غزل ۷۰ سعدی

ای که از سرو ِ روان قدّ ِ تو چالاک‌تر است

دل به رویِ تو زِ رویِ تو طرب‌ناک‌تر است

دگر از حربه‌یِ خون‌خوار ِ اجل نَندیشم

که نه از غمزه‌یِ خون‌ریز ِ تو ناباک‌تر است

چُست بوده ست مرا کِسوَت ِ معنی همه‌وقت

باز بر قامت ِ زیبایِ تو چالاک‌تر است

نظر ِ پاک ِ مرا دشمن اگر طعنه زنَد،

دامن ِ دوست بحمداللَّه از آن پاک‌تر است

تا گُل ِ رویِ تو در باغ ِ لطافت بشکُفت

پرده‌یِ صبر ِ من از دامن ِ گُل چاک‌تر است

پای بر دیده‌یِ سعدی نِه اگر بِخرامی

که به صد منزلت از خاک ِ در ت خاک‌تر است