غزل ۱۹۷: نظر خدای بینان طلب هوا نباشد

غزل ۱۹۷ سعدی نظر ِ خدای‌بینان، طلب ِ هوا نباشد سفر ِ نیازمندان، قدم ِ خطا نباشد   همه‌وقت عارفان را نظر است و؛ عامیان را نظری معاف دارند و دُوُم روا نباشد   به نسیم ِ صبح، باید که نبات ِ زنده باشی نه جماد ِ مرده؛ ک‌آن را خبر از صبا نباشد   اگر ت سعادتی...

غزل ۱۹۶: سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد

غزل ۱۹۶ سعدی سَر ِ جانان ندارد هر که او را خوف ِ جان باشد به جان گر صحبت ِ جانان برآید، رایگان باشد   مغیلان چیست تا حاجی عنان از کعبه برپیچد خسک در راه ِ مشتاقان بساط ِ پرنیان باشد   ندارد با تو بازاری؛ مگر شوریده اسراری که مِهر ش در میان ِ جان و مُهر ش بر...

غزل ۱۹۵: از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد

غزل ۱۹۵ سعدی از تو دل برنکَنم تا دل و جان‌ام باشد می‌بَرَم جور ِ تو تا وُسع و توان‌ام باشد   گر نوازی، چه سعادت به از این خواهم یافت؟ و ر کُشی زار، چه دولت به از آن‌ام باشد   چون مرا عشق ِ تو از هر چه جهان باز استد چه غم از سرزنش ِ هر‌که‌جهان‌ام باشد  ...

غزل ۲۰ حافظ: روزه یک سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست

روزه یک‌سو شد و عید آمد و دل‌ها برخاست می زِ خُم‌خانه به جوش آمد و می‌باید خواست   نوبه‌یِ زُهد فروشان ِ گران‌جان بگذشت وقت ِ رندی و طرب کردن ِ رندان پیدا ست   چه ملامت بُوَد آن را که چنین باده خورَد این چه عیب است بدین بی‌خِرَدی؛ و این چه خطا ست   باده...

غزل ۱۹ حافظ: ای نسیم سحر آرامگه یار کجاست

ای نسیم ِ سحر! آرام‌گه ِ یار کجاست منزل ِ آن مَه ِ عاشق‌کُش ِ عیّار کجا ست   شب ِ تار است و ره ِ وادی ِ اَیمَن در پیش آتش ِ طور کُجا موعد ِ دیدار کجا ست   هر که آمد به جهان، نقش ِ خرابی دارد در خرابات بگویید که هُش‌یار کجا ست   آن‌کس است اهل ِ بشارت، که...