یا رَب این شمع ِ دل‌افروز زِ کاشانه‌ی کیست
جان ِ ما سوخت بپرسید که جانانه‌ی کیست

حالیا خانه‌برانداز ِ دل و دین ِ من است
تا در آغوش ِ که می‌خسبد و هم‌خانه‌ی کیست

باده‌ی لعل ِ لب‌اش ک‌از لب ِ من دور مَباد
راح ِ روح ِ که و پیمان‌ده ِ پیمانه‌ی کیست

دولت ِ صحبت ِ آن شمع ِ سعادت‌پَرتو
بازپرسید خدا را که به پروانه‌ی کیست

می‌دهد (می‌دمد) هر کَس‌اش افسونی و معلوم نشد
که دل ِ نازک ِ او مایل ِ افسانه‌ی کیست

یا رب آن شاه‌وَش ِ ماه رُخ ِ زُهره‌جَبین
دُرّ ِ یک‌تا ی که و گوهر ِ یک‌دانه‌ی کیست

گفتم آه از دل ِ دیوانه‌ی حافظ بی تو
زیر ِ لب خنده‌زنان گفت که دیوانه‌ی کیست؟