غزل ۱۸۲ سعدی

زنده شود هر که پیش ِ دوست بمیرد

مُرده‌دل است آن که هیچ دوست نگیرد

 

هر که زِ ذوق‌اش درون ِ سینه صفایی ست

شمع ِ دل‌اش را زِ شاهدی نگزیرد

 

طالب ِ عشقی، دلی چو موم به دست آر

سنگ ِ سیه صورت ِ نگین نپذیرد

 

صورت ِ سنگین‌دلی کُشنده‌یِ سعدی ست

هر که بدین صورت‌اش کُشند، نمیرد

غزل سعدی با صدای سهیل قاسمی

شرح سطر به سطر

ستیغ ادعایی در جامع و مانع بودن شرح سطر به سطر ندارد و شرح ها ممکن است به مرور تغییر کنند یا تکمیل شوند.

وزن:

مفتعلن فاعلاتُ مفتعلن فع

 

zen de sa vad har ke pii se doo s(e) be mii rad

mor de de las tan ke hii c(e) doo s(e) na gii rad