روخوانی شعر با صدای سهیل قاسمی
تصحیح قزوینی غنی
اگرچه باده فرح‌بخش و باد گُل‌بیز است
به بانگ ِ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحی‌ئی و حریفی گر اَت به چنگ اُفتَد
به‌عقل نوش که ایّام فتنه انگیز است
در آستین ِ مرقّع پیاله پنهان کن
که همچو چشم ِ صُراحی زمانه خونریز است
به آب ِ دیده بشوییم خرقه‌ها از می
که موسم ِ وَرَع و روزگار ِ پرهیز است
مجوی عیش ِ خوش از دور ِ باژگون ِ سپهر
که صاف ِ این سر ِ خُم جُمله دُردی‌آمیز است
سپهر، بَرشُده پرویزَنی‌ست خون‌افشان
که ریزه‌اش سر ِ کسرا و تاج ِ پرویز است
عراق و فارس گرفتی به شعر ِ خوش حافظ
بیا که نوبت ِ بغداد و وقت ِ تبریز است
تصحیح پرویز ناتل خانلری
شماره ۴۲
اگرچه باده فرح‌بخش و باد گُل‌بیز است
به بانگ ِ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحیی و حریفی گر اَت به چنگ اُفتَد
به‌عقل نوش که ایّام فتنه انگیز است
در آستین ِ مرقّع پیاله پنهان کن
که همچو چشم ِ صُراحی زمانه خونریز است
زِ رنگ ِ باده بشوئیم خرقه‌ها در اشک
که موسم ِ وَرَع و روزگار ِ پرهیز است
سپهر، بَرشُده پرویزَنی‌ست خون‌افشان
که ریزه‌اش سر ِ کسری و تاج ِ پرویز است
مجوی عیش ِ خوش از دور ِ واژگون ِ سپهر
که صاف ِ این سر ِ خُم جُمله دُردی‌آمیز است
عراق و پارس گرفتی به شعر ِ خوش حافظ
بیا که نوبت ِ بغداد و وقت ِ تبریز است
اختلاف نسخه ها بر اساس تصحیح خانلری
بیت دوم:
صراحئی و کتابی
گرت بدست افتد
بهوش نوش | بعقل کوش
بیت سوم:
زمان خون ریزست
بیت چهارم:
بآب دیده بشوئیم خرقها از می
خرقه را در اشک | خرقها از اشک
که صاف این سر خم جمله دردی آمیزست
بیت پنجم:
سپهر پرشده پرویزنیست خون پالای
سپهر پیر چو پرویزنیست
که قطره اش | که قطره ی سر کسری
بیت ششم:
واژگون فلک | باژگون سپهر
که موسم ورع و روزکار پرهیزست
که صافی سر خم جمله دردآمیزست
بیت هفم:
عراق و فارس
بیا که موسم
حافظ شیراز به روایت احمد شاملو
شماره ۴۱
اگرچه باده فرح‌بخش و باد گُل‌بیز است
به بانگ ِ چنگ مخور می که محتسب تیز است!
صراحی‌ئی و حریفی گر اَت به چنگ اُفتَد
به‌عقل نوش، که ایّام فتنه انگیز است!
در آستین ِ مُرَقّعْ پیاله پنهان کن
که همچو چشم ِ صُراحی، زمانه خونریز است!
به آب ِ دیده بشوییم خرقه‌ها از می
که موسم ِ وَرَع و روزگار ِ پرهیز است!
مجوی عیش ِ خوش از دُور ِ باژگون ِ سپهر
که صاف ِ این سر ِ خُم، جُمله دُردی‌آمیز است.
سپهر، بَرشُده پرویزَنی‌ست خون‌پالای
که ریزه‌اش سر ِ کسرا و تاج ِ پرویز است
#
عراق و فارس گرفتی به شعر ِ خوش، حافظ
بیا که نوبت ِ بغداد و وقت ِ تبریز است!
حافظ به سعی سایه
اگرچه باده فرح‌بخش و باد گلبیز است
به بانگ ِ چنگ مخور می که محتسب تیز است
صراحیی و حریفی گرت به چنگ افتد
به‌عقل نوش که ایّام فتنه‌انگیز است
در آستین ِ مُرَقّع پیاله پنهان کن
که همچو چشم ِ صراحی زمانه خونریز است
به آب ِ دیده بشوییم خرقه‌ها از می
که موسم ِ وَرَع و روزگار ِ پرهیز است
سپهر بَرشُده پرویزَنی‌ست خون‌افشان
که ریزه‌اش سر ِ کسریٰ و تاج ِ پرویز است
مجوی عیش ِ خوش از دور ِ واژگون ِ سپهر
که صاف ِ این سر ِ خُم جمله دُردی‌آمیز است
عراق و فارس گرفتی به شعر ِ خوش حافظ
بیا که نوبت ِ بغداد و وقت ِ تبریز است