غزلیات سعدی

غزل ۳۹: بی تو حرامست به خلوت نشست

غزل ۴۰: چنان به موی تو آشفته‌ام به بوی تو مست

غزل ۴۱: دیر آمدی‌ای نگار سرمست

غزل ۴۲: نشاید گفتن آن کس را دلی هست

غزل ۴۳: اگر مراد تو ای دوست بی مرادی ماست

غزل ۴۴: بوی گل و بانگ مرغ برخاست

غزل ۴۵: خوش می‌رود این پسر که برخاست

غزل ۴۶: دیگر نشنیدیم چنین فتنه که برخاست

غزل ۴۷: سلسله موی دوست حلقه دام بلاست

غزل ۴۸: صبر کن ای دل که صبر سیرت اهل صفاست

غزل ۴۹: خرم آن بقعه که آرامگه یار آن جاست

غزل ۵۰: عشق ورزیدم و عقلم به ملامت برخاست

غزل ۵۱: آن نه زلفست و بناگوش که روزست و شب‌ست

غزل ۵۲: آن ماه دوهفته در نقابست

غزل ۵۳: دیدار تو حل مشکلاتست

غزل ۵۴: سرو چمن پیش اعتدال تو پستست

غزل ۵۵: مجنون عشق را دگر امروز حالتست

غزل ۵۶: ای کاب زندگانی من در دهان توست

غزل ۵۷: هر صبحدم نسیم گل از بوستان توست

غزل ۵۸: اتفاقم به سر کوی کسی افتادست

غزل ۵۹: این تویی یا سرو بستانی به رفتار آمدست

غزل ۶۰: شب فراق که داند که تا سحر چندست

غزل ۶۱: افسوس بر آن دیده که روی تو ندیدست

غزل ۶۲: ای لعبت خندان لب لعلت که مزیدست

غزل ۶۳: از هر چه می‌رود سخن دوست خوشترست

غزل ۶۴: این بوی روح پرور از آن خوی دلبرست

غزل ۶۵: عیب یاران و دوستان هنرست

غزل ۶۶: هر کسی را نتوان گفت که صاحب نظرست

غزل ۶۷: فریاد من از فراق یارست

غزل ۶۸: چشمت خوشست و بر اثر خواب خوشترست

غزل ۶۹: عشرت خوشست و بر طرف جوی خوشترست

غزل ۷۰: ای که از سرو روان قد تو چالاکترست

غزل ۷۱: دلی که عاشق و صابر بود مگر سنگست

غزل ۷۲: پای سرو بوستانی در گلست

غزل ۷۳: دیده از دیدار خوبان برگرفتن مشکلست

غزل ۷۴: شراب از دست خوبان سلسبیلست

غزل ۷۵: کارم چو زلف یار پریشان و درهمست

غزل ۷۶: یارا بهشت صحبت یاران همدمست

غزل ۷۷: بر من که صبوحی زده‌ام خرقه حرامست

غزل ۷۸: امشب به راستی شب ما روز روشنست

غزل ۷۹: این باد بهار بوستانست

غزل ۸۰: این خط شریف از آن بنانست

غزل ۸۱: چه رویست آن که پیش کاروانست

غزل ۸۲: هزار سختی اگر بر من آید آسانست

غزل ۸۳: مگر نسیم سحر بوی زلف یار منست

غزل ۸۴: ز من مپرس که در دست او دلت چونست

غزل ۸۵: با همه مهر و با منش کینست

غزل ۸۶: بخت جوان دارد آن که با تو قرینست

غزل ۸۷: گر کسی سرو شنیدست که رفتست اینست

غزل ۸۸: با خردمندی و خوبی پارسا و نیک خوست

غزل ۸۹: بتا هلاک شود دوست در محبت دوست

غزل ۹۰: سرمست درآمد از درم دوست

غزل ۹۱: سفر دراز نباشد به پای طالب دوست

غزل ۹۲: کس به چشم در نمی‌آید که گویم مثل اوست

غزل ۹۳: یار من آن که لطف خداوند یار اوست

غزل ۹۴: خورشید زیر سایه زلف چو شام اوست

غزل ۹۵: آن که دل من چو گوی در خم چوگان اوست

غزل ۹۶: ز هر چه هست گزیرست و ناگزیر از دوست

غزل ۹۷: صبحی مبارکست نظر بر جمال دوست

غزل ۹۸: گفتم مگر به خواب ببینم خیال دوست

غزل ۹۹: صبح می‌خندد و من گریه کنان از غم دوست

غزل ۱۰۰: این مطرب از کجاست که برگفت نام دوست

غزل ۱۰۱: ای پیک پی خجسته که داری نشان دوست

غزل ۱۰۲: تا دست‌ها کمر نکنی بر میان دوست

غزل ۱۰۳: ز حد گذشت جدایی میان ما ای دوست

غزل ۱۰۴: مرا تو غایت مقصودی از جهان ای دوست

غزل ۱۰۵: آب حیات منست خاک سر کوی دوست

غزل ۱۰۶: شادی به روزگار گدایان کوی دوست

غزل ۱۰۷: صبحدم خاکی به صحرا برد باد از کوی دوست

غزل ۱۰۸: مرا خود با تو چیزی در میان هست

غزل ۱۰۹: بیا بیا که مرا با تو ماجرایی هست

غزل ۱۱۰: هر چه در روی تو گویند به زیبایی هست

غزل ۱۱۱: مشنو ای دوست که غیر از تو مرا یاری هست

غزل ۱۱۲: زهی رفیق که با چون تو سروبالاییست

غزل ۱۱۳: مرا از آن چه که بیرون شهر صحراییست

غزل ۱۱۴: دردیست درد عشق که هیچش طبیب نیست

غزل ۱۱۵: کیست آن کش سر پیوند تو در خاطر نیست

غزل ۱۱۶: گر صبر دل از تو هست و گر نیست

غزل ۱۱۷: ای که گفتی هیچ مشکل چون فراق یار نیست

غزل ۱۱۸: جان ندارد هر که جانانیش نیست

غزل ۱۱۹: هر چه خواهی کن که ما را با تو روی جنگ نیست

غزل ۱۲۰: خبرت هست که بی روی تو آرامم نیست

غزل ۱۲۱: با فراقت چند سازم برگ تنهاییم نیست

غزل ۱۲۲: در من این هست که صبرم ز نکورویان نیست

غزل ۱۲۳: در من این هست که صبرم ز نکورویان نیست

غزل ۱۲۴: روز وصلم قرار دیدن نیست

غزل ۱۲۵: کس ندانم که در این شهر گرفتار تو نیست

غزل ۱۲۶: نه خود اندر زمین نظیر تو نیست

غزل ۱۲۷: دل نماندست که گوی خم چوگان تو نیست

غزل ۱۲۸: چو ترک دلبر من شاهدی به شنگی نیست

غزل ۱۲۹: خسرو آنست که در صحبت او شیرینیست

غزل ۱۳۰: دوش دور از رویت ای جان جانم از غم تاب داشت

غزل ۱۳۱: دوشم آن سنگ دل پریشان داشت

غزل ۱۳۲: چو ابر زلف تو پیرامن قمر می‌گشت

غزل ۱۳۳: خیال روی توام دوش در نظر می‌گشت

غزل ۱۳۴: دلی که دید که پیرامن خطر می‌گشت

غزل ۱۳۵: آن را که میسر نشود صبر و قناعت

غزل ۱۳۶: ای دیدنت آسایش و خندیدنت آفت

غزل ۱۳۷: کیست آن لعبت خندان که پری وار برفت

غزل ۱۳۸: عشق در دل ماند و یار از دست رفت

غزل ۱۳۹: دلم از دست غمت دامن صحرا بگرفت

غزل ۱۴۰: چشمت چو تیغ غمزه خون خوار برگرفت

غزل ۱۴۱: هر که دلارام دید از دلش آرام رفت

غزل ۱۴۲: ای کسوت زیبایی بر قامت چالاکت

غزل ۱۴۳: این که تو داری قیامتست نه قامت

غزل ۱۴۴: ای که رحمت می‌نیاید بر منت

غزل ۱۴۵: آفرین خدای بر جانت

غزل ۱۴۶: ای جان خردمندان گوی خم چوگانت

غزل ۱۴۷: جان و تنم ای دوست فدای تن و جانت

غزل ۱۴۸: چو نیست راه برون آمدن ز میدانت

غزل ۱۴۹: چه لطیفست قبا بر تن چون سرو روانت

غزل ۱۵۰: خوش می‌روی به تنها تن‌ها فدای جانت

غزل ۱۵۱: گر جان طلبی فدای جانت

غزل ۱۵۲: بیا که نوبت صلحست و دوستی و عنایت

غزل ۱۵۳: سر تسلیم نهادیم به حکم و رایت

غزل ۱۵۴: جان من جان من فدای تو باد

غزل ۱۵۵: زان گه که بر آن صورت خوبم نظر افتاد

غزل ۱۵۶: فرهاد را چو بر رخ شیرین نظر فتاد

غزل ۱۵۷: پیش رویت قمر نمی‌تابد

غزل ۱۵۸: مویت رها مکن که چنین بر هم اوفتد

غزل ۱۵۹: نه آن شبست که کس در میان ما گنجد

غزل ۱۶۰: حدیث عشق به طومار در نمی‌گنجد

غزل ۱۶۱: کس این کند که ز یار و دیار برگردد

غزل ۱۶۲: طرفه می‌دارند یاران صبر من بر داغ و درد

غزل ۱۶۳: هر که می با تو خورد عربده کرد

غزل ۱۶۴: دیدار یار غایب دانی چه ذوق دارد

غزل ۱۶۵: که می‌رود به شفاعت که دوست بازآرد

غزل ۱۶۶: هر که چیزی دوست دارد جان و دل بر وی گمارد

غزل ۱۶۷: گر از جفای تو روزی دلم بیازارد

غزل ۱۶۸: کس این کند که دل از یار خویش بردارد

غزل ۱۶۹: تو را ز حال پریشان ما چه غم دارد

غزل ۱۷۰: غلام آن سبک روحم که با من سر گران دارد

غزل ۱۷۱: مگر نسیم سحر بوی یار من دارد

غزل ۱۷۲: هر آن ناظر که منظوری ندارد

غزل ۱۷۳: آن که بر نسترن از غالیه خالی دارد

غزل ۱۷۴: آن شکرخنده که پرنوش دهانی دارد

غزل ۱۷۵: بازت ندانم از سر پیمان ما که برد

غزل ۱۷۶: آن کیست کاندر رفتنش صبر از دل ما می‌برد

غزل ۱۷۷: هر گه که بر من آن بت عیار بگذرد

غزل ۱۷۸: کیست آن فتنه که با تیر و کمان می‌گذرد

غزل ۱۷۹: کیست آن ماه منور که چنین می‌گذرد

غزل ۱۸۰: انصاف نبود آن رخ دلبند نهان کرد

غزل ۱۸۱: باد آمد و بوی عنبر آورد

غزل ۱۸۲: زنده شود هر که پیش دوست بمیرد

غزل ۱۸۳: کدام چاره سگالم که با تو درگیرد

غزل ۱۸۴: دلم دل از هوس یار بر نمی‌گیرد

غزل ۱۸۵: کسی به عیب من از خویشتن نپردازد

غزل ۱۸۶: بگذشت و باز آتش در خرمن سکون زد

غزل ۱۸۷: هشیار کسی باید کز عشق بپرهیزد

غزل ۱۸۸: به حدیث درنیایی که لبت شکر نریزد

غزل ۱۸۹: آه اگر دست دل من به تمنا نرسد

غزل ۱۹۰: از این تعلق بیهوده تا به من چه رسد

غزل ۱۹۱: کی برست این گل خندان و چنین زیبا شد

غزل ۱۹۲: گر آن مراد شبی در کنار ما باشد

غزل ۱۹۳: شورش بلبلان سحر باشد

غزل ۱۹۴: شب عاشقان بی‌دل چه شبی دراز باشد

غزل ۱۹۵: از تو دل برنکنم تا دل و جانم باشد

غزل ۱۹۶: سر جانان ندارد هر که او را خوف جان باشد

غزل ۱۹۷: نظر خدای بینان طلب هوا نباشد

غزل ۱۹۸: با کاروان مصری چندین شکر نباشد

غزل ۱۹۹: تا حال منت خبر نباشد

غزل ۲۰۰: چه کسی که هیچ کس را به تو بر نظر نباشد

غزل ۲۰۱: آن به که نظر باشد و گفتار نباشد

غزل ۲۰۲: جنگ از طرف دوست دل آزار نباشد

غزل ۲۰۳: تو را نادیدن ما غم نباشد

غزل ۲۰۴: گر گویمت که سروی سرو این چنین نباشد

غزل ۲۰۵: اگر سروی به بالای تو باشد

غزل ۲۰۶: در پای تو افتادن شایسته دمی باشد

غزل ۲۰۷: تو را خود یک زمان با ما سر صحرا نمی‌باشد

غزل ۲۰۸: مرا به عاقبت این شوخ سیمتن بکشد

غزل ۲۰۹: تا کی ای دلبر دل من بار تنهایی کشد

غزل ۲۱۰: خواب خوش من ای پسر دستخوش خیال شد

غزل ۲۱۱: امروز در فراق تو دیگر به شام شد

غزل ۲۱۲: هر که شیرینی فروشد مشتری بر وی بجوشد

غزل ۲۱۳: دوش بی روی تو آتش به سرم بر می‌شد

غزل ۲۱۴: سرمست ز کاشانه به گلزار برآمد

غزل ۲۱۵: ساعتی کز درم آن سرو روان بازآمد

غزل ۲۱۶: روز برآمد بلند ای پسر هوشمند

غزل ۲۱۷: آن را که غمی چون غم من نیست چه داند

غزل ۲۱۸: آن سرو که گویند به بالای تو ماند

غزل ۲۱۹: کسی که روی تو دیدست حال من داند

غزل ۲۲۰: دلم خیال تو را ره نمای می‌داند

غزل ۲۲۱: مجلس ما دگر امروز به بستان ماند

غزل ۲۲۲: حسن تو دایم بدین قرار نماند

غزل ۲۲۳: عیب جویانم حکایت پیش جانان گفته‌اند

غزل ۲۲۴: گلبنان پیرایه بر خود کرده‌اند

غزل ۲۲۵: اینان مگر ز رحمت محض آفریده‌اند

غزل ۲۲۶: درخت غنچه برآورد و بلبلان مستند

غزل ۲۲۷: آخر ای سنگ دل سیم زنخدان تا چند

غزل ۲۲۸: کاروان می‌رود و بار سفر می‌بندند

غزل ۲۲۹: پیش رویت دگران صورت بر دیوارند

غزل ۲۳۰: شاید این طلعت میمون که به فالش دارند

غزل ۲۳۱: تو آن نه‌ای که دل از صحبت تو برگیرند

غزل ۲۳۲: دو چشم مست تو کز خواب صبح برخیزند

غزل ۲۳۳: روندگان مقیم از بلا نپرهیزند

غزل ۲۳۴: آفتاب از کوه سر بر می‌زند

غزل ۲۳۵: بلبلی بی‌دل نوایی می‌زند

غزل ۲۳۶: توانگران که به جنب سرای درویشند

غزل ۲۳۷: یار باید که هر چه یار کند

غزل ۲۳۸: بخرام بالله تا صبا بیخ صنوبر برکند

غزل ۲۳۹: کسی که روی تو بیند نگه به کس نکند

غزل ۲۴۰: چه کند بنده که بر جور تحمل نکند

غزل ۲۴۱: میل بین کان سروبالا می‌کند

غزل ۲۴۲: سرو بلند بین که چه رفتار می‌کند

غزل ۲۴۳: زلف او بر رخ چو جولان می‌کند

غزل ۲۴۴: یار با ما بی‌وفایی می‌کند

غزل ۲۴۵: هر که بی او زندگانی می‌کند

غزل ۲۴۶: دلبرا پیش وجودت همه خوبان عدمند

غزل ۲۴۷: با دوست باش گر همه آفاق دشمنند

غزل ۲۴۸: شوخی مکن ای یار که صاحب نظرانند

غزل ۲۴۹: این جا شکری هست که چندین مگسانند

غزل ۲۵۰: خوبرویان جفاپیشه وفا نیز کنند

غزل ۲۵۱: اگر تو برشکنی دوستان سلام کنند

غزل ۲۵۲: نشاید که خوبان به صحرا روند

غزل ۲۵۳: به بوی آن که شبی در حرم بیاسایند

غزل ۲۵۴: اخترانی که به شب در نظر ما آیند

غزل ۲۵۵: تو را سماع نباشد که سوز عشق نبود

غزل ۲۵۶: نفسی وقت بهارم هوس صحرا بود

غزل ۲۵۷: از دست دوست هر چه ستانی شکر بود

غزل ۲۵۸: مرا راحت از زندگی دوش بود

غزل ۲۵۹: ناچار هر که صاحب روی نکو بود

غزل ۲۶۰: من چه در پای تو ریزم که خورای تو بود

غزل ۲۶۱: یا رب شب دوشین چه مبارک سحری بود

غزل ۲۶۲: عیبی نباشد از تو که بر ما جفا رود

غزل ۲۶۳: گفتمش سیر ببینم مگر از دل برود

غزل ۲۶۴: هر که مجموع نباشد به تماشا نرود

غزل ۲۶۵: هر که را باغچه‌ای هست به بستان نرود

غزل ۲۶۶: در من این عیب قدیمست و به در می‌نرود

غزل ۲۶۷: سروبالایی به صحرا می‌رود

غزل ۲۶۸: ای ساربان آهسته رو کآرام جانم می‌رود

غزل ۲۶۹: آن که مرا آرزوست دیر میسر شود

غزل ۲۷۰: هر لحظه در برم دل از اندیشه خون شود

غزل ۲۷۱: بخت این کند که رای تو با ما یکی شود

غزل ۲۷۲: آن که نقشی دیگرش جایی مصور می‌شود

غزل ۲۷۳: هفته‌ای می‌رود از عمر و به ده روز کشید

غزل ۲۷۴: چه سروست آن که بالا می‌نماید

غزل ۲۷۵: نگفتم روزه بسیاری نپاید

غزل ۲۷۶: به حسن دلبر من هیچ در نمی‌باید

غزل ۲۷۷: بخت بازآید از آن در که یکی چون درآید

غزل ۲۷۸: سروی چو تو می‌باید تا باغ بیاراید

غزل ۲۷۹: فراق را دلی از سنگ سختتر باید

غزل ۲۸۰: مرو به خواب که خوابت ز چشم برباید

غزل ۲۸۱: امیدوار چنانم که کار بسته برآید

غزل ۲۸۲: مرا چو آرزوی روی آن نگار آید

غزل ۲۸۳: سرمست اگر درآیی عالم به هم برآید

غزل ۲۸۴: به کوی لاله رخان هر که عشقباز آید

غزل ۲۸۵: کاروانی شکر از مصر به شیراز آید

غزل ۲۸۶: اگر آن عهدشکن با سر میثاق آید

غزل ۲۸۷: نه چندان آرزومندم که وصفش در بیان آید

غزل ۲۸۸: که برگذشت که بوی عبیر می‌آید

غزل ۲۸۹: آن نه عشقست که از دل به دهان می‌آید

غزل ۲۹۰: تو را سریست که با ما فرو نمی‌آید

غزل ۲۹۱: آنک از جنت فردوس یکی می‌آید

غزل ۲۹۲: شیرین دهان آن بت عیار بنگرید

غزل ۲۹۳: آفتابست آن پری رخ یا ملایک یا بشر

غزل ۲۹۴: آمد گه آن که بوی گلزار

غزل ۲۹۵: خفتن عاشق یکیست بر سر دیبا و خار

غزل ۲۹۶: دولت جان پرورست صحبت آموزگار

غزل ۲۹۷: زنده کدامست بر هوشیار

غزل ۲۹۸: شرطست جفا کشیدن از یار

غزل ۲۹۹: ای صبر پای دار که پیمان شکست یار

غزل ۳۰۰: یار آن بود که صبر کند بر جفای یار

غزل ۳۰۱: هر شب اندیشه دیگر کنم و رای دگر

غزل ۳۰۲: به فلک می‌رسد از روی چو خورشید تو نور

غزل ۳۰۳: پروانه نمی‌شکیبد از دور

غزل ۳۰۴: آن کیست که می‌رود به نخجیر

غزل ۳۰۵: از همه باشد به حقیقت گزیر

غزل ۳۰۶: ای پسر دلربا وی قمر دلپذیر

غزل ۳۰۷: دل برگرفتی از برم ای دوست دست گیر

غزل ۳۰۸: فتنه‌ام بر زلف و بالای تو ای بدر منیر

غزل ۳۰۹: ما در این شهر غریبیم و در این ملک فقیر

غزل ۳۱۰: ای به خلق از جهانیان ممتاز

غزل ۳۱۱: متقلب درون جامه ناز

غزل ۳۱۲: بزرگ دولت آن کز درش تو آیی باز

غزل ۳۱۳: برآمد باد صبح و بوی نوروز

غزل ۳۱۴: مبارکتر شب و خرمترین روز

غزل ۳۱۵: پیوند روح می‌کند این باد مشک بیز

غزل ۳۱۶: ساقی سیمتن چه خسبی خیز

غزل ۳۱۷: بوی بهار آمد بنال ای بلبل شیرین نفس

غزل ۳۱۸: امشب مگر به وقت نمی‌خواند این خروس

غزل ۳۱۹: هر که بی دوست می‌برد خوابش

غزل ۳۲۰: یاری به دست کن که به امید راحتش

غزل ۳۲۱: آن که هلاک من همی‌خواهد و من سلامتش

غزل ۳۲۲: خجلست سرو بستان بر قامت بلندش

غزل ۳۲۳: هر که نازک بود تن یارش

غزل ۳۲۴: هر که نامهربان بود یارش

غزل ۳۲۵: کس ندیدست به شیرینی و لطف و نازش

غزل ۳۲۶: دست به جان نمی‌رسد تا به تو برفشانمش

غزل ۳۲۷: چون برآمد ماه روی از مطلع پیراهنش

غزل ۳۲۸: رها نمی‌کند ایام در کنار منش

غزل ۳۲۹: خوشست درد که باشد امید درمانش

غزل ۳۳۰: زینهار از دهان خندانش

غزل ۳۳۱: هر که هست التفات بر جانش

غزل ۳۳۲: هر که سودای تو دارد چه غم از هر که جهانش

غزل ۳۳۳: خطا کردی به قول دشمنان گوش

غزل ۳۳۴: قیامت باشد آن قامت در آغوش

غزل ۳۳۵: یکی را دست حسرت بر بناگوش

غزل ۳۳۶: رفتی و نمی‌شوی فراموش

غزل ۳۳۷: گر یکی از عشق برآرد خروش

غزل ۳۳۸: دلی که دید که غایب شدست از این درویش

غزل ۳۳۹: گردن افراشته‌ام بر فلک از طالع خویش

غزل ۳۴۰: هر کسی را هوسی در سر و کاری در پیش

غزل ۳۴۱: گرم قبول کنی ور برانی از بر خویش

غزل ۳۴۲: یار بیگانه نگیرد هر که دارد یار خویش

غزل ۳۴۳: نخواند بر گل رویت چه جای بلبل باغ

غزل ۳۴۴: ساقی بده آن شراب گلرنگ

غزل ۳۴۵: گرم بازآمدی محبوب سیم اندام سنگین دل

غزل ۳۴۶: مرا رسد که برآرم هزار ناله چو بلبل

غزل ۳۴۷: جزای آن که نگفتیم شکر روز وصال

غزل ۳۴۸: چشم خدا بر تو ای بدیع شمایل

غزل ۳۴۹: بی‌دل گمان مبر که نصیحت کند قبول

غزل ۳۵۰: من ایستاده‌ام اینک به خدمتت مشغول

غزل ۳۵۱: نشسته بودم و خاطر به خویشتن مشغول

غزل ۳۵۲: جانان هزاران آفرین بر جانت از سر تا قدم

غزل ۳۵۳: رفیق مهربان و یار همدم

غزل ۳۵۴: وقت‌ها یک دم برآسودی تنم

غزل ۳۵۵: انتبه قبل السحر یا ذالمنام

غزل ۳۵۶: چو بلبل سحری برگرفت نوبت بام

غزل ۳۵۷: حکایت از لب شیرین دهان سیم اندام

غزل ۳۵۸: زهی سعادت من کم تو آمدی به سلام

غزل ۳۵۹: ساقیا می ده که مرغ صبح بام

غزل ۳۶۰: شمع بخواهد نشست بازنشین ای غلام

غزل ۳۶۱: ماه چنین کس ندید خوش سخن و کش خرام

غزل ۳۶۲: مرا دو دیده به راه و دو گوش بر پیغام

غزل ۳۶۳: روزگاریست که سودازده روی توام

غزل ۳۶۴: من اندر خود نمی‌یابم که روی از دوست برتابم

غزل ۳۶۵: به خاک پای عزیزت که عهد نشکستم

غزل ۳۶۶: گو خلق بدانند که من عاشق و مستم

غزل ۳۶۷: من خود ای ساقی از این شوق که دارم مستم

غزل ۳۶۸: دل پیش تو و دیده به جای دگرستم

غزل ۳۶۹: چو تو آمدی مرا بس که حدیث خویش گفتم

غزل ۳۷۰: من همان روز که آن خال بدیدم گفتم

غزل ۳۷۱: من از آن روز که دربند توام آزادم

غزل ۳۷۲: عشقبازی نه من آخر به جهان آوردم

غزل ۳۷۳: هزار عهد کردم که گرد عشق نگردم

غزل ۳۷۴: از در درآمدی و من از خود به درشدم

غزل ۳۷۵: چنان در قید مهرت پای بندم

غزل ۳۷۶: خرامان از درم بازآ کت از جان آرزومندم

غزل ۳۷۷: شکست عهد مودت نگار دلبندم

غزل ۳۷۸: من با تو نه مرد پنجه بودم

غزل ۳۷۹: آمدی وه که چه مشتاق و پریشان بودم

غزل ۳۸۰: عهد بشکستی و من بر سر پیمان بودم

غزل ۳۸۱: دو هفته می‌گذرد کان مه دوهفته ندیدم

غزل ۳۸۲: من چون تو به دلبری ندیدم

غزل ۳۸۳: می‌روم وز سر حسرت به قفا می‌نگرم

غزل ۳۸۴: نرفت تا تو برفتی خیالت از نظرم

غزل ۳۸۵: یک امشبی که در آغوش شاهد شکرم

غزل ۳۸۶: شب دراز به امید صبح بیدارم

غزل ۳۸۷: من آن نیم که دل از مهر دوست بردارم

غزل ۳۸۸: منم این بی تو که پروای تماشا دارم

غزل ۳۸۹: باز از شراب دوشین در سر خمار دارم

غزل ۳۹۰: نه دسترسی به یار دارم

غزل ۳۹۱: من اگر نظر حرامست بسی گناه دارم

غزل ۳۹۲: من دوست می‌دارم جفا کز دست جانان می‌برم

غزل ۳۹۳: گر به رخسار چو ماهت صنما می‌نگرم

غزل ۳۹۴: به خدا اگر بمیرم که دل از تو برنگیرم

غزل ۳۹۵: گر من ز محبتت بمیرم

غزل ۳۹۶: من این طمع نکنم کز تو کام برگیرم

غزل ۳۹۷: از تو با مصلحت خویش نمی‌پردازم

غزل ۳۹۸: نظر از مدعیان بر تو نمی‌اندازم

غزل ۳۹۹: خنک آن روز که در پای تو جان اندازم

غزل ۴۰۰: وه که در عشق چنان می‌سوزم

غزل ۴۰۱: یک روز به شیدایی در زلف تو آویزم

غزل ۴۰۲: من بی‌مایه که باشم که خریدار تو باشم

غزل ۴۰۳: در آن نفس که بمیرم در آرزوی تو باشم

غزل ۴۰۴: غم زمانه خورم یا فراق یار کشم

غزل ۴۰۵: هزار جهد بکردم که سر عشق بپوشم

غزل ۴۰۶: بار فراق دوستان بس که نشست بر دلم

غزل ۴۰۷: تا تو به خاطر منی کس نگذشت بر دلم

غزل ۴۰۸: امروز مبارکست فالم

غزل ۴۰۹: تا خبر دارم از او بی‌خبر از خویشتنم

غزل ۴۱۰: چشم که بر تو می‌کنم چشم حسود می‌کنم

غزل ۴۱۱: گر تیغ برکشد که محبان همی‌زنم

غزل ۴۱۲: آن دوست که من دارم وان یار که من دانم

غزل ۴۱۳: آن نه رویست که من وصف جمالش دانم

غزل ۴۱۴: اگر دستم رسد روزی که انصاف از تو بستانم

غزل ۴۱۵: ای مرهم ریش و مونس جانم

غزل ۴۱۶: بس که در منظر تو حیرانم

غزل ۴۱۷: سخن عشق تو بی آن که برآید به زبانم

غزل ۴۱۸: گر دست دهد هزار جانم

غزل ۴۱۹: مرا تا نقره باشد می‌فشانم

غزل ۴۲۰: ما همه چشمیم و تو نور ای صنم

غزل ۴۲۱: چون من به نفس خویشتن این کار می‌کنم

غزل ۴۲۲: آن کس که از او صبر محالست و سکونم

غزل ۴۲۳: ز دستم بر نمی‌خیزد که یک دم بی تو بنشینم

غزل ۴۲۴: من از تو صبر ندارم که بی تو بنشینم

غزل ۴۲۵: منم یا رب در این دولت که روی یار می‌بینم

غزل ۴۲۶: دلم تا عشقباز آمد در او جز غم نمی‌بینم

غزل ۴۲۷: من از این جا به ملامت نروم

غزل ۴۲۸: نه از چینم حکایت کن نه از روم

غزل ۴۲۹: تو مپندار کز این در به ملامت بروم

غزل ۴۳۰: به تو مشغول و با تو همراهم

غزل ۴۳۱: امشب آن نیست که در خواب رود چشم ندیم

غزل ۴۳۲: ما دگر کس نگرفتیم به جای تو ندیم

غزل ۴۳۳: ما به روی دوستان از بوستان آسوده‌ایم

غزل ۴۳۴: ما در خلوت به روی خلق ببستیم

غزل ۴۳۵: ای سروبالای سهی کز صورت حال آگهی

غزل ۴۳۶: عمرها در پی مقصود به جان گردیدیم

غزل ۴۳۷: بگذار تا مقابل روی تو بگذریم

غزل ۴۳۸: ما دل دوستان به جان بخریم

غزل ۴۳۹: ما گدایان خیل سلطانیم

غزل ۴۴۰: کاش کان دلبر عیار که من کشته اویم

غزل ۴۴۱: عهد کردیم که بی دوست به صحرا نرویم

غزل ۴۴۲: گر غصه روزگار گویم

غزل ۴۴۳: بکن چندان که خواهی جور بر من

غزل ۴۴۴: یا رب آن رویست یا برگ سمن

غزل ۴۴۵: در وصف نیاید که چه شیرین دهنست آن

غزل ۴۴۶: ای کودک خوبروی حیران

غزل ۴۴۷: برخیز که می‌رود زمستان

غزل ۴۴۸: خوشا و خرما وقت حبیبان

غزل ۴۴۹: چه خوشست بوی عشق از نفس نیازمندان

غزل ۴۵۰: بگذار تا بگرییم چون ابر در بهاران

غزل ۴۵۱: دو چشم مست میگونت ببرد آرام هشیاران

غزل ۴۵۲: فراق دوستانش باد و یاران

غزل ۴۵۳: سخت به ذوق می‌دهد باد ز بوستان نشان

غزل ۴۵۴: دیگر به کجا می‌رود این سرو خرامان

غزل ۴۵۵: خفته خبر ندارد سر بر کنار جانان

غزل ۴۵۶: ما نتوانیم و عشق پنجه درانداختن

غزل ۴۵۷: چند بشاید به صبر دیده فرودوختن

غزل ۴۵۸: گر متصور شدی با تو درآمیختن

غزل ۴۵۹: نبایستی هم اول مهر بستن

غزل ۴۶۰: خلاف دوستی کردن به ترک دوستان گفتن

غزل ۴۶۱: سهل باشد به ترک جان گفتن

غزل ۴۶۲: طوطی نگوید از تو دلاویزتر سخن

غزل ۴۶۳: چه خوش بود دو دلارام دست در گردن

غزل ۴۶۴: دست با سرو روان چون نرسد در گردن

غزل ۴۶۵: میان باغ حرامست بی تو گردیدن

غزل ۴۶۶: تا کی ای جان اثر وصل تو نتوان دیدن

غزل ۴۶۷: آخر نگهی به سوی ما کن

غزل ۴۶۸: چشم اگر با دوست داری گوش با دشمن مکن

غزل ۴۶۹: گواهی امینست بر درد من

غزل ۴۷۰: ای روی تو راحت دل من

غزل ۴۷۱: وه که جدا نمی‌شود نقش تو از خیال من

غزل ۴۷۲: ای به دیدار تو روشن چشم عالم بین من

غزل ۴۷۳: دی به چمن برگذشت سرو سخنگوی من

غزل ۴۷۴: نشان بخت بلندست و طالع میمون

غزل ۴۷۵: بهست آن یا زنخ یا سیب سیمین

غزل ۴۷۶: صبحم از مشرق برآمد باد نوروز از یمین

غزل ۴۷۷: چه روی و موی و بناگوش و خط و خالست این

غزل ۴۷۸: ای چشم تو دلفریب و جادو

غزل ۴۷۹: من از دست کمانداران ابرو

غزل ۴۸۰: گفتم به عقل پای برآرم ز بند او

غزل ۴۸۱: صید بیابان عشق چون بخورد تیر او

غزل ۴۸۲: هر که به خویشتن رود ره نبرد به سوی او

غزل ۴۸۳: راستی گویم به سروی ماند این بالای تو

غزل ۴۸۴: بیا که در غم عشقت مشوشم بی تو

غزل ۴۸۵: ای طراوت برده از فردوس اعلا روی تو

غزل ۴۸۶: آن سرو ناز بین که چه خوش می‌رود به راه

غزل ۴۸۷: پنجه با ساعد سیمین که نیندازی به

غزل ۴۸۸: ای که شمشیر جفا بر سر ما آخته‌ای

غزل ۴۸۹: ای رخ چون آینه افروخته

غزل ۴۹۰: ای که ز دیده غایبی در دل ما نشسته‌ای

غزل ۴۹۱: حناست آن که ناخن دلبند رشته‌ای

غزل ۴۹۲: ای باغ حسن چون تو نهالی نیافته

غزل ۴۹۳: سرمست بتی لطیف ساده

غزل ۴۹۴: ای یار جفاکرده پیوندبریده

غزل ۴۹۵: می‌برزند ز مشرق شمع فلک زبانه

غزل ۴۹۶: ای صورتت ز گوهر معنی خزینه‌ای

غزل ۴۹۷: خلاف سرو را روزی خرامان سوی بستان آی

غزل ۴۹۸: قیمت گل برود چون تو به گلزار آیی

غزل ۴۹۹: خرم آن روز که چون گل به چمن بازآیی

غزل ۵۰۰: تا کیم انتظار فرمایی

غزل ۵۰۱: تو از هر در که بازآیی بدین خوبی و زیبایی

غزل ۵۰۲: تو با این لطف طبع و دلربایی

غزل ۵۰۳: تو پری زاده ندانم ز کجا می‌آیی

غزل ۵۰۴: چه رویست آن که دیدارش ببرد از من شکیبایی

غزل ۵۰۵: خبرت خرابتر کرد جراحت جدایی

غزل ۵۰۶: دریچه‌ای ز بهشتش به روی بگشایی

غزل ۵۰۷: گرم راحت رسانی ور گزایی

غزل ۵۰۸: مشتاق توام با همه جوری و جفایی

غزل ۵۰۹: من ندانستم از اول که تو بی مهر و وفایی

غزل ۵۱۰: نه من تنها گرفتارم به دام زلف زیبایی

غزل ۵۱۱: هر کس به تماشایی رفتند به صحرایی

غزل ۵۱۲: همه چشمیم تا برون آیی

غزل ۵۱۳: ای ولوله عشق تو بر هر سر کویی

غزل ۵۱۴: ای خسته دلم در خم چوگان تو گویی

غزل ۵۱۵: چه جرم رفت که با ما سخن نمی‌گویی

غزل ۵۱۶: کدام کس به تو ماند که گویمت که چنویی

غزل ۵۱۷: ای حسن خط از دفتر اخلاق تو بابی

غزل ۵۱۸: تو خون خلق بریزی و روی درتابی

غزل ۵۱۹: سر آن ندارد امشب که برآید آفتابی

غزل ۵۲۰: که دست تشنه می‌گیرد به آبی

غزل ۵۲۱: سل المصانع رکبا تهیم فی الفلوات

غزل ۵۲۲: تو هیچ عهد نبستی که عاقبت نشکستی

غزل ۵۲۳: همه عمر برندارم سر از این خمار مستی

غزل ۵۲۴: یارا قدحی پر کن از آن داروی مستی

غزل ۵۲۵: اگر مانند رخسارت گلی در بوستانستی

غزل ۵۲۶: تعالی الله چه رویست آن که گویی آفتابستی

غزل ۵۲۷: ای باد که بر خاک در دوست گذشتی

غزل ۵۲۸: یاد می‌داری که با من جنگ در سر داشتی

غزل ۵۲۹: سست پیمانا به یک ره دل ز ما برداشتی

غزل ۵۳۰: ندیدمت که بکردی وفا بدان چه بگفتی

غزل ۵۳۱: ای از بهشت جزوی و از رحمت آیتی

غزل ۵۳۲: چون خراباتی نباشد زاهدی

غزل ۵۳۳: ای باد بامدادی خوش می‌روی به شادی

غزل ۵۳۴: دیدی که وفا به جا نیاوردی

غزل ۵۳۵: مپرس از من که هیچم یاد کردی

غزل ۵۳۶: مکن سرگشته آن دل را که دست آموز غم کردی

غزل ۵۳۷: چه باز در دلت آمد که مهر برکندی

غزل ۵۳۸: گفتم آهن دلی کنم چندی

غزل ۵۳۹: نگارا وقت آن آمد که دل با مهر پیوندی

غزل ۵۴۰: خلاف شرط محبت چه مصلحت دیدی

غزل ۵۴۱: مگر دگر سخن دشمنان نیوشیدی

غزل ۵۴۲: آخر نگاهی بازکن وقتی که بر ما بگذری

غزل ۵۴۳: ای برق اگر به گوشه آن بام بگذری

غزل ۵۴۴: ای که بر دوستان همی‌گذری

غزل ۵۴۵: بخت آیینه ندارم که در او می‌نگری

غزل ۵۴۶: جور بر من می‌پسندد دلبری

غزل ۵۴۷: خانه صاحب نظران می‌بری

غزل ۵۴۸: دانی چه گفت مرا آن بلبل سحری

غزل ۵۴۹: دانمت آستین چرا پیش جمال می‌بری

غزل ۵۵۰: دیدم امروز بر زمین قمری

غزل ۵۵۱: رفتی و همچنان به خیال من اندری

غزل ۵۵۲: روی گشاده ای صنم طاقت خلق می‌بری

غزل ۵۵۳: سرو بستانی تو یا مه یا پری

غزل ۵۵۴: کس درنیامدست بدین خوبی از دری

غزل ۵۵۵: گر برود به هر قدم در ره دیدنت سری

غزل ۵۵۶: گر کنم در سر وفات سری

غزل ۵۵۷: هرگز این صورت کند صورتگری

غزل ۵۵۸: هر نوبتم که در نظر ای ماه بگذری

غزل ۵۵۹: چونست حال بستان ای باد نوبهاری

غزل ۵۶۰: خبر از عیش ندارد که ندارد یاری

غزل ۵۶۱: خوش بود یاری و یاری بر کنار سبزه زاری

غزل ۵۶۲: دو چشم مست تو برداشت رسم هشیاری

غزل ۵۶۳: عمری به بوی یاری کردیم انتظاری

غزل ۵۶۴: مرا دلیست گرفتار عشق دلداری

غزل ۵۶۵: من از تو روی نپیچم گرم بیازاری

غزل ۵۶۶: نه تو گفتی که به جای آرم و گفتم که نیاری

غزل ۵۶۷: اگر به تحفه جانان هزار جان آری

غزل ۵۶۸: کس از این نمک ندارد که تو ای غلام داری

غزل ۵۶۹: حدیث یا شکرست آن که در دهان داری

غزل ۵۷۰: هرگز نبود سرو به بالا که تو داری

غزل ۵۷۱: تو اگر به حسن دعوی بکنی گواه داری

غزل ۵۷۲: این چه رفتارست کارامیدن از من می‌بری

غزل ۵۷۳: تو در کمند نیفتاده‌ای و معذوری

غزل ۵۷۴: ما بی تو به دل برنزدیم آب صبوری

غزل ۵۷۵: هر سلطنت که خواهی می‌کن که دلپذیری

غزل ۵۷۶: اگر گلاله مشکین ز رخ براندازی

غزل ۵۷۷: امیدوارم اگر صد رهم بیندازی

غزل ۵۷۸: تو خود به صحبت امثال ما نپردازی

غزل ۵۷۹: تا کی ای آتش سودا به سرم برخیزی

غزل ۵۸۰: گر درون سوخته‌ای با تو برآرد نفسی

غزل ۵۸۱: همی‌زنم نفس سرد بر امید کسی

غزل ۵۸۲: یار گرفته‌ام بسی چون تو ندیده‌ام کسی

غزل ۵۸۳: ما سپر انداختیم گر تو کمان می‌کشی

غزل ۵۸۴: هرگز آن دل بنمیرد که تو جانش باشی

غزل ۵۸۵: اگر تو پرده بر این زلف و رخ نمی‌پوشی

غزل ۵۸۶: به پایان آمد این دفتر حکایت همچنان باقی

غزل ۵۸۷: به قلم راست نیاید صفت مشتاقی

غزل ۵۸۸: عمرم به آخر آمد عشقم هنوز باقی

غزل ۵۸۹: دل دیوانگیم هست و سر ناباکی

غزل ۵۹۰: عشق جانان در جهان هرگز نبودی کاشکی

غزل ۵۹۱: سخت زیبا می‌روی یک بارگی

غزل ۵۹۲: روی بپوش ای قمر خانگی

غزل ۵۹۳: بسم از هوا گرفتن که پری نماند و بالی

غزل ۵۹۴: ترحم ذلتی یا ذا المعالی

غزل ۵۹۵: هرگز حسد نبردم بر منصبی و مالی

غزل ۵۹۶: مرا تو جان عزیزی و یار محترمی

غزل ۵۹۷: بسیار سفر باید تا پخته شود خامی

غزل ۵۹۸: تو کدامی و چه نامی که چنین خوب خرامی

غزل ۵۹۹: چون تنگ نباشد دل مسکین حمامی

غزل ۶۰۰: صاحب نظر نباشد دربند نیک نامی

غزل ۶۰۱: ای دریغا گر شبی در بر خرابت دیدمی

غزل ۶۰۲: آسوده خاطرم که تو در خاطر منی

غزل ۶۰۳: اگر تو میل محبت کنی و گر نکنی

غزل ۶۰۴: زنده بی دوست خفته در وطنی

غزل ۶۰۵: سروقدی میان انجمنی

غزل ۶۰۶: کس نگذشت در دلم تا تو به خاطر منی

غزل ۶۰۷: من چرا دل به تو دادم که دلم می‌شکنی

غزل ۶۰۸: ای سرو حدیقه معانی

غزل ۶۰۹: بر آنم گر تو بازآیی که در پایت کنم جانی

غزل ۶۱۰: بنده‌ام گر به لطف می‌خوانی

غزل ۶۱۱: بهار آمد که هر ساعت رود خاطر به بستانی

غزل ۶۱۲: جمعی که تو در میان ایشانی

غزل ۶۱۳: ذوقی چنان ندارد بی دوست زندگانی

غزل ۶۱۴: کبر یک سو نه اگر شاهد درویشانی

غزل ۶۱۵: ندانمت به حقیقت که در جهان به که مانی

غزل ۶۱۶: نگویم آب و گلست آن وجود روحانی

غزل ۶۱۷: نه طریق دوستانست و نه شرط مهربانی

غزل ۶۱۸: همه کس را تن و اندام و جمالست و جوانی

غزل ۶۱۹: چرا به سرکشی از من عنان بگردانی

غزل ۶۲۰: فرخ صباح آن که تو بر وی نظر کنی

غزل ۶۲۱: سرو ایستاده به چو تو رفتار می‌کنی

غزل ۶۲۲: چشم رضا و مرحمت بر همه باز می‌کنی

غزل ۶۲۳: دیدار می‌نمایی و پرهیز می‌کنی

غزل ۶۲۴: روزی به زنخدانت گفتم به سیمینی

غزل ۶۲۵: شبست و شاهد و شمع و شراب و شیرینی

غزل ۶۲۶: امروز چنانی ای پری روی

غزل ۶۲۷: خواهم اندر پایش افتادن چو گوی

غزل ۶۲۸: تا کی روم از عشق تو شوریده به هر سوی

غزل ۶۲۹: گلست آن یاسمن یا ماه یا روی

غزل ۶۳۰: مرحبا ای نسیم عنبربوی

غزل ۶۳۱: وقت آن آمد که خوش باشد کنار سبزه جوی

غزل ۶۳۲: سرو سیمینا به صحرا می‌روی

غزل ۶۳۳: ای باد صبحدم خبر دلستان بگوی

غزل ۶۳۴: ای که به حسن قامتت سرو ندیده‌ام سهی

غزل ۶۳۵: اگرم حیات بخشی و گرم هلاک خواهی

غزل ۶۳۶: نشنیده‌ام که ماهی بر سر نهد کلاهی

غزل ۶۳۷: ندانم از من خسته جگر چه می‌خواهی

غزلیات سعدی

Trackbacks/Pingbacks

Submit a Comment لغو پاسخ