۳۳: خلوت گزیده را به تماشا چه حاجت است

 

 

تصحیح قزوینی غنی

شماره ۳۳

 

خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کو یِ دوست هست، به صحرا چه حاجت است

 

جانا! به حاجتی که تو را هست با خدا

ک‌آخر دَمی بپُرس که ما را چه حاجت است

 

ای پادشاه ِ حُسن خدا را بسوختیم

آخر سوآل کن که گدا را چه حاجت است

 

ارباب ِ حاجتیم و زبان ِ سوآل نیست

در حضرت ِ کریم تمنا چه حاجت است

 

محتاج ِ قصّه نیست گر اَت قصد ِ خون ِ ما ست

چون رَخت از آن ِ تو ست، به یغما چه حاجت است

 

جام ِ جهان‌نما ست ضمیر ِ مُنیر ِ دوست

اظهار ِ احتیاج، خود آن‌جا چه حاجت است

 

آن شُد که بار ِ منّت ِ ملّاح بُردَمی

گوهر چو دست داد، به دریا چه حاجت است

 

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست

احباب حاضرند به اَعدا چه حاجت است

 

ای عاشق ِ گِدا! چو لب ِ روح‌بخش ِ یار

می‌داند اَت وظیفه، تقاضا چه حاجت است

 

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است

 

 

تصحیح پرویز ناتل خانلری

 

شماره ۳۴

 

خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کو یِ دوست هست، به صحرا چه حاجت است

 

جانا! به حاجتی که تو را هست با خدای

ک‌آخر دَمی بپُرس که ما را چه حاجت است

 

ای پادشاه ِ حُسن خدا را بسوختیم

آخر سوآل کن که گدا را چه حاجت است

 

ارباب ِ حاجتیم و زبان ِ سوآل نیست

در حضرت ِ کریم تمنا چه حاجت است

 

محتاج ِ قصّه نیست گر اَت قصد ِ جان ِ ما ست

چون رَخت از آن ِ تو ست به یغما چه حاجت است

 

جام ِ جهان‌نما ست ضمیر ِ مُنیر ِ دوست

اظهار ِ احتیاج خود آن‌جا چه حاجت است

 

آن شُد که بار ِ منّت ِ ملّاح بُردَمی

گوهر چو دست داد، به دریا چه حاجت است

 

ای عاشق ِ گِدا چو لب ِ روح‌بخش ِ یار

می‌داند اَت وظیفه تقاضا چه حاجت است

 

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست

احباب حاضرند به اَعدا چه حاجت است

 

 

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است

 

 

اختلاف نسخه ها بر اساس تصحیح خانلری

 

بیت دوم:

هست با خدا

آخر سؤال کن که گدا را چه حاجتست

 

بیت سوم:

کاخر دمی بپرس که ما را چه حاجتست

 

بیت پنجم:

محتاج غمزه نیست که در قصد خون ما ست | محتاج قصد نیست گرت میل جان ما ست

گرت قصد خون ماست

احباب حاضرند باعدا چه حاجتست

رخت زان تست

 

بیت ششم:

جان جهان نماست

ضمیر منیر تست

خود اینجا

 

بیت نهم:

چون رخت ازان تست بیغما چه حاجتست

 

بیت دهم:

خود عیان کند

 

 

حافظ شیراز به روایت احمد شاملو

 

شماره ۳۶

 

خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است؟

چون کو یِ دوست هست به صحرا چه حاجت است؟

 

جانا! به حاجتی که تو را هست با خدای

ک‌آخر یکی بپُرس که ما را چه حاجت است!

 

ارباب ِ حاجتیم و زبان ِ سوآل نیست –

در حضرت ِ کریم تمنّا چه حاجت است؟

 

جام ِ جهان‌نما ست ضمیر ِ مُنیر ِ دوست

اظهار ِ احتیاج خود آن‌جا چه حاجت است؟

 

 

 

محتاج ِ قصّه نیست گر اَت قصد ِ جان ِ ما ست –

چون رَخت از آن ِ تو ست به یغما چه حاجت است؟

 

#

 

ای مدّعی! برو که مرا با تو کار نیست

اَحباب حاضرند، به اَعْدا چه حاجت است؟

 

آن شُد که بار ِ منّت ِ مَلّاح بُردَمی –

گوهر چو دست داد، به دریا چه حاجت است!

 

 

 

حافظ تو ختم کن، که هنر خود عیان شود

با مُدعی نزاع و مُحاکا چه حاجت است؟

 

 

حافظ به سعی سایه

 

شماره ۳۲

 

خلوت‌گزیده را به تماشا چه حاجت است

چون کو یِ دوست هست به صحرا چه حاجت است

 

جانا! به حاجتی که تو را هست با خدای

ک‌آخر دَمی بپُرس که ما را چه حاجت است

 

* ای پادشاه ِ حُسن خدا را بسوختیم

آخر سوآل کن که گدا را چه حاجت است

 

ارباب ِ حاجتیم و زبان ِ سؤال نیست

در حضرت ِ کریم تمنّا چه حاجت است

 

محتاج ِ قصّه نیست گر اَت قصد ِ خون ِ ما ست

چون رَخت از آن ِ تو ست به یغما چه حاجت است

 

جام ِ جهان‌نما ست ضمیر ِ مُنیر ِ دوست

اظهار ِ احتیاج خود آن‌جا چه حاجت است

 

آن شُد که بار ِ منّت ِ ملّاح بُردَمی

گوهر چو دست داد به دریا چه حاجت است

 

ای عاشق ِ گِدا چو لب ِ روح‌بخش ِ یار

می‌داندَت وظیفه تقاضا چه حاجت است

 

ای مدعی برو که مرا با تو کار نیست

احباب حاضرند به اَعدا چه حاجت است

 

حافظ تو ختم کن که هنر خود عیان شود

با مدعی نزاع و محاکا چه حاجت است