رونق ِ عهد ِ شباب است دِگر بُستان را می‌رسد مژده‌یِ گُل بُلبُل ِ خوش الحان را ای صبا گر به جوانان ِ چمن باز رسی خدمت ِ ما برسان سرو و گل و ریحان را گر چنین جلوه کند مُغ‌بَچه‌یِ باده فروش خاک‌روب ِ در ِ می‌خانه کنم مژگان را ای که بَر مَه کشی از...
ساقیا برخیز و دَردِه جام راخاک بر سر کُن غم ِ ایّام را ساغر ِ می بر کف‌ام نِه تا زِ بَربَرکَشَم این دَلق ِ اَزرَق فام را گر چه بدنامی‌ست نزد ِ عاقلانما نمی‌خواهیم ننگ و نام را باده دَردِه! چند از این باد ِ غرورخاک بر سر نفس ِ نافرجام را دود ِ آه سینه‌یِ نالان ِ منسوخت...
صوفی! بیا که آینه صافی ست جام را تا بنگری صفایِ می لعل‌فام را راز درون ِ پرده زِ رندان ِ مست پرس ک‌این حال نیست زاهد ِ عالی‌مقام را عنقا شکار ِ کس نشود دام بازچین ک‌آن جا همیشه باد به دست است دام را در بزم دور یک دو قدح درکش و برو یعنی طمع مدار...
به ملازمان ِ سلطان که رسانَد این دعا را که به شکر ِ پادشاهی ز ِ نظر مَران گدا را ز ِ رقیب ِ دیوسیرت به خدا یِ خود پناه‌اَم مگر آن شهاب ِ ثاقِب مددی دهد خدا را مُژه‌یِ سیاه‌ات ار کرد به خون ِ ما اِشارت زِ فریب ِ او بیَندیش و غلط مَکُن نگارا دل ِ...
دل می‌رود زِ دست‌ام. صاحب‌دلان! خدا را! دردا که راز ِ پنهان خواهد شد آشکارا کشتی شکستگانیم ای باد ِ شُرطه برخیز باشد که باز بینم دیدار ِ آشنا را ده روزه مهر ِ گردون افسانه است و افسون نیکی به جایِ یاران فرصت شمار یارا در حلقه‌یِ گُل و مُل خوش...
