غزل ۲۰ حافظ: روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

این غزل با اجرای سهیل قاسمی از کتاب حافظ شیراز

شرح فال

به نظر می رسد که روزهای سختی به پایان رسیده و روزهای خوب در راه است.

امروز نوبت شادمانی تو است و زمان کامروایی آدم های بد و متظاهر و ناپاک به پایان رسیده است.

ناراحت نباش اگر می دانی که کار درست را انجام می دهی. اگر به درست بودن راهت اطمینان داری از عیب جویان چیزی به دل نگیر و راهت را ادامه بده.

همه چیز نسبی است. باید دید که آیا تو راه و انتخابی بهتر از این داشته ای یا نه. اگر میان دو چیز که هیچکدام هم به طور کامل مطلوب تو نیستند مردد مانده ای، چیزی را برگزین که از دیگری بهتر باشد و آن را غنیمت بدان. منتظر نباش که همه چیز کامل وعالی باشد.

با دوستانت یکدل باش و ریاکاری نکن. بدان که بالاخره کسی خواهد فهمید.

تو در حد خودت بکوش تا به کسی بد نکنی و آن چه را که درست است انجام دهی. و اگر چیز ناروایی می بینی، چشم پوشی نکن و نگو که رواست.

اگر اندکی لغزش داشته ای، ببین اگر دل کسی را نشکسته ای و آسیب مستقیمی به کسی نرسانده ای، از این بابت اندوهناک نشو.

اشتباه های کوچک خودت را بر خودت ببخش. اگر بر کسی اجحاف یا جفایی نشده، اشکالی ندارد. به خودت سخت نگیر. هیچکس کامل و بی عیب نیست. تو هم مثل بقیه.