صوفی از پرتو می راز نهانی دانست

 

 

 

تصحیح قزوینی غنی

شماره ۴۸

 

 

صوفی از پرتو ِ می راز ِ نهانی دانست

گوهر ِ هر کس از این لعل توانی دانست

 

قَدر ِ مجموعه‌یِ گُل مُرغ ِ سَحَر داند و بس

که نه هر ک‌او ورقی خواند معانی دانست

 

عرضه کردم دو جهان بر دل ِ کار افتاده

بِجُز از عشق ِ تو باقی همه فانی دانست

 

آن شُد اکنون که زِ اَبنا یِ عوام اندیشم

مُحتسب نیز در این عیش ِ نهانی دانست

 

دل‌بر آسایش ِ ما مصلحت ِ وقت ندید

وَرنه از جانب ِ ما دل‌نگرانی دانست

 

سنگ و گِل را کند از یُمن ِ نَظَر لَعل و عَقیق

هر که قدر ِ نَفَس ِ باد ِ یَمانی دانست

 

ای که از دفتر ِ عقل آیت ِ عشق آموزی

ترسم این نکته به‌تحقیق ندانی دانست

 

می بیاور که ننازد به گُل ِ باغ ِ جهان

هر که غارت‌گری‌یِ باد ِ خزانی دانست

 

حافظ این گوهر ِ منظوم که از طبع انگیخت

زْ اثر ِ تربیت ِ آصف ِ ثانی دانست