حافظ شیراز به روایت احمد شاملو

شماره ۳۲

 

امروز، شاه ِ انجمن ِ دلبَران یکی‌ست.

دلبَر اگر هزار بود، دل بر آن یکی‌ست.

 

گَر بَهر ِ آن یکی، دو جهان داده‌ام به باد

عیب‌ام مَکُن! که حاصل ِ هر دو جهان یکی‌ست.

 

سودائیان ِ عالَم ِ پندار را بگوی:

سرمایه کَم کنید، که سود و زیان یکی‌ست!

 

#

 

خَلقی زبان به دَعوی‌یِ عشق‌اش گشاده اند،

ای من فدا یِ آن که دل‌اش با زبان یکی‌ست!

 

حافظ بر آستانه‌یِ دولت نهاده سر –

دولت در آن سَر است که با آستان یکی‌ست!