غزل ۱۹۷ سعدی نظر ِ خدای‌بینان، طلب ِ هوا نباشد سفر ِ نیازمندان، قدم ِ خطا نباشد همه‌وقت عارفان را نظر است و؛ عامیان را نظری معاف دارند و دُوُم روا نباشد به نسیم ِ صبح، باید که نبات ِ زنده باشی نه جماد ِ مرده؛ ک‌آن را خبر از صبا نباشد اگر ت سعادتی...
غزل ۱۹۶ سعدی سَر ِ جانان ندارد هر که او را خوف ِ جان باشد به جان گر صحبت ِ جانان برآید، رایگان باشد مغیلان چیست تا حاجی عنان از کعبه برپیچد خسک در راه ِ مشتاقان بساط ِ پرنیان باشد ندارد با تو بازاری؛ مگر شوریده اسراری که مِهر ش در میان ِ جان و مُهر ش بر...
غزل ۱۹۵ سعدی از تو دل برنکَنم تا دل و جان‌ام باشد می‌بَرَم جور ِ تو تا وُسع و توان‌ام باشد گر نوازی، چه سعادت به از این خواهم یافت؟ و ر کُشی زار، چه دولت به از آن‌ام باشد چون مرا عشق ِ تو از هر چه جهان باز استد چه غم از سرزنش ِ هر‌که‌جهان‌ام باشد ...
غزل ۱۹۴ سعدی شب ِ عاشقان ِ بی‌دل چه شبی دراز باشد تو بیا ک‌از اوّل ِ شب دَر ِ صبح باز باشد عجب است اگر توانم که سفر کُنم زِ دست‌ات به کجا رود کبوتر که اسیر ِ باز باشد ز محبّت‌ات نخواهم که نظر کنم به روی‌ات که مُحِبّ ِ صادق آن است که پاک‌باز باشد ...
غزل ۱۹۳ سعدی شورش ِ بلبلان سحَر باشد خفته از صبح بی‌خبر باشد تیرباران ِ عشق ِ خوبان را دل ِ شوریدگان سپر باشد عاشقان کُشتگان معشوق اند هر که زنده ست در خطر باشد همه عالَم جَمال ِ طَلعَت ِ او ست تا که را چشم ِ این نظر باشد کس ندانم که دل بدو...
غزل ۱۹۲ سعدی گر آن مُراد شبی در کنار ِ ما باشد، زهی سعادت و دولت که یار ِ ما باشد اگر هزار غم است از جهانیان بر دل، همین بس است که او غم‌گسار ِ ما باشد به کُنج ِ غاری عزلت گزینم از همه خلق گر آن لطیف ِ جهان یار ِ غار ِ ما باشد از آن طرف نپذیرد...
