غزل ۱۶۷ سعدی

گر از جفا یِ تو روزی دل‌ام بیازارد

کمند ِ شوق، کشان‌ام به صلح بازآرد

 

زِ دَرد ِ عشق ِ تو دوش‌ام امید ِ صبح نبود

اسیر ِ عشق چه تاب ِ شب ِ دراز آرد

 

دلی عجب نبوَد گر بسوخت؛ ک‌آتش ِ تیز

چه جای موم؟ که پولاد در گداز آرد

 

تویی که گر بخرامد درخت ِ قامت ِ تو

زِ رشک، سرو ِ روان را به اهتزاز آرد

 

دگر به رویِ خود از خلق در بخواهم بست

مگر کسی زِ تو ام مژده‌ئی فرازآرد

 

اگر قبول کنی، سر نهیم بر قدم‌ات

چو بت‌پرست که در پیش ِ بت نماز آرد

 

یکی به سمع ِ رضا گوش ِ دل به سعدی دار

که سوز ِ عشق سخن‌های دل‌نواز آرد

غزل سعدی با صدای سهیل قاسمی

شرح سطر به سطر

ستیغ ادعایی در جامع و مانع بودن شرح سطر به سطر ندارد و شرح ها ممکن است به مرور تغییر کنند یا تکمیل شوند.

وزن:

مفاعلن فعلاتن مفاعلن فعلن

ga raz ja faa ye to roo zii de lam bi yaa zaa rad

ka man de sow q(e) ka saa nam be sol h(e) baa zaa rad