غزل ۱۲ مولوی

ای نوبهار ِ عاشقان! داری خبر از یار ِ ما؟

ای از تو آبستن چمن و ای از تو خندان باغ‌ها

ای بادهایِ خوش‌نفس! عشّاق را فریادرس

ای پاک‌تر از جان و جا، آخر کجا بودی کجا

ای فتنه‌یِ روم و حبَش! حیران شدم؛ ک‌این بویِ خوش

پیراهن ِ یوسف بوَد؟ یا خود روان ِ مصطفیٰ

ای جوی‌بار ِ راستی؛ از جویِ یار ِ ما ستی

بر سینه‌ها سینا ستی؛ بر جان‌هایی جان‌فزا

ای قیل و ای قال ِ تو خوش! و ای جمله اَشکال ِ تو خوش

ماه ِ تو خوش، سال ِ تو خوش؛ ای سال و مَه چاکر تو را