[et_pb_section fb_built=”1″ admin_label=”Header” _builder_version=”3.22″ use_background_color_gradient=”on” background_color_gradient_start=”rgba(248,248,248,0.84)” background_color_gradient_end=”rgba(255,255,255,0.7)” background_color_gradient_type=”radial” background_color_gradient_direction_radial=”top” background_color_gradient_start_position=”60%” background_color_gradient_overlays_image=”on” background_image=”https://setiq.com/wp-content/uploads/2020/09/plant-nursery-39.jpg” background_size=”initial” background_position=”top_left” max_width_last_edited=”off|desktop” module_alignment=”center” custom_margin=”5%|5%||5%||true” custom_margin_tablet=”0%|0%||0%||true” custom_margin_phone=”” custom_margin_last_edited=”on|desktop” custom_padding=”6vw||6vw||true|false”][et_pb_row _builder_version=”3.25″][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
ترانه‌های خیام | دم را دریابیم
[/et_pb_text][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
از منزل ِ کفر تا به دین، یک نفس است
و ز عالَم ِ شک تا به یقین، یک نفس است
این یک نفس ِ عزیز را خوش می‌دار
ک‌از حاصل ِ عمر ِ ما همین یک نفس است
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
شادی بطلب که حاصل ِ عمر دمی ست
هر ذرّه زِ خاک ِ کی‌قبادی و جَمی ست
احوال ِ جهان و اصل ِ این عمر که هست،
خوابی و خیالی و فریبی و دمی ست
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
تا زُهره و مَه در آسمان گشته پدید
بهتر زِ می ِ ناب کسی هیچ ندید
من در عجب ام زِ می فروشان! ک‌ایشان
ز این بِه که فروشند، چه خواهند خرید
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
مهتاب به نور دامن ِ شب بشکافت
می نوش! دمی خوش‌تر از این نتوان یافت
خوش باش و بیَندیش که مهتاب بسی
اندر سر ِ گور ِ یک به یک خواهد تافت
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
چون عهده نمی‌شود کسی فردا را
حالی خوش دار این دل ِ پر سودا را
می نوش به ماهتاب ای ماه! که ماه
بسیار بتابد و نیابد ما را
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
این قافله‌یِ عُمر عجب می‌گذرد
دریاب دمی که با طرب می‌گذرد
ساقی! غم ِ فردایِ حریفان چه خوری
پیش آر پیاله را که شب می‌گذرد
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
هنگام ِ سپیده‌دم، خروس ِ سحری
دانی که چرا همی‌کند نوحه‌گری؟
یعنی که: نمودند در آیینه‌یِ صبح
ک‌از عمر شبی گذشت و تو بی‌خبری
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
وقت سحر است، خیز ای مایه‌یِ ناز
نرمک‌نرمک باده خور و چنگ نواز
ک‌آن‌ها که به‌جای اند، نپایند کسی
و آن‌ها که شدند، کس نمی‌آید باز
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
هنگام ِ صبوح ای صنم ِ فرُّخ‌پی
برساز ترانه‌ئی و پیش آور می
ک‌افکند به خاک صد هزاران جَم و کی
این آمدن ِ تیر مَه و رفتن ِ دی
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
صبح است؛ دمی بر می ِ گل‌رنگ زنیم
و این شیشه‌یِ نام و ننگ برسنگ زنیم
دست از اَمَل ِ دراز ِ خود باز کشیم
در زلف ِ دراز و دامن ِ چنگ زنیم
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
روزی ست خوش و هوا نه گرم است و نه سرد
ابر از رُخ ِ گلزار همی‌شوید گَرد
بلبل به زبان ِ پهلوی با گُل ِ زرد
فریاد همی‌زند که می باید خورد!
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
فصل ِ گُل و طَرف ِ جویبار و لب ِ کِشت
با یک دو سه تازه دلبری حور سرشت
پیش آر قدَح! که باده‌نوشان ِ صَبوح
آسوده زِ مسجد اند و فارغ زِ بهشت
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off”]
بر چهره‌یِ گُل نسیم ِ نوروز خوش است
در صَحنِ چمن رویِ دل‌افروز خوش است
از دی که گذشت هرچه گویی خوش نیست
خوش باش و زِ دی مگو که امروز خوش است
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
ساقی! گل و سبزه بس طرب‌ناک شده‌ست
دریاب! که هفته‌یِ دگر خاک شده‌ست
می نوش و گُلی بچین! که تا در نگری
گل خاک شده‌ست و سبزه خاشاک شده‌ست
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
چون لاله به نوروز قدح گیر به دست
با لاله‌رخی؛ اگر تو را فرصت هست
می نوش به خرّمی که این چرخ ِ کبود
ناگاه تو را چو خاک گردانَد پست
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
هرگَه که بنفشه جامه در رنگ زند
در دامن ِ گُل باد ِ صبا چنگ زند
هشیار کَسی بُوَد که با سیم‌بَری
می نوشد و جام ِ باده بر سنگ زند
- منسوب به خیام
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
برخیز و مخور غم ِ جهان ِ گُذران
خوش باش و دَمی به شادمانی گذران
در طبع ِ جهان اگر وفایی بودی
نوبت به تو خود نیامدی از دگران
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
در دایره‌یِ سپهر ِ ناپیدا غوْر
می نوش به خوش‌دلی! که دور است به جوْر
نوبت چو به دوْر ِ تو رسد، آه مکُن!
جامی ست که جمله را چشانند به دوْر
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
از درس ِ علوم جمله بگریزی بِهْ
و اندر سر ِ زلف ِ دلبر آویزی به
ز آن پیش که روزگار خون‌ات ریزد
تو خون ِ قِنینه در قدح ریزی به
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
ایّام ِ زمانه از کسی دارد ننگ
ک‌او در غم ِ ایّام نشیند دل‌تنگ
می خور تو در آبگینه با ناله‌یِ چنگ
ز آن پیش که آبگینه آید بر سنگ
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
از آمدن ِ بهار و از رفتن ِ دی
اوراق ِ وجود ِ ما همی‌گردد طی
می خور! مخور اندوه! که گفته‌ست حکیم:
غم‌هایِ جهان چو زهر و تریاق‌اش می
- منسوب به خیام
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
ز آن پیش که نام ِ تو زِ عالَم بروَد
می خور! که چو می به دل رسد، غم برود
بگشای سر ِ زلف ِ بُتی بند زِ بند
ز آن پیش که بند بند ت از هم برود
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
ای دوست! بیا تا غم ِ فردا نخوریم
و این یک دم ِ عمر را غنیمت شمریم
فردا که ازین دیْر ِ کهن درگذریم،
با هفت‌هزارسالگان سربه‌سر ایم
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
تَن زن چو به زیر ِ فَلک ِ بی‌باکی
می نوش چو در جهان ِ آفت‌ناکی
چون اوّل و آخر ت به‌جز خاکی نیست،
انگار که بر خاک نه ای؛ در خاکی
- منسوب به خیام
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
می بر کف ِ من نهْ! که دل‌ام در تاب است
وْ این عمر ِ گریزپای، چون سیماب است
دریاب! که آتش ِ جوانی آب است
هُش دار! که بیداری ِ دولت، خواب است
- منسوب به خیام
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
می نوش که عمر ِ جاودانی این است
خود حاصل‌ات از دوْر ِ جوانی این است
هنگام ِ گُل و مُل است و یاران سرمست
خوش باش دمی! که زندگانی این است
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
با باده نشین! که مُلک ِ محمود این است
و ز چنگ شنو! که لحن ِ داوود این است
از آمده و رفته دگر یاد مکُن
حالی خوش باش زآن‌که مقصود این است
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
امروز تو را دست‌رس ِ فردا نیست
و اندیشه‌یِ فردا ت به‌جز سودا نیست
ضایع مکن این دم اَر دل‌ات بیدار است
ک‌این باقی ِ عمر را بقا پیدا نیست
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
دوْران ِ جهان بی می و ساقی هیچ است
بی زمزمه‌یِ نایِ عراقی هیچ است
هر چند در احوال ِ جهان می‌نگرم
حاصل همه عشرت است و باقی هیچ است
- منسوب به خیام
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
تا کِی غم ِ آن خورم که دارم یا نه
و این عمر به خوش‌دلی گذارم یا نه
پُر کُن قدح ِ باده! که معلوم‌ام نیست
ک‌این دم که فرو برم، بر آرم یا نه
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
تا دست به‌اتّفاق بر هم نزنیم،
پایی ز نشاط بر سر ِ غم نزنیم
خیزیم و دمی زنیم پیش از دم ِ صبح
ک‌این صبح بسی دمد که ما دَم نزنیم
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
لب بر لب کوزه بُردم از غایت ِ آز
تا ز او طلبم واسطه‌یِ عمر ِ دراز
لب بر لب ِ من نهاد و می‌گفت به‌راز:
می خور! که بدین جهان نمی‌آیی باز
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
خیام! اگر زِ باده مستی، خوش باش
با لاله‌رخی اگر نشستی، خوش باش
چون عاقبت ِ کار ِ جهان نیستی است،
انگار که نیستی! چو هستی خوش باش
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
فردا علَم ِ نفاق طی خواهم‌کرد
با مویِ سپید قصد ِ می‌خواهم‌کرد
پیمانه‌یِ عمر ِ من به هفتاد رسید
این دَم نکنم نشاط، کی خواهم کرد؟
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
گردون، نِگَری زِ قَدّ ِ فرسوده‌یِ ما ست
جیحون، اثری زِ اشک ِ پالوده‌یِ ما ست
دوزخ، شَرَری زِ رنج ِ بیهوده‌یِ ما ست
فردوس، دمی زِ وقت ِ آسوده‌یِ ما ست
[/et_pb_text][et_pb_divider _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_divider][et_pb_text _builder_version=”4.6.1″ text_font=”||||||||” text_font_size=”16px” text_line_height=”1.8em” header_font=”Frank Ruhl Libre||||||||” header_font_size=”70px” header_line_height=”1.4em” max_width=”600px” module_alignment=”right” hover_enabled=”0″ header_font_size_tablet=”50px” header_font_size_phone=”32px” header_font_size_last_edited=”on|phone” locked=”off” sticky_enabled=”0″]
عُمر ت تا کِی به خود‌پرستی گذرد
یا در پی ِ نیستی و هستی گذرد
می خور! که چنین عمر که غم در پی ِ او ست
آن بهْ که به خواب یا به مستی گذرد
[/et_pb_text][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section][et_pb_section fb_built=”1″ admin_label=”Features” _builder_version=”3.22″ locked=”off”][et_pb_row _builder_version=”3.25″ max_width=”1280px” use_custom_width=”on” custom_width_px=”1280px”][et_pb_column type=”4_4″ _builder_version=”3.25″ custom_padding=”|||” custom_padding__hover=”|||”][et_pb_audio audio=”https://setiq.com/wp-content/uploads/2016/10/Khayyam-8.mp3″ title=”ترانه های خیام با صدای سهیل قاسمی” _builder_version=”4.6.1″ _module_preset=”default”][/et_pb_audio][/et_pb_column][/et_pb_row][/et_pb_section]