۱: آن خوش سخنان که ما بگفتیم به هم

 

رباعی ۱۱۱۲: آنکس که به آب دیده‌اش میجویم

 

رباعی ۱۱۱۳: آن کس که ببست خواب ما را به ستم

 

رباعی ۱۱۱۴: آنم که چو غمخوار شوم من شادم

 

رباعی ۱۱۱۵: آن وقت آمد که ما به تو پردازیم

 

رباعی ۱۱۱۶: آنها که به پیش دلستان می‌کردم

 

رباعی ۱۱۱۷: آواز تو بشنوم خوش آوازه شوم

 

رباعی ۱۱۱۸: آواز سرافیل طرب میرسدم

 

رباعی ۱۱۱۹: از باد همه پیام او می‌شنوم

 

رباعی ۱۱۲۰: از بسکه به نزدیک توام من دورم

 

رباعی ۱۱۲۱: از بلبل سرمست نوائی شنوم

 

رباعی ۱۱۲۲: از بهر تو صد بار ملامت بکشم

 

رباعی ۱۱۲۳: از بهر تو گر جان بدهم خوش میرم

 

رباعی ۱۱۲۴: از ثور فلک شیر وفا میدوشم

 

رباعی ۱۱۲۵: از چشم تو سحر مطلق آموخته‌ام

 

رباعی ۱۱۲۶: از جوی خوشاب دوست آبی خوردم

 

رباعی ۱۱۲۷: از خاک در تو چون جدا می‌باشم

 

رباعی ۱۱۲۸: از خویشتن بجستن آرزو می‌کندم

 

رباعی ۱۱۲۹: از خویش خوشم نی نباشد خوشیم

 

رباعی ۱۱۳۰: از درد همیشه من دوا می‌بینم

 

رباعی ۱۱۳۱: از روی تو من همیشه گلشن بودم

 

رباعی ۱۱۳۲: از سوز غم تو آتش میطلبم

 

رباعی ۱۱۳۳: از شور و جنون رشک جنان را بزدم

 

رباعی ۱۱۳۴: از صنع برآیم بر صانع باشم

 

رباعی ۱۱۳۵: از طبع ملول دوست ما می‌دانیم

 

رباعی ۱۱۳۶: از عشق تو گشتم ارغنون عالم

 

رباعی ۱۱۳۷: از عشق تو من بلند قد می‌گردم

 

رباعی ۱۱۳۸: از مطبخ غمهاش بلا میرسدم

 

رباعی ۱۱۳۹: از هرچه که آن خوشست نهی است مدام

 

رباعی ۱۱۴۰: اسرار ز دست دادمی نتوانم

 

رباعی ۱۱۴۱: افتاده مرا عجب شکاری چکنم

 

رباعی ۱۱۴۲: المنهالله که به تو پیوستم

 

رباعی ۱۱۴۳: امروز چو حلقه مانده بیرون دریم

 

رباعی ۱۱۴۴: امروز همه روز به پیش نظرم

 

رباعی ۱۱۴۵: امروز یکی گردش مستانه کنم

 

رباعی ۱۱۴۶: امشب که حریف دلبر دلداریم

 

رباعی ۱۱۴۷: امشب که حریف مشتری و ماهم

 

رباعی ۱۱۴۸: امشب که شراب جان مدامست مدام

 

رباعی ۱۱۴۹: امشب که غم عشق مدامست مدام

 

رباعی ۱۱۵۰: امشب که مه عشق تمامست تمام

 

رباعی ۱۱۵۱: امشب که همی رسد ز دلدار سلام

 

رباعی ۱۱۵۲: امشب همه شب نشسته اندر حزنم

 

رباعی ۱۱۵۳: اندر طلب دوست همی بشتابم

 

رباعی ۱۱۵۴: انگورم و در زیر لگد می‌گردم

 

رباعی ۱۱۵۵: از دوستیت خون جگر را بخورم

 

رباعی ۱۱۵۶: ای از تو برون ز خانه‌ها جای دلم

 

رباعی ۱۱۵۷: ای بانگ رباب از تو تابی دارم

 

رباعی ۱۱۵۸: ای جان و جهان، جان و جهان گم کردم

 

رباعی ۱۱۵۹: ای دوست شکارم و شکاری دارم

 

رباعی ۱۱۶۰: ای دل چو بهر خسی نشینی چکنم

 

رباعی ۱۱۶۱: ای دل ز جهانیان چرا داری بیم

 

رباعی ۱۱۶۲: ای راحت و آرامگه پیوستم

 

رباعی ۱۱۶۳: ای عشق که هستی به یقین معشوقم

 

رباعی ۱۱۶۴: ای نرگس پر خواب ربودی خوابم

 

رباعی ۱۱۶۵: این گردش را ز جان خود دزدیدم

 

رباعی ۱۱۶۶: با تو قصص درد و فغان میگویم

 

رباعی ۱۱۶۷: با درد بساز چون دوای تو منم

 

رباعی ۱۱۶۸: باز آمدم و برابرت بنشستم

 

رباعی ۱۱۶۹: بازآمد و بازآمد ره بگشائیم

 

رباعی ۱۱۷۰: با سرکشی عشق اگر سرد آرم

 

رباعی ۱۱۷۱: باغی که من از بهار او بشکفتم

 

رباعی ۱۱۷۲: بالای سر ار دست زند دو دستم

 

رباعی ۱۱۷۳: با ملک غمت چرا تکبر نکنم

 

رباعی ۱۱۷۴: بخروشیدم گفت خموشت خواهم

 

رباعی ۱۱۷۵: بر بوی تو هر کجا گلی دیدستم

 

رباعی ۱۱۷۶: بر بوی وفا دست زنانت باشم

 

رباعی ۱۱۷۷: بر زلف تو گر دست درازی کردم

 

رباعی ۱۱۷۸: بر شاه حبش زنیم و بر قیصر روم

 

رباعی ۱۱۷۹: بر میکده وقف است دلم سرمستم

 

رباعی ۱۱۸۰: بر یاد لبت لعل نگین می‌بوسم

 

رباعی ۱۱۸۱: بوی دهن تو از چمن می‌شنوم

 

رباعی ۱۱۸۲: بهر تو زنم نوا چو نی برگیرم

 

رباعی ۱۱۸۳: بیدف بر ما میا که ما در سوریم

 

رباعی ۱۱۸۴: بیرون ز دو کون من مرادی دارم

 

رباعی ۱۱۸۵: بیکار شدم ای غم عشقت کارم

 

رباعی ۱۱۸۶: بیگانه مگیرید مرا زین کویم

 

رباعی ۱۱۸۷: بیگاه شد وز بیگهی من شادم

 

رباعی ۱۱۸۸: تا آتش و آب عشق بشناخته‌ام

 

رباعی ۱۱۸۹: تا ترک دل خویش نگیری ندهم

 

رباعی ۱۱۹۰: تا جان دارم بندهٔ مرجان توام

 

رباعی ۱۱۹۱: تا چند بهر زه چون غباری گردم

 

رباعی ۱۱۹۲: تا چند چو دف دست ستمهات خورم

 

رباعی ۱۱۹۳: تا خواسته‌ام از تو ترا خواسته‌ام

 

رباعی ۱۱۹۴: تا روی تو دیدم از جهان سیر شدم

 

رباعی ۱۱۹۵: تا زلف ترا به جان و دل بنده شدیم

 

رباعی ۱۱۹۶: تا شمع تو افروخت پروانه شدم

 

رباعی ۱۱۹۷: تا ظن نبری که از تو بگریخته‌ام

 

رباعی ۱۱۹۸: تا ظن نبری که از غمانت رستم

 

رباعی ۱۱۹۹: تا ظن نبری که من دوئی می‌بینم

 

رباعی ۱۲۰۰: تا ظن نبری که من کمت می‌بینم

 

رباعی ۱۲۰۱: تا کاسهٔ دوغ خویش باشد پیشم

 

رباعی ۱۲۰۲: تا پردهٔ عاشقانه بشناخته‌ایم

 

رباعی ۱۲۰۳: تا میرود آن نگار ما میرانیم

 

رباعی ۱۲۰۴: تو بحر لطافتی و ما همچو کفیم

 

رباعی ۱۲۰۵: جانرا که در این خانه وثاقش دادم

 

رباعی ۱۲۰۶: جانی که در او دو صد جهان میدانم

 

رباعی ۱۲۰۷: چندانکه به کار خود فرو می‌بینم

 

رباعی ۱۲۰۸: چون تاج منی ز فرق خود افکندیم

 

رباعی ۱۲۰۹: چون مار ز افسون کسی می‌پیچم

 

رباعی ۱۲۱۰: چون می‌دانی که از نکوئی دورم

 

رباعی ۱۲۱۱: حاشا که ز زخم تیر و خنجر ترسیم

 

رباعی ۱۲۱۲: خواهم که به عشق تو ز جان برخیزم

 

رباعی ۱۲۱۳: خود راز چنین لطف چه مانع باشیم

 

رباعی ۱۲۱۴: خیزید که تا بر شب مهتاب زنیم

 

رباعی ۱۲۱۵: در آتش خویش چون دمی جوش کنم

 

رباعی ۱۲۱۶: در باغ شدم صبوح و گل می‌چیدم

 

رباعی ۱۲۱۷: در بحر خیال غرقهٔ گردابم

 

رباعی ۱۲۱۸: در چنگ توام بتا در آن چنگ خوشم

 

رباعی ۱۲۱۹: در دور سپهر و مهر ساقی مائیم

 

رباعی ۱۲۲۰: در چشمهٔ دل مهی بدیدیم به چشم

 

رباعی ۱۲۲۱: در عالم گل گنج نهانی مائیم

 

رباعی ۱۲۲۲: در عشق تو گر دل بدهم جان ببرم

 

رباعی ۱۲۲۳: در عشق تو معرفت خطا دانستیم

 

رباعی ۱۲۲۴: در کوی خرابات گذر میکردم

 

رباعی ۱۲۲۵: در کوی خرابات نگاری دیدم

 

رباعی ۱۲۲۶: در هر فلکی مردمکی می‌بینم

 

رباعی ۱۲۲۷: دستارم و جبه و سرم هر سه به هم

 

رباعی ۱۲۲۸: دشنامم ده که مست دشنام توام

 

رباعی ۱۲۲۹: دلدار چو دید خسته و غمگینم

 

رباعی ۱۲۳۰: دل زار وثاق سینه آواره کنم

 

رباعی ۱۲۳۱: دل میگوید که نقد این باغ دریم

 

رباعی ۱۲۳۲: دوش آمده بود از سر لطفی یارم

 

رباعی ۱۲۳۳: دوش از سر مستی بخراشید رخم

 

رباعی ۱۲۳۴: دوش از طربی بسوی اصحاب شدیم

 

رباعی ۱۲۳۵: دوش ارچه هزار نام بر ننگ زدم

 

رباعی ۱۲۳۶: دل داد مرا که دلستان را بزدم

 

رباعی ۱۲۳۷: دیوانه‌ام نیم ولیک همی خوانندم

 

رباعی ۱۲۳۸: ذات تو ز عیبها جدا دانستم

 

رباعی ۱۲۳۹: رازیکه بگفتی ای بت بدخویم

 

رباعی ۱۲۴۰: رفتی و ز رفتن تو من خون گریم

 

رباعی ۱۲۴۱: روزت بستودم و نمی‌دانستم

 

رباعی ۱۲۴۲: روزی به خرابات تو می میخوردم

 

رباعی ۱۲۴۳: رویت بینم بدر من آن را دانم

 

رباعی ۱۲۴۴: زان دم که ترا به عشق بشناخته‌ام

 

رباعی ۱۲۴۵: ز اول که حدیث عاشقی بشنودم

 

رباعی ۱۲۴۶: زاهد بودی ترانه گویت کردم

 

رباعی ۱۲۴۷: زنبور نیم که من بدودی بروم

 

رباعی ۱۲۴۸: زین پیش اگر دم از جنون میزده‌ام

 

رباعی ۱۲۴۹: زینگونه که من به نیستی خرسندم

 

رباعی ۱۲۵۰: ساقی امروز در خمارت بودم

 

رباعی ۱۲۵۱: ساقی چو دهد بادهٔ حمرا چکنم

 

رباعی ۱۲۵۲: سر در خاک آستان تو نهم

 

رباعی ۱۲۵۳: شادم که ز شادی جهان آزادم

 

رباعی ۱۲۵۴: شادی کردم چو آن گهر شد جفتم

 

رباعی ۱۲۵۵: شاعر نیم و ز شاعری نان نخورم

 

رباعی ۱۲۵۶: شب رفت و هنوز ما به خمار خودیم

 

رباعی ۱۲۵۷: شب گوید من انیس می‌خوارانم

 

رباعی ۱۲۵۸: شد گلشن روی تو تماشای دلم

 

رباعی ۱۲۵۹: صد نام زیاد دوست بر ننگ زدیم

 

رباعی ۱۲۶۰: عالم جسم است و نور جانی مائیم

 

رباعی ۱۲۶۱: عشق آمد و گفت تا بر او باشم

 

رباعی ۱۲۶۲: عشق از بنه بی‌بنست و بحریست عظیم

 

رباعی ۱۲۶۳: عشق است صبوح و من بدو بیدارم

 

رباعی ۱۲۶۴: عشق است قدح وز قدحش خوشحالم

 

رباعی ۱۲۶۵: عشق تو گرفته آستین می‌کشدم

 

رباعی ۱۲۶۶: عمری رخ یکدگر بدیدم به چشم

 

رباعی ۱۲۶۷: فانی شدم و برید اجزای تنم

 

رباعی ۱۲۶۸: فرمود که دست و پا بکاری بزنیم

 

رباعی ۱۲۶۹: قد صبحنا اللله به عیش و مدام

 

رباعی ۱۲۷۰: قاشانیم و لاابالی حالیم

 

رباعی ۱۲۷۱: قومیکه چو آفتاب دارند قدوم

 

رباعی ۱۲۷۲: گاه از غم دلبران بر آتش باشم

 

رباعی ۱۲۷۳: گاهی ز هوس دست زنان میباشم

 

رباعی ۱۲۷۴: گر باده نهان کنیم بو را چه کنیم

 

رباعی ۱۲۷۵: گر چرخ پر از ناله کنم معذورم

 

رباعی ۱۲۷۶: گر چرخ زنم گرد تو خورشید زنم

 

رباعی ۱۲۷۷: گر جنگ کند به جای چنگش گیرم

 

رباعی ۱۲۷۸: گر خوب کنی روی مرا خوب توام

 

رباعی ۱۲۷۹: گردان به هوای یار چون گردونیم

 

رباعی ۱۲۸۰: گر دریائی ماهی دریای توام

 

رباعی ۱۲۸۱: گر دل دهم و از سر جان برخیزم

 

رباعی ۱۲۸۲: گر دل طلبم در خم مویت بینم

 

رباعی ۱۲۸۳: کردیم قبول و من زرد میترسم

 

رباعی ۱۲۸۴: گر رنج دهد بجای بختش گیرم

 

رباعی ۱۲۸۵: گر شاد ببینمت بر این دیده نهم

 

رباعی ۱۲۸۶: گر صبر کنی پردهٔ صبرت بدریم

 

رباعی ۱۲۸۷: گر کبر بخورده‌ام که سرمست توام

 

رباعی ۱۲۸۸: گر ماه شوی بر آسمان کم نگرم

 

رباعی ۱۲۸۹: گر من بدر سرای تو کم گذری

 

رباعی ۱۲۹۰: گر یار کنی خصم تواش گردانیم

 

رباعی ۱۲۹۱: گفتم به فراق مدتی بگزارم

 

رباعی ۱۲۹۲: گویی تو که من ز هر هنر باخبرم

 

رباعی ۱۲۹۳: گفتم دل و دین بر سر کارت کردم

 

رباعی ۱۲۹۴: گفتم سگ نفس را مگر پیر کنم

 

رباعی ۱۲۹۵: گفتم که دل از تو برکنم نتوانم

 

رباعی ۱۲۹۶: گفتم که ز چشم خلق با دردسریم

 

رباعی ۱۲۹۷: گفتم که مگر غمت بود درمانم

 

رباعی ۱۲۹۸: گنجینهٔ اسرار الهی مائیم

 

رباعی ۱۲۹۹: گوئیکه به تن دور و به دل با یارم

 

رباعی ۱۳۰۰: گه در طلب وصل مشوش باشیم

 

رباعی ۱۳۰۱: لا الفجر بقینه و لا شرب مدام

 

رباعی ۱۳۰۲: لب بستم و صد نکته خموشت گفتم

 

رباعی ۱۳۰۳: لیلم که نهاری نکند من چکنم

 

رباعی ۱۳۰۴: ما از دو صفت ز کار بیکار شویم

 

رباعی ۱۳۰۵: ما بادهٔ ز خون دل خود می‌نوشیم

 

رباعی ۱۳۰۶: ما باده ز یار دلفروز آوردیم

 

رباعی ۱۳۰۷: ما برزگران این کهن دشت نویم

 

رباعی ۱۳۰۸: ما جان لطیفیم و نظر در نائیم

 

رباعی ۱۳۰۹: ما خاک ترا به آب زمزم ندهیم

 

رباعی ۱۳۱۰: ما خواجهٔ ده نه‌ایم ما قلاشیم

 

رباعی ۱۳۱۱: ما را بس و ما را بس و ما بس کردیم

 

رباعی ۱۳۱۲: ما رخت وجود بر عدم بربندیم

 

رباعی ۱۳۱۳: ما عاشق خود را به عدو بسپاریم

 

رباعی ۱۳۱۴: ما کار و دکان و پیشه را سوخته‌ایم

 

رباعی ۱۳۱۵: ما مذهب چشم شوخ مستش داریم

 

رباعی ۱۳۱۶: مانند قلم سپید کار سیهم

 

رباعی ۱۳۱۷: ماهی فارغ ز چارده می‌بینم

 

رباعی ۱۳۱۸: مائیم که از بادهٔ بی‌جام خوشیم

 

رباعی ۱۳۱۹: مائیم که پوستین بگازر دادیم

 

رباعی ۱۳۲۰: مائیم که بی‌قماش و بی‌سیم خوشیم

 

رباعی ۱۳۲۱: مائیم که تا مهر تو آموخته‌ایم

 

رباعی ۱۳۲۲: مائیم که دل ز جسم و جوهر کندیم

 

رباعی ۱۳۲۳: مائیم که دوست خویش دشمن داریم

 

رباعی ۱۳۲۴: مائیم که گه نهان و گه پیدائیم

 

رباعی ۱۳۲۵: مردم رغم عشق دمی در من دم

 

رباعی ۱۳۲۶: مصنوع حقیم و صید صانع باشیم

 

رباعی ۱۳۲۷: مگریز ز من که من خریدار توام

 

رباعی ۱۳۲۸: من بحر تمامم و یکی قطره نیم

 

رباعی ۱۳۲۹: من بر سر کویت آستین گردانم

 

رباعی ۱۳۳۰: من بندهٔ قرآنم اگر جان دارم

 

رباعی ۱۳۳۱: من پیر شدم پیر نه ز ایام شدم

 

رباعی ۱۳۳۲: من چشم ترا بسته به کین می‌بینم

 

رباعی ۱۳۳۳: من خاک ترا به چرخ اعظم ندهم

 

رباعی ۱۳۳۴: من درد ترا ز دست آسان ندهم

 

رباعی ۱۳۳۵: من دوش فراق را جفا میگفتم

 

رباعی ۱۳۳۶: من زخم ترا به هیچ مرهم ندهم

 

رباعی ۱۳۳۷: من سر بنهم در رهت ای کان کرم

 

رباعی ۱۳۳۸: من سیر نیم سیر نیم سیر نیم

 

رباعی ۱۳۳۹: من سیر نیم ولی ز سیران سیرم

 

رباعی ۱۳۴۰: من عادت و خوی آن صنم میدانم

 

رباعی ۱۳۴۱: من عاشق روی تو نگارم چکنم

 

رباعی ۱۳۴۲: من عاشقی از کمال تو آموزم

 

رباعی ۱۳۴۳: من عشق ترا به جای ایمان دارم

 

رباعی ۱۳۴۴: من عهد شکسته بر شکستی بزنم

 

رباعی ۱۳۴۵: من غیر ترا گزین ندارم چکنم

 

رباعی ۱۳۴۶: من قاعدهٔ درد و دوا می‌شکنم

 

رباعی ۱۳۴۷: من کاستهٔ وفای آن مه‌رویم

 

رباعی ۱۳۴۸: من گردانم مطرب گردان خواهم

 

رباعی ۱۳۴۹: من گرسنه‌ام نشاط سیری دارم

 

رباعی ۱۳۵۰: من مالک ملک لامکانی شده‌ام

 

رباعی ۱۳۵۱: من مهر تو بر تارک افلاک نهم

 

رباعی ۱۳۵۲: من نای توام از لب تو می‌نوشم

 

رباعی ۱۳۵۳: من نیز چو تو عاقل و هشیار بدم

 

رباعی ۱۳۵۴: من همچو کسی نشسته بر اسب خام

 

رباعی ۱۳۵۵: من یک جانم که صد هزار است تنم

 

رباعی ۱۳۵۶: مهتاب بلند گشت و ما پست شدیم

 

رباعی ۱۳۵۷: می‌پنداری که از غمانت رستم

 

رباعی ۱۳۵۸: می‌پنداری که من به فرمان خودم

 

رباعی ۱۳۵۹: می‌گوید دف که هان بزن بر رویم

 

رباعی ۱۳۶۰: ناساز از آنیم که سازی داریم

 

رباعی ۱۳۶۱: نی از پی کسب سوی بازار شویم

 

رباعی ۱۳۶۲: نی دست که در مصاف خونریز کنم

 

رباعی ۱۳۶۳: نی سخرهٔ آسمان پیروزه شوم

 

رباعی ۱۳۶۴: هر گه که دل از خلق جدا می‌بینم

 

رباعی ۱۳۶۵: همچون سر زلف تو پریشان توایم

 

رباعی ۱۳۶۶: هم خوان توایم و نیز مهمان توایم

 

رباعی ۱۳۶۷: هم مستم و هم بادهٔ مستان توام

 

رباعی ۱۳۶۸: هم منزل عشق و هم رهت می‌بینم

 

رباعی ۱۳۶۹: هوش عاشق کجا بود سوی نسیم

 

رباعی ۱۳۷۰: یار آمده یار آمده ره بگشائیم

 

رباعی ۱۳۷۱: یا صورت خودنمای تا نقش کنیم

 

رباعی ۱۳۷۲: یرغوش بک و قیر بک و سالارم

 

رباعی ۱۳۷۳: یک بار دگر قبول کن بندگیم

 

رباعی ۱۳۷۴: یک جرعه ز جام تو تمامست تمام

 

رباعی ۱۳۷۵: یک چند به کودکی به استاد شدیم

 

رباعی ۱۳۷۶: یک دم که ز دیدار تو یک سو افتم

 

ن

رباعی ۱۳۷۷: آشفته همی روی بکوئی ای جان

 

رباعی ۱۳۷۸: آمد دل من بهر نشانم گفتن

 

رباعی ۱۳۷۹: آمد شب و غمهای تو همچون عسسان

 

رباعی ۱۳۸۰: آن حلوائی که کم رسد زو به دهن

 

رباعی ۱۳۸۱: آن صورت غیبی که شندیش دشمن

 

رباعی ۱۳۸۲: آن کس که نساخت با لقای یاران

 

رباعی ۱۳۸۳: آنکو طمع وفا برد بر شکران

 

رباعی ۱۳۸۴: آن کیست کز این تیر نشد همچو کمان

 

رباعی ۱۳۸۵: احرام درش گیرد لافرمان کن

 

رباعی ۱۳۸۶: از بسکه برآورد غمت آه از من

 

رباعی ۱۳۸۷: از بسکه فساد و ابلهی زاد از من

 

رباعی ۱۳۸۸: از حاصل کار این جهانی کردن

 

رباعی ۱۳۸۹: از روز شریفتر شد از وی شب من

 

رباعی ۱۳۹۰: از عمر که پربار شود هردم من

 

رباعی ۱۳۹۱: اسرار مرا نهانی اندر جان کن

 

رباعی ۱۳۹۲: امروز مراست روز میدان منشین

 

رباعی ۱۳۹۳: امشب منم و هزار صوفی پنهان

 

رباعی ۱۳۹۴: ای آنکه گرفته‌ای به دستان دستان

 

رباعی ۱۳۹۵: ای بی‌تو حرام زندگانی ای جان

 

رباعی ۱۳۹۶: ای بی‌تو حرام زندگانی کردن

 

رباعی ۱۳۹۷: ای جانب عشاق به خیره نگران

 

رباعی ۱۳۹۸: ای جان منزه ز غم پالودن

 

رباعی ۱۳۹۹: ای جمله جهان بروی خوبت نگران

 

رباعی ۱۴۰۰: ای خورده مرا جگر برای دگران

 

رباعی ۱۴۰۱: ای خوی تو در جهان می و شیر ای جان

 

رباعی ۱۴۰۲: ای داد که هست جمله بیدار از من

 

رباعی ۱۴۰۳: ای در دو جهان یگانه تعجیل مکن

 

رباعی ۱۴۰۴: ای دف تو بخوان ز دفتر مشتاقان

 

رباعی ۱۴۰۵: ای دل تو در این واقعه دمسازی کن

 

رباعی ۱۴۰۶: ای دل چه شدی ز دست دستی میزن

 

رباعی ۱۴۰۷: ای دوست قبولم کن و جانم بستان

 

رباعی ۱۴۰۸: ای رفته ز یاران تو به یک گوشه کران

 

رباعی ۱۴۰۹: ای روی تو باغ و چمن هر دو جهان

 

رباعی ۱۴۱۰: ای روی تو کعبهٔ دل و قبلهٔ جان

 

رباعی ۱۴۱۱: ای زخم تو خوشتر از دوای دگران

 

رباعی ۱۴۱۲: ای زخم زننده بر رباب دل من

 

رباعی ۱۴۱۳: ای سنگ ز سودای لبت آبستان

 

رباعی ۱۴۱۴: ای شاه تو مات گشته را مات مکن

 

رباعی ۱۴۱۵: ای عادت تو خشم و جفا ورزیدن

 

رباعی ۱۴۱۶: ای عادت عشق عین ایمان خوردن

 

رباعی ۱۴۱۷: ای عاشق گفتار و تفاصیل سخن

 

رباعی ۱۴۱۸: ای عالم دل از تو شده قابل جان

 

رباعی ۱۴۱۹: ای عشق تو در جان کسی و آن کس من

 

رباعی ۱۴۲۰: ای کرده ز گل دستک من پایک من

 

رباعی ۱۴۲۱: ای گرسنهٔ وصل تو سیران جهان

 

رباعی ۱۴۲۲: ای لعل لبت معدن شکر چیدن

 

رباعی ۱۴۲۳: ای ماه لطیف جانفزا خرمن من

 

رباعی ۱۴۲۴: ای مجمع دل راه پراکنده مزن

 

رباعی ۱۴۲۵: ای مفخر و سلطان همه دلداران

 

رباعی ۱۴۲۶: ای مونس روزگار چونی بی من

 

رباعی ۱۴۲۷: ای نالهٔ عشق تو رباب دل من

 

رباعی ۱۴۲۸: این بنده مراعات نداند کردن

 

رباعی ۱۴۲۹: این دیدهٔ من کز نگرد دور از من

 

رباعی ۱۴۳۰: ای یار به انکار سوی ما نگران

 

رباعی ۱۴۳۱: ای یار بیا و بر دلم بر میزان

 

رباعی ۱۴۳۲: ای یک قدح از درد تو دریای جهان

 

رباعی ۱۴۳۳: با دل گفتم اگر بود جای سخن

 

رباعی ۱۴۳۴: با دل گفتم عشق تو آغاز مکن

 

رباعی ۱۴۳۵: باغست و بهار و سر و عالی ای جان

 

رباعی ۱۴۳۶: بیدل من و بیدل تو و بیدل تو و من

 

رباعی ۱۴۳۷: با هر دو جهان چو رنگ باید بودن

 

رباعی ۱۴۳۸: بر خسته دلان راه ملامت می زن

 

رباعی ۱۴۳۹: بر گرد جهان این دل آوارهٔ من

 

رباعی ۱۴۴۰: بر گردن ما بهانه‌ای خواهی بستن

 

رباعی ۱۴۴۱: بسیار علاقه‌ها بباید ای جان

 

رباعی ۱۴۴۲: پالوده شوی در طلب پالودن

 

رباعی ۱۴۴۳: پیموده شدم ز راه تو پیمودن

 

رباعی ۱۴۴۴: تا با خودی دوری ارچه هستی با من

 

رباعی ۱۴۴۵: تا روی تو قبله‌ام شد ای جان جهان

 

رباعی ۱۴۴۶: توبه کردم ز توبه کردن ای جان

 

رباعی ۱۴۴۷: تو شاه دل منی و شاهی می‌کن

 

رباعی ۱۴۴۸: جانم بر آن قوم که جانند ایشان

 

رباعی ۱۴۴۹: جانهاست همه جانوران را جز جان

 

رباعی ۱۴۵۰: جز بادهٔ لعل لامکان یاد مکن

 

رباعی ۱۴۵۱: جز جام جلالت اجل نوش مکن

 

رباعی ۱۴۵۲: چون شاه جهان نیست کسی در دو جهان

 

رباعی ۱۴۵۳: چندین به تو بر مهر و وفا بستهٔ من

 

رباعی ۱۴۵۴: چون آتش می‌شود عذارش به سخن

 

رباعی ۱۴۵۵: چون بنده نه‌ای ندای شاهی میزن

 

رباعی ۱۴۵۶: چون جوشش خنب عشق دیدم ز تو من

 

رباعی ۱۴۵۷: حرص و حسد و کینه ز دل بیرون کن

 

رباعی ۱۴۵۸: چون زرد و نزار دید او رو یک من

 

رباعی ۱۴۵۹: خود حال دلی بود پریشانتر از این

 

رباعی ۱۴۶۰: در باده‌کشی تو خویش را ریشه مکن

 

رباعی ۱۴۶۱: در بحر کرم حرص و حسد پیمودن

 

رباعی ۱۴۶۲: در پوش سلاح وقت جنگ است ای جان

 

رباعی ۱۴۶۳: در چشم منست ابروی همچو کمان

 

رباعی ۱۴۶۴: در حضرت توحید پس و پیش مدان

 

رباعی ۱۴۶۵: در دیدهٔ ما نگر جمال حق بین

 

رباعی ۱۴۶۶: در راه نیاز فرد باید بودن

 

رباعی ۱۴۶۷: در عشق تو شوخ و شنگ باید بودن

 

رباعی ۱۴۶۸: دل از طلب خوبی بی‌چون گشتن

 

رباعی ۱۴۶۹: دل باغ نهانست و درختان پنهان

 

رباعی ۱۴۷۰: دل برد ز من دوش به صد عشق و فسون

 

رباعی ۱۴۷۱: دل گرسنهٔ عید تو شد چون رمضان

 

رباعی ۱۴۷۲: دلها مثل رباب و عشق تو کمان

 

رباعی ۱۴۷۳: دوش آنچه برفت در میان تو و من

 

رباعی ۱۴۷۴: دوشست دیدم یار جدائی جویان

 

رباعی ۱۴۷۵: دی از تو چنان بدم که گل در بستان

 

رباعی ۱۴۷۶: دیدم رویت بتا تو روپوش مکن

 

رباعی ۱۴۷۷: رفتم به طبیب و گفتم ای زین‌الدین

 

رباعی ۱۴۷۸: رفتی و نرفت ای بت بگزیدهٔ من

 

رباعی ۱۴۷۹: رندی دیدم نشسته بر خنگ زمین

 

رباعی ۱۴۸۰: رو درد گزین درد گزین درد گزین

 

رباعی ۱۴۸۱: روزیکه گذر کنی به خر پشتهٔ من

 

رباعی ۱۴۸۲: زان خسرو جان تو مهر شاهی بستان

 

رباعی ۱۴۸۳: سرمست توام نه از می و نز افیون

 

رباعی ۱۴۸۴: سرمست شدم در هوس سرمستان

 

رباعی ۱۴۸۵: شاخ گل تر بر سر عنبر میزن

 

رباعی ۱۴۸۶: شب رفت و نرفت ای بت سیمین برمن

 

رباعی ۱۴۸۷: شد کودکی و رفت جوانی ز جوان

 

رباعی ۱۴۸۸: شمع ازلست عالم افروزی من

 

رباعی ۱۴۸۹: شوری دارم که برنتابد گردون

 

رباعی ۱۴۹۰: صورت همه مقبول هیولا میدان

 

رباعی ۱۴۹۱: طبع تو چو سنگست و دلت چون آهن

 

رباعی ۱۴۹۲: طبعی نه که با دوست در آمیزم من

 

رباعی ۱۴۹۳: عقلی که خلاف تو گزیدن نتوان

 

رباعی ۱۴۹۴: عید آمد و عیدانه جمال سلطان

 

رباعی ۱۴۹۵: فرخ باشد جمال سلطان دیدن

 

رباعی ۱۴۹۶: گر تیغ اجل مرا کند بی‌سر و جان

 

رباعی ۱۴۹۷: گر دست بشد ز کار پائی می‌زن

 

رباعی ۱۴۹۸: گر شادم و گر عراق و گر لورستان

 

رباعی ۱۴۹۹: گر کشته شوم به نزد و پیکار تو من

 

رباعی ۱۵۰۰: گر مشتاقی به پیش مشتاق نشین

 

رباعی ۱۵۰۱: کس نیست به غیر از او در این جمله جهان

 

رباعی ۱۵۰۲: گفتم که بر حریف غمگین منشین

 

رباعی ۱۵۰۳: گفتم مکن ایروت حسن خوت حسن

 

رباعی ۱۵۰۴: گلباغ نهانست و درختان پنهان

 

رباعی ۱۵۰۵: ما زیبائیم خویش را زیبا کن

 

رباعی ۱۵۰۶: ما کاهگلان عشق و پهلو به زمین

 

رباعی ۱۵۰۷: ما مرد سنانیم نه از بهر سه نان

 

رباعی ۱۵۰۸: مجموع جهان عاشق یک پارهٔ من

 

رباعی ۱۵۰۹: معشوق من از همه نهانست بدان

 

رباعی ۱۵۱۰: من بندهٔ مستی که بود دست زنان

 

رباعی ۱۵۱۱: من بیرخ تو باده ندانم خوردن

 

رباعی ۱۵۱۲: من بینم آنرا که نمی‌بینم من

 

رباعی ۱۵۱۳: من کاغذهای مصر و بغداد ای جان

 

رباعی ۱۵۱۴: من عاشق عشق و عشق هم عاشق من

 

رباعی ۱۵۱۵: من کی خندم تات نبینم خندان

 

رباعی ۱۵۱۶: مردان تو در دایرهٔ کن فیکون

 

رباعی ۱۵۱۷: نزدیک منی مرا مبین چون دوران

 

رباعی ۱۵۱۸: هر خانه که بی‌چراغ باشد ای جان

 

رباعی ۱۵۱۹: هر روز خوش است منزلی بسپردن

 

رباعی ۱۵۲۰: هر روز نو برآئی ای دلبر جان

 

رباعی ۱۵۲۱: هر مطرب کو نیست ز دل دفتر خوان

 

رباعی ۱۵۲۲: هشدار که می‌روند هر سو غولان

 

رباعی ۱۵۲۳: هم خانه از آن اوست و هم جامه و نان

 

رباعی ۱۵۲۴: هم نور دل منی و هم راحت جان

 

رباعی ۱۵۲۵: هنگام اجل چو جان بپردازد تن

 

رباعی ۱۵۲۶: یا دلبر من باید و یا دل بر من

 

رباعی ۱۵۲۷: یارب چه دلست این و چه خو دارد این

 

رباعی ۱۵۲۸: یا اوحد بالجمال یا جانمسن

 

و

رباعی ۱۵۲۹: آن رهزن دل که پای‌کوبانم از او

 

رباعی ۱۵۳۰: آن شاه که هست عقل دیوانهٔ او

 

رباعی ۱۵۳۱: آن شخص که رشک برد بر جامهٔ تو

 

رباعی ۱۵۳۲: آن کس که همیشه دل پر از دردم از او

 

رباعی ۱۵۳۳: آن لاله رخی که با رخ زردم از او

 

رباعی ۱۵۳۴: از جان بشنیده‌ام نوای غم تو

 

رباعی ۱۵۳۵: از گنج قدم شدیم ویرانهٔ او

 

رباعی ۱۵۳۶: ای آب از این دیدهٔ بیخواب برو

 

رباعی ۱۵۳۷: ای از دل و جان لطیفتر قالب تو

 

رباعی ۱۵۳۸: ای پردهٔ پندار پسندیدهٔ تو

 

رباعی ۱۵۳۹: ای بسته تو خواب من به چشم جادو

 

رباعی ۱۵۴۰: ای بلبل مست بوستانی برگو

 

رباعی ۱۵۴۱: ای جان جهان به حق احسانت مرو

 

رباعی ۱۵۴۲: ای جان جهان جان و جهان بندهٔ تو

 

رباعی ۱۵۴۳: ای جان جهان جز تو کسی کیست بگو

 

رباعی ۱۵۴۴: ای چرخ فلک پایهٔ پیروزهٔ تو

 

رباعی ۱۵۴۵: ای در دل من میل و تمنا همه تو

 

رباعی ۱۵۴۶: ای دل اگرت طاقت غم نیست برو

 

رباعی ۱۵۴۷: ای دل تو بهر خیال مغرور مشو

 

رباعی ۱۵۴۸: ای دل گر ازین حدیث آگاهی تو

 

رباعی ۱۵۴۹: ای زندگی تن و توانم همه تو

 

رباعی ۱۵۵۰: ای ساقی جان برین خوش آواز برو

 

رباعی ۱۵۵۱: ای ظلمت شب مانع خورشید مشو

 

رباعی ۱۵۵۲: ای عارف گوینده نوائی برگو

 

رباعی ۱۵۵۳: ای عشرت نزدیک ز ما دور مشو

 

رباعی ۱۵۵۴: ای ماه چو ابر بس گرستم بی‌تو

 

رباعی ۱۵۵۵: ای مشفق فرزند دو بیتی می‌گو

 

رباعی ۱۵۵۶: با تست مراد از چه روی هر سو تو

 

رباعی ۱۵۵۷: با نامحرم حدیث اسرار مگو

 

رباعی ۱۵۵۸: بر آتش چو دیک تو خود را میجو

 

رباعی ۱۵۵۹: بر تختهٔ دل که من نگهبانم و تو

 

رباعی ۱۵۶۰: ترکی که دلم شاد کند خندهٔ او

 

رباعی ۱۵۶۱: چون پاک شد از رنگ خودی سینهٔ تو

 

رباعی ۱۵۶۲: خواهی که مقیم و خوش شوی با ما تو

 

رباعی ۱۵۶۳: داروی ملولی رخ و رخسارهٔ تو

 

رباعی ۱۵۶۴: در اصل یکی بد است جان من و تو

 

رباعی ۱۵۶۵: در چرخ نگنجد آنکه شد لاغر تو

 

رباعی ۱۵۶۶: در کوی خیال خود چه می‌پویی تو

 

رباعی ۱۵۶۷: درها همه بسته‌اند الا در تو

 

رباعی ۱۵۶۸: دل در تو گمان بد بر دور از تو

 

رباعی ۱۵۶۹: رشک آیدم از شانه و سنگ ای دلجو

 

رباعی ۱۵۷۰: زاندم که شنیده‌ام نوای غم تو

 

رباعی ۱۵۷۱: سر رشتهٔ شادیست خیال خوش تو

 

رباعی ۱۵۷۲: سوگند بدان روی تو و هستی تو

 

رباعی ۱۵۷۳: صد داد همی رسد ز بیدادی تو

 

رباعی ۱۵۷۴: عشقست که کیمیای شرقست در او

 

رباعی ۱۵۷۵: عمرم به کنار زد کناری با تو

 

رباعی ۱۵۷۶: فرزانهٔ عشق را تو دیوانه مگو

 

رباعی ۱۵۷۷: گر جمله برفتند نگارا تو مرو

 

رباعی ۱۵۷۸: گر عاشق عشق ما شدی، ای مه‌رو

 

رباعی ۱۵۷۹: گر عاقل و عالمی به عشق ابله شو

 

رباعی ۱۵۸۰: گر هیچ ترا میل سوی ماست بگو

 

رباعی ۱۵۸۱: گفتم روزی که من به جانم با تو

 

رباعی ۱۵۸۲: گفتم که کجا بود مها خانهٔ تو

 

رباعی ۱۵۸۳: گه در دل ما نشین چو اسرار و مرو

 

رباعی ۱۵۸۴: ما چارهٔ عالمیم و بیچارهٔ تو

 

رباعی ۱۵۸۵: مردی یارا که بوی فقر آید از او

 

رباعی ۱۵۸۶: مستم ز دو لعل شکرت ای مه‌رو

 

رباعی ۱۵۸۷: من بندهٔ تو بندهٔ تو بندهٔ تو

 

رباعی ۱۵۸۸: نی هرکه کند رقص و جهد بالا او

 

رباعی ۱۵۸۹: هان ای تن خاکی سخن از خاک مگو

 

رباعی ۱۵۹۰: هرچند در این هوس بسی باشی تو

 

رباعی ۱۵۹۱: هرچند که قد بی‌بدل دارد سرو

 

ه

رباعی ۱۵۹۲: آمد بر من خیال جانان ز پگه

 

رباعی ۱۵۹۳: آن دم که رسی به گوهر ناسفته

 

رباعی ۱۵۹۴: آنکس که ز دست شد بر او دست منه

 

رباعی ۱۵۹۵: آنی که وجود و عدمت اوست همه

 

رباعی ۱۵۹۶: از دیدهٔ کژ دلبر رعنا را چه

 

رباعی ۱۵۹۷: السکر صار کاسدا من شفتیه

 

رباعی ۱۵۹۸: ای کان العباد ما اهواه

 

رباعی ۱۵۹۹: آهوی قمرا سهامه عیناه

 

رباعی ۱۶۰۰: ای آنکه به جان این جهانی زنده

 

رباعی ۱۶۰۱: ای پارسی و تازی تو پوشیده

 

رباعی ۱۶۰۲: ای بر نمک تو خلق نانی بزده

 

رباعی ۱۶۰۳: ای بی‌ادبانه من ز تو نالیده

 

رباعی ۱۶۰۴: ای جان تو بر مقصران آشفته

 

رباعی ۱۶۰۵: ای با تو جهان ظریف و شادی باره

 

رباعی ۱۶۰۶: ای خواب مرا بسته و مدفون کرده

 

رباعی ۱۶۰۷: ای در طلب گره‌گشائی مرده

 

رباعی ۱۶۰۸: ای دوست مرا دمدمه بسیار مده

 

رباعی ۱۶۰۹: ای روز الست ملک و دولت رانده

 

رباعی ۱۶۱۰: ای سرو ز قامت تو قد دزدیده

 

رباعی ۱۶۱۱: ای کوران را به لطف ره بین کرده

 

رباعی ۱۶۱۲: ای میر ملیحان و مهان شیی الله

 

رباعی ۱۶۱۳: باز آمد یار با دلی چون خاره

 

رباعی ۱۶۱۴: بازچیهٔ قدرت خدائیم همه

 

رباعی ۱۶۱۵: بفروخت مرا یار به یک دسته تره

 

رباعی ۱۶۱۶: بیگانه شوی ز صحبت بیگانه

 

رباعی ۱۶۱۷: بیگاه شد و دل نرهید از ناله

 

رباعی ۱۶۱۸: تا روی ترا بدیدم ای بت ناآگاه

 

رباعی ۱۶۱۹: تو آبی و ما جمله گیاهیم همه

 

رباعی ۱۶۲۰: تو توبه مکن که من شکستم توبه

 

رباعی ۱۶۲۱: جانیست غذای او غم و اندیشه

 

رباعی ۱۶۲۲: دانی شب چیست بشنو ای فرزانه

 

رباعی ۱۶۲۳: در راه یگانگی چه طاعت چه گناه

 

رباعی ۱۶۲۴: در بندگیت حلقه بگوشم ای شاه

 

رباعی ۱۶۲۵: در عشق خلاصهٔ جنون از من خواه

 

رباعی ۱۶۲۶: دی از سر سودای تو من شوریده

 

رباعی ۱۶۲۷: روی تو نماز آمد و چشمت روزه

 

رباعی ۱۶۲۸: زلف تو که یکروزم از او روشن نه

 

رباعی ۱۶۲۹: سه چیز ز من ربوده‌ای بگزیده

 

رباعی ۱۶۳۰: صاحب‌نظران راست تحیر پیشه

 

رباعی ۱۶۳۱: صحت که کشد به سقم و رنجوری به

 

رباعی ۱۶۳۲: صوفی نشوی به فوطه و پشمینه

 

رباعی ۱۶۳۳: عشق غلب القلب و قد صار به

 

رباعی ۱۶۳۴: فصلیست چو وصل دوست فرخنده شده

 

رباعی ۱۶۳۵: گفتم چکنم گفت که ای بیچاره

 

رباعی ۱۶۳۶: گفتم که توئی می و منم پیمانه

 

رباعی ۱۶۳۷: گفتم که ز عشقت شده‌ام دیوانه

 

رباعی ۱۶۳۸: گنجیست نهانه در زمین پوشیده

 

رباعی ۱۶۳۹: گیر ایدل من عنان آن شاهنشاه

 

رباعی ۱۶۴۰: ما را می کهنه باید و دیرینه

 

رباعی ۱۶۴۱: ما مردانیم شسته بر تنگ دره

 

رباعی ۱۶۴۲: مانندهٔ زنبیل بگیر این روزه

 

رباعی ۱۶۴۳: مستم ز می عشق خراب افتاده

 

رباعی ۱۶۴۴: من میگویم که گشت بیگاه ایماه

 

رباعی ۱۶۴۵: میخوردم باده بابت آشفته

 

رباعی ۱۶۴۶: میدان فراخ و مرد میدانی نه

 

رباعی ۱۶۴۷: وه وه که به دیدار تو چونم تشنه

 

رباعی ۱۶۴۸: هین نوبت صبر آمد و ماه روزه

 

رباعی ۱۶۴۹: هر چند در این پرده اسیرید همه

 

رباعی ۱۶۵۰: هم آینه‌ایم و هم لقائیم همه

 

رباعی ۱۶۵۱: یارب تو مرا به نفس طناز مده

 

رباعی ۱۶۵۲: یارب تو یکی یار جفا کارش ده

 

ی

رباعی ۱۶۵۳: آمد بر من دوش مه یغمائی

 

رباعی ۱۶۵۴: آن چیز که هست در سبد میدانی

 

رباعی ۱۶۵۵: آن خوش باشد که صاحب تمییزی

 

رباعی ۱۶۵۶: آن دل که به یاد خود صبورش کردی

 

رباعی ۱۶۵۷: آن را که نکرد ز هر سود ای ساقی

 

رباعی ۱۶۵۸: آن رطل گران را اگر ارزان کنیی

 

رباعی ۱۶۵۹: آن روز که دیوانه سر و سودائی

 

رباعی ۱۶۶۰: آن روی ترش نگر چو قندستانی

 

رباعی ۱۶۶۱: آن ظلم رسیده‌ای که دادش دادی

 

رباعی ۱۶۶۲: آن میوه توئی که نادر ایامی

 

رباعی ۱۶۶۳: آنی تو که در صومعه مستم داری

 

رباعی ۱۶۶۴: آنی که بر دلشدگان دیر آئی

 

رباعی ۱۶۶۵: آنی که به صد شفاعت و صد زاری

 

رباعی ۱۶۶۶: احوال من زار حزین می‌پرسی

 

رباعی ۱۶۶۷: از آب و گلی نیست بنای چو توئی

 

رباعی ۱۶۶۸: از جان بگریزم ار ز جان بگریزی

 

رباعی ۱۶۶۹: از چهرهٔ آفتاب مهوش گردی

 

رباعی ۱۶۷۰: از خلق ز راه تیزهوشی نرهی

 

رباعی ۱۶۷۱: از رنج و ملال ما چه فریاد کنی

 

رباعی ۱۶۷۲: از سایهٔ عاشقان اگر دور شوی

 

رباعی ۱۶۷۳: از شادی تو پر است شهر و وادی

 

رباعی ۱۶۷۴: از عشق ازل ترانه‌گویان گشتی

 

رباعی ۱۶۷۵: از عشق تو هر طرف یکی شبخیزی

 

رباعی ۱۶۷۶: از گل قفس هدهد جانها تو کنی

 

رباعی ۱۶۷۷: از کم خوردن زیرک و هشیار شوی

 

رباعی ۱۶۷۸: استاد مرا بگفتم اندر مستی

 

رباعی ۱۶۷۹: اسرار شنو ز طوطی ربانی

 

رباعی ۱۶۸۰: افتاد مرا با لب او گفتاری

 

رباعی ۱۶۸۱: امروز مرا سخت پریشان کردی

 

رباعی ۱۶۸۲: امشب برو ای خواب اگر بنشینی

 

رباعی ۱۶۸۳: امشب که فتاده‌ای به چنگال رهی

 

رباعی ۱۶۸۴: امشب منم و یکی حریف چو منی

 

رباعی ۱۶۸۵: اندر دل من مها دل‌افروز توئی

 

رباعی ۱۶۸۶: اندر دو جهان دلبر و جانم تو بسی

 

رباعی ۱۶۸۷: اندر ره حق چو چست و چالاک شوی

 

رباعی ۱۶۸۸: اندر سرم ار عقل و تمیز است توئی

 

رباعی ۱۶۸۹: ای آتش بخت سوی گردون رفتی

 

رباعی ۱۶۹۰: ای آنکه به کوی یار ما افتادی

 

رباعی ۱۶۹۱: ای آنکه تو از دوش بیادم دادی

 

رباعی ۱۶۹۲: ای آنکه تو خون عاشقان آشامی

 

رباعی ۱۶۹۳: ای آنکه ره گریز می‌اندیشی

 

رباعی ۱۶۹۴: ای آنکه ز حد برون جان‌افزایی

 

رباعی ۱۶۹۵: ای آنکه ز حال بندگان میدانی

 

رباعی ۱۶۹۶: ای آنکه ز خاک تیره نطعی سازی

 

رباعی ۱۶۹۷: ای آنکه صلیب دار و هم ترسائی

 

رباعی ۱۶۹۸: ای آنکه طبیب دردهای مائی

 

رباعی ۱۶۹۹: ای آنکه غلام خسرو شیرینی

 

رباعی ۱۷۰۰: ای آنکه مرا بستهٔ صد دام کنی

 

رباعی ۱۷۰۱: ای آنکه مرا دهر زبان میدانی

 

رباعی ۱۷۰۲: ای آنکه نظر به طعنه می‌اندازی

 

رباعی ۱۷۰۳: ای ابر که تو جهان خورشیدانی

 

رباعی ۱۷۰۴: ای از تو مرا گوش پرودیده بهی

 

رباعی ۱۷۰۵: ای باد سحر به کوی آن سلسله موی

 

رباعی ۱۷۰۶: ای باد سحر تو از سر نیکوئی

 

رباعی ۱۷۰۷: ای باده تو باشی که همه داد کنی

 

رباعی ۱۷۰۸: ای باطل اگر ز حق گریزی چکنی

 

رباعی ۱۷۰۹: ای باغ خدا که پر بت و پر حوری

 

رباعی ۱۷۱۰: ای بانگ رباب از کجا می‌آئی

 

رباعی ۱۷۱۱: ای پر ز جفا چند از این طراری

 

رباعی ۱۷۱۲: ای بر سر ره نشسته ره می‌طلبی

 

رباعی ۱۷۱۳: ای بنده اگر تو خواجه بشناختیی

 

رباعی ۱۷۱۴: ای پیر اگر تو روی با حق داری

 

رباعی ۱۷۱۵: ای ترک چرا به زلف چون هندوئی

 

رباعی ۱۷۱۶: ای چون علم بلند در صحرائی

 

رباعی ۱۷۱۷: ای چون علم سپید در صحرائی

 

رباعی ۱۷۱۸: ای خواجه چرا بی‌پر و بالم کردی

 

رباعی ۱۷۱۹: ای خواجه ز هر خیال پر باد شوی

 

رباعی ۱۷۲۰: ای خواجه گنه مکن که بدنام شوی

 

رباعی ۱۷۲۱: ای داده مرا به خواب در بیداری

 

رباعی ۱۷۲۲: ای داده مرا چو عشق خود بیداری

 

رباعی ۱۷۲۳: ای دام هزار فتنه و طراری

 

رباعی ۱۷۲۴: ای در دل من نشسته بگشاده دری

 

رباعی ۱۷۲۵: ای در دل هر کسی ز مهرت تابی

 

رباعی ۱۷۲۶: ای دشمن جان و جان شیرین که توئی

 

رباعی ۱۷۲۷: ای دل تو اگر هزار دلبر داری

 

رباعی ۱۷۲۸: ای دل تو بدین مفلسی و رسوائی

 

رباعی ۱۷۲۹: ای دل تو دمی مطیع سبحان نشدی

 

رباعی ۱۷۳۰: ای دل تو و درد او اگر خود مردی

 

رباعی ۱۷۳۱: ای دل چو به صدق از تو نیاید کاری

 

رباعی ۱۷۳۲: ای دل چو وصال یار دیدی حالی

 

رباعی ۱۷۳۳: ای دل چه حدیث ماجرا می‌جوئی

 

رباعی ۱۷۳۴: ای دوست به حق آنکه جان را جانی

 

رباعی ۱۷۳۵: ای دوست بهر سخن در جنگ زنی

 

رباعی ۱۷۳۶: ای دوست ترا رسد اگر ناز کنی

 

رباعی ۱۷۳۷: ای دوست ز من طمع مکن غمخواری

 

رباعی ۱۷۳۸: ای دیده تو از گریه زبون می‌نشوی

 

رباعی ۱۷۳۹: ای روی ترا پیشه جهان‌آرائی

 

رباعی ۱۷۴۰: ای ساقی از آن باده که اول دادی

 

رباعی ۱۷۴۱: ای ساقی جان که سرده ایامی

 

رباعی ۱۷۴۲: ای سر سبب اندر سبب اندر سببی

 

رباعی ۱۷۴۳: ای شاخ گلی که از صبا می‌رنجی

 

رباعی ۱۷۴۴: ای شادی راز تو هزاران شادی

 

رباعی ۱۷۴۵: ای شمع تو صوفی صفتی پنداری

 

رباعی ۱۷۴۶: ای صاف که می شور و چنین می‌گردی

 

رباعی ۱۷۴۷: ای طالب دنیا تو یکی مزدوری

 

رباعی ۱۷۴۸: ای عشق تو عین عالم حیرانی

 

رباعی ۱۷۴۹: ای قاصد جان من به جان میارزی

 

رباعی ۱۷۵۰: ای کاش که من بدانمی کیستمی

 

رباعی ۱۷۵۱: ای گل تو ز لطف گلستان می‌خندی

 

رباعی ۱۷۵۲: ای کمتر مهمانیت آب گرمی

 

رباعی ۱۷۵۳: ای گوی زنخ زلف چو چوگان داری

 

رباعی ۱۷۵۴: ای ماه اگرچه روشن و پرنوری

 

رباعی ۱۷۵۵: ای ماه برآمدی و تابان گشتی

 

رباعی ۱۷۵۶: ای موسی ما به طور سینا رفتی

 

رباعی ۱۷۵۷: این شاخ شکوفه بارگیرد روزی

 

رباعی ۱۷۵۸: ای نرگس بی‌چشم و دهن حیرانی

 

رباعی ۱۷۵۹: ای نسخهٔ نامهٔ الهی که توئی

 

رباعی ۱۷۶۰: این عرصه که عرض آن ندارد طولی

 

رباعی ۱۷۶۱: ای نفس عجب که با دلم همنفسی

 

رباعی ۱۷۶۲: ای نور دل و دیده و جانم چونی

 

رباعی ۱۷۶۳: ای هیزم تو خشک نگردد روزی

 

رباعی ۱۷۶۴: ای یار گرفتهٔ شراب آمیزی

 

رباعی ۱۷۶۵: امروز بیا که سخت آراسته‌ای

 

رباعی ۱۷۶۶: امروز ندانم بچه دست آمده‌ای

 

رباعی ۱۷۶۷: ای آنکه به جز شادی و جز نور نه‌ای

 

رباعی ۱۷۶۸: ای آنکه به لطف دلستان همه‌ای

 

رباعی ۱۷۶۹: ای آنکه تو بر فلک وطن داشته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۰: ای آنکه تو جان بنده را جان شده‌ای

 

رباعی ۱۷۷۱: ای آنکه حریف بازی ما بده‌ای

 

رباعی ۱۷۷۲: ای آنکه رخت چو آتش افروخته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۳: ای آنکه مرا به لطف بنواخته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۴: ای خورشیدی که چهره افروخته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۵: ای دوست که دل ز دوست برداشته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۶: ای عشرت نیست گشته هستک شده‌ای

 

رباعی ۱۷۷۷: این نیست ره وصل که پنداشته‌ای

 

رباعی ۱۷۷۸: با بی‌خبران اگر نشستی بردی

 

رباعی ۱۷۷۹: با خندهٔ بر بسته چرا خرسندی

 

رباعی ۱۷۸۰: با دل گفتم که ای دل از نادانی

 

رباعی ۱۷۸۱: بازآی که تا به خود نیازم بینی

 

رباعی ۱۷۸۲: با زهره و با ماه اگر انبازی

 

رباعی ۱۷۸۳: با صورت دین صورت زردشت کشی

 

رباعی ۱۷۸۴: با قلاشان چو رد نهادی پائی

 

رباعی ۱۷۸۵: بالا شجری لب شکر و دل حجری

 

رباعی ۱۷۸۶: تو می‌خندی بهانه‌ای یافته‌ای

 

رباعی ۱۷۸۷: جانم ز طرب چون شکر انباشته‌ای

 

رباعی ۱۷۸۸: خوش خوش صنما تازه رخان آمده‌ای

 

رباعی ۱۷۸۹: در باغ درآب با گل اگر خار نه‌ای

 

رباعی ۱۷۹۰: گر آب دهی نهال خود کاشته‌ای

 

رباعی ۱۷۹۱: گر با همه‌ای چو بی منی بی‌همه‌ای

 

رباعی ۱۷۹۲: لطفی که مرا شبانه اندوخته‌ای

 

رباعی ۱۷۹۳: با من ترش است روی یار قدری

 

رباعی ۱۷۹۴: با نااهلان اگر چو جانی باشی

 

رباعی ۱۷۹۵: با یار به گلزار شدم رهگذری

 

رباعی ۱۷۹۶: بد می‌کنی و نیک طمع می‌داری

 

رباعی ۱۷۹۷: پران باشی چو در صف یارانی

 

رباعی ۱۷۹۸: برخیز و به نزد آن نکونام درآی

 

رباعی ۱۷۹۹: بر ظلمت شب خیمهٔ مهتاب زدی

 

رباعی ۱۸۰۰: بر کار گذشته بین که حسرت نخوری

 

رباعی ۱۸۰۱: بر گلشن یارم گذرت بایستی

 

رباعی ۱۸۰۲: بنمای به من رخت بکن مردمی

 

رباعی ۱۸۰۳: بوئی ز تو و گل معطر نی نی

 

رباعی ۱۸۰۴: بی‌آتش عشق تو تو نخوردم آبی

 

رباعی ۱۸۰۵: بیچاره دلا که آینهٔ هر اثری

 

رباعی ۱۸۰۶: بی‌جهد به عالم معانی نرسی

 

رباعی ۱۸۰۷: بیخود باشی هزار رحمت بینی

 

رباعی ۱۸۰۸: بیرون نگری صورت انسان بینی

 

رباعی ۱۸۰۹: پیش آی خیال او که شوری داری

 

رباعی ۱۸۱۰: بی‌نام و نشان چون دل و جانم کردی

 

رباعی ۱۸۱۱: پیوسته مها عزم سفر می‌داری

 

رباعی ۱۸۱۲: تا چند ز جان مستمند اندیشی

 

رباعی ۱۸۱۳: تا خاک قدوم هر مقدم نشوی

 

رباعی ۱۸۱۴: تا درد نیابی تو به درمان نرسی

 

رباعی ۱۸۱۵: تا در طلب گوهر کانی کانی

 

رباعی ۱۸۱۶: تا عشق آن روی پریزاد شوی

 

رباعی ۱۸۱۷: تا هشیاری به طعم مستی نرسی

 

رباعی ۱۸۱۸: تقصیر نکرد عشق در خماری

 

رباعی ۱۸۱۹: تو آب نی خاک نی تو دگری

 

رباعی ۱۸۲۰: توبه کردم ز شور و بی‌خویشتنی

 

رباعی ۱۸۲۱: تو دوش چه خواب دیده‌ای می‌دانی

 

رباعی ۱۸۲۲: تو سیر شدی من نشدم زین مستی

 

رباعی ۱۸۲۳: جانا ز تو بیزار شوم نی نی نی

 

رباعی ۱۸۲۴: جان بگریزد اگر ز جان بگریزی

 

رباعی ۱۸۲۵: جان در ره ما بباز اگر مرد دلی

 

رباعی ۱۸۲۶: جان دید ز جانان ازل دمسازی

 

رباعی ۱۸۲۷: جان روز چو مار است به شب چون ماهی

 

رباعی ۱۸۲۸: جانم دارد ز عشق جان‌افزائی

 

رباعی ۱۸۲۹: چشمان خمار و روی رخشان داری

 

رباعی ۱۸۳۰: چشم تو بهر غمزه بسوزد مستی

 

رباعی ۱۸۳۱: چشم مستت ز عادت خماری

 

رباعی ۱۸۳۲: چندان گفتی که از بیان بگذشتی

 

رباعی ۱۸۳۳: چون جمله خطا کنم صوابم تو بسی

 

رباعی ۱۸۳۴: چون خار بکاری رخ گل می‌خاری

 

رباعی ۱۸۳۵: چون ساز کند عدم حیات افزائی

 

رباعی ۱۸۳۶: چونست به درد دیگران درمانی

 

رباعی ۱۸۳۷: چون شب بر من زنان و گویان آئی

 

رباعی ۱۸۳۸: چون کار مسافران دینم کردی

 

رباعی ۱۸۳۹: چون مست شوی قرابه بر پای زنی

 

رباعی ۱۸۴۰: چون ممکن آن نیست اینکه از بر ما برهی

 

رباعی ۱۸۴۱: چونی ای آنکه از جمال فردی

 

رباعی ۱۸۴۲: چون نیشکر است این نیت ای نائی

 

رباعی ۱۸۴۳: حاشا که به ماه گویمت میمانی

 

رباعی ۱۸۴۴: حیف است که پیش کر زنی طنبوری

 

رباعی ۱۸۴۵: خواهی که حیات جاودانه بینی

 

رباعی ۱۸۴۶: خواهی که در این زمانه فردی گردی

 

رباعی ۱۸۴۷: خود را چو دمی ز یار محرم یابی

 

رباعی ۱۸۴۸: خود هیچ بسوی ما نگاهی نکنی

 

رباعی ۱۸۴۹: خوش باش که خوش نهاد باشد صوفی

 

رباعی ۱۸۵۰: خوش می‌سازی مرا و خوش می‌سوزی

 

رباعی ۱۸۵۱: خیری بنمودی و ولیکن شری

 

رباعی ۱۸۵۲: در بادیهٔ عشق تو کردم سفری

 

رباعی ۱۸۵۳: در بی‌خبری خبر نبودی چه بدی

 

رباعی ۱۸۵۴: در چشم منست این زمان ناز کسی

 

رباعی ۱۸۵۵: در چشم منی و گرنه بینا کیمی

 

رباعی ۱۸۵۶: در خاک اگر رفت تن بیجانی

 

رباعی ۱۸۵۷: در دست اجل چو درنهم من پائی

 

رباعی ۱۸۵۸: در دل نگذشت کز دلم بگذاری

 

رباعی ۱۸۵۹: در دل نگذارمت که افگار شوی

 

رباعی ۱۸۶۰: در روزه چو از طبع دمی پاک شوی

 

رباعی ۱۸۶۱: در زهد اگر موسی و هارون آئی

 

رباعی ۱۸۶۲: در زیر غزل‌ها و نفیر و زاری

 

رباعی ۱۸۶۳: در عالم حسن اینت سلطان که توئی

 

رباعی ۱۸۶۴: در عشق تو خون دیده بارید بسی

 

رباعی ۱۸۶۵: در عشق تو خون دیده بارید بسی

 

رباعی ۱۸۶۶: در عشق موافقت بود چون جانی

 

رباعی ۱۸۶۷: در عشق هر آن که برگزیند چیزی

 

رباعی ۱۸۶۸: درویشان را عار بود محتشمی

 

رباعی ۱۸۶۹: در هر دو جهان دلبر و یارم تو بسی

 

رباعی ۱۸۷۰: دستار نهاده‌ای به مطرب ندهی

 

رباعی ۱۸۷۱: دل از می عشق مست می‌پنداری

 

رباعی ۱۸۷۲: دلدار به زیر لب بخواند چیزی

 

رباعی ۱۸۷۳: دلدار مرا گفت ز هر دلداری

 

رباعی ۱۸۷۴: دل گفت مرا بگو کرا می‌جوئی

 

رباعی ۱۸۷۵: دل کیست همه کار و گیائیش توئی

 

رباعی ۱۸۷۶: دوش آمد آن خیال تو رهگذری

 

رباعی ۱۸۷۷: دوش از سر عاشقی و از مشتاقی

 

رباعی ۱۸۷۸: دوشینه مرا گذاشتی خوش خفتی

 

رباعی ۱۸۷۹: دی بلبلکی لطیفکی خوش گوئی

 

رباعی ۱۸۸۰: دی بود چنان دولت و جان افروزی

 

رباعی ۱۸۸۱: دیروز فسون سرد برخواند کسی

 

رباعی ۱۸۸۲: دی عاقل و هشیار شدم در کاری

 

رباعی ۱۸۸۳: دی مست بدی دلا و چست و سفری

 

رباعی ۱۸۸۴: رفتم بر یار از سر سر دستی

 

رباعی ۱۸۸۵: رفتم به طبیب گفتم ای بینائی

 

رباعی ۱۸۸۶: رقص آن نبود که هر زمان برخیزی

 

رباعی ۱۸۸۷: رو ای غم و اندیشه خطا می‌گوئی

 

رباعی ۱۸۸۸: روزی به خرابات گذر می‌کردی

 

رباعی ۱۸۸۹: زان ماه چهارده که بود اشراقی

 

رباعی ۱۸۹۰: زاهد بودم ترانه گویم کردی

 

رباعی ۱۸۹۱: زاهد که نبرد هیچ سود ای ساقی

 

رباعی ۱۸۹۲: سرسبزتر از تو من ندیدم شجری

 

رباعی ۱۸۹۳: سرسبزی باغ و گلشن و شمشادی

 

رباعی ۱۸۹۴: سرمستم و سرمستم و سرمست کسی

 

رباعی ۱۸۹۵: سوگند همی خورد پریر آن ساقی

 

رباعی ۱۸۹۶: شادی شادی و ای حریفان شادی

 

رباعی ۱۸۹۷: شب رفت و دلت نگشت سیر، ای ایچی

 

رباعی ۱۸۹۸: شمشیر اگر گردن جان ببریدی

 

رباعی ۱۸۹۹: شمعی است دل مراد افروختنی

 

رباعی ۱۹۰۰: صد روز دراز گر به هم پیوندی

 

رباعی ۱۹۰۱: عاشق شوی ای دل و ز جان اندیشی

 

رباعی ۱۹۰۲: عالم سبز است و هر طرف بستانی

 

رباعی ۱۹۰۳: عاینت حمامه تحاکی حالی

 

رباعی ۱۹۰۴: عشق آن نبود که هر زمان برخیزی

 

رباعی ۱۹۰۵: عشقت صنما چه دلبریها کردی

 

رباعی ۱۹۰۶: عید آمد و عید بس مبارک عیدی

 

رباعی ۱۹۰۷: عید آمد و هرکس قدری مقداری

 

رباعی ۱۹۰۸: غم را دیدم گرفته جام دردی

 

رباعی ۱۹۰۹: غمهای مرا همه بناغم داری

 

رباعی ۱۹۱۰: کافر نشدی حدیث ایمان چکنی

 

رباعی ۱۹۱۱: گاه از غم او دست ز جان می‌شوئی

 

رباعی ۱۹۱۲: گر آنکه امین و محرم این رازی

 

رباعی ۱۹۱۳: گر بگریزی چو آهوان بگریزی

 

رباعی ۱۹۱۴: گر تو نکنی سلام ما را در پی

 

رباعی ۱۹۱۵: گر خار بدین دیدهٔ چون جوی زنی

 

رباعی ۱۹۱۶: گر خوب نیم خوب پرستم باری

 

رباعی ۱۹۱۷: گر داد کنی درخور خود داد کنی

 

رباعی ۱۹۱۸: گر درد دلم به نقش پیدا بودی

 

رباعی ۱۹۱۹: گر سوزش سینه را به کس می‌داری

 

رباعی ۱۹۲۰: گر صید خدا شوی ز غم رسته شوی

 

رباعی ۱۹۲۱: گر عاشق روی قیصر روم شوی

 

رباعی ۱۹۲۲: گر عاشق زار روی تو نیستمی

 

رباعی ۱۹۲۳: گر عقل به کوی دوست رهبر نبدی

 

رباعی ۱۹۲۴: گر قدر کمال خویش بشناختمی

 

رباعی ۱۹۲۵: گر گفتن اسرار تو امکان بودی

 

رباعی ۱۹۲۶: گر مجلس انس را به کار آمدمی

 

رباعی ۱۹۲۷: گر من مستم ز روی بدکرداری

 

رباعی ۱۹۲۸: گر نقل و کباب و بادهٔ ناب خوری

 

رباعی ۱۹۲۹: گرنه حذر از غیرت مردان کنمی

 

رباعی ۱۹۳۰: گرنه کشش یار مرا یار بدی

 

رباعی ۱۹۳۱: گر هیچ نشانه نیست اندر وادی

 

رباعی ۱۹۳۲: گر یک نفسی واقف اسرار شوی

 

رباعی ۱۹۳۳: گر یک ورق از کتاب ما برخوانی

 

رباعی ۱۹۳۴: گفتم به طبیب دارویی فرمایی

 

رباعی ۱۹۳۵: گفتم صنما مگر که جانان منی

 

رباعی ۱۹۳۶: گفتم صنمی شدی که جان را وطنی

 

رباعی ۱۹۳۷: گفتم که چونی مها خوشی محزونی

 

رباعی ۱۹۳۸: گفتم که دلا تو در بلا افتادی

 

رباعی ۱۹۳۹: گفتم که کدامست طریق هستی

 

رباعی ۱۹۴۰: گفتند که هست یار را شور وشری

 

رباعی ۱۹۴۱: گفتی که تو دیوانه و مجنون خوئی

 

رباعی ۱۹۴۲: گوهر چه بود به بحر او جز سنگی

 

رباعی ۱۹۴۳: گوئی که مگر به باغ رز رشته‌امی

 

رباعی ۱۹۴۴: کی پست شود آنکه بلندش تو کنی

 

رباعی ۱۹۴۵: کیوان گردی چو گرد مردان گردی

 

رباعی ۱۹۴۶: لب بر لب هر بوسه ربائی بنهی

 

رباعی ۱۹۴۷: مادام که در راه هوا و هوسی

 

رباعی ۱۹۴۸: ما را ز هوای خویش دف زن کردی

 

رباعی ۱۹۴۹: مانندهٔ گل ز اصل خندان زادی

 

رباعی ۱۹۵۰: ماه آمد پیش او که تو جان منی

 

رباعی ۱۹۵۱: مائیم در این زمان زمین پیمائی

 

رباعی ۱۹۵۲: مائیم و هوای روی شاهنشاهی

 

رباعی ۱۹۵۳: مردی که فلک رخنه کند از دردی

 

رباعی ۱۹۵۴: مرغان ز قفس قفس ز مرغان خالی

 

رباعی ۱۹۵۵: مست است خبر از تو و یا خود خبری

 

رباعی ۱۹۵۶: من با تو چنین سوخته خرمن تا کی

 

رباعی ۱۹۵۷: من بادم و تو برگ نلرزی چکنی

 

رباعی ۱۹۵۸: من بی‌دلم ای نگار و تو دلداری

 

رباعی ۱۹۵۹: من پیر فنا بدم جوانم کردی

 

رباعی ۱۹۶۰: من جان تو نیستم مگو جان غلطی

 

رباعی ۱۹۶۱: من جمله خطا کنم صوابم تو بسی

 

رباعی ۱۹۶۲: من خشک لب ار با تو دم تر زدمی

 

رباعی ۱۹۶۳: من دوش به خواب در بدیدم قمری

 

رباعی ۱۹۶۴: من دوش به کاسهٔ رباب سحری

 

رباعی ۱۹۶۵: من ذره بدم ز کوه بیشم کردی

 

رباعی ۱۹۶۶: من من نیم و اگر دمی من منمی

 

رباعی ۱۹۶۷: مه دوش به بالین تو آمد به سرای

 

رباعی ۱۹۶۸: مهمان دو دیده شد خیالت گذری

 

رباعی ۱۹۶۹: میدان و مگو تا نشود رسوائی

 

رباعی ۱۹۷۰: می‌فرماید خدا که ای هرجائی

 

رباعی ۱۹۷۱: ناخوانده به هرجا که روی غم باشی

 

رباعی ۱۹۷۲: نقاش رخت اگر نه یزدان بودی

 

رباعی ۱۹۷۳: نومید نیم گرچه ز من ببریدی

 

رباعی ۱۹۷۴: نی گفت که پای من به گل بود بسی

 

رباعی ۱۹۷۵: نی من منم و نی تو توئی نی تو منی

 

رباعی ۱۹۷۶: واپس مانی ز یار واپس باشی

 

رباعی ۱۹۷۷: وقف است مرا عمر در این مشتاقی

 

رباعی ۱۹۷۸: هر پارهٔ خاک را چو ماهی کردی

 

رباعی ۱۹۷۹: هر روز پگاه خیمه بر جوی زنی

 

رباعی ۱۹۸۰: هر روز ز عاشقی و شیرین رائی

 

رباعی ۱۹۸۱: هر روز یکی شور بر این جمع زنی

 

رباعی ۱۹۸۲: هرشب که به بنده هم‌نشین می‌افتی

 

رباعی ۱۹۸۳: هرگز به مزاج خود یکی دم نزنی

 

رباعی ۱۹۸۴: هرگز نبود میل تو کافراشت کنی

 

رباعی ۱۹۸۵: هرکس کسکی دارد و هرکس یاری

 

رباعی ۱۹۸۶: هرکس کسکی دارد و هرکس یاری

 

رباعی ۱۹۸۷: هر لحظه مها پیش خودم می‌خوانی

 

رباعی ۱۹۸۸: هم‌دست همه دست زنانم کردی

 

رباعی ۱۹۸۹: هم دل به دلستانت رساند روزی

 

رباعی ۱۹۹۰: همسایگی مست فزاید مستی

 

رباعی ۱۹۹۱: یاد تو کنم میان یادم باشی

 

رباعی ۱۹۹۲: یک بوسه ز تو خواستم و شش دادی

 

رباعی ۱۹۹۳: یکدم غم جان دار غم نان تا کی

 

رباعی ۱۹۹۴: یک شفتالو از آن لب عنابی