به ملازمان ِ سلطان که رسانَد این دعا را که به شکر ِ پادشاهی ز ِ نظر مَران گدا را ز ِ رقیب ِ دیوسیرت به خدا یِ خود پناهم مگر آن شهاب ِ ثاقِب مددی دهد خدا را مُژه‌یِ سیاه‌ات ار کرد به خون ِ ما اِشارت زِ فریب ِ او بیَندیش و غلط مَکُن نگارا دل ِ عالمی بسوزی چو عذار...
دل می‌رود زِ دست‌ام. صاحب‌دلان! خدا را! دردا که راز ِ پنهان خواهد شد آشکارا کشتی شکستگانیم ای باد ِ شُرطه برخیز باشد که باز بینم دیدار ِ آشنا را ده روزه مهر ِ گردون افسانه است و افسون نیکی به جایِ یاران فرصت شمار یارا در حلقه‌یِ گُل و مُل خوش خواند دوش بلبل هاتِ...
صبا! به لطف بگو آن غزال ِ رعنا را که سر به کوه و بیابان تو داده‌ای ما را شِکَرفروش -که عمر ش دراز باد- چرا تفقّدی نکند طوطی‌ِ شکرخا را غرور ِ حُسن‌اَت اجازت مگر نداد ای گل که پرسشی نکنی عندلیب ِ شیدا را به خلق و لطف توان کرد صید ِ اهل ِ نظر به بند و دام نگیرند...
اگر آن تُرک ِ شیرازی به دست آرَد دل ِ ما را، به خال ِ هندویَش بخشم سمرقند و بخارا را بده ساقی می ِ باقی! که در جنّت نخواهی یافت کنار ِ آب ِ رکن‌آباد و گل‌گشت ِ مصلّا را فغان! ک‌این لولیان ِ شوخ ِ شیرین‌کار ِ شهرآشوب چنان بردند صبر از دل، که تُرکان خوان ِ یغما را ...
صَلاح ِ کار کجا و من ِ خراب کجا ببین تفاوت ِ رَه! ک‌از کُجا ست تا به کجا دل‌ام ز ِ صومعه بگرفت و خرقه‌یِ سالوس کجا ست دیر ِ مُغان و شراب ِ ناب کجا چه نسبت است به رندی صَلاح و تقوا را سماع ِ وَعظ کُجا؛ نغمه‌یِ رباب کجا زِ رو یِ دوست دل ِ دشمنان چه دَریابد چراغ ِ...
اَلا یا اَیُّهَا الساقی اَدِر کأساً و ناوِلها که عشق آسان نمود اول، ولی افتاد مشکل‌ها به بویِ نافه‌ئی ک‌آخِر صبا زآن طُرّه بُگشاید ز ِ تاب ِ جَعد ِ مشکین‌اش چه خون افتاد در دل‌ها مرا در منزل ِ جانان چه امن ِ عیش؟ چون هر دَم جَرَس فریاد می‌دارد که: «بربندید...
