تصحیح پرویز ناتل خانلری
شماره ۱۴
صبح ِ دولت می‌دمد کو جام ِ همچون آفتاب
فرصتی زین بِهْ کجا باشد بِدِه جام ِ شراب
خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گوی
موسم ِ عیش است و دور ِ ساغَر و عهد ِ شباب
از پِی ِ تفریح ِ طبع و زیور ِ حسن و طَرَب
خوش بود ترکیب ِ زرّین‌جام با لعل ِ مُذاب
از خیال ِ لُطف ِ مِی مشّاطه‌یِ چالاک‌طبع
در ضمیر ِ برگ ِ گُل خوش می‌کند پنهان گلاب
شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستان پای‌کوب
غمزه‌یِ ساقی زِ چشم ِ می‌پرستان بُرده خواب
باشد آن مَه مُشتری دُر های حافظ را اگر
می‌رسد هر دم به گوش ِ زُهره گلبانگ ِ رباب
اختلاف نسخه ها بر اساس تصحیح خانلری
بیت یکم:
فرصتی بِه زین کجا
بیت دوم:
مطرب نکته گو | مطرب بذله گو | بذله گوی
خلوت ِ خاص است و جا یِ امن و نزهت‌گاه ِ اُنس
روز ساغر
بیت سوم:
زیور و حُسن | زیور ِ حسن ِ طرب
توضیح دکتر ناتل خانلری: در بیت ِ سوم همه جا «حُسن» ضبط شده است. اما ظن ِ قوی من بر آن است که کلمه‌یِ درست «جشن» بوده است.
بیت چهارم:
خوش بود ترکیب ِ زرین جام با لعل ِ مذاب
بیت پنجم:
مطرب پای کوب
می پرستان مست ِ خواب
غمزه‌یِ ساقی و چشم
بیت ششم:
تا شد آن مَه مشتری
دُرهای حافظ را کنون | دُرهای حافظ را به جان
می‌رساند او بچنگ زهره
می‌رسد هر شب بکوش
به عود زهره
حافظ شیراز به روایت احمد شاملو
روخوانی شعر با صدای سهیل قاسمی
شماره ۱۴
صبح ِ دولت می‌دمد ، کو جام ِ همچون آفتاب؟
فرصتی زین بِه کجا باشد؟ بده جام ِ شراب!
خلوت ِ خاص است و جا یِ امن و نزهت‌گاه ِ اُنس
موسم ِ عیش است و دور ِ ساغر و عهد ِ شباب
خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گوی
(این که می‌بینم، به بیداری ست یا رب؟ یا به خواب؟)
شاه ِ عالَم‌ْبخشْ در دُور ِ طربْ ایهام‌گوی
حافظ ِ شیرین‌کلام ِ بذله‌گو حاضر‌جواب
شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستانْ پای‌کوب
غمزه‌ی ساقی ز ِ چشم ِ می‌پرستان برده خواب
جایْ امن و یار ساقیّ و حریفان یک‌جهت
کرده چشم ِ مست ِ ساقیْ باده‌نوشان را خراب
از خیال ِ لطف ِ می، مشّاطه‌ی چالاک‌طبع
در ضمیر ِ برگ ِ گل خوش می‌کند پنهان گلاب
از پی ِ تفریح ِ طبع و زیور ِ حُسن ِ طرب
خوش بود ترکیب ِ زّرین‌ْجام با لعل ِ مذاب.
#
تا شد آن مَه مشتری دُر های حافظ را به گوش
می‌رسد هر دم به گوش ِ زهره گُل‌بانگ ِ رُباب
حافظ به سعی سایه
غزل های مشکوک | شماره ۱
صبح ِ دولت می‌دمد کو جام ِ همچون آفتاب
فرصتی زین به کجا باشد بده جام ِ شراب
خانه بی‌تشویش و ساقی یار و مطرب نکته‌گوی
موسم ِ عیش است و دور ِ ساغر و عهد ِ شباب
از پِی ِ تفریح ِ طبع و زیور ِ حسن ِ طرب
خوش بود ترکیب ِ زرّین‌جام با لعل ِ مذاب
از خیال ِ لطف ِ می مشّاطه‌یِ چالاک ِ طبع
در ضمیر ِ برگ ِ گل خوش می‌کند پنهان گلاب
شاهد و مطرب به دست‌افشان و مستان پای‌کوب
غمزه‌یِ ساقی زِ چشم ِ می‌پرستان بُرده خواب
تا شد آن مه مشتری دُرهایِ حافظ را به‌نقد
می‌رسد هر دم به گوش ِ زهره گلبانگ ِ رباب